Przegląd podatkowy (10 kwietnia – 14 kwietnia 2017 r.)

Przegląd prasowych informacji podatkowych

Specjalista od marketingu odpowie za zaległości podatkowe spółki 

Rzeczpospolita, 2017-04-10
Jakub Nowacki, Marcin Palusiński

Jak wskazują eksperci TPA – Jakub Nowacki i Marcin Palusiński, fakt, iż członek zarządu nie posiada wiedzy o kondycji finansowej spółki, nie wpływa na jego odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki. Zgodnie z Ordynacją podatkową, za zobowiązania spółki kapitałowej wobec fiskusa odpowiedzialni są członkowie zarządu, w sposób solidarny. Oznacza to, że organy podatkowe są uprawnione do dochodzenia pełnej kwoty należności wobec każdego z członków zarządu. Udowodnienie winy członka zarządu nie jest konieczne do pociągnięcia go do odpowiedzialności, za nieuregulowane zobowiązania. Dlatego też, nawet jeżeli członek zarządu zgodnie z wewnętrznym podziałem kompetencji w spółce, jest odpowiedzialny wyłącznie za kwestie związane z marketingiem, to może on zostać pociągnięty do odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki wobec fiskusa. Dodatkowo przekazanie prowadzenia spraw podatkowych innej osobie lub firmie, nie prowadzi do ograniczenia odpowiedzialności członków zarządu. Członkowie zarządu mogą się jednak zwolnić od odpowiedzialności podatkowej, jeżeli w odpowiednim terminie złożą wniosek o upadłość lub otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego. Uniknięcie odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki jest również możliwe poprzez wskazanie mienia, które zaspokoi roszczenia fiskusa wobec spółki. Jednocześnie, jak podkreślają eksperci TPA, nieświadomość członka zarządu wiążąca się z faktem, iż zajmował się działalnością niezwiązaną z finansami spółki, nie może być przesłanką do zwolnienia go z należności wobec fiskusa.

W konsorcjum też obowiązuję odwrotne obciążenie

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-04-10
Agnieszka Pokojska

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 28 marca 2017 r. (sygn. 2461-IBPP2.4512.20.2017.1.BW) wskazał, że partner konsorcjum, fakturujący usługi budowlane na lidera, działa de facto jako podwykonawca. Sprawa dotyczyła członka konsorcjum, zamierzającego prowadzić prace polegające na budowie, przebudowie i remoncie przesyłowych i rozdzielczych linii elektromagnetycznych, które to mieszczą się w zakresie usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Podatnik tłumaczył, że zamierza wystawiać faktury na lidera konsorcjum, a ten następnie na inwestora. W związku z tym uważał, że powinien wystawiać faktury na zasadach ogólnych (23% VAT), ponieważ członkowie konsorcjum są partnerami, a nie stronami transakcji. Nie zgodził się z tym organ, który wyjaśnił, że podmioty funkcjonujące w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT, gdzie występują jako dostawca i nabywca. Oznacza to, że dla potrzeb VAT relację pomiędzy uczestnikami konsorcjum nie mogą być traktowane jako rozliczenia wewnętrzne.

Oszust ma wpływ na rozliczenie VAT

Rzeczpospolita, 2017-04-10
Aleksandra Tarka

Firma, która padła ofiarą oszustwa, nie skoryguje należnego VAT bez potwierdzenia doręczenia faktury korygującej oszustowi – taki wniosek płynie z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 659/15). Przedmiotowa sprawa dotyczyła firmy, od której nieuczciwy kontrahent wyłudził towary. Dzięki interwencji organów ścigania, firma odzyskała 99% towarów, będących przedmiotem nieuczciwej transakcji. W związku z powyższym podatnik zwrócił się do fiskusa z wnioskiem o wydanie interpretacji, w zakresie możliwości dokonania korekty VAT od zwróconego przez policję oraz utraconego towaru. Podatnik był zdania, iż może dokonać korekty na podstawie wystawionej faktury korygującej oraz podpiętego do niej policyjnego pokwitowania zwrotu towarów. Fiskus nie zgodził się jednak ze zdaniem podatnika i uznał, że korekta podatku należnego jest możliwa jedynie od wartości zwróconego towaru i wyłącznie w sytuacji gdy podatnik wystawił fakturę korygującą i posiada potwierdzenie jej doręczenia nabywcy, czyli oszustowi. Stanowisko to zostało potwierdzone zarówno przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi jak i NSA, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż brak potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta nie wyklucza możliwości obniżenia podatku VAT należnego, ale jedynie w sytuacji gdy jego uzyskanie jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W przedmiotowej sprawie, podatnik nie podjął natomiast próby doręczenia oszustowi faktury korygującej.

