Budynek na potrzeby własne pozwala wybrać VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-04-10
Łukasz Zalewski
W wyroku z dnia 6 marca 2018 r. (sygn. akt I SA/Wr 918/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu stwierdził, że podatnik ma prawo wybrać opodatkowanie VAT w przypadku sprzedaży nieruchomości, którą ulepszył, a następnie przez okres dłuższy niż dwa lata wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Sprawa dotyczyła spółki deweloperskiej, która zamierzała nabyć nieruchomość ulepszoną uprzednio przez zbywającego (nakłady przekroczyły 30% jej wartości początkowej). Cześć powierzchni w ulepszonym budynku była wynajmowana przez sprzedającego, natomiast w pozostałym zakresie budynek był wykorzystywany na potrzeby własnej działalności gospodarczej zbywcy. Spółka deweloperska stała na stanowisku, że w obu przypadkach doszło do pierwszego zasiedlenia. Organ podatkowy stwierdził, że część budynku, którą sprzedający wykorzystywał na potrzeby własnej działalności powinna być objęta obligatoryjnym zwolnieniem (z którego nie można zrezygnować). Odmiennego zdania był jednak WSA we Wrocławiu, który stwierdził, że sprzedaż budynku, zarówno w odniesieniu do części, która była wcześniej wynajmowana, jak i części wykorzystywanej na potrzeby własnego biznesu, będzie objęta zwolnieniem z podatku VAT, z którego podatnik może zrezygnować.
Kto stroni od optymalizacji, odzyska wpłaconą daninę
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-04-10
Magdalena Majkowska
Mariusz Szulc
Zgodnie z projektowanymi zmianami w zakresie minimalnego podatku od nieruchomości komercyjnych, podatnicy uzyskają prawo do zwrotu tego podatku w przypadku, gdy rozpoznają rzeczywistą stratę podatkową. W obecnie obowiązującym stanie prawnym, w przypadku gdy po zakończeniu roku podatkowego u danego podatnika wystąpi realna strata podatkowa, jest on obowiązany do zapłacenia podatku minimalnego. Planowane zmiany pozwolą na ubieganie się o zwrot zapłaconego podatku, pod warunkiem, że organ podatkowy ustali, że roczne rozliczenie podatnika jest prawidłowe. Obecnie podatek minimalny dotyczy jedynie nieruchomości handlowo-usługowych i biurowych. Po nowelizacji podatek minimalny obejmie także inne nieruchomości komercyjne, takie jak hotele i magazyny, a także budynki wynajmowane, wydzierżawiane oraz oddane w leasing (w całości lub części). Po zmianach limit kwoty wolnej od podatku (10 mln zł) nie będzie odnoszony do wartości budynku, tylko do konkretnego podatnika (bez względu na to, ile nieruchomości komercyjnych posiada). Podmioty powiązane będą musiały natomiast dzielić kwotę wolną od podatku w proporcji, w jakiej przychód z budynku pozostaje w ogólnej kwocie ich przychodów.
Podatkowe konsekwencje sprzedaży nieruchomości zabudowanej
Rzeczpospolita, 2018-04-10
Janina Fornalik
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej z dnia 7 lutego 2018 r. (sygn. 0115-KDIT1-3.4012.875.2017.2.BJ), dla uzyskania zwolnienia z podatku VAT od dostawy budynków, decydujący jest moment pierwszego zasiedlenia. Sprawa dotyczyła gminy, która wystąpiła z zapytaniem do organu, czy w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości może skorzystać ze zwolnienia z VAT. Zbywaną nieruchomością był budynek z XIX wieku, przejęty przez gminę w drodze decyzji wojewody na początku lat dziewięćdziesiątych i wynajmowany komercyjnie do ostatnich miesięcy 2017 r. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Gmina podkreśliła, że ostatni poniesiony wydatek na ulepszenie sprzedawanego budynku miał miejsce w 2005 roku. Po przedstawieniu zdarzenia przyszłego, gmina zajęła stanowisko, iż planowana przez nią czynność sprzedaży jest zwolniona z VAT, opierając się na przepisie ustawy o VAT, który stanowi, że zwolnienie przysługuje w momencie, gdy zbywcy przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz gdy nie poniósł on wydatków związanych z ulepszeniem składnika majątku. Dyrektor KIS nie zgodził się z gminą, wskazując iż do zaprezentowanego przez nią stanu przyszłego ma zastosowanie przepis, zgodnie z którym zwolnienie z VAT przysługuje, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynęło więcej niż 2 lata. Mimo, iż skutki podatkowe dla obydwu przepisów są identyczne, organ uznał stanowisko gminy za nieprawidłowe.
