Przegląd prasy podatkowej (06-10.08.2018 r.)

14. sierpnia 2018 | Do przeczytania w 7 min

Fiskus nie zarobi na likwidacji majątku

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-08-06
Patrycja Dudek

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 lipca 2018 r. (sygn. akt II FSK 2049/16) nie trzeba płacić podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu otrzymanego majątku ze zlikwidowanej zagranicznej spółki. Problem dotyczył sytuacji otrzymania przez polskiego podatnika certyfikatów inwestycyjnych z majątku likwidowanej spółki cypryjskiej. Wątpliwości co do obowiązku uiszczenia podatku wynikały z faktu, iż polskie przepisy przewidują opodatkowanie wyłącznie dochodu zagranicznego podmiotu a nie majątku otrzymanego z likwidacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że podatnik jest zobowiązany do zapłaty podatku, którego podstawą opodatkowania jest przychód z tytułu spełnienia świadczenia niepieniężnego. Podatnik argumentował, że w jego przypadku nie doszło do wykonania zobowiązania niepieniężnego, bo takie nie istniało. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu przyznał rację organom podatkowym i nakazał zapłatę podatku dochodowego. Odmienne stanowisko zajął NSA twierdząc, że wydanie majątku po likwidacji spółki nie jest następstwem wykonania zobowiązania niepieniężnego, ale rozdysponowaniem jej mienia. Ponadto, w ustawie o PDOP nie wymieniono likwidacji spółki, więc intencją ustawodawcy nie było opodatkowanie majątku otrzymanego z tego tytułu.

Split payment chroni przed zapłatą za kontrahenta

Rzeczpospolita, 2018-08-07
Monika Pogroszewska

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 czerwca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.332.2018.1.KBR) firma faktoringowa nie odpowie solidarnie za VAT nierozliczony przez faktoranta, jeżeli zapłaci mu w mechanizmie podzielonej płatności. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka zajmująca się nabywaniem nieprzeterminowanych wierzytelności od innych podmiotów (faktorantów). Spółka miała wątpliwość, czy uchroni ją przed solidarną odpowiedzialnością to, że ureguluje ona całą kwotę VAT w procedurze split payment, pomimo przekazywania swoim klientom jedynie 90 proc. wyegzekwowanych należności z faktur. Dyrektor KIS potwierdził, że przekazanie spółce przez kontrahenta a następnie faktorantowi przez spółkę całej kwoty VAT na odrębne rachunki, znosi solidarną odpowiedzialność spółki.

Zaliczka zapłacona przed wynajmem nie podlega VAT

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-08-07

Łukasz Zalewski

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 sierpnia 2018 r. (sygn. akt I FSK 1842/16) uznał, że czynsz za najem uiszczony przed jego rozpoczęciem jest opodatkowany VAT nie w momencie zapłaty, tylko w momencie wystawienia faktury za dany okres rozliczeniowy. Spór dotyczył podatnika, właściciela centrum handlowego, który podpisał w listopadzie 2015 r. umowę najmu pomieszczeń, które dopiero miały zostać dopuszczone do użytku w czerwcu 2016 r. Najemca z góry wpłacił 1,2 mln zł zaliczki, która miała zostać przyporządkowana do poszczególnych okresów rozliczeniowych najmu. Wpłacona kwota nie obejmowała jednak całości czynszu za pełen okres najmu. Stanowisko podatnika zakładało, że obowiązek podatkowy w VAT powstanie nie z momentem uiszczenia zaliczki, ale w dniu terminu płatności za poszczególne okresy. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie zgodził się ze stanowiskiem spółki. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie przyznał rację podatnikowi zauważając, że w przypadku usług najmu mamy do czynienia ze szczególnym momentem powstania obowiązku podatkowego tj. w dniu wystawienia faktury lub z chwilą upływu terminu płatności. Stanowisko to podzielił NSA.

Nowelizacja dotycząca ulgi B+R nie zmieniła sensu przepisów

Rzeczpospolita, 2018-08-08
Aleksandra Tarka

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 5 lipca 2018 r. (sygn. akt I SA/Ol 238/18) orzekł, że kosztami kwalifikowanymi są ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych dla celów działalności badawczo-rozwojowej, o ile nabywane są one od jednostek naukowych na podstawie umowy. Sprawa dotyczyła spółki, która chcąc skorzystać z ulgi B+R, uważała, że może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych wydatki na usługi laboratoryjne, certyfikacyjne i walidacyjne oraz usługi polegające na udostępnieniu wykwalifikowanego personelu i specjalistycznego sprzętu nabywane od podmiotów innych niż jednostki naukowe w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauk. WSA w Olsztynie, podzielając pogląd fiskusa, uznał, że przepisy dotyczące kosztów kwalifikowanych należy interpretować ściśle, gdyż dotyczą ulgi podatkowej, tym samym wszelkie ekspertyzy i inne koszty, określone w spornym przepisie muszą pochodzić od jednostek naukowych. Jak podkreślił WSA celem dokonanej nowelizacji przepisów w tym zakresie było ich doprecyzowanie, a nie zmiana sensu.

