Przegląd podatkowy (19 – 23 września 2016 r.)

Mała architektura nie wyłącza zwolnienia terenów zielonych z VAT

Rzeczpospolita, 2016-09-19
Hubert Szyszczyński

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 lipca 2016 r. (sygn. akt I SA/Kr 610/16), w przypadku ewidentnych wątpliwości co do wykładni prawa przy określeniu charakteru nieruchomości dla celów VAT jako terenu niezabudowanego, innego niż budowlany, rozstrzyga się je na korzyść podatnika. Sprawa dotyczyła planowanej przez spółkę sprzedaży niezabudowanych nieruchomości, które miały być przeznaczone przez nabywcę (gminę) na park miejski. Obszar ten był oznaczony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (MPZP) jako „tereny zieleni”. Jako, że MPZP dopuszcza w przeznaczeniu uzupełniającym możliwość wybudowania na tym terenie obiektów małej architektury, spółka powzięła wątpliwość czy dostawa nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z VAT. Jej zdaniem w sprawie należy kierować się podstawowym przeznaczeniem określonym w MPZP. Zdaniem fiskusa jest to niewystarczające i należy również uwzględnić zapisy dotyczące przeznaczenia uzupełniającego. Sprawa trafiła do WSA, który uznał, że pojęcie „terenów pod zabudowę”, kluczowe dla ustalenia zakresu opodatkowania VAT, nie ma swojej precyzyjnej definicji a wszelkie wątpliwości powinno się rozstrzygać na korzyść podatnika. Tym samym możliwość postawienia na terenach zielonych obiektów małej architektury nie wyklucza zwolnienia z VAT dostawy takich terenów.

TSUE: Formalizm w VAT nie może kończyć się odsetkami

Dziennik Gazeta Prawna, 2016-09-19
Mariusz Szulc

Jak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2016 r. (sygn. akt C-518/4), uzupełnienie pierwotnej faktury o numer identyfikacji podatkowej dostawcy daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego wstecz, a nie w dniu wystawienia korekty faktury. Przedmiotowa sprawa dotyczyła niemieckiej spółki, u której fiskus zakwestionował prawo do wstecznego odliczenia VAT z faktur, które nie zawierały numeru identyfikacji podatkowej wystawcy. W związku z tym fiskus wymierzył odsetki za zbyt wczesne odliczenie podatku VAT. Jego zdaniem prawo do odliczenia przysługiwało spółce dopiero wskutek wystawienia korekty błędnej faktury. Sprawa trafiła do rozpoznania przez sąd administracyjny, który wystąpił w tej kwestii z pytaniem prejudycjalnym do TSUE. Trybunał zgodził się ze stanowiskiem spółki, przywołując w uzasadnieniu nadrzędną zasadę neutralności podatku VAT, zgodnie z którą prawo do odliczenia przysługuje w momencie dostawy towarów lub wykonania usługi. Tym samym uznał, zgodnie z utartą linią orzecznictwa, że same braki formalne faktury nie mogą skutkować odmówieniem podatnikowi potrącenia podatku z pierwotnie wystawionej faktury.

Podatek od szkolenia przez lukę w przepisach

Rzeczpospolita, 2016-09-20
Przemysław Wojtasik

Uczestnictwo pracowników tymczasowych w szkoleniach i kursach nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych i powoduje konieczność naliczenia im przychodu. Tak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 lipca 2016 r. (sygn. akt I SA/Gd 560/16). W sprawie chodziło o maszynistów i rewidentów zatrudnionych jako pracowników tymczasowych, którym spółka opłacała kursy podnoszące ich kwalifikacje zawodowe, niezbędne do samodzielnego wykonywania obowiązków. Spółka nie naliczała im przychodu z tego tytułu, gdyż jej zdaniem takie świadczenia są zwolnione z opodatkowania. Fiskus uznał, że zwolnienie przewidziane dla świadczeń na podnoszenie kwalifikacji zawodowych stosuje się jedynie wobec zwykłych pracowników, a nie pracowników tymczasowych. Bezpłatny udział w szkoleniach stanowi dla nich korzyść majątkową, którą należy opodatkować. Spółka wniosła skargę do WSA w Gdańsku, który podtrzymał stanowisko fiskusa dodatkowo wskazując, że art. 21 ust. 1a ustawy o PIT przewidujący zwolnienia dla pracowników tymczasowych nie obejmuje swoim zakresem świadczeń na podnoszenie kwalifikacji.