Dla skarbówki nie ma znaczenia prawo spółek, tylko umowa o zarządzanie
Rzeczpospolita, 2018-04-11
Aleksandra Tarka
W dniu 6 kwietnia 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 927/16) orzekł, iż w celu rozstrzygnięcia zakresu odpowiedzialności menedżera będącego jednocześnie członkiem zarządu, mającego wpływ na status menedżera jako podatnika VAT, kluczowym jest zawarty kontrakt. Sprawa dotyczyła menedżer, która równocześnie zasiadała w zarządzie spółki. Prowadziła ona działalność gospodarczą w branży świadczenia usług zarządzania i doradztwa. Podatniczka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o ocenę kontraktu menedżerskiego. W jej opinii działalność obejmująca świadczenie usług na podstawie kontraktu menedżerskiego nie spełnia warunków uznania jej za samodzielnie wykonującą działalność, zatem nie działa w charakterze podatnika na gruncie ustawy VAT. Po przeprowadzeniu analizy umowy, fiskus stwierdził m.in. że ponosi ona ryzyko gospodarcze za wykonywane usługi, zarówno wobec spółki, jak i podmiotów zewnętrznych, tak więc nie można twierdzić, że nie jest ona podatnikiem VAT. Skargę podatniczki na wspomnianą interpretację uwzględnił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, który tłumaczył, iż z uwagi na to, że jest ona jednocześnie członkiem zarządu oraz menedżerem, to jej działalności nie można przypisać przymiotu samodzielności, tak więc nie sposób uznać, że posiada ona status podatnika VAT. Ostatecznie rację fiskusowi przyznał jednak NSA, argumentując że z zapisów kontraktu wprost wynika odpowiedzialność menedżera również względem osób trzecich. We wskazanej sprawie NSA uznał nadrzędność zapisów kontraktu nad odpowiedzialnością wynikającą z kodeksu spółek handlowych. NSA podkreślił, że samo zasiadanie przez menedżera w zarządzie spółki nie wyłącza automatycznie posiadanie przez niego statusu podatnika VAT.
Gdy podatnik nie poda PKWiU, nie otrzyma interpretacji
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-04-10
Agnieszka Pokojska
Odmowa rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wydana przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w marcu 2018 r. pozwala twierdzić, iż organ może nie wydać takiej interpretacji w sytuacji, gdy wnioskodawca nie wskaże w opisie stanu faktycznego symbolu klasyfikacji statystycznej. Z wnioskiem o wydanie interpretacji zwróciła się spółka, która zleciła podwykonawcy wykonanie instalacji przeciwpożarowej wraz z dostawą sprzętu. Wnioskodawca chciał uzyskać od organu odpowiedź, czy w opisanym przypadku wystąpi konieczność zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Organ wezwał spółkę do uzupełnienia stanu faktycznego o podanie pełnego symbolu PKWiU. Spółka wskazała symbol w opisie własnego stanowiska (a nie w opisie stanu faktycznego), ponieważ uważała, że odpowiednie zakwalifikowanie określonej usługi lub towaru należy do organów podatkowych. Na poparcie swojego stanowiska spółka powołała wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 179/16). Organ jednakże nie podzielił tej argumentacji i wydał postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia, twierdząc, że jeżeli podatnik ma wątpliwości co do klasyfikacji, powinien zwrócić się z wnioskiem do odpowiedniej instytucji zajmującej się klasyfikacją statystyczną.
Po likwidacji trudno odliczyć VAT
Rzeczpospolita, 2018-04-11
Przemysław Wojtasik
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 marca 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-2.4012.48.2018.2.PG) przedsiębiorca po złożeniu do urzędu skarbowego zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego. Z wnioskiem o interpretację wystąpił przedsiębiorca, który zlikwidował restaurację na koniec roku. W styczniu otrzymał faktury za media, które dotyczyły rozliczeń wcześniejszych okresów. Podatnik uważał, że przysługuje mu prawo do odliczenia VAT z faktur, ponieważ restauracja nie mogłaby funkcjonować bez dostawy prądu, wody i gazu. Z tym stanowiskiem nie zgodził się organ podatkowy. Fiskus podkreślił, że wspomniane faktury za dostawę mediów zostały wystawione w styczniu i w tym miesiącu powstał obowiązek podatkowy u ich dostawców. W związku z tym przedsiębiorcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku w deklaracji za styczeń, ale pod warunkiem, że na moment jej składania wciąż był zarejestrowanym podatnikiem, co jednak nie miało miejsca w tym przypadku. Organ interpretacyjny podkreślił, że po złożeniu zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT nie ma możliwości dokonania korekty deklaracji VAT.
