Przegląd prasy podatkowej (08-12.01.2018 r.)

| Do przeczytania w 9 min

Przegląd prasowych informacji podatkowych

Niepotwierdzona nadwyżka nie pokrywa zaległości podatkowej

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-08
Patrycja Dudek

W wyrokach z dnia 4 stycznia 2018 r. (sygn. akt I FSK 518/16) i z dnia 6 grudnia 2017 r. (sygn. akt. I FSK 184/16) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że podatnik, który decyduje się na uregulowanie zaległości VAT z poprzednich okresów rozliczeniowych nadwyżką podatku naliczonego nad należnym otrzyma zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach dopiero po potwierdzeniu przez organ prawidłowości wykazania nadwyżki VAT. Analizowana sprawa dotyczyła podatnika, który chciał zaliczyć nadwyżkę VAT na poczet zaległości z poprzednich miesięcy. Jednocześnie zwrócił się z wnioskiem o wydanie zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach, gdyż sądził, że urząd skarbowy automatycznie rozliczy należności. Naczelnik urzędu skarbowego nie wydał zaświadczenia z uwagi na fakt, że urząd nie był w stanie bez analizy poprawności rozliczeń natychmiast stwierdzić czy podatnik rzeczywiście posiada nadwyżkę w VAT. Ponadto, nie zbadano poprawności rocznego zeznania PIT-36L. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach podzielił zdanie urzędu skarbowego, argumentując, że zaświadczenie można wydać dopiero gdy znikną zaległości, a te znikną, po potwierdzeniu i zaliczeniu nadwyżki VAT. Podobnego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oraz NSA., które podkreśliły, że zaświadczenie potwierdza stan istniejący w dacie jego wydania, a w tym momencie na koncie podatnika widniały zaległości.

Odszkodowanie za wywłaszczenie bez podatku

Rzeczpospolita, 2018-01-09
Katarzyna Paczuska-Tokarska

W dniu 28 listopada 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I OSK 347/16) orzekł, iż ustalone odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości nie może zostać powiększone o kwotę podatku VAT. Sprawa dotyczyła wywłaszczenia przez Skarb Państwa nieruchomości należącej do spółki jawnej, w związku z rozpoczęciem prac budowlanych w celu rozbudowy połączeń kolejowych. Spółka postanowiła odwołać się od decyzji wojewody, powołując się na brak doliczenia kwoty VAT do wartości należnego odszkodowania. Minister infrastruktury i rozwoju utrzymał jednak w mocy decyzję wojewody. Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę spółki, wobec czego sprawa trafiła do NSA. Zdaniem spółki wysokość odszkodowania nie odzwierciedla wartości utraconej nieruchomości, gdyż niezasadnie nie uwzględniono jej żądania o powiększenie kwoty odszkodowania o VAT, którego spółka jest płatnikiem. Ostatecznie jednak, NSA nie podzielił stanowiska skarżącej. W jego opinii nawet całkowite wywłaszczenie nie musi wiązać się z pełnym pokryciem szkody, gdyż odszkodowanie powinno posiadać wyłącznie charakter rekompensaty za utracone prawo. Sąd dodatkowo zaznaczył, że skoro ustalenie wartości odszkodowania następuje w oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, które nie przewidują powiększenia odszkodowania o podatek VAT, to stanowisko podatnika jest bezzasadne.

Przelew z kapitału zapasowego także wolny od CIT

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-09
Mariusz Szulc

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 grudnia 2017 r., (sygn. akt I SA/Rz 702/17) również dywidenda wypłacona spółce przez podmiot zagraniczny w całości lub części z kapitału zapasowego powstałego z agio może być zwolniona z PDOP. W przedmiotowym stanie faktycznym polska spółka była akcjonariuszem hiszpańskiego podmiotu, który zamierzał wypłacić jej dywidendę z kapitału zapasowego z nadwyżki wniesionych wkładów nad wartością wyemitowanych akcji. Spółka stała na stanowisku, że taka dywidenda nie będzie podlegała opodatkowaniu PDOP, gdyż posiadała ponad 10% akcji zagranicznego podmiotu przez okres przekraczający dwa lata i jej głównym celem nie było uzyskanie preferencji podatkowych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji stwierdził jednak, że przedmiotowa wypłata powinna zostać opodatkowana PDOP, gdyż nie pochodzi z zysku netto zagranicznej firmy więc nie stanowi dochodu z udziału w zyskach osób prawnych. Stanowiska organu nie podzielił WSA, zgadzając się ze spółką, że pojęcie udziału w zyskach osób prawnych jest stosunkowo szerokie i nie można ograniczać go do wypłat finansowanych bezpośrednio lub pośrednio z zysku netto danego podmiotu. Taka wykładnia wynika również z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok NSA z 12 stycznia 2017 r., sygn. akt III FSK 3648/14 oraz z 15 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 10/15).