Bonus dla prezesa bez preferencji w PIT

Rzeczpospolita, 2016-09-21
Aleksandra Tarka

Z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 września 2016 roku (sygn. akt II FSK 1008/14) wynika, że zysków z tzw. wirtualnych akcji nie kwalifikuje się do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych. W analizowanej sprawie chodziło o spółkę, która wypłacone prezesowi kwoty z tytułu realizacji praw z posiadanych przez niego akcji wirtualnych początkowo zakwalifikowała jako dochód z działalności wykonywanej osobiście i potrąciła zaliczkę na PDOF. Następnie spółka wystąpiła o jej zwrot podnosząc, że przedmiotowe zyski stanowią przychody z kapitałów pieniężnych. Fiskus odmówił stwierdzenia i zwrotu nadpłaty uznając, że początkowa kwalifikacja przychodu była prawidłowa. Jego zdaniem przekazanie prezesowi wirtualnych akcji jest ściśle powiązane z wykonywaną przez niego funkcją w spółce, a ponadto uzależnienie wielkości wypłaty od wyników finansowych wskazuje na ich motywacyjny charakter. Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie argumentując, że nabycie akcji nie ma związku z kontraktem menedżerskim, a prezes ponosi ryzyko inwestycyjne. WSA przyznał rację spółce. Sprawa trafiła jednak do NSA, który przychylił się do skargi fiskusa i orzekł, że wirtualne akcje są wyłącznie sztucznym tworem, a jedynym ich celem jest stworzenie możliwości korzystnej dla prezesa kwalifikacji wypłaconych z ich tytułu kwot jako przychodu z kapitałów pieniężnych.

Wydanie towarów akcjonariuszowi podlega VAT

Dziennik Gazeta Prawna, 2016-09-21
Jakub Pawłowski

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 września 2016 r. (sygn. akt III SA/Wa 2198/15) uznał, że przekazanie towarów w zamian za nabycie własnych akcji w celu ich umorzenia stanowi odpłatną dostawę towarów. Sprawa dotyczyła spółki akcyjnej powstałej w związku z komercjalizacją przedsiębiorstwa państwowego, która zdecydowała o umorzeniu części akcji własnych za wynagrodzeniem. Ustalone wynagrodzenie miało być wypłacone w formie niepieniężnej, poprzez przekazanie lodołamaczy, stanowiących majątek spółki. Spółka nie kwestionowała, iż wydanie towarów rodzi obowiązek podatkowy na gruncie VAT. Jednakże uważała, że czynność tą musi dokonać podatnik VAT, a spółka nie występowała w takim charakterze w stanie faktycznym sprawy. Swoje stanowisko argumentowała tym, iż przekazanie lodołamaczy w celu umorzenia akcji nie jest czynnością realizowaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Czynność ta nie ma charakteru zarobkowego i nie jest prowadzona w sposób ciągły i zorganizowany, zatem spółka nie spełniła ustawowej definicji podatnika VAT. Stanowiska spółki nie podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. Stwierdził, że wspomniana operacja jest czynnością opodatkowaną na gruncie VAT z uwagi na to, że przekazanie lodołamaczy w zamian za nabycie akcji własnych wiąże się z przeniesieniem prawa do rozporządzania danym towarem jak właściciel, czyli dostawą towaru za wynagrodzeniem. Ze stanowiskiem organu zgodził się również WSA, uznając transakcję za czynność opodatkowaną na gruncie VAT i wskazując na jej odpłatny charakter.

