Przegląd prasy podatkowej (12-16.03.2018 r.)

| Do przeczytania w 8 min

Amortyzacja licencji tak, ale z limitem

Rzeczpospolita, 2018-03-12
Michał Walek

Jak wynika z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 stycznia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.448.2017.1.AW) zaliczenie odpisów amortyzacyjnych od nabytej licencji do kosztów uzyskania przychodów będzie ograniczone limitem 5 proc. podatkowej EBITDA. Sprawa dotyczyła podatnika, który nabędzie od podmiotu powiązanego licencję na korzystanie ze wzorów przemysłowych w związku z planowanym uruchomieniem zakładu produkcyjnego. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pełnej wartości odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej licencji. On sam był zdania, że może ująć w podatkowych kosztach całą wartość tych odpisów. Fiskus uznał jednak, że odpisy amortyzacyjne są rozłożoną w czasie metodą rozliczenia kosztów nabycia wartości niematerialnej i prawnej, a ustawodawca nie pozwala, co do zasady, na jednorazowe odliczenie wydatków ponoszonych na zakup tego rodzaju praw. W związku z tym odpisy od wartości początkowej licencji mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tylko do wysokości 5 proc. podatkowej EBITDA.

Podarowanie upustu to nie przychód

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-12
Łukasz Zalewski

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 2018 r., (sygn. akt: II FSK 567/16) odstąpienie przez miasto od obowiązku zwrotu przez podatnika bonifikaty związanej z nabyciem nieruchomości nie powoduje u niego przychodu. Sytuacja dotyczyła osoby fizycznej, która korzystając z pierwszeństwa zakupiła mieszkanie od miasta. Otrzymała bonifikatę, pod warunkiem, że pozostanie właścicielem nieruchomości nie krócej niż przez 5 lat od dnia zakupu. Podatnik po kilku miesiącach oddał jednak lokal bliskiej osobie nie mając na celu osiągnięcia zysku ze zbycia. Z uwagi na fakt, że miasto wezwało go do zwrotu bonifikaty odzyskał nieruchomość i złożył wyjaśnienia. W związku z powyższym miasto postanowiło o zwolnieniu podatnika z obowiązku zwrotu bonifikaty, co zostało zakwalifikowane przez fiskus jako przychód po stronie podatnika. Urzędnicy nie zgodzili się ze stanowiskiem organów podatkowych, zgodnie z którym doszło do przysporzenia majątkowego nabywcy. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej brak konieczności dokonania zwrotu bonifikaty uznał za przysporzenie które należy opodatkować. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił interpretację, twierdząc, że w badanej sytuacji nie dochodzi do wykonania przez miasto na rzecz podatnika żadnego świadczenia a jedynie wyrażenia chęci sprzedania nieruchomości za określoną cenę. Stanowisko to potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny zauważając, że zwolnienie dotyczyło korzyści, którą nabywca już osiągnął więc obecne zdarzenie jest neutralne podatkowo.

Podatnicy nie rozliczą odsetek od kredytu konsolidacyjnego

Rzeczpospolita, 2018-03-12
Iwona Strzępka

Z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lutego 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.295. 2017.1.AM ) wynika, iż konsolidacja kredytu przeznaczonego na nabycie udziałów nie uchroni przed konsekwencjami operacji typu debt push-down. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka zamierzająca przeprowadzić konsolidację kredytów zaciągniętych na finansowanie bieżących zobowiązań, rozbudowę zakładu oraz na nabycie udziałów innej spółki, z którą nastąpiło połączenie. Podatnik zapytał organ, czy prawidłowym będzie zaliczenie odsetek od kredytu jako kosztu uzyskania przychodu. Stanowisko spółki zostało uznane za nieprawidłowe. Dyrektor KIS stwierdził, że skoro kredyt konsolidacyjny został zaciągnięty na nabycie udziałów spółki, z którą nastąpiło połączenie, to odsetki od tego kredytu podlegają przepisowi ograniczającemu możliwości zakwalifikowania do KUP kosztów odsetkowych przy pewnych działaniach restrukturyzacyjnych.

