Jednorazowa darowizna od syna dla rodzica nie podlega VAT
Rzeczpospolita, 2017-12-27
Aleksandra Tarka
W wyroku z dnia 15 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (sygn. akt I SA/Ol 645/17) orzekł, iż nieodpłatne przekazanie znaku towarowego przez podatnika nieposiadającego firmy, nie podlega opodatkowaniu VAT jako dokonane w ramach działalności gospodarczej. Sprawa dotyczyła syna, który w darowiźnie przekazał ojcu dwa znaki towarowe. We wniosku o interpretację syn postanowił zapytać czy jednorazowa darowizna będzie podlegała opodatkowaniu VAT, zaznaczając że żaden z nich nie jest podatnikiem VAT czynnym, a w przeszłości wnioskodawca nie uzyskiwał jakichkolwiek dochodów z tytułu posiadania znaków. Fiskus uznał, że charakter znaku towarowego wyklucza użytkowanie go na cele prywatne. Dodatkowo przekazanie praw do wartości niematerialnych i prawnych, stanowi usługę która podlega opodatkowaniu VAT, bez względu na formę czynności prawnej. Podatnik zaskarżył wydaną interpretację do WSA w Olsztynie, który zaprzeczył stanowisku organu. Sąd uznał, że darowiznę składnika majątku osobistego nie można uznać za działalność gospodarczą bez udowodnienia podatnikowi działania w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, z zamiarem wielkokrotnego wykorzystania przedmiotu darowizny.
Spokój podatnika kosztuje 20 tys. zł, a nie 40 zł
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-12-28
Patrycja Dudek
W wyroku z dnia 19 grudnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 2877/17) Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził już wcześniej zaprezentowane stanowisko, że jedynie opinia zabezpieczająca kosztująca 20 tys. zł, a nie interpretacja podatkowa za 40 zł, chroni podatnika przed zastosowaniem klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. W przedmiotowej sprawie spółka która uzyskała interpretacje zanim klauzula zaczęła obowiązywać chciała potwierdzić poprzez kolejną interpretację indywidualną, że nadal jest chroniona. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie wydał jednak w tym zakresie interpretacji, twierdząc, że jedynie opinia zabezpieczająca może rozstrzygać tę kwestię. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie zgodził się z Dyrektorem, jednakże NSA, powołując się na swój wcześniejszy wyrok z dnia 28 czerwca 2017 r. (sygn. akt akt II FSK 935/17) stwierdził, że organ wydający interpretacje podatkowe i organ wydający opinie zabezpieczającą są dwoma odrębnymi organami, wiec nie mogą realizować zadań przypisanych drugiej stronie.
Najem lokali wycofanych z firmy nie daje prawa do ryczałtu
Rzeczpospolita, 2017-12-28
Aleksandra Tarka
W dniu 25 października 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 1487/17) orzekł, iż usunięcie z ewidencji środków trwałych oraz zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości wykorzystywanej w dotychczasowej działalności nie daje prawa do opodatkowania ryczałtem przychodów z jej najmu. Sprawa dotyczyła interpretacji, w której podatnik prowadzący jednoosobową firmę postanowił zapytać organ czy może opodatkować przychody z najmu trzech zabudowanych nieruchomości oraz trzech lokali wycofanych z ewidencji środków trwałych ryczałtem ewidencjonowanym. Zdaniem fiskusa wskazane przychody powinny zostać zaklasyfikowane do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej co potwierdza skala najmu, która zaprzecza przypadkowemu i incydentalnemu charakterowi działań. Skargę podatnika oddalił zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie jak i NSA. Ten ostatni uznał, że powiązanie składników majątku z prowadzoną działalnością istnieje bez względu na fakt zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości. W ocenie sądu, podatnik w momencie wprowadzenia środków trwałych do ewidencji zadecydował bowiem o powiązaniu ich z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Umowa z firmą wspólnika daje podatkowe korzyści
Rzeczpospolita, 2018-01-03
Przemysław Wojtasik
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 grudnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP3-1.4011.381.2017.1.ES) od przychodu spółki można odliczyć wydatki poniesione na usługi udziałowca, prowadzącego własną działalność gospodarczą. Sprawa dotyczyła interpretacji indywidualnej, o którą wystąpił komandytariusz spółki produkującej meble. We wniosku udziałowiec wskazał, że zamierza założyć jednoosobową działalność gospodarczą oraz wykonywać usługi stolarskie na rzecz spółki, dokumentując je fakturami. Zdaniem podatnika spółka i jednoosobowa działalność to odrębne firmy, które mogą być różnie opodatkowane oraz mogą współpracować. Zatem usługi świadczone na rzecz spółki, mogą zostać uznane za koszt podatkowy dla wszystkich jej wspólników, również komandytariusza, który je świadczył. Fiskus przyznał rację udziałowcowi. W jego ocenie osoba posiadająca własną firmę nie świadczy pracy na rzecz spółki, ale wykonuje usługi w ramach prowadzonej działalności. Jeżeli wydatki mają związek z działalnością spółki to prawidłowym jest uznanie ich za koszt podatkowy.
