Przegląd prasy podatkowej (21.05-25.05.2018 r.)

| Do przeczytania w 7 min

Do opłat za informacje o osobach trzeba doliczyć VAT

Rzeczpospolita, 2018-05-21

Przemysław Wojtasik

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Krajowej z 9 maja 2018 r. (sygn. 0114-KDIP4.4012.216.2018.1.MP), opłaty za dostarczenie informacji dotyczących danych osobowych podlegają opodatkowaniu 23-proc. stawką VAT. Z wnioskiem wystąpiła spółka, która w związku z wykonywanymi usługami przetwarza dane osobowe klientów. Zgodnie z obowiązującymi od 25 maja br. obowiązkami związanymi z RODO, jeżeli żądania klienta odnośnie przekazania informacji o przetwarzaniu są ewidentnie nieuzasadnione lub nadmierne, administrator danych może pobrać opłatę. Spółka pragnęła zweryfikować, czy od pobranych opłat musi naliczyć VAT. Organ podatkowy potwierdził, że wynagrodzenie za przekazanie klientowi informacji oraz wszelkich kopii tych informacji podlega opodatkowaniu VAT.

Zwrot wydatków na adaptację lokali jest kosztem

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-05-21

Łukasz Zalewski

W wyroku z dnia 16 maja 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 2140/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że poniesione przez najemcę koszty adaptacji lokalu, które następnie zostały zrefundowane przez wynajmującego, stanowią dla tego drugiego koszty uzyskania przychodów. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie te wydatki, które poniosła sama w związku z wykonaniem prac adaptacyjnych na własny koszt. Natomiast wydatków poniesionych przez najemców nie można powiązać z przychodami wynajmującego. WSA w Warszawie stwierdził jednak, że refundacja kosztów ma na celu zachęcanie do wynajmu lokali oraz przyciąganie kolejnych najemców. W konsekwencji sąd uznał, że wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodu wynajmującego.

Sprzedaż praw majątkowych to dla firmy zysk kapitałowy

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-05-21

Mariusz Szulc

Jak wynika z interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2018 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (nr 0111-KDIB1-3.4010.136.2018.1.PC), zbycie praw do utworu wytworzonego w ramach działalności gospodarczej skutkuje powstaniem przychodu z zysków kapitałowych (który jest rozliczany odrębnie od pozostałych przychodów). Sprawa dotyczyła spółki wykonującej wzory opakowań i haseł reklamowych, które to utwory były przekazywane klientom wraz z prawami autorskimi. Problem dotyczył kwestii prawidłowego kwalifikowania przychodów powstałych w następstwie zbycia autorskich praw majątkowych. Spółka uważała, że przychodów ze zbycia autorskich praw majątkowych nie należy zaliczać do źródła „zyski kapitałowe”. Twierdziła bowiem, że wygenerowane zyski są ściśle związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Pogląd ten zakwestionował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, który stwierdził, że przychód ze sprzedaży autorskich praw majątkowych należy zaliczyć do zysków kapitałowych.

Zbycie uprawnień wspólnika to nie działalność gospodarcza

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-05-21

Mariusz Szulc

W interpretacji indywidualnej z dnia 10 maja 2018 r. (nr 0112-KDIL3-3.4011.105.2018.1.DS) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że przychód, który uzyskuje wspólnik spółki osobowej w następstwie zbycia ogółu praw i obowiązków w tej spółce jest przychodem z praw majątkowych. Występując z wnioskiem o wydanie interpretacji, wspólnik twierdził, że kwoty otrzymane ze zbycia praw i obowiązków stanowią przychód z działalności gospodarczej, które należy rozliczać tak jak inne przychody z działalności prowadzonej w formie spółki. Innego zdania był organ podatkowy, w którego opinii jest to przychód z praw majątkowych rozliczany według skali podatkowej, odrębnie od przychodów z działalności gospodarczej.

Najem na rzecz operatorów też z 8-proc. VAT

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-05-23

Magdalena Majkowska

Zgodnie z interpretacją indywidualną z dnia 10 maja 2018 r. (nr 0112-KDIL1-2.4012.170.2018.1.NF), podatnik, który świadczy usługi krótkoterminowego najmu za pośrednictwem innych firm, może stosować 8% stawkę podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie podatnik wynajmował swoje lokale pośrednikom, którzy z kolei zajmowali się krótkoterminowym podnajmem tych lokali na rzecz osób trzecich. Problem dotyczył ustalenia właściwej stawki podatku od towarów i usług w stosunku do usług świadczonych przez pośredników. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że usługi świadczone przez pośredników stanowią usługi związane z zakwaterowaniem i należy do nich stosować stawkę 8%. Podkreślił jednak, że na podatniku ciąży obowiązek zaklasyfikowania świadczonych usług do właściwego grupowania PKWiU.