Wspólnik też wystawia faktury spółce

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-08-08
Katarzyna Jędrzejewska

Wedle interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 2 sierpnia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.357.2018.3.BW) wspólnik spółki osobowej, który świadczy na rzecz spółki usługi zarządzania za wynagrodzenie, powinien wystawiać faktury VAT dokumentujące wyświadczenie usług. Na podstawie przepisów, każdy wspólnik w spółkach niemających osobowości prawnej ma prawo i obowiązek prowadzenia nieodpłatnie spraw spółki chyba, że umowa przewiduje odmienne zasady w zakresie wynagrodzenia. Podatnik zapytał, czy w sytuacji gdy komandytariusz będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością świadczy na jej rzecz odpłatne usługi zarządzania to powinien je dokumentować fakturą VAT. Dyrektor KIS, powołując się na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że odpłatne zarządzanie spółką osobową przez jej wspólnika jest wykonywaniem usług i prowadzeniem działalności gospodarczej, a podstawą opodatkowania będzie całość wartości wynagrodzenia.

10 proc. podatku od nagród za wyniki


Rzeczpospolita, 2018-08-09
Monika Pogroszewska

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 sierpnia 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 3132/17) nagrody otrzymywane przez pracowników i współpracowników w związku z ich uczestnictwem w konkursie podlegają opodatkowaniu zryczałtowaną stawką 10 proc. Sprawa dotyczyła zakładu ubezpieczeń, który organizuje dla pracowników i współpracowników prowadzących działalność gospodarczą konkurs polegający na zawarciu jak największej ilości umów ubezpieczeniowych. Spółka uważała, że od przekazywanych nagród powinna pobrać 10 proc. podatku. Organ podatkowy stwierdził, że nagrody wydawane osobom prowadzącym działalność gospodarczą nie mogą podlegać opodatkowaniu zryczałtowaną stawką 10 proc., ponieważ ich wartość stanowi dla współpracowników  przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. WSA w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację wskazując, że jeżeli spółka prowadzi przedsięwzięcie spełniające wymogi konkursu, to otrzymywane przez uczestników nagrody podlegają 10 proc. PIT niezależnie od tego czy otrzymali je pracownicy czy osoby prowadzące działalność gospodarczą.

Tablice reklamowe to budowle

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-08-09
Łukasz Zalewski

W orzeczeniu z dnia 7 sierpnia 2018 r. (sygn. akt II FSK 1983-86/16) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że podstawą w podatku od nieruchomości w przypadku reklam będzie wartość obiektu, a nie ich powierzchnia. W opisywanym przypadku chodziło o podmiot, który posiada wolnostojące billboardy. Podatnik twierdził, że takie obiekty, które nie są przytwierdzone na stałe do gruntu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, gdyż nie spełniają definicji budowli. Odmienne stanowisko zajęły władze samorządowe, jednoznacznie kwalifikując te obiekty jako trwale związane z gruntem, spełniające definicję budowli. Z tym twierdzeniem zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w  Gliwicach zauważając, że decydująca jest kwestia masy i wielkości obiektu, a nie faktyczne techniczne sposoby przytwierdzenia do gruntu. NSA również potwierdził, że tablice reklamowe są budowlami w związku z tym, że cechują się odpowiednią stabilnością, a ich ewentualne przeniesienie wiąże się ze szczególnymi oraz skomplikowanymi działaniami logistycznymi.

Polska spółka dziedziczy cypryjskie korzyści


Rzeczpospolita, 2018-08-09

Aleksandra Tarka

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 8 sierpnia 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 3066/17) orzekł, że przepisy dotyczące sukcesji podatkowej mają zastosowanie nie tylko do transakcji krajowych, ale także do przejęć transgranicznych. Sprawa dotyczyła polskiej spółki z o. o. zamierzającej przejąć cypryjską spółkę kapitałową. Spółka zapytała organ interpretacyjny, czy z dniem przejęcia wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa i obowiązki spółki cypryjskiej. Sama uważała, że zastosowanie będzie miała zasada podatkowej sukcesji generalnej. Fiskus uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe tłumacząc, że przepisów o następstwie prawnym nie można stosować do tzw. nierezydentów. Innego zdania był WSA w Warszawie, który orzekł, że przepisy dotyczące sukcesji podatkowej obejmują przejęcia nie tylko krajowe, ale również transgraniczne, a przynajmniej unijne. WSA podkreślił, że unijne regulacje w zakresie konsolidacji spółek kładą nacisk na ochronę wspólnego rynku, dlatego tego rodzaju operacje nie mogą być ograniczane przez krajowe przepisy.

 

Wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2018 (sygn. akt II FSK 1689/16)

Dopłata oraz prawo do jej zwrotu są ściśle związane z udziałem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i przysługują zawsze uprawnionemu z udziału wspólnikowi, toteż prawa do zwrotu dopłaty nie można zbyć odrębnie od udziału. Niemożliwe jest więc uzyskanie odrębnego przychodu z kapitałów pieniężnych w związku ze zbyciem udziałów w spółce (na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a u.p.d.o.f.) oraz odrębnego przychodu z praw majątkowych w związku ze zbyciem związanej ze zbytym udziałem wierzytelności o zwrot dopłat (na podstawie art. 18 u.p.d.o.f.).

 

Uchwała NSA z dnia 18 czerwca 2018 r. (sygn. akt I FPS 1/18)

Zawiadomienie podatnika dokonane na podstawie art. 70c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) informujące, że z określonym co do daty dniem, na skutek przesłanki z art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego podatnika za wskazany okres rozliczeniowy, jest wystarczające do stwierdzenia, że nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia tego zobowiązania na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy.