Przegląd podatkowy (29.01-02.02.2018r.)

| Do przeczytania w 8 min

Przegląd prasowych informacji podatkowych

Przejęcie najmu i nieruchomości to jeszcze nie ZCP

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-29
Patrycja Dudek

W wyroku z dnia 26 stycznia 2018 r. (sygn. akt I FSK 1127/17) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że lokale komercyjne zakupione w celu kontynuowania w nich działalności w zakresie najmu nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP). Nabywca takich lokali może zatem odliczyć podatek wynikający z faktury. Kanwą rozstrzyganej sprawy był spór o to, czy nabyte przez spółkę środki trwałe (części budynków, budowli, infrastruktura i wyposażenie) są zespołem składników majątkowych, mogących stanowić samodzielne przedsiębiorstwo. Organy podatkowe twierdziły, że nabyte środki stanowią ZCP, ponieważ tworzą samodzielne kompleksy, a nadto spółka kontynuuje w nich działalność dotychczasowych właścicieli. Spółka twierdziła natomiast, że samo posiadanie nieruchomości nie wystarczy do prowadzenia działalności w zakresie najmu. Pogląd podatnika podzieliły sądy administracyjne obu instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że nabyte nieruchomości nie stanowią ZCP, ponieważ w omawianym przypadku nie doszło ani do przejęcia finansowania, ani pracowników obsługujących tę działalność.

Spółka strefowa rozliczy koszty inwestycji według zasady kasowej

Rzeczpospolita, 2018-01-29
Klaudia Kaim

W dniu 20 grudnia 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 3178/15) orzekł, iż spółka działająca na terenie specjalnej strefy ekonomicznej uzyskuje prawo do zastosowania zwolnienia z PDOP w momencie faktycznego poniesienia wydatków inwestycyjnych. W przedmiotowej sprawie spółka prowadząca działalność na terenie SSE wystąpiła do organu podatkowego z pytaniem czy przekroczenie progu wydatków inwestycyjnych uprawniające do zastosowania zwolnienia z PDOP należy ustalać zgodnie z metodą memoriałową czy zasadą kasową. W ocenie podatnika, poniesione koszty kwalifikowane należy określić z zastosowaniem metody memoriałowej. Ze stanowiskiem wnioskodawcy nie zgodził się jednak zarówno fiskus jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim. W ich opinii dla określenia momentu poniesienia kosztu inwestycyjnego należy zastosować metodę kasową, gdyż najdokładniej odzwierciedla ona moment faktycznego zrealizowania kosztów. Ostatecznie pogląd ten potwierdził NSA, który podkreślił że termin „poniesione wydatki” należy utożsamiać z faktycznym przepływem pieniężnym.

NSA za minimalizowaniem strat

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-29
Patrycja Dudek

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 stycznia 2018 r. (sygn. akt II FSK 86/16) podatnik, który ze względu na uwarunkowania gospodarcze musi ograniczyć swoją działalność, może ująć w kosztach podatkowych kary umowne zapłacone z tego tytułu swoim kontrahentom. Sprawa dotyczyła podatnika, który – z uwagi na niekorzystne warunki ekonomiczne – zaprzestał produkcji towarów. Organ podatkowy uznał, że kara umowna zapłacona dostawcy nie może stanowić kosztu podatkowego, ponieważ zaprzestanie współpracy z kontrahentem oznacza jedynie ograniczenie źródła przychodu, a nie jego zabezpieczenie. Dodał, że podatnik nie może przerzucać na budżet negatywnych konsekwencji swoich decyzji biznesowych. Odmienne stanowisko w sprawie zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie twierdząc, że kary umowne poniesione w celu ograniczenia zbędnych kosztów działalności mogą stanowić koszt podatkowy. Stanowisko to podtrzymał NSA.