Lekarz-komandytariusz musi zmienić sposób opodatkowania praktyki

Rzeczpospolita, 2018-05-23

Aleksandra Tarka

W wyroku z dnia 18 maja 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 1391/16) orzekł, iż podatnik wykonujący wolny zawód, który jednocześnie czerpie zyski z działalności spółki komandytowej, traci prawo do opodatkowania dochodu w formie karty podatkowej. Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpił lekarz, który planował objąć stanowisko komandytariusza w spółce zajmującej się najmem. Podatnik zapytał organ, czy zachowa prawo do rozliczania dochodów w formie zryczałtowanej, podkreślając że nie zamierza prowadzić spraw spółki ani nią zarządzać. Fiskus uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe, gdyż warunkiem koniecznym stosowania karty podatkowej jest nieprowadzenie jednocześnie innego rodzaju działalności. Skargę podatnika uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, który uznał działalności w zakresie najmu prowadzić będzie spółka, a nie sam podatnik. Ostatecznie rację organowi podatkowemu przyznał jednakże NSA, który uznał, że osiąganie przychodów stanowi analogię do prowadzenia działalności, a wykładnia przeciwna prowadziłaby do podatkowego chaosu.

Zakupy za bitcoiny bez limitów

Rzeczpospolita, 2018-05-23

Przemysław Wojtasik

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Krajowej z dnia 11 maja 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.67.2018.1.JG), przepisy, z których wynika obowiązek rozliczenia transakcji pomiędzy przedsiębiorcami na kwotę powyżej 15 tys. zł za pomocą rachunku płatniczego, pod sankcją niezaliczenia do kosztów podatkowych, nie mają zastosowania do regulowania wierzytelności za pomocą kryptowalut. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka informatyczna, która nabywa sprzęt komputerowy niezbędny do wydobywania kryptowalut i płaci za niego właśnie wirtualnymi walutami. W opinii wnioskodawcy przepisy dotyczące zaliczania do kosztów podatkowych wydatków powyżej 15 tys. zł opłaconych jedynie za pomocą rachunku płatniczego nie maja zastosowania do zapłaty kryptowalutami. Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za prawidłowe i podkreślił, że w przedmiotowej sprawie dochodzi do zamiany kryptowalut na rzeczowy składnik majątku. Dyrektor KIS przypomniał również, że wirtualna waluta nie może być traktowana na równi z prawnymi środkami płatniczymi, albowiem nie jest ona instrumentem rynku pieniężnego.

Złota nie było, więc bez odliczenia VAT

Rzeczpospolita, 2018-05-24

Aleksandra Tarka

W wyroku z dnia 23 maja 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 708/17) orzekł, iż posiadanie jedynie wystawionej przez kontrahenta faktury, która nie dokumentuje rzeczywistej transakcji, zwalnia  organ podatkowy z obowiązku weryfikacji dobrej wiary podatnika. Sprawa dotyczyła odmowy prawa do odliczenia VAT naliczonego przez fiskus, który argumentował, że w rzeczywistości nie doszło do dostaw towarów wskazanych na fakturach. Skargę spółki na decyzję fiskusa odrzucił Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, a następnie NSA. Sąd stwierdził, że dobrą wiarę można badać, gdy towar podlegający dostawie istniał. Ponadto, zdaniem NSA, prawomocna decyzja nakładająca na wystawcę faktury decyzję o sankcyjnej zapłacie VAT z tytułu wystawienia tzw. pustych faktur potwierdza, że doszło do obrotu jedynie faktur, a nie towarów. Wprawdzie dokumenty urzędowe można podważyć w toku postępowania, to jednak co do zasady korzystają one z domniemania prawdziwości.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z dnia 21 marca 2018 r. (sygn. akt II FSK 3819/17)

  1. Na podstawie art. 14b § 5b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), uzasadnione przypuszczenie możliwości zastosowania przepisu art. 119a § 1 wymienionej ustawy, normującego zasadę odpowiedzialności podatkowej w zakresie regulacji prawnej klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania, jest wystarczające do odmowy wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
  2. W przypadku, w którym w trakcie prowadzonego postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej, podatkowy organ interpretacyjny stwierdzi, że w zakresie określonych elementów stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji, istnieje uzasadnione przypuszczenie, że mogą być one przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), organ ten, na podstawie art. 14b § 5b wymienionej ustawy, wydaje postanowienie o odmowie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Postanowienie to kończy postępowanie administracyjne o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w związku z czym przysługuje na nie skarga do sądu administracyjnego – na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz.1369 ze zm.).

Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2018 r. (sygn. akt I FSK 78/18)

Przepis art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) należy bowiem rozumieć w ten sposób, że jeżeli przedmiotem dostawy nie jest ten towar, który został wskazany na fakturze, a inny, nie ma podstaw do odmówienia prawa do odliczenia podatku z całej faktury, lecz tylko tej części podatku, która nie odpowiada rzeczywistości, co oznacza, że podatnikowi – z uwagi na zasady neutralności i proporcjonalności – przysługuje prawo do odliczenia podatku w części odpowiadającej rzeczywistej wartości transakcji.