IS w Katowicach o skutkach umorzenia udziałów w SKA
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-05-09
Ewa Ciechanowska
W interpretacji indywidualnej wydanej dnia 18 kwietnia 2016 r. (sygn. IBPB-1-2/4510-176/16/JP) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że umorzenie akcji bez wynagrodzenia nie prowadzi do przysporzenia po stronie akcjonariusza i tym samym nie skutkuje powstaniem przychodu do opodatkowania. W przedmiotowej sprawie podatnik PDOP, podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski, posiadał akcje w spółce zagranicznej, stanowiącej odpowiednik polskiej spółki komandytowo-akcyjnej. Zdaniem wnioskodawcy, umorzenie przez spółkę akcji bez wynagrodzenia nie skutkowało powstaniem po jego stronie przychodu, stanowiącego przedmiot opodatkowania PDOP. Organ zgodził się z prezentowanym stanowiskiem uznając, że przychód stanowi przysporzenie majątkowe, mające charakter definitywny, o czym nie może być mowy w analizowanej sprawie, z uwagi na brak korzyści po stronie wnioskodawcy, wynikających z umorzenia akcji.
Opłata Exit Fee może być kosztem uzyskania przychodów
Rzeczpospolita, 2016-05-09
Piotr Nowosielski
Spółka, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek poniesiony na opłatę dla innego podmiotu za zaprzestanie pewnego rodzaju działalności oraz odstąpienie na jej rzecz prawa do jego wykonywana – taki wniosek płynie z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 stycznia 2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-611/15/APO). W analizowanej sprawie, spółka, działająca w ramach międzynarodowej grupy kapitałowej zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatek poniesiony na wypłatę rekompensaty dla spółek zależnych za zaprzestanie prowadzenia części działalności i przekazanie uprawnień do jej wykonywania na jej rzecz (tzw. Exit Fee). W jej opinii, poniesiony wydatek może zostać uznany za koszt podatkowy, będzie on bowiem skutkował możliwością uzyskania dodatkowych przychodów z działalności, której prawo do wykonywania zostanie przekazane na rzecz spółki. Fiskus w całości zgodził się ze stanowiskiem zaprezentowanym przez spółkę.
Promocja wliczona w cenę nie obniży VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-05-09
Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 kwietnia 2016 r. (sygn. akt I FSK 1904/14) orzekł, że przy sprzedaży wyposażenia mieszkania za 1 zł, przy faktycznym wliczeniu kosztu w cenę 1 mkw. mieszkania, opodatkowaniu podlega cała kwota, a nie jedynie symboliczna opłata. Sprawa dotyczyła firmy z branży deweloperskiej, planującej sprzedawać wykończone mieszkania. Spółka nosiła się z zamiarem wprowadzenia oferty promocyjnej, polegającej na sprzedaży wyposażenia i wykończenia lokalu za 1 zł. W rzeczywistości firma zamierzała wkalkulować dany koszt w cenę 1 mkw. lokalu, opodatkowanego stawką 8 proc. W opinii spółki, stawką 23% powinna zostać opodatkowana jedynie symboliczna opłata. Ze stanowiskiem wnioskodawcy nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach twierdząc, że kwota promocyjna mogłaby stanowić podstawę opodatkowania jedynie w sytuacji, gdy deweloper nie pobierałby wynagrodzenia za wyposażenie w żadnej innej formie. Zdanie organu podzielił NSA uznając, że wydzielenie sprzedaży wyposażenia miało charakter sztuczny, mający na celu obniżenie podstawy opodatkowania.
Ulga dla strefowców nie obejmuje rekompensat
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-05-10
Patrycja Dudek
Odszkodowanie uzyskane za zniszczone mienie spółki działającej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej powinno zostać opodatkowane – tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 maja 2016 r. (sygn. akt. II FSK 763/14). W przedmiotowej sprawie wnioskodawca ubezpieczył mienie znajdujące się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na wypadek zdarzeń losowych. Ze względu na zniszczenia spowodowane powodzią, ubezpieczyciel wypłacił mu odszkodowanie. W opinii spółki wypłacona rekompensata nie powinna podlegać opodatkowaniu PDOP. Z danym stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, jak również NSA. Organy podatkowe i sądy administracyjne zgodnie stwierdziły, że odszkodowanie nie jest następstwem działalności gospodarczej prowadzonej w strefie, a objęcie zwolnieniem otrzymanego odszkodowania byłoby równoznaczne z nieuprawnionym rozszerzeniem zwolnienia.
