Nie można sztucznie dzielić kompleksowej usługi
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-26
Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 marca 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 1789/17), organizacja konferencji jest usługą kompleksową i nie można sztucznie wydzielić z niej organizacji rozrywek w czasie wolnym. W przedmiotowej sprawie spółka nabyła usługę przygotowania oraz obsługi konferencji. Organizator traktując organizację konferencji jako usługę kompleksową, wystawił jedną fakturę obejmującą wszystkie wykonane świadczenia. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej odmówił prawa do odliczenia VAT z wystawionej faktury w części, w jakiej dotyczyła ona organizacji rozrywek w czasie wolnym. Organ argumentował, że powyższe usługi nie są związane z działalnością gospodarczą, a służą jedynie prywatnym celom pracowników. WSA w Warszawie nie zgodził się ze stanowiskiem organu, twierdząc, że podczas wyjazdu integracyjnego pracownicy cały czas pozostają pod zwierzchnictwem pracodawcy, tak więc to pracodawca czerpie korzyści z całości świadczeń.
e-Serwis: koszt, ale przez lata
Rzeczpospolita, 2018-03-26
Przemysław Wojtasik
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 marca 2018 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.40.2018.2.WM), wydatek na nabycie majątkowych praw autorskich do serwisu internetowego może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie poprzez odpisy amortyzacyjne. Z wnioskiem o interpretację wystąpił przedsiębiorca, który nabył usługę realizacji kompleksowej platformy internetowej, na co złożyło się m.in. oprogramowanie komputerowe, serwis wraz z kodami źródłowymi, dokumentacja oraz ekspertyzy. Wraz z zakończeniem prac, wykonawca przeniósł na przedsiębiorcę autorskie prawa majątkowe. Zdaniem podatnika, wydatki związane z uruchomieniem platformy internetowej należy rozliczyć jednorazowo jako KUP. Z tym stanowiskiem nie zgodził się organ podatkowy. W jego opinii wydatek stanowi koszt podatkowy, który jednakże powinien być rozliczany sukcesywnie, poprzez odpisy amortyzacyjne, albowiem nabyte prawa stanowią wartości niematerialne i prawne.
Działalność odtwórcza nie jest objęta ulgą
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-26
Łukasz Zalewski
W interpretacji indywidualnej z 2 marca 2018 r. (nr 0114-KDIP2-1.4010.376.2017.2.JS) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej określił jakie działania mieszczą się w zakresie działalności badawczo-rozwojowej. Sprawa dotyczyła spółki z branży elektronicznej, która zajmuje się wdrażaniem nowych technologii, wprowadzaniem nowych produktów oraz ulepszaniem aktualnie oferowanych. Spółka chciała odliczyć ponoszone wydatki dotyczące wynagrodzeń, wyposażenia działu, zakupu środków trwałych oraz materiałów w ramach ulgi badawczo- rozwojowej. Organ jedynie częściowo zgodził się ze stanowiskiem spółki, wskazując, że wprowadzenie nowych rozwiązań w istniejących produktach nakierowanych na obniżenie kosztów produkcji, naprawa błędów w istniejących produktach oraz testowanie produktów konkurencji nie są działalnością badawczo-rozwojową. Ponadto, organ uznał, że działalność badawczo-rozwojowa musi być prowadzona systematycznie oraz nie może mieć charakteru odtwórczego.
Skarbówka nie daje ulgi na zakup dwóch mieszkań
Rzeczpospolita, 2018-03-27
Monika Pogroszewska
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 marca 2018 r. (sygn. 0112-KDIL3-2.4011.97.2018.1.TR), ulga mieszkaniowa przysługuje wyłącznie na zamieszkaną przez danego podatnika nieruchomość. Z zapytaniem do Dyrektora KIS zwróciła się podatniczka, która przed upływem 5 lat sprzedała dwie nieruchomości otrzymane w spadku i zakupiła dwa kolejne mieszkania. Jedno z nich obecnie wynajmuje, lecz zamierza przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe, w drugim mieszka jej rodzina. Podatniczka wnioskowała o potwierdzenie, że przysługuje jej zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych ze sprzedaży dwóch nieruchomości nabytych w ramach spadkobrania. Organ uznał jednak, że tylko jedna nieruchomość została nabyta w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W związku z tym preferencja nie dotyczy mieszkania, które podatniczka udostępnia rodzinie.