Dla celów PCC liczy się umowa, a nie jej wykonanie

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-04-12
Patrycja Dudek

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3528/15) stwierdził, że firma, która zrealizowała tylko część kontraktu, musi zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) od całej kwoty wynikającej z umowy. Sprawa dotyczyła firm, które zawarły umowę dostawy gazu. Obydwie firmy posiadały siedzibę na terenie Polski, natomiast gaz, którego dotyczyła umowa, znajdował się na Białorusi. Transakcja nie była objęta VAT, nabywca nie zapłacił również PCC. Rozliczenie zakwestionował naczelnik urzędu skarbowego, który stwierdził, że spółka kupująca w ciągu 14 dni od podpisania umowy powinna była złożyć deklarację PCC oraz zapłacić podatek. W związku z tym naczelnik zażądał 2% należnego podatku wraz z odsetkami. Firma nabywająca stwierdziła, że nie powinna była płacić PCC, ponieważ podatek należy się od umowy sprzedaży – w tym przypadku była to dostawa, gdyż gaz nie jest oznaczony co do gatunku. Ponadto czynności związane z dostawą dokonano na terytorium znajdującym się poza RP. Spór dotyczył również podstawy opodatkowania – Spółka uważała, że podatek powinien zostać naliczony jedynie od wartości faktycznie dostarczonego gazu. Organy stwierdziły jednak, że gaz został sprzedany, a czynność cywilnoprawna dotyczyła podpisania kontraktu, co miało miejsce na terytorium Polski. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oraz NSA potwierdziły stanowisko fiskusa, podkreślając również, że podstawą opodatkowania jest kwota zapisana w kontrakcie, nawet gdy nie został on zrealizowany w całości.

Połączenie spółek jak wniesienie wkładu niepieniężnego

Rzeczpospolita, 2017-04-12
Aleksandra Tarka

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 23 marca 2017 r. (sygn. akt I SA/Kr 85/17) połączenie spółki kapitałowej ze spółką osobową przez przejęcie, nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie spółki kapitałowej. W przedmiotowej sprawie miało dojść do przeniesienia całego majątku spółki osobowej na rzecz spółki kapitałowej w zamian za jej udziały, przy czym część majątku spółki osobowej zostanie przekazana na kapitał zapasowy spółki przejmującej. Spółka kapitałowa zwróciła się do fiskusa z wnioskiem o interpretację przepisów podatkowych, w związku z wątpliwością, czy przedmiotowa transakcja spowoduje powstanie przychodu podatkowego na gruncie PDOP. Organ podatkowy uznał, że przejęcie spółki osobowej przez spółkę kapitałową, nie jest podatkowo neutralne, w związku z czym dla spółki kapitałowej powstanie przychód podatkowy. Spółka nie zgodziła się z interpretacją fiskusa, dlatego sprawa trafiła do WSA w Krakowie, który przyznał rację podatnikowi. Sąd w uzasadnieniu wskazał, że spółka osobowa nieposiadająca osobowości prawnej oraz niebędąca podatnikiem PDOP jest transparentna podatkowo. Zdaniem sądu podatnikami są jej wspólnicy, którzy wnoszą w sposób proporcjonalny, majątek do spółki przejmującej. Jednak tego rodzaju zdarzenie powinno być uznane w myśl przepisów o PDOP za aport majątku na kapitał zakładowy spółki, który nie prowadzi do powstania przychodu po stronie spółki kapitałowej. W jego sądu również agio czyli wnoszona na kapitał zapasowy nadwyżka wartości majątku ponad nominalną wartość udziałów, nie jest przychodem spółki przejmującej.