Doczekaliśmy się pierwszej opinii zabezpieczającej

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-29
Mariusz Szulc

28 grudnia 2017 r. Szef Krajowej Administracji Skarbowej wydał opinię zabezpieczającą w zakresie stosowania klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. Dotyczyła ona świadczenia pieniężnego uzyskanego przez pracownika z tytułu zawartej z pracodawcą „Umowy dotyczącej uczestnictwa w wyniku sklepu”. Pomiędzy spółką z grupy a kierownikiem jednego z punktów franczyzowych należących do tej grupy (zatrudnionym na umowę o pracę przez tę spółkę), została zawarta umowa o uczestnictwo w wyniku sklepu. Zgodnie z umową podatnik wpłacił w 2010 r. 50 tys. zł na konto spółki, a w zamian, jeśli kierowana przez niego placówka osiągnęłaby satysfakcjonujące wyniki, uzyska on prawo do uczestnictwa w zyskach spółki. Jeśli wyniki nie byłyby satysfakcjonujące, utraciłby swój wkład. Spółka i pracownik uważali, że wypłata zysku dla pracownika stanowi przychód z kapitałów pieniężnych opodatkowanych 19% zryczałtowaną stawką PDOF, nie zaś przychód pochodzący z umowy o pracę (dla którego znalazłaby zastosowanie stawka 32% PDOF). Szef KAS zgodził się, że w danych okolicznościach można przyjąć, iż czynność nie została dokonana przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej oraz że nie była sztuczna.

Bloger nie odliczy wydatków na stworzenie strony

Rzeczpospolita, 2018-01-30
Monika Pogroszewska

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 grudnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP3-1.4011.460.2017.1.AM) podatnik prowadzący bloga nie zaliczy do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z zakupem domeny bądź programów antywirusowych. Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpił przedsiębiorca planujący założenie bloga adresowanego do rodzin z dziećmi. Zakładał on, iż zyski przyniosą mu prezentowane na stronie reklamy. W związku z tym podatnik zapytał organ czy do KUP może zaliczyć wydatki związane ze stroną merytoryczną bloga, czyli zakup recenzowanych na nim książek, filmów i gier, jak również wydatki o charakterze technicznym – zakup domeny i programów antywirusowych. Organ uznał, iż podatnik nie może zaliczyć do KUP żadnego ze wskazanych wydatków, gdyż nie mają one związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zdaniem fiskusa działalnością gospodarczą podatnika jest dzierżawa powierzchni reklamowych, a nie prowadzenie samego bloga.

MF wyjaśnił, kiedy sporządzać dokumentację cen transferowych

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-01-30
Mariusz Szulc

Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 24 stycznia 2018 r., (sygn. DCT.8201.1.2018DCT.8201.1.2018) przy ocenie istotności transakcji dla obowiązków w zakresie cen transferowych należy odnosić się do transakcji jednego rodzaju lub innych zdarzeń jednego rodzaju. Minister wskazał, że przy ocenie rodzaju transakcji należy uwzględniać najistotniejsze parametry danej operacji, tj. istotne funkcje, aktywa, ryzyka, sposób kalkulacji ceny, istotne warunki płatności itp. Jednocześnie zaprzeczył, jakoby podatnik powinien sumować ze sobą transakcje, których wartość przekracza ustawowy próg z transakcjami, które progu nie przekraczają. Minister wyjaśnił także, że w przypadku, gdy przedsiębiorca realizuje transakcje „jednego rodzaju” z kilkoma podmiotami powiązanymi, próg istotności tych transakcji oblicza się łącznie w stosunku do wszystkich kontrahentów. Transakcja jednego rodzaju dokonana na analogicznych warunkach z różnymi podmiotami z grupy nie traci charakteru pojedynczej transakcji danego rodzaju.

Decyduje data podpisania aktu przenoszącego własność

Rzeczpospolita, 2018-01-31
Karol Iwanowski

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 0114-KDIP3 -2.4014.115.2017.2.AK1) korekta ceny po zawarciu umowy sprzedaży przedsiębiorstwa nie zawsze powoduje powstanie obowiązku podatkowego lub nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych. Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpiła niemiecka spółka z o.o., zamierzająca nabyć przedsiębiorstwo, w którego skład wchodzą min. dwa budynki biurowo-usługowe, ruchomości oraz prawa i obowiązki wynikające z umów najmu. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż strony podpiszą umowę przedwstępną, zobowiązującą do zawarcia umowy przyrzeczonej, przy czym ewentualne korekty ceny sprzedaży, wynikające z trudnych do przewidzenia zmian kalkulacji, będą potwierdzone aktem notarialnym. Spółka zapytała organ, czy owe korekty mogą skutkować powstaniem obowiązku podatkowego lub powstaniem nadpłaty w PCC. Jej zdaniem korekta ceny sprzedaży nie spowoduje zmiany podstawy opodatkowania PCC, która jest określana na moment zawarcia umowy przyrzeczonej. Ponadto w ocenie podatnika, korekta ceny nie stanowi zmiany umowy skutkującej zmianą podstawy opodatkowania jako że jest ona uzależniona od ewentualnego wystąpienia zdarzeń przyszłych i niepewnych. Organ uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, zaznaczając że ewentualne korekty wiążące się ze zmianą ceny, a nie zmianą umowy oraz podstawy opodatkowania, nie powodują powstania obowiązku na gruncie PCC.