Fiskus nie potrzebuje decyzji, by zająć majątek

Rzeczpospolita, 2018-01-10
Aleksandra Tarka

W dniu 9 stycznia 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 1548/17) orzekł, iż dobra wiara podatnika który prawdopodobnie padł ofiarą wyłudzenia podatku VAT nie ochroni go przed zabezpieczeniem przyszłego długu wobec skarbówki. Sprawa dotyczyła ustalenia kwoty zobowiązania podatkowego w VAT i zabezpieczenia na majątku podatnika. Decydując się na zabezpieczenie na majątku, urzędnicy stwierdzili, że podatnik, bezpodstawnie odliczał VAT z faktur wystawianych przez spółkę uwikłaną w oszustwo karuzelowe. Kwota podatku VAT określona przez fiskusa jeszcze przed wydaniem decyzji wymiarowanych została oszacowana na ponad 1 mln zł. W ocenie organu zaistniała uzasadniona obawa braku spłaty zobowiązań podatkowych, co oznaczało konieczność zastosowania każdego możliwego zabezpieczenia, w tym przypadku blokady rachunku bankowego. Argumentacja podatnika, że przy doborze kontrahentów zachowywał i wciąż zachowuje ostrożność, nie przekonała zarówno Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jak i NSA, który w uzasadnieniu wyroku podkreślił, że ponadmilionowe zobowiązanie jest wystarczającą przesłanką do zabezpieczenia zobowiązania, nawet przed wydaniem decyzji wymiarowej.

Sąd nie zbada podobieństwa, gdy podatnik nie zadba o argumenty

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-10
Patrycja Dudek

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 21 grudnia 2017 r. (sygn. akt. III SA/Wa 384/17) orzekł, iż w składanym wniosku o indywidualną interpretację dotyczącą właściwej stawki VAT przedsiębiorstwo musi bardzo dokładnie opisać parametry wyrobów, których dotyczy interpretacja. W analizowanej sprawie firma produkowała ciastka o różnym terminie przydatności do spożycia. Z uwagi na to, wytwarzane produkty objęte były różnymi stawkami VAT – świeże ciastka o terminie przydatności do spożycia do 45 dni były objęte stawką 8% VAT, te o dłuższym terminie (powyżej 45 dni) – 23% VAT. Zdaniem spółki, z uwagi na duże podobieństwo wyrobów, niezależnie od terminu przydatności do spożycia ciastka powinny podlegać tej samej stawce VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej uznał, że termin przydatności produktu do spożycia jest istotną przesłanką różnicującą, która może wpływać na właściwą stawkę VAT. Podobnie stwierdził, WSA w Warszawie, który przywołał wyrok TSUE z dnia 9 listopada 2017 r. (sygn. akt. C-499/16) dopuszczający różne stawki VAT dla produktów, które nie są do siebie podobne. Ze względu na niepełne informacje, zawarte przez spółkę we wniosku o interpretację, nie wskazujące na przesłanki świadczące o podobieństwie wyrobów, sąd nie był jednak w stanie zbadać jego stopnia.

