Przegląd prasowych informacji podatkowych z okresu 7 – 11 marca 2016 r.
VAT: Przekazanie jak sprzedaż. Trzeba zapłacić podatek.
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-03-07
Łukasz Zalewski
Wniesienie budynku do majątku prywatnego w związku z likwidacją działalności gospodarczej, gdy uprzednio dokonano odliczenia podatku naliczonego, jest zrównane z jego sprzedażą, co implikuje konieczność zapłaty VAT. Taką opinię wyraził rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 3 marca 2016 r. w sprawie C-229/15. W przedmiotowym postępowaniu polski notariusz, prowadzący kancelarię w części budynku, rozważa zakończenie działalności. Podatnik twierdził, że w związku z likwidacją działalności i przekazaniem składników majątkowych z działalności gospodarczej do majątku prywatnego nie będzie zobligowany do zapłaty VAT od części budynku wykorzystywanej na cele firmowe. Swoje stanowisko uzasadniał upływem terminu na dokonanie korekty podatku naliczonego, którego odliczenie nastąpiło przy przekazaniu nieruchomości na potrzeby działalności. Rzecznik generalny uznał, że przejęcie do majątku prywatnego środka trwałego używanego dotychczas w działalności gospodarczej, powinno zostać opodatkowane na takich samych zasadach jak dostawa od osoby trzeciej, z uwagi na konieczność zachowania zasady neutralności VAT.
Musi być związek z zyskami
Rzeczpospolita, 2015-03-07
Aleksandra Tarka
Spółka nie może zaliczyć wszystkich wydatków na organizację imprezy firmowej do kosztów uzyskania przychodów – taki wniosek płynie z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 3955-3956/13). W analizowanej sprawie, spółka z branży górniczo-energetycznej wystąpiła do organu podatkowego o potwierdzenie, czy do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wydatki na organizację tradycyjnej imprezy branżowej. W ocenie fiskusa spółce przysługuje prawo do uznania za koszt podatkowy wydatków na imprezę branżową jedynie w części przypadającej na obecnych oraz byłych pracowników, natomiast zakwestionował tę możliwość w stosunku do wydatków przypadających na zaproszonych gości. Niekorzystne dla spółki stanowisko podtrzymał zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, jak i NSA, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż wydatki ponoszone przez spółkę na organizację imprezy branżowej, w części dotyczącej zaproszonych kontrahentów, są wydatkami na jej reprezentację.
Wycieczki statkiem mogą być z VAT 8 proc.
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-03-08
Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2016 r. (sygn. akt I FSK 1031/14) rejsy wycieczkowe mogą zostać opodatkowane preferencyjną stawką VAT, bez względu na to, czy zostaną uznane za usługę rekreacyjną, czy transportową. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki, zajmującej się organizacją rejsów żeglugi śródlądowej. W ocenie podatnika świadczone przez niego usługi stanowią usługi złożone, w których świadczeniem głównym jest transport, stąd należy je opodatkować 8-procentową stawką VAT. Odmienne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, uznając, że zasadniczym celem świadczenia jest rekreacja, dla której ma zastosowanie stawka VAT w wysokości 23 proc. Z zaprezentowanym stanowiskiem organu zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie. NSA uchylając interpretację podatkową i wyrok WSA wskazał, że organy podatkowe powinny ustalić, czy wycieczki statkami nie powinny zostać opodatkowane stawką preferencyjną jako rekreacja w zakresie wstępu opodatkowana 8 proc. VAT.