Sportowiec zapłaci, bo kluby nie chciały oddać odliczenia

Rzeczpospolita, 2018-01-31
Aleksandra Tarka

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I FSK 465/16) podatnik nie uniknie negatywnych skutków wystawienia pustej faktury w przypadku braku akceptacji jej korekty. Sprawa dotyczyła podatnika świadczącego usługi w zakresie szkoleń z piłki siatkowej, ręcznej oraz reklamy sprzętu sportowego, zarejestrowanego dla celów VAT. Fiskus uznał iż przychody podatnika z tytułu profesjonalnego uprawiania sportu nie stanowiły przychodów z działalności i obciążył go sankcją. W opinii organu podatnik nie ponosił ryzyka ekonomicznego ani odpowiedzialności wobec osób trzecich, zatem wykonywane przez niego czynności nie stanowiły działalności gospodarczej, uprawniającej go do wystawiania faktur. Podatnik zgodził się, że nie był podatnikiem VAT, natomiast uznał że uwzględnił wszystkie nieprawidłowości stwierdzone w toku kontroli, wykazując w korektach wartości zerowe po stronie podatku naliczonego oraz należnego. Fiskus stwierdził iż ryzyko uszczupleń podatkowych nie zostało wyeliminowane, gdyż żaden z odbiorców faktur korygujących nie dokonał zmian w swoich rozliczeniach, w konsekwencji powoływanie się na korektę pustych faktur jako przesłankę uwolnienia się od odpowiedzialności za sankcyjny VAT jest nieskuteczne. Z opinią fiskusa zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie a następnie NSA. Sąd dodał, iż warunkiem skuteczności korekty jest wyeliminowanie w odpowiednim czasie negatywnych skutków naruszenia dla budżetu.

Fiskus źle wyliczył daninę przy zniesieniu współwłasności

Rzeczpospolita, 2018-02-02
Aleksandra Tarka

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II FSK 131/16) na gruncie podatku od spadków i darowizn podstawą opodatkowania, z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności kilku nieruchomości, jest różnica wartości praw przysługujących podatnikowi przed i po zniesieniu współwłasności. Sprawa dotyczyła podatniczki, która wystąpiła do organu z zapytaniem czy zawarcie ugody obejmującej zgodne nieodpłatne zniesienie współwłasności sześciu nieruchomości wiąże się z koniecznością uiszczenia podatku. Fiskus nie udzielił odpowiedzi, natomiast wezwał do zapłaty daniny przyjmując za podstawę opodatkowania wartość nieruchomości objętych księgami wieczystymi w części przekraczającej wartość udziału nabywcy we współwłasności przed jej zniesieniem. Podatniczka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, twierdząc że jeżeli do zniesienia współwłasności wielu nieruchomości dochodzi w ramach jednej czynności (ugody sądowej) to fiskus powinien był ocenić tą czynność łącznie. Sąd nie zgodził się z jej poglądem. Ostatecznie rację podatniczce przyznał jednak NSA.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1107/16)

Art. 24 ust. 5 ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 Nr 41, poz. 214 ze zm.) należy interpretować w ten sposób, że odsetek za zwłokę nie nalicza się również w sytuacji, kiedy postępowanie kontrolne zostało zakończone nie decyzją podatkową, ale wynikiem kontroli, a organ kontroli skarbowej prowadził postępowanie kontrolne przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.

Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 437/16)

Oddalenie przez sąd upadłościowy wniosku o ogłoszenie upadłości, który nie został złożony we „właściwym czasie”, nie zwalnia członka zarządu z odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które powstały po oddaleniu tego „spóźnionego” wniosku.