Inwestycja w toku to nie środek trwały

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-12
Patrycja Dudek

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 marca 2018 r. (sygn. akt: II FSK 489/16) stwierdził, że nie ma konieczności kontynuowania odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego, który został zwrócony podatnikowi po likwidacji spółki, do której uprzednio wniósł go aportem jako inwestycję. Analizowana sprawa dotyczyła inwestycji w toku wniesionej aportem do spółki, następnie dokończonej i zewidencjonowanej jako środek trwały od którego spółka rozpoczęła amortyzację. Po likwidacji spółki, dokończona już inwestycja jako środek trwały powróciła do wspólnika wnoszącego aport. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że w takim przypadku wspólnik powinien kontynuować amortyzację od wartości początkowej przyjętej wcześniej przez zlikwidowaną spółkę wraz z uwzględnieniem dokonanych już odpisów. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oraz NSA zgodnie uznały, że w tym przypadku, z uwagi na fakt, że inwestycja w budowie wcześniej wniesiona aportem nie była środkiem trwałym, podatnik sam po zwrocie dokończonej już inwestycji ma prawo ustalić wartość środka trwałego.

Można odpisać VAT z lewej faktury

Rzeczpospolita, 2018-03-13
Przemysław Wojtasik

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 marca 2018 r. (sygn. I FSK 769/16) orzekł, że otrzymanie faktury od niezarejestrowanego kontrahenta nie pozbawia nabywcy prawa do odliczenia VAT naliczonego w sytuacji, gdy dane dostawy czy usługi zostały faktycznie wykonane. W przedstawionym stanie faktycznym spółka działająca w branży informatycznej nawiązała współpracę z kontrahentem, który nie dokonał rejestracji na potrzeby VAT. Według organu podatkowego wystawione przez kontrahenta faktury nie dawały prawa do odliczenia podatku, a spółka nie dołożyła należytej staranności przy podejmowaniu współpracy z przedsiębiorcą. Z założeniem organu nie zgodziły się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oraz NSA zgodnie twierdząc, że współpraca z niezarejestrowanym dla celów VAT kontrahentem nie jest równoznaczna z oszustwem czy nadużyciem prawa, wykluczającym prawo do odliczenia VAT. NSA podkreślił jednak, ze od momentu otrzymania informacji o braku rejestracji kontrahenta spółka nie powinna odliczać VAT z otrzymanych później faktur.

Usługi IT i bonusy nie są wyłączone z kosztów

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-14
Agnieszka Pokojska

Zgodnie z interpretacjami indywidualnymi z dnia 5 marca 2018 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.357.2017.2.MJ) oraz z dnia 9 marca 2018 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.442.2017.1.MM) bieżące usługi informatyczne oraz wypłacanie bonusów podmiotom powiązanym nie podlega ograniczeniom w zakresie limitu kosztów podatkowych z tytułu wydatków na usługi niematerialne. W przedmiotowej sprawie, spółka miała wątpliwości w zakresie możliwości zaliczania w koszty uzyskania przychodu wydatków między innymi na wsparcie IT w bieżącej pracy, usługi administrowania systemami informatycznymi oraz wsparcie systemów używanych przez klientów np., kontrolę działania ich urządzeń bez analizy wysokości tych wydatków pod kątem limitów ustawowych. Dyrektor KIS uznał, że koszty tego typu świadczeń nie są limitowane, bo nie mieszczą się w katalogu zaprezentowanym w ustawie o PDOP. Limitowi podlegałoby natomiast doradztwo w sprawie usług informatycznych. Podobne stanowisko organ zajął w sprawie przekazywanych bonusów dla podmiotów powiązanych, następnie udzielanych konsumentom. Dyrektor KIS uznał, że takie premie nie mieszczą się w zakresie kosztów nabycia usług i świadczeń niematerialnych dlatego również nie podlegają ograniczeniu.