Podróż rady nadzorczej jest z PIT i CIT
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-28
Katarzyna Jędrzejewska
Jak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 marca 2018 r. (nr 0115-KDIT2-2.4011.39.2018.2.MM oraz 0111-KDIB2-2.4010.28.2018.2.MZA), zwrot kosztów dojazdu członków rady nadzorczej na posiedzenie nie będzie kosztem uzyskania przychodu dla spółki. Członek rady nadzorczej z kolei osiągnie z tego tytułu przychód z działalności wykonywanej osobiście i będzie musiał potrącić od tej kwoty zaliczkę na podatek dochodowy. W przedmiotowej sprawie wnioskodawca stanął na stanowisku, że w stosunku do kosztów dojazdu członków rady nadzorczej może zastosować zwolnienie z podatku dla diet pracowniczych a po stronie spółki poniesione wydatki będą stanowiły koszty uzyskania przychodu. Organ nie zgodził się jednak z powyższym stanowiskiem, argumentując, że skutkowałoby to preferencyjnym traktowaniem pracowników zatrudnionych w innej formie niż umowa o pracę. W odniesieniu do drugiej wątpliwości wnioskodawcy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, wydatki inne niż wynagrodzenie z tytułu pełnionych funkcji wypłacanych na rzecz członków rad nadzorczych nie stanowią kosztu uzyskania przychodów spółki.
Pusta faktura bez odliczenia
Rzeczpospolita, 2018-03-28
Aleksandra Tarka
W wyroku z 29 września 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 635/16) orzekł, iż przedsiębiorcy nie przysługuje prawo do odliczenia VAT od faktury nieodzwierciedlającej faktycznej transakcji. Sprawa dotyczyła faktur wystawionych przez kontrahenta podatnika, a następnie zakwestionowanych przez organ podatkowy i uznanych za puste. Podatnik tłumaczył, że każdorazowo przed dokonaniem pierwszej transakcji żądał okazania dokumentów rejestracyjnych kontrahenta, a ponadto nie posiadał jakiejkolwiek wiedzy o nielegalnych działaniach swojego kontrahenta. Jednakże, argumentacja ta nie przekonała fiskusa, który odmówił prawa do odliczenia VAT. Spór trafił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, który przyznał rację fiskusowi. Według sądu, działanie wywierające skutki w systemie VAT musi cechować się stroną „materialną”, polegającą na tym, że transakcja powinna być rzeczywiście przeprowadzona. W ocenianym przypadku do tego nie doszło, bowiem faktury nie miały swojego odzwierciedlenia w jakiejkolwiek realnie dokonanej dostawie. Decyzję podtrzymał NSA, stwierdzając iż dokument bez czynności to pusta faktura, niedająca prawa do odliczenia.
Dokumentacja podatkowa: liczy się polski zakład
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-29
Mariusz Szulc
Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z 26 marca 2018 r. (nr DCT.8201.5.2018), obowiązkom w zakresie dokumentacji cen transferowych podlegają podmioty zagraniczne, których polski zakład osiągnął przychody lub koszty na poziomie powyżej 2 mln euro. Powyższa zasada obowiązuje również w przypadku pozostałych progów – np. progu 10 mln euro dla obowiązku sporządzenia analizy danych porównawczych. Tym samym, w świetle deklaracji Ministra Finansów, podmioty, które uzyskały przychody lub koszty przekraczające progi, ale nie na terytorium Polski, nie są zobowiązane do sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Przytoczona interpretacja jest niejako sprostowaniem do stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który w interpretacji indywidualnej z 9 marca 2018 r. (nr 0114-KDIP2-2.4010.28.2018.2.SO) stwierdził, że limity dot. dokumentacji cen transferowych dotyczą wszystkich transakcji przeprowadzanych przez zagraniczne firmy, a więc także tych, które w ogóle nie są związane z Polską. Argumentując swoje stanowisko, Minister Finansów podkreślił m.in., że w przypadku oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji podatkowej, podpis pod tym dokumentem może złożyć tylko osoba upoważniona do reprezentacji zagranicznego zakładu w Polsce, która może nie mieć informacji o wszystkich transakcjach jednostki macierzystej.
