Przegląd podatkowy (2 – 6 października 2017 r.)

Przegląd prasowych informacji podatkowych

Budżet nie zarobi na darmowej służebności

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-10-03
Patrycja Dudek

Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 września 2017 r. (sygn. akt II FSK 2541/15) nieodpłatna służebność przesyłu nie podlega opodatkowaniu CIT. Spór dotyczył spółki, która dla celów prowadzonej działalności wykorzystuje rurociągi położone na gruntach osób trzecich, zawierając w tym celu umowy o nieodpłatne ustanowienie przesyłu. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, spółka odnosiła korzyści w związku z używaniem cudzej nieruchomości, co powinno skutkować zapłatą PDOP. Stanowisko organu podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, jednak już NSA stanął po stronie podatnika, orzekając, że przy nieodpłatnym wykorzystywaniu cudzych nieruchomości nie ma przychodu, ponieważ skoro za umożliwienie przesyłu nie trzeba uiszczać opłaty, to nie można mówić o przychodzie z nieodpłatnego świadczenia.

Nie można sztucznie łączyć transakcji, aby zaoszczędzić na VAT

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-10-03
Mariusz Szulc

Zgodnie z interpretacją dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 września 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.292.2017.2.KT), zagraniczna spółka dostarczająca do Polski komponenty w celu ich zmontowania, a następnie dostarczenia do ostatecznego odbiorcy, musi zarejestrować się w Polsce i rozliczyć tu podatek VAT. W analizowanej sprawie, duńska spółka twierdziła, że dokonuje jednolitej transakcji w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) i powinna rozliczyć podatek VAT na zasadzie odwrotnego obciążenia. Odmiennego zdania był Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, który argumentował, że z uwagi na fakt, iż w Polsce trwały prace wykończeniowe nad produktem, nie można uznać transakcji za jednolitą, a zatem zaklasyfikować jej jako WDT. Taka transakcja, jak wynika z interpretacji, powinna być opodatkowana w kraju, w którym trwały prace wykończeniowe nad towarem i jednocześnie dla Spółki powstaje obowiązek rejestracji.

Rynkowa wartość znaku nie wyznacza kwoty zapłaty

Rzeczpospolita, 2017-10-04
Aleksandra Tarka

W wyroku z dnia 29 sierpnia 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 2326/15) orzekł, iż w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki komandytowo-akcyjnej, podstawą opodatkowania na gruncie VAT jest wartość nominalna objętych w zamian akcji. Sprawa dotyczyła spółki, która wniosła aportem do innej spółki prawo do graficznego znaku towarowego. Czynność ta została potwierdzona uchwałą o podwyższeniu kapitału zakładowego oraz umową przeniesienia własności aportu. Znak został wyceniony na kwotę 52 mln zł, według wartości godziwej. Nadwyżkę wartości nominalnej nad ceną emisyjną akcji uzyskanych za wniesiony wkład, spółka przelała na kapitał zapasowy. Transakcję udokumentowano fakturą, gdzie wartość rynkową znaku uznano za podstawę opodatkowania, pomniejszoną o VAT. Fiskus przyznał rację spółce, że podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, natomiast nie będzie to równowartość zapłaty za prawo do znaku towarowego, a ogół praw i obowiązków otrzymanych w zamian za jego aport. Spółka zaskarżyła interpretację. Z jej stanowiskiem nie zgodził się ani Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, ani NSA. Sąd uznał, iż w świetle ustawy o VAT podstawą opodatkowania w przedstawionej sprawie, dotyczącej czynności wniesienia do spółki komandytowo-akcyjnej wkładu niepieniężnego jest wartość nominalna otrzymanych w zamian akcji. Jak zauważył NSA, fakt przeniesienia nadwyżki wartości emisyjnej nad wartość nominalną akcji na kapitał zakładowy spółki, pozostaje bez wpływu dla sposobu ustalenia podstawy opodatkowania.

