Przegląd prasy podatkowej (16-20.07.2018 r.)

24. lipca 2018 | Do przeczytania w 7 min

Korekta in minus może być kosztem podatkowym

Rzeczpospolita, 2018-07-16
Małgorzata Michałowska

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 28 marca 2018 r. (sygn. akt I SA/Gd 194/18) orzekł, że środki wypłacone na rzecz podmiotów powiązanych z tytułu korekty dochodowości stanowią koszt uzyskania przychodu. Sprawa dotyczyła spółki z grupy kapitałowej, która po zakończeniu roku podatkowego przeprowadza korektę dochodowości w oparciu o mechanizm wyrównania w górę lub w dół, w zależności od osiągniętego wyniku. Organ podatkowy stwierdził, że środki otrzymywane od spółki-lidera są dla wnioskodawcy przychodem podatkowym, natomiast środki wypłacane z tytułu korekty dochodowości są wydatkami o charakterze niecelowym i w konsekwencji niemogącymi być kosztami uzyskania przychodu. WSA w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację wskazując, że wypłacenie środków do podmiotu powiązanego z tytułu wyrównania do ustalonego w grupowej polityce cen transferowych poziomu dochodowości stanowi koszt uzyskania przychodu. Sąd zauważył, że zarówno korekty in plus, jak i in minus oparte są na tym samym mechanizmie, wykazującym związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i w zamyśle ukierunkowanym na uzyskanie przychodu.

Wynagrodzenie za pośrednictwo handlowe z podatkiem u źródła

Rzeczpospolita, 2018-07-16
Jakub Oleszczak

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 21 marca 2018 r. (sygn. akt I SA/Łd 123/18) orzekł, że spółka nabywająca za granicą usługi polegające na „szerzeniu akcji informacyjnej na temat jej produktów, docieraniu z materiałami marketingowymi do potencjalnych nabywców oraz weryfikowaniu ich wiarygodności biznesowej, a także udostępnianiu tym podmiotom jej danych kontaktowych” ma obowiązek potrącenia zryczałtowanego podatku u źródła od wynagrodzenia wypłacanego tym pośrednikom. Sprawa dotyczyła spółki, działającej w branży produkcji naczep, przyczep i zabudowy samochodowej, zawierającej z zagranicznymi podmiotami umowy pośrednictwa, których celem było zwiększenie sprzedaży na zagranicznych rynkach oraz efektywne zdobywanie nowych nabywców. Organ podatkowy stwierdził, że nabywane usługi nie noszą znamion usług pośrednictwa, od których nie pobiera się podatku u źródła. WSA w Łodzi przyznał rację fiskusowi twierdząc, że spółka w rzeczywistości nabywa świadczenia, które powinny być zaklasyfikowane jako usługi reklamowe oraz usługi podobne od usług doradczych i badania rynku, a co za tym idzie powinno dochodzić do pobierania podatku u źródła od wynagrodzenia wypłacanego zagranicznym pośrednikom.

Zagraniczna danina jest dla przedsiębiorcy tym, co nasz VAT

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-07-16
Mariusz Szulc

W wyroku z dnia 14 czerwca 2018 r. (sygn. akt I SA/Ke 120/18) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach orzekł, że zagraniczny podatek od wartości dodanej zapłacony polskiemu przedsiębiorcy przez nabywców spoza Polski, nie stanowi przychodu dla tego przedsiębiorcy. Sprawa dotyczyła podatnika, który w ramach sprzedaży wysyłkowej zbywał towary na rzecz konsumentów z krajów UE. Przedsiębiorca uważał, że VAT nie jest definitywnym przysporzeniem majątkowym, lecz obowiązkowym obciążeniem publicznoprawnym. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał jednak, że polska ustawa o VAT rozróżnia pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług i jednoznacznie stanowi, że przychodem nie jest tylko podatek od towarów i usług. Organ wskazał, że – zgodnie z polską ustawa – podatek od wartości dodanej to każda danina nakładana w unijnym państwie członkowskim, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług. Sąd I instancji podzielił jednak pogląd podatnika i orzekł, że oba podatki stanowią tę samą daninę.

Ograniczone koszty wciąż budzą duże wątpliwości

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-07-17
Magdalena Majkowska

W interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2018 r. (nr 0114-KDIP2-2.4010.138.2018.1.AM), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że maksymalny próg odliczenia od przychodu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego wynosi 3 mln zł rocznie albo 30% podatkowej EBITDA (jeśli nadwyżka przekracza 3 mln zł). Organ podkreślił, że stosownie do brzmienia obowiązujących przepisów, z kosztów podatkowych należy wyłączyć koszty finansowania dłużnego w części w jakiej ich nadwyżka przekracza 30% podatkowej EBITDA. Nadwyżka stanowi kwotę o jaką koszty finansowania dłużnego (tj. odsetki, prowizje, premie, etc.) przekraczają przychody podatnika o charakterze odsetkowym.