Najem auta pracownikom wyklucza pełne odliczenie VAT

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-04-12
Łukasz Zalewski

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1721/15), wynajęcie pracownikom samochodu służbowego dla celów prywatnych za odpłatnością, wiążę się z 50% ograniczeniem odliczenia VAT zawartego w cenie auta i paliwa. Sprawa dotyczyła firmy tytoniowej, której pracownicy w trakcie pracy wykorzystywali samochody tylko i wyłącznie w celach gospodarczych. Natomiast z pracownikami, którzy chcieli wykorzystywać auta w celach prywatnych podpisywano oddzielne umowy najmu. Ze zdaniem spółki co do prawa do pełnego odliczenia VAT nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej z Łodzi, który argumentował, że dojazd z i do pracy to przejazd prywatny, a nie służbowy. Dodatkowo stwierdził, że w pracy handlowca nie da się rozdzielić użytku samochodu do celu prywatnego oraz służbowego. Następnie sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który uznał, że spółka zrobiła wystarczająco, aby uzasadnić wykorzystanie samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej i na tej zasadzie odliczała VAT. Sprawa ostatecznie trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który orzekł, że w z związku z tym, że działalność spółki nie zawiera wynajmu samochodów, to najem dla pracowników, nie może być uznany za działalność gospodarczą. W konsekwencji w ocenie NSA samochody są używane również do celów innych niż działalność gospodarcza spółki.

W budowlance odbiór nie ma znaczenia

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-04-12
Patrycja Dudek

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1482/15) wykonawca usług budowlanych ma 30 dni od terminu zakończenia prac na rozliczenie VAT i nie ma na to wpływu data podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego. Sąd potwierdził zatem stanowisko Ministra Finansów przedstawionego w interpretacji ogólnej z dnia 1 kwietnia 2016 r. (sygn. PT3.8101.41.2015.AEW.2016.AMT.141). Co do zasady obowiązek podatkowy dla usług budowlanych i budowlano-montażowych powstaje w momencie wystawienia faktury. Spór dotyczył momentu, w którym podatnik jest zobowiązany tę fakturę wystawić. Zdaniem spółki, której sprawę analizował NSA, fakturę należy wystawić i rozliczyć podatek po podpisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego, gdyż ten określa zakończenie prac. Odmiennego zdania był Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, który stwierdził, że decydujące znaczenie ma zakończenie wykonania usługi, a nie podpisanie protokołu. Takim samym rozstrzygnięciem zakończyły się postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu oraz przed NSA. Sądy potwierdziły, że termin rozliczenia VAT nie może zostać przesunięty do czasu podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego a liczy się faktyczne zakończenie prac.

Skorygowanie VAT jest niemożliwe, gdy nie można oddać konsumentowi różnicy

Rzeczpospolita, 2017-04-13
Aleksandra Tarka

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 23 lutego 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 1063/16) orzekł, że korekta VAT należnego, w związku z korektą stawki VAT w odniesieniu do transakcji zawieranych z klientami indywidualnymi, dokumentowanych paragonem fiskalnym, nie jest dopuszczalna. Przedmiotowa sprawa dotyczyła ośrodka sportowo-rekreacyjnego, który po otrzymaniu interpretacji indywidualnej, pozwalającej na skorzystanie z obniżonej stawki VAT do sprzedawanych biletów wstępu, chciał skorygować wartość podatku należnego. W związku z wątpliwościami dotyczącymi możliwości korekty transakcji zawieranych z osobami fizycznymi i dokumentowanych paragonem fiskalnym, podatnik zwrócił się do organu podatkowego z prośbą o wydanie interpretacji w tym zakresie. Po zapoznaniu się ze sprawą, fiskus uznał, że podatnik nie ma prawa do korekty wartości podatku należnego, bez zwrotu klientom części opłat za usługi. Organ podatkowy był zdania, że gdyby podatnik zwrócił finalnym odbiorcom nadpłatę z tytułu zastosowania nieodpowiedniej stawki VAT, korekta byłaby możliwa. Stanowisko organu podatkowego zostało potwierdzone przez WSA w Poznaniu, który w uzasadnieniu podkreślił, że korekta VAT należnego, bez zwrotu usługobiorcom części zapłaconych przez nich kwot, naruszyłaby zasadę neutralności VAT i doprowadziła do powstania bezpodstawnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok WSA w Gliwicach z 14 marca 2017 r. (sygn. akt I SA/Gl 1350/16)

W świetle art. 24 a ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.) zagraniczna spółka zyskuje przymiot zagranicznej spółki kontrolowanej, jeżeli co najmniej jeden z wymienionych w pkt b rodzajów przychodów w państwie siedziby (zarządu) zagranicznej spółki podlega zwolnieniu bądź wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w tym państwie, bez względu na to, czy zwolnienie to jest czy też nie jest obwarowane spełnieniem określonych warunków w państwie siedziby, pod warunkiem spełnienia pozostałych kryteriów wynikających z tego przepisu.

Wyrok NSA z 7 marca 2017 r. (sygn. akt II FSK 295/15)

Stadion piłkarski (zadaszone trybuny i płyta boiska) jest budowlą (art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 849). (teza informacyjna)