Grunt to środek trwały, lecz nie dla dewelopera
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-04
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 stycznia 2018 r. (sygn. akt II FSK 3120/16) grunt nabyty z zamiarem zbycia powinien być zakwalifikowany jako towar. Spór dotyczył sprzedaży wniesionego aportem do spółki deweloperskiej prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz gruntu. Spółka była zdania, że sprzedawany grunt powinien być traktowany jako środek trwały, a w konsekwencji koszt podatkowy będzie odzwierciedleniem wartości oszacowanej na wniesieniu aportu. Fiskus twierdził jednak, że grunt winien być traktowany jako towar, a co za tym idzie koszt na zbyciu równy będzie wydatkom poniesionym na jego nabycie. Zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie jak i Naczelny Sąd Administracyjny podzieliły zdanie fiskusa. WSA w Warszawie wyjaśnił, że za środki trwałe można uznać jedynie składniki związane z własną działalnością gospodarczą, a grunty przeznaczone na zbycie nie spełniają tej przesłanki. NSA dodał, że grunty u podmiotów handlujących nieruchomościami czy deweloperów w przeciwieństwie do ogólnej zasady nie stanowią środków trwałych.
Haker ukradnie pieniądze, fiskus zakwestionuje koszty
Rzeczpospolita, 2018-01-04
Przemysław Wojtasik
W dniu 16 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (sygn. akt I SA/Łd 840/17) orzekł, iż przedsiębiorstwo, które padło ofiarą oszustów internetowych, nie jest uprawnione do zaliczenia strat do kosztów podatkowych. Sprawa dotyczyła spółki, która w trakcie dokonywania przelewów została oszukana przez internetowych przestępców, którzy podmienili dane kontrahentów zdefiniowane w szablonach bankowości elektronicznej. W efekcie pieniądze przeznaczone dla kontrahentów trafiały na konto hakerów. We wniosku o interpretację indywidualną spółka zapytała czy poniesione straty może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Podatnik dodał, że korzystał z legalnego i systematycznie aktualizowanego systemu operacyjnego oraz antywirusowego. Pracownicy wykonujący przelewy korzystali z wprowadzonych szablonów oraz logowali się za pomocą hasła zmienianego co trzy miesiące, które było autoryzowane przez główną księgową i dyrektora zarządzającego przy pomocy tzw. tokenów. Fiskus uznał, że spółka nie dochowała należytej staranności, gdyż każdorazowa płatność powinna była być zweryfikowana przez upoważnionych pracowników. Skarga podatnika została oddalona przez WSA w Łodzi, którego zdaniem niesprawdzenie numerów kont świadczy o braku wymaganej staranności.
Minister finansów wyjaśni, jak przeliczać gorsze hektary
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-04
Agnieszka Pokojska
Jak wynika z odpowiedzi Wiesława Janczyka, wiceministra finansów z 13 grudnia 2017 r. na interpelacje poselską nr 17318, hektary przeliczeniowe dla użytków rolnych klasy VIz powinny być obliczane w taki sam sposób jak dla klasy VI. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku rolnym, które weszły w życie 1 stycznia 2016, nie ma przelicznika użytków rolnych klasy VIz, a w przypadku braku przelicznika przyjmuje się że jeden hektar fizyczny równy jest jednemu hektarowi przeliczeniowemu. Takie podejście może powodować znaczne nieprawidłowości w szczególności przy ustalaniu stawki podatku oraz obliczaniu dochodów z gospodarstwa rolnego, które to obliczane są na podstawie hektarów przeliczeniowych, powodując obliczenie wyższych dochodów z gruntów klasy VIz niż z lepszych gruntów klasy VI. Wiceminister finansów w swojej odpowiedzi wyjaśnił, że dla gruntów VIz powinny być stosowane takie same zasady jak do klasy VI, co ma zostać również potwierdzone poprzez wydanie interpretacji ogólnej.
Hodowca ryb i producent ziemniaków mogą płacić podatek od nieruchomości
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-04
Patrycja Dudek
Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 2298/16), wstępna obróbka jest równoznaczna z przetwórstwem w związku z czym jest to czynność która zmienia działalność z rolniczej na gospodarczą. W przedmiotowej sprawie wójt gminy zaznaczył, że o ile sama hodowla ryb mieści się w ramach działalności rolniczej, o tyle ich obróbka będzie stanowić działalność gospodarczą. Tym samym część nieruchomości zajęta pod działalność rolniczą objęta będzie podatkiem rolnym, a ta służąca do celów działalności gospodarczej podatkiem od nieruchomości. Zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie jak i NSA przyznały rację wójtowi. Porównując przedmiotową sytuacje do hodowli i sprzedaży ziemniaka, którego obróbka stanowi działalność gospodarczą stwierdziły, że obróbka ryb powoduje powstanie nowego produktu i nie może zostać uznana za działalnością rolniczą.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 14 listopada 2017 r. (sygn. akt II FSK 2815/15)
Postanowienia umowy sprzedaży udziałów nie mogą kształtować podatkowego stanu faktycznego, w tym również momentu powstawania przychodu podatkowego, bez wyraźnie wskazanej podstawy prawnej. Takiej natomiast nie można wywieźć z przepisów art. 17 ust 1 pkt 6 lit a) skonfrontowanych z treścią art. 11 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wyrok NSA z 9 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 150/16)
Dokonanie zajęcia zabezpieczającego należności pieniężnej w postępowaniu zabezpieczającym nie stanowi zastosowania środka egzekucyjnego przerywającego bieg terminu przedawnienia w rozumieniu art. 70 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.).