Nierezydent na zleceniu

Rzeczpospolita, 2017-10-04
Bartłomiej Łukasik

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 sierpnia 2017 r. (sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.120.2017.1.PW) usługi niematerialne świadczone za granicą przez nierezydentów podatkowych na rzecz polskiego podmiotu, są opodatkowane w kraju jeżeli płatność za nie jest realizowana z terytorium Polski. Sprawa dotyczyła polskiego stowarzyszenia, które do realizacji zleconych przez Komisję Europejską projektów zatrudniła na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło nierezydentów podatkowych. Wynagrodzenie będzie wypłacane w dziennych transzach w zryczałtowanej kwocie wraz z refundacją kosztów poniesionych na diety, zakwaterowanie, zwrot kosztów dojazdów, tłumaczeń, najmu biura za granicą czy organizacji warsztatów. Usługa ma być wykonywana poza granicami RP, przez osoby zamieszkałe w kraju, z którym Polska nie podpisała umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stowarzyszenie wystąpiło z zapytaniem czy zwrot kosztów powinien zostać zakwalifikowany u zatrudnionych osób fizycznych jako dochód z umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, mówiącym, że tzw. koszty zwrotne, nie będą stanowić przysporzenia majątkowego ze względu na ścisłe powiązanie ich z gwarancją prawidłowego wykonania usługi. Organ uznał, iż koszty które nie mają wyraźnie celowego charakteru a są wskazane w umowie są nieodpłatnym przysporzeniem dla danej osoby. Co więcej, dyrektor KIS uznał, że skoro płatność wynagrodzeń wykonywana jest z Polski, a usługa została wykonana na rzecz polskiego podmiotu to za źródło pochodzenia dochodu należy uznać terytorium RP.

Gdzie pracownicy, tam i rozliczanie VAT

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-10-04
Mariusz Szulc

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 22 września 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.345.2017.2.MC) stwierdził, że zagraniczny przedsiębiorca, który w celu promowania produktów swojego kontrahenta zatrudnia w Polsce fachowy personel, ma w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej i w naszym kraju zobowiązany jest rozliczyć VAT. Spółka twierdziła, że skoro wszystkie decyzje podejmowane są w Szwajcarii, a w Polsce ponosi ona jedynie koszty związane z wypłatą wynagrodzeń i wynajmem samochodów, nie powstanie w naszym kraju stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej i nie musi rozliczać tu VAT. Odmiennego zdania był Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, który w uzasadnieniu do interpretacji wyjaśnił, że spółka, która nie działa sezonowo, a dodatkowo zatrudnia na stałe pracowników, posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Apartament w Hiszpanii nie daje podatkowej ulgi

Rzeczpospolita, 2017-10-04
Przemysław Wojtasik

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 sierpnia 2017 r. (sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.120.2017.1.PW) kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości przeznaczona na zakup letniej posiadłości podlega opodatkowaniu PDOF. Sprawa dotyczyła podatniczki, która w spadku po ojcu otrzymała mieszkanie. Pieniądze ze sprzedaży spuścizny postanowiła zainwestować w zakup apartamentu w Hiszpanii. Zwróciła się ona do fiskusa z pytaniem czy zakup mieszkania będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z PDOF. W interpretacji wskazała, że mieszkanie będzie służyło wyłącznie celom prywatnym i nie zamierza go sprzedawać, wynajmować bądź udostępniać. W konsekwencji obniżenia wieku emerytalnego podatniczka będzie mogła w najbliższych latach zamieszkać w nim na stałe, natomiast do tego czasu będzie z niego korzystać przez trzy-cztery miesiące w roku. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem podatniczki zgodnie z którym będzie ona uprawniona do skorzystania ze zwolnienia z PDOF. Jego zdaniem, zakup mieszkania w Hiszpanii nie można uznać za wydatek na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, gdyż ulgą nie są objęte wydatki o charakterze zarobkowym, spekulacyjnym, inwestycyjnym czy rekreacyjnym. W ocenie organu podatkowego nie sposób uznać, iż zakup nieruchomości wykorzystywanej jedynie przez część roku służy zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Podatniczka będzie więc zobowiązana do zapłaty podatku od dochodu otrzymanego ze sprzedaży mieszkania.