Ekwiwalent za majątek zmarłego wspólnika podlega PIT
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-03-08
Mariusz Szulc
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2016 r. (sygn. ITPB4/4511-611/15/AS) orzekł, że wypłata ekwiwalentu pieniężnego za umorzone udziały podlega PDOF, nawet jeżeli uprzednio prawa do niego podlegały podatkowi od spadków i darowizn. Przedstawione stanowisko organu odbiega od rozstrzygnięcia zaprezentowanego w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 czerwca 2015 r. (sygn. akt II FSK 1216/13), w świetle którego nie należy potrącać PDOF od wypłacanych pieniędzy, jeżeli roszczenie o ich wypłatę było wcześniej opodatkowane podatkiem od spadków i darowizn. W przedmiotowej sprawie spółka wypłacała ekwiwalent za umorzone udziały w związku ze śmiercią jednego ze wspólników i brakiem możliwości „zastąpienia” go przez spadkobiercę. Spółka stała na stanowisku, że wypłata ekwiwalentu nie powinna podlegać opodatkowaniu PDOF, ponieważ jest to tylko realizacja prawa majątkowego będącego własnością spadkobiercy. W ocenie organu natomiast, opodatkowanie podatkiem od spadków i darowizn odnosi się do uzyskania prawa do wypłaty ekwiwalentu za umorzone udziały, z kolei opodatkowanie PDOF wynika z jego wykonania. W konsekwencji, spółka powinna pobrać podatek od wypłaconych pieniędzy.
Dotacja, która ma charakter cenotwórczy, podlega VAT
Rzeczpospolita, 2016-03-09
Aleksandra Tarka
Otrzymane dotacje powinny zostać wliczone do podstawy opodatkowania VAT, jeżeli są bezpośrednio związane z dostawą towarów lub świadczeniem usług, tzn. jeżeli dzięki dotacji cena dostawy lub świadczenia jest niższa o konkretną kwotę – taki wniosek płynie z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 10 lutego 2016 r. (sygn. akt I SA/Sz 1363/15). W analizowanej sprawie podatnik otrzymywał dotację ze środków Unii Europejskiej pokrywającą 90% kosztów świadczonej przez niego usługi, natomiast pozostałe 10% ponosili jego klienci. W związku z powyższym wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej z pytaniem, czy otrzymane wsparcie będzie podlegać opodatkowaniu VAT. W wydanej interpretacji organ uznał, że dotacja będzie opodatkowana, co potwierdził również WSA w Szczecinie. Zdaniem sądu otrzymane dofinansowanie ma charakter cenotwórczy, a więc podlegający opodatkowaniu VAT, jeżeli jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związany z ceną danego świadczenia, a więc obniża cenę o konkretną wartość.
Znak towarowy darowany synowi bez daniny
Rzeczpospolita, 2015-03-10
Aleksandra Tarka
W wyroku z 10 lutego 2016 r. (sygn. akt I SA/Sz 53/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie orzekł, iż aby przyjąć, że czynność wykonana jednorazowo podlega opodatkowaniu VAT należy wykazać, iż podatnik, występował w trakcie jej realizacji w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy z zamiarem wielokrotnego jej wykonywania. Kanwą sporu było pytanie podatnika w zakresie opodatkowania VAT transakcji otrzymania darowizny znaku towarowego od osoby prowadzącej działalność gospodarczą (swojego syna), który następnie będzie darowany z powrotem tej samej osobie. W odpowiedzi organ podatkowy uznał, iż w przedmiotowym stanie faktycznym dojdzie do darowizny wykonywanej w ramach działalności gospodarczej, gdyż sam charakter znaku towarowego wyklucza możliwość wykorzystywania go do celów osobistych. Stanowisko organu podatkowego zostało jednak zakwestionowane przez WSA w Szczecinie, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż dla uznania danej czynności jako dokonanej w ramach działalności gospodarczej konieczne jest ustalenie, że podmiot, który ją zrealizował, działał jako podatnik VAT. Samo uznanie, iż darowizna znaku następuje zawsze w celach zarobkowych jest niewystarczające, a w każdym przypadku należy dokonać szczegółowej oceny okoliczności faktycznych danej sprawy.