Przepisy o zwolnieniach i ulgach trzeba interpretować ściśle

Rzeczpospolita, 2018-01-10
Aleksandra Tarka

W dniu 30 listopada 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 180/16) orzekł, iż prawo do obniżenia dochodu o poniesione straty nie ma zastosowania do dochodów i strat poniesionych w zawiązku z prowadzeniem działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Sprawa dotyczyła interpretacji indywidualnej, w której spółka zapytała organ podatkowy o możliwość rozliczenia straty poniesionej z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. We wniosku podatnik zaznaczył, że planowane inwestycje przekroczą maksymalną wysokość kosztów kwalifikowalnych. Fiskus uznał, że podatnikowi nie przysługuje prawo do rozliczenia straty po wyczerpaniu limitu pomocy publicznej. Według jego oceny skoro spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności w SSE to ma prawo skorzystać z pomocy publicznej w postaci zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskanych z tej działalności. Natomiast koszty uzyskania przychodu nie są brane pod uwagę przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania z działalności, co oznacza ze poniesiona strata nie jest stratą podatkową. Rację fiskusowi przyznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu jak i NSA. Według sądu prawo do obniżania dochodu o straty poniesione w latach ubiegłych nie ma zastosowania do dochodów i strat poniesionych w związku z prowadzoną działalnością w SSE.

Studia prezesa kosztem spółki

Rzeczpospolita, 2018-01-10
Przemysław Wojtasik

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 stycznia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.421.2017.1.BD) firma może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki poniesione na edukację członka zarządu. W przedmiotowej sprawie, spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem czy opłaty za studia jednego z członków zarządu obejmujące min. czesne, opłatę za legitymację oraz zakup podręczników może uznać za koszt uzyskania przychodów. Spółka argumentowała że zwiększenie kompetencji członka zarządu pozwoli jej dotrzeć do większej liczby klientów. Fiskus uznał, że studia mają decydujący wpływ na jakość wykonywanych obowiązków służbowych oraz sprawność komunikacji z klientami. Zatem skoro uzyskana przez wiceprezesa wiedza będzie wykorzystywana do czynności związanych z działalnością spółki oraz nie będzie posiadać charakteru jednostronnego to wydatki poniesione na edukację można uznać za koszt podatkowy spółki.

Kto odsprzedaje taniej, temu oszacują obrót

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-11
Patrycja Dudek

Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 stycznia 2018 r. (sygn. akt. I FSK 669/16) sprzedaż po niższej cenie zakupionych wcześniej towarów może skutkować ustaleniem przez urząd skarbowy podstawy opodatkowania VAT. Sprawa dotyczyła firmy, zajmującej się świadczeniem usług transportowych, spedycyjnych i najmu. Spółka nabyła nowe samochody po czym odsprzedała je innym podmiotom po cenie istotnie niższej niż cena zakupu oraz cena rynkowa. Takie działanie spółka uzasadniała, między innymi obawą przed nadchodzącą złą koniunkturą, dlatego nie chce narażać się na koszty utrzymania niepotrzebnych pojazdów. Ponadto zaznaczyła, że nigdy nie handlowała autami. Naczelnik urzędu skarbowego stwierdził, że doszło do celowego zaniżenia ceny sprzedaży samochodów i dlatego oszacował na nowo podstawę opodatkowania VAT w wyższej wysokości, biorąc pod uwagę opinię biegłego i czynniki mogące wpłynąć na cenę. Z nakazu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sytuacja finansowa spółki oraz stan pojazdów była ponownie analizowana, wskutek czego ustalono, że sprzedane auta zostały przez nabywców ubezpieczone przy wykazaniu ich wartości znacząco przekraczającej cenę zakupu. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy WSA przyznał rację organowi, że ceny samochodów zostały celowo zaniżone oraz potwierdził prawidłowość zastosowanej metody szacowania podstawy opodatkowania. NSA podzielił tę argumentację.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z 14 listopada 2017 r. (sygn. akt II FSK 2728/15)

W przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych nie ujętych w ewidencji środków trwałych, a wykorzystywanych w działalności gospodarczej – przez ich wynajmowanie – uzyskany przychód nie może być zaliczony do źródła przychodów z działalności gospodarczej, lecz powinien zostać zaliczony do źródła przychodów z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f.

Wyrok NSA z dnia 7 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 178/16)

O nienależytej staranności podatnika stanowiącej – w oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – podstawę do zakazu odliczenia przez niego podatku naliczonego, świadczą jedynie takie zaniechania tego podatnika, których brak skutkowałby tym, iż podatnik wiedziałby lub co najmniej powinien był wiedzieć, że transakcja mająca stanowić podstawę prawa do odliczenia wiązała się z przestępstwem lub nadużyciem w zakresie podatku VAT.