Zbycie wierzytelności poza zakresem przepisów o VAT

Rzeczpospolita, 2018-03-14
Aleksandra Tarka

W wyroku z dnia 31 stycznia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim (sygn. akt I SA/Go 481/17) orzekł, iż sprzedaż wierzytelności nie stanowi świadczenia usług, zatem po stronie zbywcy nie powstaje obowiązek podatkowy z zakresu VAT. Sprawa dotyczyła spółki prowadzącej działalność w zakresie dochodzenia odszkodowań w drodze cesji wierzytelności zarówno od osób fizycznych, jak również firm pośredniczących będących czynnymi podatnikami VAT. Spółka postanowiła wystąpić z zapytaniem do organu podatkowego, czy do transakcji zbycia wierzytelności stosuje się podstawową stawkę VAT, czy też nie podlega ona w ogóle reżimowi ustawy. Pytanie to wynika z faktu, że spółce zdarza się otrzymywać od kontrahentów faktury dokumentujące zbycie wierzytelności na których wykazywany jest VAT według stawki 23%, co w przypadku jednego kontrahenta było konsekwencją otrzymania przez niego stosownej interpretacji indywidualnej. Niemniej jednak, zdaniem fiskusa zbycie wierzytelności pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT, zatem po stronie zbywców wierzytelności nie powstaje obowiązek podatkowy, a spółka nie ma prawa do odliczenia VAT z faktur wystawionych przez zbywców. Organ dodał, iż odpłatnym świadczeniem usług objętym zakresem ustawy jest czynność nabycia wierzytelności, co w konsekwencji obliguje spółkę do naliczenia VAT należnego oraz daje jej prawo do odliczenia. Stanowisko fiskusa potwierdził WSA, tłumacząc iż faktury otrzymane przez spółkę nie dotyczą czynności świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT, zatem nie ma on prawa do odliczenia podatku naliczonego na postawie błędnie wystawionych faktur.

Połączenie firm nie przekreśla prawa do zwolnienia

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-14
Łukasz Zalewski

W wyroku z dnia 25 stycznia 2018 r., (sygn. akt: I SA/Łd 1060/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi orzekł, że połączenie spółki, w której podatnik posiada całość kapitału z innym podmiotem, przy zachowaniu udziału w kapitale, nie przerywa ciągłości posiadania aktywów. W omawianej sprawie spółka zagraniczna posiadała cały pakiet udziałów w polskiej spółce z o.o., której udzieliła pożyczki. Następnie polska spółka połączyła się z innym podmiotem, na który przeniosła całość swojego majątku. W wyniku tej transakcji spółka zagraniczna objęła całość akcji w połączonej spółce. Problemy interpretacyjne pojawiły się w związku z zamiarem odzyskania przez podatnika podatku od odsetek zapłaconych od udzielonej pożyczki. Podatnik argumentował, że może skorzystać ze zwolnienia, ponieważ przez dwa lata nieprzerwanie posiadał ponad 25% udziałów w kapitale pożyczkobiorcy. Jego zdaniem, bez znaczenia pozostaje w tym przypadku fakt połączenia. Odmiennie sytuację interpretowały organy podatkowe, które uznały że w związku z połączeniem spółek doszło do przerwania posiadania udziałów. WSA w Łodzi podzielił argumentację podatnika, twierdząc, że plan połączenia jasno wskazywał na nieprzerwane posiadanie 100% udziałów w obu podmiotach przez podatnika. Ponadto, w tej sprawie doszło do sukcesji praw i obowiązków, dlatego nie można mówić o niezachowaniu ciągłości.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 112/16)

Norma prawna zawarta w art. 199a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) umożliwia, a zarazem obliguje organ podatkowy do przedefiniowania rodzaju czynności prawnej, tj. ustalenia czynności prawnej do jakiej w rzeczywistości (faktycznie) doszło, w stosunku do wskazywanej przez podatnika, jeżeli odmienny charakter takiej operacji wynikał z jej treści, zamiaru stron oraz celu. Obowiązek ten, wypływający również z zasady ustalenia prawdy materialnej (art. 122 Ordynacji podatkowej), wiąże organ podatkowy nie tylko w przypadku, gdy ustalenie rzeczywistej czynności prawnej prowadzi do obciążenia podatnika większym obowiązkiem daniowym, lecz również wówczas, gdy jest to dla niego bardziej korzystne.

Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2018 r. (sygn. akt II FSK 140/16)

Nabycie prawa udziału w spółce osobowej nie spełnia warunku zwolnienia podatkowego, określonego w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), ponieważ stanowi uzyskanie prawa do przychodów z działalności gospodarczej, z tytułu uczestniczenia w tej spółce.

Uwagi i opinie prosimy kierować pod adresem: office@tpa-group.pl
Przeglądu Prasowych Informacji Podatkowych nie należy traktować jako porady prawnej. Za treść referowanych publikacji TPA nie ponosi odpowiedzialności.