Pieniądze w zamian za weksel są z PCC. To typowa pożyczka
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-03-10
Łukasz Zalewski
W wyroku z dnia 9 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 55/14) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że czynność polegająca na przekazaniu środków na zakup nieruchomości w zamian za weksel stanowi typową pożyczkę. W przedmiotowej sprawie osoby tworzące związek nieformalny planowały wspólnie zakupić grunt. Płatność została dokonana przez jedną ze stron, natomiast druga strona wystawiła weksel z treści którego wynikało zobowiązanie na kwotę stanowiącą połowę ceny za grunt. W ten sposób obie osoby stały się współwłaścicielami kupowanego gruntu. Zdaniem organów podatkowych, osoba, która dokonała zapłaty za działkę udzieliła partnerowi pożyczki, której zabezpieczenie stanowił weksel. W związku z powyższym pożyczkobiorca jest zobligowany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). Podatnik, nie zgadzając się z decyzją organu, wskazał, że weksel nie stanowił gwarancji zwrotu pożyczonych pieniędzy, gdyż wypełniał funkcję płatniczą. Podkreślił również, że emisja weksla własnego nie jest czynnością podlegająca PCC, a tym samym obowiązek zapłaty podatku nie wystąpi. Stanowiska podatnika nie podzielił ani Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, ani NSA. Według NSA, fundamentalne znaczenie przy rozstrzygnięciu sporu ma powód wystawienia weksla, którym było otrzymanie pieniędzy. W konsekwencji należy uznać, że podatnik otrzymał pożyczkę i powinien zapłacić od niej PCC.
Fiskus nie zrobi z każdego właściciela biznesmena
Rzeczpospolita, 2016-03-10
Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1423/14) orzekł, iż fakt sprzedaży licznych nieruchomości nie skutkuje automatycznym uznaniem podatnika za przedsiębiorcę dla celów PDOF. W przedmiotowej sprawie organ podatkowy uznał, że kupowanie, wydzielanie, a następnie sprzedawanie nieruchomości posiada wszystkie cechy działalności gospodarczej, gdyż ma charakter zarobkowy, ciągły i zorganizowany. Stanowisko to poparł WSA w Warszawie. Dopiero NSA przyznał rację podatnikowi wskazując, iż działanie w celu osiągnięcia zysku nie musi oznaczać zawsze prowadzenia działalności gospodarczej. Co istotne, nie ma znaczenia zarówno ilość sprzedawanych nieruchomości jak i korzystanie z usług podmiotów profesjonalnych i internetowe ogłaszanie ofert. Podkreślono, iż gospodarowanie własnym majątkiem może również prowadzić do osiągnięcia zysku, ale dopóki nie jest trwałym źródłem dochodów, nie powinno być klasyfikowane jako działalność gospodarcza. Stanowisko NSA jest precedensem w utrwalonej linii orzeczniczej.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 16 lutego 2016 r. (sygn. akt II FSK 3570/13)
Jedynie wówczas gdy brak jest wypowiedzi, czy stanowiska organu interpretacyjnego co do określonej wykładni przepisów prawa podatkowego w interpretacji indywidualnej, o której stanowi art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), sąd administracyjny nie może samodzielnie zastępować go w tej czynności. Uznanie zaś przez sąd administracyjny określonej wykładni za błędną wymaga prezentacji właściwego rozumienia określonego przepisu. Nie musi ono jednak być zgodne z oceną prawną stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego prezentowaną przez wnioskodawcę na podstawie art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.
Wyrok WSA we Wrocławiu z 28 stycznia 2016 r. (sygn. akt II FSK 3403/13)
Przepis art. 87 ust. 2 zdanie drugie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) nie jest przepisem prawidłowo skonstruowanym. Odsyła bowiem do procedur uregulowanych w innych ustawach – Ordynacji podatkowej czy o kontroli skarbowej – lecz w istocie nie jest do końca skorelowany z terminami obowiązującymi w ramach tych procedur podatkowych. W sytuacji gdy postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu VAT obowiązuje do czasu zakończenia weryfikacji w ramach kontroli podatkowej, to terminem takiego zakończenia jest moment doręczenia protokołu kontroli podatkowej. Zatem przedłużenie terminu zwrotu VAT dokonane kolejnym postanowieniem z uwagi na wszczęte postępowanie podatkowe po upływie miesiąca od zakończenia kontroli podatkowej należy uznać za wydane po upływie terminu zwrotu VAT.