Przegląd prasowych informacji podatkowych z okresu 21 marca – 25 marca 2016 r.
Protokół może być jeden ale musi być kompletny
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-03-21
Jakub Pawłowski
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 marca 2016 r. (sygn. akt III SA/Wa 1161/15) orzekł, że w sprawach zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności, podatnik nie jest zobowiązany do sporządzania osobnych dokumentów dla każdej należności. Przedmiotem sporu była kwestia właściwego dokumentowania nieściągalności wierzytelności. Organ twierdził, że każda wierzytelność powinna posiadać oddzielny dokument zaświadczający o nieściągalności, natomiast podatnik stał na stanowisku, że wystarczy sporządzić jeden protokół uwzględniający wszystkie nieściągalne długi. WSA potwierdził stanowisko podatnika, dodając, że w sporządzonym protokole muszą być zapisane ustalenia w stosunku do każdej wierzytelności, wobec której koszty sądowe przekraczałyby wartość wierzytelności.
Podział zysku w konsorcjum nie podlega opodatkowaniu VAT
Rzeczpospolita, 2015-03-21
Daniel Kurzawa
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 9 lutego 2016 r. (sygn. akt I SA/Rz 7/16) dokonany w ramach konsorcjum podział zysku nie podlega opodatkowaniu VAT, o ile w momencie zawarcia umowy nie jest znana jego wysokość. Spółka będąca stroną umowy konsorcjum wystąpiła do organu podatkowego z pytaniem czy dokonywany przez lidera konsorcjum kwartalny podział zysku podlega opodatkowaniu VAT. W opinii spółki nie, ponieważ opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wystawione przez spółkę na lidera konsorcjum faktury dokumentujące poniesione przez nią koszty. Jednakże, zdaniem fiskusa, rozliczenia pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w konsorcjum, podlegają opodatkowaniu 23% stawką VAT. Z tym stanowiskiem nie zgodził się jednak WSA w Rzeszowie, który w uzasadnieniu wyroku, opierając się na dotychczasowej linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazał, iż dla zakwalifikowania wypłaty zysku w ramach konsorcjum jako zapłaty za usługę podlegającej obowiązkowi podatkowemu w VAT, konieczne jest ustalenie, iż w momencie zawierania umowy partner konsorcjum wiedział, iż zysk wystąpi.
Podatnik może odliczyć daninę związaną z wydatkami mieszanymi
Rzeczpospolita, 2015-03-21
Dawid Tomaszewski
Uprawnienie podatnika od odliczenia całości podatku VAT naliczonego od wydatków mieszanych wynika z wykładni historycznej oraz brzmienia znowelizowanych przepisów ustawy o VAT – taki wniosek płynie z wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 15 stycznia 2016 r. (sygn. akt I SA/Łd 1163/15, I SA/Łd 1164/15) W analizowanej sprawie, fundacja mająca w planach organizację kampanii reklamowej wystąpiła do organu podatkowego z pytaniem czy i w jakim zakresie uprawniona jest do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z kampanią, w sytuacji gdy podczas jej realizacji będzie świadczyła zarówno nieodpłatną działalność statutową jak i wykonywała działalność gospodarczą. W jej opinii, przysługuje jej prawo do odliczenia VAT w całości. Z tym stanowiskiem nie zgodził się jednak fiskus, który wskazał, iż podatnik jest obowiązany do dokonania alokacji VAT naliczonego do odpowiedniego rodzaju czynności. WSA w Łodzi nie zgodził się z rozstrzygnięciem organu podatkowego, uznając iż zgodnie z orzecznictwem sądów, a w szczególności uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego (I FPS 9/10) oraz wykładnią historyczną, fundacja jest uprawniona do odliczenia VAT w całości.
Polisy ubezpieczeniowe mogą zdrożeć z powodu podatku od towarów i usług
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-03-21
Patrycja Dudek
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 17 marca 2016 r. w sprawie C-40/15 orzekł, że w świetle Dyrektywy VAT likwidacje szkód, zlecane zewnętrznym firmom przez ubezpieczycieli, powinny być opodatkowane 23% stawką VAT. Polskie przepisy zezwalały dotychczas na zwolnienie z opodatkowania czynności pomocniczych do usług ubezpieczeniowych, w tym usług likwidacji szkód realizowanych przez podwykonawców spoza branży ubezpieczeniowej. TSUE orzekł jednak, że jest to niezgodne z prawem UE. Sąd uznał, że aby skorzystać ze zwolnienia musi istnieć stosunek prawny nie tylko z ubezpieczycielem, ale i z klientem. Zwolnienie obejmuje wyłącznie firmy działające jak ubezpieczyciele lub agenci i brokerzy ubezpieczeniowi. Wyrok ten ma negatywny wpływ na firmy z branży, ponieważ z uwagi na świadczenie usług zwolnionych z VAT, nie będą mogli odliczyć 23% podatku naliczonego przez zewnętrznych podwykonawców. Ubezpieczyciele mogą więc doliczyć wysokość podatku do ceny sprzedawanych polis.