Dług musi być egzekwowany również od wspólników

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-10-05
Łukasz Zalewski

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 września 2017 r. (sygn. akt II FSK 2624/15), wierzyciel spółki osobowej może zaliczyć nieściągalną wierzytelność do kosztów podatkowych, pod warunkiem, że uprzednio podejmie próbę odzyskania wierzytelności także jej wspólników. Sprawa dotyczyła podatnika, który po bezskutecznej próbie ściągnięcia należności od spółki osobowej, zaliczył wierzytelność do kosztów uzyskania przychodów na podstawie postanowienia stwierdzającego bezskuteczność egzekucji z majątku spółki osobowej. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że w danym przypadku nie można uznać, iż wierzytelność była nieściągalna, bowiem podatnik nie spróbował dochodzić roszczeń od wspólników, którzy odpowiadają solidarnie ze spółką za jej zobowiązania. Analogiczne stanowisko w sprawie zajęły sądy obu instancji, zaznaczając, że nieściągalność zachodzi tylko w sytuacji całkowitego braku możliwości zaspokojenia roszczenia.

Transport i utylizacja w kosztach

Rzeczpospolita, 2017-10-05
WP

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 września 2017 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.161.2017.1.AP) przedsiębiorca może odliczyć od przychodu wydatki związane z transportem i utylizacją własnych towarów, które po sprzedaży okazały się wadliwe. Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się produkcja i sprzedażą wyrobów mięsnych. Spółka we wniosku o interpretację wyjaśniła, że wszystkie wyroby przed sprzedażą są badane laboratoryjnie zgodnie z obecnymi przepisami i każdorazowo przechodzą kontrole jakości. Mimo to dochodzi do przypadków, gdy towar otrzymany przez kontrahenta nie nadaje się do spożycia. Wtedy spółka, zgodnie z zawieranymi umowami, jest zobowiązana pokryć wydatki poniesione przez odbiorców na jego transport i utylizację. Fiskus zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż wskazane wydatki może zaliczyć do KUP, gdyż nie mają one charakteru kary umownej bądź odszkodowania. Organ zwrócił również uwagę, że do zniszczenia towarów nie doszło w skutek niedbalstwa czy niestaranności, natomiast ostrzegł, iż aby wskazane koszty podatkowe mogły zostać odliczone niezbędne są dodatkowe dowody potwierdzające zniszczenie towarów, takie jak protokoły z ich utylizacji.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z 29 sierpnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 2050/15)

1. Zwrot normatywny: „opóźnienie w wydaniu decyzji”, o którym mowa w art. 24 ust. 6 u.k.s. (także: w art. 54 § 2 o.p.), należy postrzegać w kontekście zasadności i celowości podejmowanych przez organ czynności procesowych z punktu widzenia realizacji zasady prawdy materialnej (art. 122 o.p.).

2. Opóźnienie w wydaniu decyzji powstanie z przyczyn zależnych od organu (art. 24 ust. 6 u.k.s.; także: art. 54 § 2 o.p.), jeżeli skarżący wykaże, że czynności podejmowane przez organ nie były uzasadnione i celowe, gdyż nie zmierzały do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy (art. 122 o.p.).

Wyrok NSA z 10 sierpnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 880/17)

Przesłanka woli opodatkowania osoby samotnie wychowującej dziecko, o której mowa w art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. może być wyrażona w każdym miejscu zeznania podatkowego, o którym mowa w art. 45 ust. 1 u.p.d.o.f. i przez każde zachowanie, które tę wolę wyraża w sposób dostatecznie jasny i zrozumiały.