Samorządowa opieka nad starszymi bez paragonu
Rzeczpospolita, 2018-03-29
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 marca 2018 r. (sygn. akt I FSK 423/16), jednostki budżetowe wykonujące zadania własne gminy nie posiadają obowiązku rejestrowania transakcji za pomocą kas fiskalnych. Kanwą sporu była interpretacja indywidualna – dom pomocy społecznej zapytał organ podatkowy czy prawidłowo rejestruje transakcje związane z poborem opłat za pobyt mieszkańców w placówce. DPS wyjaśnił, iż zaprzestał ewidencjonowania transakcji za pomocą kas fiskalnych, gdyż działalność wykonuje w ramach obowiązków publicznoprawnych. Fiskus nie zgodził się, że DPS jest wyłączony od stosowania kasy fiskalnej, gdyż nie jest organem władzy publicznej ani urzędem obsługującym ten organ. Rację DPS przyznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Sąd stwierdził, że gmina w tym zakresie wykonuje swoje zadania poprzez jednostkę budżetową, która, realizując dane zadanie, działa jako organ władzy publicznej. W konsekwencji DPS nie jest podatnikiem VAT, tak więc nie posiada obowiązku ewidencjonowania obrotu. Stanowisko to zostało potwierdzone przez NSA.
Dwie EBITD-y, a każda inaczej liczona
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-29
Agnieszka Pokojska
Zgodnie z odpowiedzią Ministerstwa Finansów na pytanie redakcji, EBITDA nie jest tożsamo liczona dla limitów dotyczących kosztów finansowania oraz usług niematerialnych. W pierwszym przypadku bierze się pod uwagę „koszty finansowania dłużnego”, a w drugim – „odsetki”. Sama kategoria „odsetek” jest niejasna definicyjnie. Nie wiadomo czy chodzi o odsetki w ścisłym znaczeniu (wąska definicja), czy wszelkie płatności za korzystanie z cudzego kapitału (szersza definicja). Ministerstwo potwierdziło, że odsetki, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, są wyłącznie jedną z kategorii wchodzących w skład pojęcia „koszty finansowania dłużnego”, a pod pojęciem tym nie kryją się także np. prowizje. Ministerstwo Finansów zauważa również, że przepisy ustawy o PDOP w zakresie m.in. kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 12) posługują się odrębnie pojęciem „odsetki” i „prowizje”. W kontekście tej odpowiedzi warto zatem sprawdzić, czy dotychczas kalkulowane progi limitów nie ulegną znacząco zmianie w sposób powodujący konieczność wyłączania z kosztów podatkowych części kosztów usług niematerialnych nabywanych od podmiotów powiązanych.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2017 r. (sygn. akt I FSK 588/16)
Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) nie dotyczy przypadków, gdy prace konserwatorskie i restauratorskie obejmują jedynie czynności o charakterze czysto technicznym.
Wyrok NSA z dnia 6 marca 2018 r. (sygn. akt II FSK 488/16)
1. Zgodnie z art. 227 ust. 1 Konstytucji RP. wyłączne prawo emisji pieniądza przysługuje Narodowemu Bankowi Polskiemu. Z kolei art. 31 i art. 32 ustawy o Narodowym Banku Polskim stanowi, że znakami pieniężnymi Rzeczpospolitej Polskiej są banknoty i monety opiewające na złote i grosze. Dlatego bitcoin nie jest obiegową postacią pieniądza, gdyż nie przysługują mu atrybuty prawnego środka płatniczego w świetle obowiązującego porządku prawnego.
2. W praktyce stosunków cywilnoprawnych bitcoin stanowi rodzaj mienia w rozumieniu art. 44 k.c.
3. Z treści przepisu art. 18 u.p.d.o.f., stanowiącego rozwinięcie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f., wynika, że za przychód z praw majątkowych uważa się przychód ze sprzedaży zakupionej kryptowaluty bitcoin.
Uwagi i opinie prosimy kierować pod adresem: office@tpa-group.pl
Przeglądu Prasowych Informacji Podatkowych nie należy traktować jako porady prawnej. Za treść referowanych publikacji TPA nie ponosi odpowiedzialności.