Fiskus zbyt szeroko interpretuje pojęcie „urządzenia przemysłowe”

Rzeczpospolita, 2018-07-18
Aleksandra Tarka

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 czerwca 2018 r. (sygn. akt II FSK 1477/16) wynajęcie od austriackiej firmy konstrukcji metalowej, która nie jest przeznaczona do procesu produkcji, lecz pełniącej funkcję schowków na narzędzia oraz pomieszczeń socjalnych nie skutkuje koniecznością pobrania zryczałtowanego podatku u źródła. Sprawa dotyczyła spółki, która zamierzała wynająć od austriackiej firmy kontenery, w rzeczywistości będące przedmiotami wielofunkcyjnymi, lecz  u podatnika wykorzystywanymi do składowania narzędzi oraz rzeczy osobistych pracowników, jak i przystosowanymi do roli powierzchni biurowej oraz socjalnej. Organ podatkowy uznał, że w tym przypadku mamy do czynienia z urządzeniem przemysłowym i spółka będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła. Ze stanowiskiem fiskusa nie zgodziły się sądy obu instancji. NSA podkreślił, że wynajmowane kontenery nie są urządzeniem przemysłowym, a w konsekwencji spółka nie musi potrącać podatku u źródła od wynagrodzenia wypłacanego do Austrii.

Symboliczny czynsz dzierżawny może przekreślić prawo do wykładni

Rzeczpospolita, 2018-07-18
Aleksandra Tarka

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 13 czerwca 2018 r. (sygn. akt I SA/Ol 216/18) orzekł, że postanowienie o odmowie wydania interpretacji indywidualnej wydaje się w przypadku stwierdzenia przez organ podatkowy, że w zakresie opisanych we wniosku okoliczności faktycznych istnieje uzasadnione przypuszczenie nadużycia prawa. Sprawa dotyczyła gminy, która wystąpiła z zapytaniem do organu, czy w związku z budową nowej hali sportowej, przeznaczonej do działalności komercyjnej i oddanej w odpłatną dzierżawę do gminnego ośrodka kultury, przysługuje jej prawo do odliczenia VAT związanego z budową. Organ podatkowy odmówił wszczęcia postępowania, ponieważ w jego opinii wysokość czynszu dzierżawnego, wynosząca kwartalnie 500 zł netto, nie została obliczona w sposób uwzględniający wydatki poniesione na inwestycję. WSA w Olsztynie uchylił zaskarżoną interpretację. Zdaniem Sądu, gdy istnieją wyraźne znamiona nadużycia prawa do odliczenia VAT, fiskus powinien wydać postanowienie o odmowie wydania interpretacji indywidualnej, a nie postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej.

Programistom może być trudniej o 50-proc. koszty

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-07-19
Mariusz Szulc

Twórca nie pomniejszy swojego przychodu o 50-procentowe koszty podatkowe, jeżeli z umowy wprost wynika, że prawa autorskie do wykonanych przez twórcę utworów przysługują pracodawcy. Tak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2018 r. (nr 0115-KDIT2-1.4011.168.2018.3.KK.). Z pytaniem do organu wystąpił programista, który podpisał z pracodawcą umowę na stworzenie oprogramowania. Zgodnie z umową, pracodawcy przysługiwały prawa autorskie do wszystkich nowopowstałych utworów. Programista uważał, że otrzymane w ramach umowy wynagrodzenie stanowi jego honorarium autorskie, do którego mają zastosowanie 50-procentowe koszty uzyskania przychodów. Stanowisko podatnika zanegował jednak organ podatkowy wskazując, że podwyższone koszty dotyczą wyłącznie przychodów z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych. Podkreślił, że skoro z umowy wynika, że pracodawca od początku jest właścicielem utworów stworzonych przez programistę, to wypłacone wynagrodzenie nie dotyczy przeniesienia praw autorskich.

Płatności za pomocą BLIK są nieopodatkowane

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-07-19
Mariusz Szulc

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lipca 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 2867/17), usługa umożliwiająca dokonanie transferu pieniężnego przy pomocy aplikacji mobilnej nie podlega opodatkowaniu VAT. Sprawa dotyczyła spółki operującej systemem płatności mobilnych (BLIK), zapewniającym błyskawiczne transfery pieniężne poprzez aplikację mobilną. Organ podatkowy twierdził, że spółka jest jedynie pośrednikiem w zakresie obsługi transakcji płatniczych, a świadczone przez nią usługi mają charakter techniczny. Ze stanowiskiem organu nie zgodził się jednak WSA w Warszawie, który stwierdził, że usługi świadczone przez spółkę powinny być objęte zwolnieniem z VAT, ponieważ ich efektem jest realizacja transferów pieniężnych. Należy je zatem traktować podatkowo w takim sam sposób jak usługi świadczone przez operatorów kart kredytowych.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2018 (sygn. akt II FSK 3769/17)

Odjęcie dłużnikowi – właścicielowi zajętej nieruchomości w trybie art. 935 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1822 ze zm.) zarządu tą nieruchomością nie uchyla ciążącego na nim z mocy art. 3 ust. 1 pkt 1 7 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.) obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości; zarządca ustanowiony w trybie art. 931 § 2 k.p.c. działa na zewnątrz, tj. wobec osób trzecich na cudzą rzecz i w cudzym interesie, z samego faktu odjęcia zarządu i przekazania go innemu podmiotowi nie można natomiast domniemywać oddania nieruchomości w posiadanie samoistne.

Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2018 r. (sygn. akt I FSK 1270/17)

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. komornikowi jako płatnikowi nie przysługiwał na podstawie art. 75 § 2 pkt 2 O.p. zwrot nadpłaty w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży z tym podatkiem na rachunek dłużnika nieruchomości, która powinna korzystać ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.