Spółka cywilna nie może ukrywać, kto jest jej wspólnikiem
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-04-11
Mariusz Szulc
Jak wynika z interpretacji z dnia 22 marca 2018 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (nr 0111-KDIB3-1.4018.1.2018.3.KO), spółka cywilna powinna wskazywać w fakturach VAT oraz w formularzach aktualizacyjnych dane wszystkich swoich wspólników. W opinii spółki, z przepisów prawa nie wynika obowiązek do zamieszczania dodatkowych informacji o każdym ze wspólników i wystarczające jest zamieszczanie (w ww. dokumentach) jedynie pełnej i skróconej nazwy spółki. Dyrektor KIS stwierdził jednak, że to nie spółka cywilna jest przedsiębiorcą, lecz jej wspólnicy. Z uwagi na tę okoliczność, na spółce ciąży obowiązek zamieszczania danych o każdym wspólniku. Dzięki temu kontrahenci przedsiębiorcy będą mogli każdorazowo zidentyfikować kto jest stroną transakcji, w której bierze udział spółka cywilna.
Organy uznają uproszczenie rozliczeń za niezgodne z przepisami
Rzeczpospolita, 2018-04-11
Dominik Szymański
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 lutego 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.609.2017.3.PR), obowiązek podatkowy dla stałych dostaw towarów dokonywanych w określonych umownie okresach rozliczeniowych powstaje odrębnie dla każdej transakcji. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka, dostarczająca określone prefabrykaty dla swoich kontrahentów, dokonujących zamówień kilka razy w miesiącu. Dotychczas, spółka stosowała jeden model fakturowania kontrahentów, zgodnie z którym po każdej pojedynczej dostawie towarów do kontrahenta dochodziło do wystawienia faktury. Niemniej jednak, jeden z kontrahentów zwrócił się z prośbą o uproszczenie systemu rozliczeń i ustalenie okresów rozliczeniowych, po upływie których wystawiana byłaby tylko jedna, zbiorcza faktura, w związku z czym spółka złożyła odpowiednie zapytanie do organy interpretacyjnego. Jednakże, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał takie uproszczenie rozliczeń za sprzeczne z przepisami ustawy o VAT argumentując, że dokonywane przez spółkę dostawy mogą być wyodrębnione zarówno co daty, jak i ilości dostarczanego towaru, dlatego też spółka powinna wystawiać fakturę odrębnie dla każdej dostawy towaru.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 1 lutego 2018 r. (sygn. akt II FSK 131/16)
Skoro art. 7 ust. 1 u.p.s.d. mówi o podstawie opodatkowania jako o wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych w znaczeniu ich łącznej wartości, to tak samo rozumieć należy podstawę opodatkowania określoną w art. 7 ust. 6 u.p.s.d. jako łączną wartość rzeczy lub praw majątkowych w części przekraczającej wartość udziałów we współwłasności wszystkich nabytych rzeczy lub praw majątkowych, które przed zniesieniem współwłasności przysługiwały nabywcy.
Wyrok NSA z dnia 15 marca 2018 r. (sygn. akt II FSK 3579/17)
1) Władztwo podatkowe jednostek samorządu terytorialnego jest – zgodnie z art. 94 i art. 217 Konstytucji RP (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483) – istotnie ograniczone przez ustawodawcę, który może uzależnić, i w tym wypadku uzależnia, powstanie kompetencji do wprowadzenia na terenie danej miejscowości opłaty miejscowej od spełnienia rygorów ustanowionych w przepisach prawa powszechnie obowiązującego, m.in. dotyczących ochrony środowiska.
2) Skoro warunkiem nałożenia opłaty miejscowej wg konkretnej stawki jest uprzednie wydanie uchwały na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844), to zgodność z prawem tej uchwały ma kluczowe znaczenie dla interesu prawnego osoby obciążonej opłatą miejscową.
Uwagi i opinie prosimy kierować pod adresem: office@tpa-group.pl
Przeglądu Prasowych Informacji Podatkowych nie należy traktować jako porady prawnej. Za treść referowanych publikacji TPA nie ponosi odpowiedzialności.