Kreatywność w biznesie nie wyklucza korzyści w CIT
Rzeczpospolita, 2016-05-11
Aleksandra Tarka
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 30 marca 2016 r. (sygn. akt I SA/Gl 1230/15) orzekł, iż wydatki poniesione na organizację pikniku promującego zdrowy styl życia mogą być kosztem podatkowym również w części dotyczącej wydatków na gości, którzy nie są gospodarczo powiązani ze spółką. W analizowanej sprawie spółka, organizująca dla swoich pracowników, kontrahentów oraz innych gości (ZHP, fundacja pomocy dzieciom, grupa ratownictwa PCK) pikniki promujące zdrowy tryb życia, zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy wydatki związane z organizacją imprezy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Fiskus potwierdził, iż wydatki te mogą zostać uznane za koszty podatkowe, za wyjątkiem wydatków poniesionych na gości, którzy nie pozostają w związku gospodarczym ze spółką, brak jest bowiem związku pomiędzy ich poniesieniem a uzyskaniem przychodu lub zabezpieczeniem jego źródła. Z tym stanowiskiem nie zgodził się jednak WSA w Gliwicach, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż organ podatkowy nie mógł przyjąć, że wydatki poniesione na organizację pikniku nie mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów w części dotyczącej wszystkich osób niepozostających w związku gospodarczym ze spółką. Zdaniem sądu, fiskus powinien dokonać analizy, w odniesieniu do każdej z grupy osób, biorąc również pod uwagę cel organizacji pikniku w postaci promocji i reklamy spółki.
Za parking w galerii należy się podatek od nieruchomości
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-05-12
Patrycja Dudek
W wyroku z dnia 11 maja 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 1581/15) orzekł, że parkingi nie posiadające ścian oraz zamykanych wjazdów powinny podlegać opodatkowaniu według takich samych stawek podatku od nieruchomości (PON) jak budynki przeznaczone na działalność gospodarczą. W przedmiotowej sprawie spór toczył się o kwestię opodatkowania garażu podziemnego w jednej z galerii handlowych w Lublinie. W opinii spółki, obiekt nie powinien zostać opodatkowany PON z uwagi na to, że nie jest on budynkiem, ponieważ posiada dwa niezamykane wjazdy, ani też budowlą, ze względu na usytuowanie w galerii handlowej, będącej budynkiem. Ze spółką nie zgodziły się organy podatkowe oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie i NSA. Garaż stanowiąc część budynku, podlega opodatkowaniu na tych samych zasadach. Nie ma znaczenia kwestia otoczenia ścianami, bo tę samą rolę mogą pełnić filary, słupy i kolumny.
Firma zapłaciła, więc ma koszt
Rzeczpospolita, 2016-05-13
Aleksandra Tarka
W wyroku z dnia 12 maja 2016 r. (sygn. akt II FSK 837/14) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż zasądzona na rzecz podwykonawcy kwota, do zapłaty której inwestor był solidarnie zobowiązany z wykonawcą inwestycji, może zostać przez niego uznana za koszt uzyskania przychodów. W przedmiotowej sprawie spółka, na mocy wyroku sądowego, została jako inwestor, zobowiązana solidarnie z wykonawcą będącym w stanie upadłości, do zapłaty wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy. W tej sytuacji wystąpiła ona z pytaniem czy wydatek poniesiony na zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy wraz z odsetkami oraz kosztami procesu, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów. Ona sama uważała, iż tak. Z tym stanowiskiem nie zgodził się jednak zarówno fiskus jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, które uznały iż wydatek ten nie pozostawał w związku z przychodem spółki lub zabezpieczeniem jego źródła. Rację spółce przyznał jednak NSA, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż ze względu na fakt, że spółka jako inwestor ponosiła solidarną odpowiedzialność z wykonawcą za zapłatę za wykonane roboty budowlane, to zasądzone na rzecz podwykonawcy wynagrodzenie może zostać uznane za koszt uzyskania przychodów spółki.
Nie można karać za rozsądek
Rzeczpospolita, 2016-05-13
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 maja 2016 r. (sygn. akt II FSK 1345-1346/14) zawarcie umowy odnowienia nie ma wpływu na możliwość uznania nieściągalnej wierzytelności za koszt uzyskania przychodów w zakresie, w jakim została pierwotnie zaliczona do przychodów należnych. W przedmiotowej sprawie, spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy ma prawo do uznania za koszty podatkowe, kwot nieściągalnych wierzytelności, pierwotnie zaliczonych do przychodów należnych, które zostały przez nią poddane tzw. nowacji – w miejsce umorzonych, starych wierzytelności zostały określone nowe. Fiskus nie zgodził się z opinią spółki – uznał, że wierzytelności, które podlegały nowacji, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, nie zostały one bowiem uprzednio zaliczone do przychodów należnych. Stanowisko to poprał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku. Ostatecznie jednak, rację spółce przyznał NSA, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż zastosowanie nowacji nie wpływa na możliwość uznania nieściągalnej wierzytelności za koszt podatkowy w zakresie, w jakim została ona pierwotnie zaliczona do przychodów należnych. Stanowisko zaprezentowanego przez fiskusa prowadziłoby bowiem do konieczności ponownego zaliczenia do przychodów należnych tych samych wierzytelności.
Przegląd orzecznictwa
Wyrok NSA z 24 marca 2016 r. (sygn. akt I FSK 1909/14)
Art. 73 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) należy interpretować w ten sposób, że za dzień powstania nadpłaty, związanej z pobraniem przez płatnika, o którym mowa w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika, uważa się dzień złożenia przez podatnika deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym podatnik mógł wykorzystać pobraną przez płatnika kwotę do rozliczenia podatku naliczonego.
Wyrok NSA z 7 kwietnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 405/14)
Zgodnie z art. 7 ust. 1-3 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89 ze zm.) w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. – długiem spadku był tylko zachowek wypłacony.