Przekształcenie pozwala jeszcze zoptymalizować amortyzację

Dziennik Gazeta Prawna, 2016-09-21
Patrycja Dudek, Katarzyna Jędrzejewska

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 września 2016 r. (sygn. akt II FSK 2180/14), w aktualnym stanie prawnym ograniczenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie dotyczą spółek osobowych, jednak wszystko się zmieni za kwartał. Sprawa dotyczyła spółki osobowej, która powstała w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej, do której wcześniej wniesiono wkład niepieniężny. Ustawa o PDOP stanowi o braku możliwości zaliczenia do kosztów odpisów amortyzacyjnych, które są dokonywane od części wartości wniesionego wkładu, która została przeznaczona na kapitał zapasowy. Sąd miał rozstrzygnąć, czy powyższe ograniczenia dotyczą również spółki osobowej, która powstała w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej (zgodnie z zasadą sukcesji generalnej). NSA stwierdził, iż przepisy te nie dotyczą spółki osobowej, co potwierdzają również sądy administracyjne w ostatnich orzeczeniach. Sąd wskazał, iż powstała spółka osobowa jest odrębnym podmiotem, który podlega odmiennym zasadom opodatkowania niż spółka kapitałowa. Tym samym nie podlega analizowanym ograniczeniom z ustawy o PDOP, gdyż rozpoznaje przychody i koszty na podstawie ustawy o PDOF. Od nowego roku nastąpią istotne zmiany w tym zakresie, uchylony zostanie bowiem omawiany przepis i spółki kapitałowe będą mogły zaliczać do kosztów uzyskania przychodów całość odpisów amortyzacyjnych od wniesionych do spółki aportów. Jednocześnie zmieni się sposób ustalania wartości przychodów u wnoszącego aport, które zostaną określone na podstawie jednej z dwóch wartości – wartości rynkowej lub wyższej wartości, określonej w umowie spółki (a nie jak dotychczas – według wartości nominalnej objętych udziałów/akcji).

Nie każda strata to niższy podatek

Dziennik Gazeta Prawna, 2016-09-22
Mariusz Szulc

W interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-654/16-1/MO) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż placówka medyczna, która poniosła stratę na działalności statutowej, nie jest uprawniona do jej odliczenia od dochodu podatkowego. Powyższa interpretacja dotyczyła szpitala, który prowadził działalność leczniczą, przekazując swoje dochody na cel statutowy i korzystając tym sposobem ze zwolnienia z PDOP. Wnioskodawca poniósł stratę w 2010 roku, którą następnie odliczył w części w roku 2015. Organ nie podzielił stanowiska podatnika i wskazał, że prawo odliczenia od dochodu odnosi się tylko do strat wygenerowanych na działalności podlegającej opodatkowaniu. W związku z tym, że szpital prowadził działalność statutową i korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym, nie mógł zastosować tej ulgi, gdyż poniesiona strata wynikała z działalności zwolnionej. Strata ta miała ekonomiczny charakter, ale nie ma ona znaczenia na gruncie podatkowym i podatnik nie może skorzystać z prawa do jej odliczenia w zeznaniu.

Faktura bez NIP nabywcy też jest ważna

Rzeczpospolita, 2016-09-23
Przemysław Wojtasik

Przedsiębiorca zachowuje prawo do odliczenia VAT od zakupów, nawet jeśli faktura zawiera braki formalne. Taki wniosek płynie z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 sierpnia 2016 r. (sygn. ITPP1/4512-495/16/BK). Interpretacja dotyczyła podatnika nabywającego energię elektryczną na potrzeby prowadzonej działalności rolniczej. Podatnik wystąpił do organu podatkowego z pytaniem, czy brak jego NIP na otrzymanej fakturze, podczas gdy pozostałe dane są prawidłowe i pozwalają na jego identyfikację, nie przekreśla jego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zdaniem podatnika, zachowuje on takie prawo. Organ podatkowy przyznał mu rację, uznając, że faktura powinna przede wszystkim odzwierciedlać prawdziwe zdarzenie gospodarcze, a jej elementy formalne mają znaczenie wyłącznie dowodowe. Również w przepisach wyłączających prawo do odliczenia VAT brak jest wzmianki o dokumencie niezawierającym NIP nabywcy. Tym samym brak NIP jest jedynie wadą techniczną faktury, co nie wyklucza możliwości odliczenia VAT od zakupów, jeśli te są związane z działalnością opodatkowaną a faktura potwierdza faktyczne zdarzenie gospodarcze.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z 3 sierpnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 1835/14)
Czynny udział strony w postępowaniu podatkowym nie może umożliwiać dostępu do informacji o innym podatniku; w sytuacji gdy organ podatkowy prowadzi postępowanie dotyczące kilku stron, powinien im udostępniać w myśl art. 178 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) materiały dotyczące wspólnej dla nich sytuacji procesowej w granicach określonych przedmiotem orzekania oraz bez ograniczeń materiały dotyczące strony występującej z żądaniem ich udostępnienia; jeżeli zakres materiałów uzyskanych od różnych stron lub organów przekracza ramy wspólnego dla nich stanu faktycznego, to organ podatkowy ma obowiązek stosownie do art. 179 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) zachowania w tajemnicy danych, które nie są dla stron wspólne.

Wyrok NSA z 4 sierpnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 1830/14)
Jedynie zapłata całej wierzytelności wynikającej ze zobowiązania podatkowego powoduje wygaśnięcie zastawu skarbowego, o którym stanowi art. 42 § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.).