Fiskus odmawia korzyści firmom motywującym załogę
Rzeczpospolita, 2015-03-23
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 1 marca 2016 r. (sygn. akt I SA/Gd 1675/15) premia lub nagroda, która została wypłacona pracownikom z zysku spółki, może zostać zaliczona do kosztów podatkowych. W przedmiotowej sprawie do organu podatkowego zwróciła się spółka, która w celu zmotywowania swoich pracowników do bardziej efektywnej pracy, a w konsekwencji osiągania wyższych przychodów w przyszłości, wypłaca swoim pracownikom nagrody i premie. Spółka podkreśliła, iż uprawnienie do udziału w nagrodzie naliczanej z zysku wynika z zakładowego układu zbiorowego pracy. W niniejszym stanie faktycznym spółka zapytała, czy wypłacone pracownikom świadczenia mogą stanowić dla spółki koszty uzyskania przychodów. Fiskus uznał, iż wypłacone kwoty nie mają charakteru kosztowego, gdyż są elementem podziału zysku wypracowanego przez spółkę. Sprawa trafiła na wokandę. WSA w Gdańsku uznał, iż spółka ma prawo do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych, a swoje stanowisko poparł między innymi wnioskami płynącymi z uchwały NSA z 22 czerwca 2015 r. (II FPS 3/15). Orzeczenie jest nieprawomocne.
Luka w prawie pozwala na optymalizację przy przekształceniu
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-03-22
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 3541/13, II FSK 3542/13, II FSK 3543/13, II FSK 3544/13), można dokonać amortyzacji części środków trwałych i praw, które wniesiono na kapitał zapasowy spółki kapitałowej, po jej przekształceniu w osobową. Przy wniesieniu przez wspólników aportem do spółki kapitałowej środków trwałych o wartości wyższej niż wartość nominalna otrzymanych w zamian udziałów lub akcji, nadwyżka trafia na kapitał zapasowy. Na gruncie PDOP powyższa transakcja jest niekorzystna, gdyż przepisy wyłączają z kosztów odpisy amortyzacyjne od części aportu uwzględnionej w kapitale zapasowym. Dlatego podatnicy często po dokonaniu aportu przekształcają spółki kapitałowe w spółki osobowe, co powoduje, że podatnikiem podatku dochodowego przestaje być spółka, a stają się nim wspólnicy, którzy rozliczają swoje przychody i koszty na podstawie przepisów ustawy o PDOF. Organy uważają, że w tej sytuacji odpisy nie mogą być wyższe od tych, które były dokonywane przez spółkę kapitałową. Sądy administracyjne stają jednak po stronie podatników, twierdząc, że zasady dotyczące spółek kapitałowych nie mogą dotyczyć spółek osobowych. NSA potwierdziło, że brak ograniczeń w amortyzacji w ustawie o PDOF oznacza, że nie ma przeszkód, aby odpisy były dokonywane od całości wartości wniesionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Nie każdy kontener powinien być traktowany jak budowla
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-03-22
Jakub Pawłowski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 84/14) parametry techniczne i przeznaczenie obiektu budowlanego decyduje o jego podatkowej kwalifikacji. Sprawa dotyczyła mobilnych kontenerów, które zdaniem podatnika, z uwagi na brak trwałego związania z gruntem, nie są budowlą, lecz tymczasowym obiektem budowlanym i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Prezydent Grudziądza miał odmienne zdanie, twierdząc, że budowlą jest każdy obiekt budowlany, nawet tymczasowy. Kontenery były wykorzystywane przez podatnika w trakcie robót, co oznacza, że są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i podatek był należny. Stanowisko podatnika zostało jednak potwierdzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, a następnie NSA, który orzekł, że nie nazwa, a przeznaczenie, cechy, funkcje i tożsamość parametrów technicznych decydują o uznaniu obiektu za budowlę.
Kiedy zniszczenie towaru skutkuje obowiązkiem korekty
Rzeczpospolita, 2015-03-24
Ewelina Kalita
Jeżeli utrata lub zniszczenie towarów nastąpiło z przyczyn zawinionych przez podatnika należy dokonać korekty podatku naliczonego – taki wniosek płynie z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 lutego 2016 r. (sygn. ITPP2/443-1200/15/AK). Kanwą sporu było naruszenie przez spółkę praw autorskich do zarejestrowanego wzoru należące do innego podmiotu. Po przeprowadzonych negocjacjach spółka zobowiązała się do zapłaty żądanej kwoty tytułem naprawienia szkody oraz do zniszczenia niesprzedanych towarów opatrzonych ww. wzorem. Następnie zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy konieczna jest korekta podatku VAT naliczonego w związku z celową likwidacją towarów. Fiskus powołał się na regulacje wspólnotowe oraz orzecznictwo TSUE uznając, iż zniszczenie towarów wynikało z winy spółki i tym samym jest ona zobowiązana do dokonania korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego. Korekta powinna zostać dokonana w okresie, w którym nastąpiła zmiana prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, tj. w miesiącu zawarcia ugody miedzy stronami.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 2 lutego 2016 r. (sygn. akt II FSK 3469/13)
Tylko korzystanie na jednakowych warunkach z rabatów przy zakupie towarów lub usług przez nieograniczone grono osób nie powoduje powstania przychodu z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych w rozumieniu art. 11 ust. 2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).
Wyrok WSA we Wrocławiu z 15 lutego 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 1770/15)
Przepis art. 87 ust. 2 zdanie drugie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) nie jest przepisem prawidłowo skonstruowanym. Odsyła bowiem do procedur uregulowanych w innych ustawach – Ordynacji podatkowej czy o kontroli skarbowej – lecz w istocie nie jest do końca skorelowany z terminami obowiązującymi w ramach tych procedur podatkowych. W sytuacji gdy postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu VAT obowiązuje do czasu zakończenia weryfikacji w ramach kontroli podatkowej, to terminem takiego zakończenia jest moment doręczenia protokołu kontroli podatkowej. Zatem przedłużenie terminu zwrotu VAT dokonane kolejnym postanowieniem z uwagi na wszczęte postępowanie podatkowe po upływie miesiąca od zakończenia kontroli podatkowej należy uznać za wydane po upływie terminu zwrotu VAT.