Przegląd prasowych informacji podatkowych
Nieodpłatna czynność nie zawsze powiększa przychód
Rzeczpospolita, 2017-07-17
Marcin Brzezowski
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 maja 2017 r. (sygn. akt I SA/Łd 215/17) wykonywanie usług na rzecz spółki przez pracownika jej akcjonariusza nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki której rada nadzorcza zlecała wykonanie czynności eksperckich pracownikom spółki będącej jej jedynym akcjonariuszem. Jednocześnie pracownicy nie otrzymywali za świadczone usługi, żadnego dodatkowego wynagrodzenia, poza wynagrodzeniem z tytułu umowy o pracę wypłacanym przez akcjonariusza spółki. W związku z tym spółka zlecająca te czynności zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem czy powinna rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. W ocenie spółki przychód nie powstanie, eksperci nie realizują bowiem świadczeń na rzecz spółki, lecz wykonują nadzór właścicielski na rzecz swojego pracodawcy. Fiskus jednak nie zgodził się z tym stanowiskiem i uznał, że przychód powstanie, ponieważ spółka, pomimo wykonywanych na jej rzecz usług, nie jest zobowiązana do świadczenia wzajemnego. WSA w Poznaniu nie podzielił jednak stanowiska fiskusa i uznał że w przedmiotowej sprawie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie. W uzasadnieniu wyroku WSA podkreślił, że powołanie ekspertów z grona pracowników akcjonariusza powinno być postrzegane jako działanie podejmowane na rzecz właścicieli a nie samej spółki.
Przedsiębiorca także może być w podróży służbowej
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-17
Agnieszka Pokojska
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 czerwca 2017 r. (sygn. akt I SA/Ol 284/17), w sytuacji prowadzenia ksiąg w sposób rzetelny, zasadnym jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu diet, które przysługują przedsiębiorcy z tytułu codziennych podróży do innego miasta. Sprawa dotyczyła prawnika, który dojeżdżał 5-6 razy w tygodniu do innego miasta w celu świadczenia usług na rzecz kancelarii prawnej. Podatnik prowadził zbiorcze zestawienie wyjazdów opisujące miejsce podróży, datę, czas wyjazdu i powrotu oraz liczbę przebytych na wyjeździe dni i godzin. W celu obniżenia kosztów przejazdu podatnik wynajął pokój w mieście, w którym była kancelaria. Podatnik twierdził, że może zaliczyć diety do kosztów uzyskania przychodu na podstawie zbiorczego zestawienia wyjazdów. Fiskus nie zgodził się z podatnikiem, twierdząc, że rzeczywistym miejscem prowadzenia działalności jest miasto, do którego dojeżdżał i w którym wynajmował pokój. Tak więc nie może zaliczyć diet do kosztów uzyskania przychodu. WSA w Olsztynie stanął jednak po stronie podatnika, uznając, że skoro przedsiębiorca przedstawił księgi podatkowe, które wskazują na przebywanie w podróży służbowej, a fiskus nie podważał, że księgi są prowadzone przez podatnika w sposób nierzetelny lub wadliwy, to fiskus nie może odmówić zaliczenia diet do kosztów uzyskania przychodu. Orzeczenie jest nieprawomocne.
Zawiniłeś podatkowo? Poddaj się dobrowolnie karze
Rzeczpospolita, 2017-07-17
Marcin Palusiński, Damian Kubiś
Eksperci TPA Poland – Marcin Palusiński i Damian Kubiś w swoim artykule przybliżają uregulowaną w Kodeksie Karnym Skarbowym instytucję dobrowolnego poddania się karze, z której mogą skorzystać podatnicy którzy popełnili wykroczenie bądź przestępstwo skarbowe. Autorzy artykułu zachęcają do skorzystania z niej w momencie gdy podatnik wie, że popełnił błąd klasyfikowany przez regulacje prawne jako wykroczenie bądź przestępstwo skarbowe i nie ma argumentów które pozwolą na dowiedzenie jego niewinności przed sądem. Niewątpliwą zaletą dobrowolnego poddania się odpowiedzialności, jest w ocenie autorów brak wpisu do Krajowego Rejestru Karnego, a tym samym zachowanie statusu osoby „niekaranej”. Autorzy w dalszej części wskazują co należy zrobić by móc skorzystać z tej instytucji, podkreślają także, że dobrowolnie poddać się karze mogą tylko osoby, których zachowanie wypełniło znamiona przestępstwa bądź wykroczenia skarbowego zagrożonego tylko i wyłącznie karą grzywny. By skorzystać z dobrowolnego poddania się karze należy złożyć wniosek, jeszcze przed wniesieniem aktu oskarżenia do sądu. Składając wniosek należy wnieść odpowiednie opłaty wymienione w kodeksie karnym skarbowym. Ponadto w artykule eksperci wskazują jakie dodatkowe elementy trzeba spełnić by móc skorzystać z instytucji dobrowolnego poddania się karze. Analizują również ewentualną możliwość odwołania wcześniejszej decyzji o dobrowolnemu poddaniu się odpowiedzialności.
Opłaty za zerwanie umowy są opodatkowane
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-18
Mariusz Szulc
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 4 lipca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.180.2017.1.SR) stwierdził, że podatnik jest zobowiązany do uiszczenia VAT w przypadku otrzymania opłaty od kontrahenta za wcześniejsze rozwiązanie umowy. Sprawa dotyczyła podatnika, który odpłatnie udostępniał swój know-how i znak towarowy na podstawie zawartych umów franczyzowych. Kontrahent za wcześniejsze zerwanie umowy był zobowiązany do uregulowania wszystkich opłat pozostających do końca umowy, co miało na celu wyrównanie strat podatnika. Podatnik stał na stanowisku, że otrzymana opłata stanowi karę umowną w rozumieniu kodeksu cywilnego. W związku z powyższym, skoro kara umowna nie jest wynagrodzeniem za usługi, to jej opodatkowanie VAT nie jest zasadne. Tak więc nota księgowa jest właściwa do jej udokumentowania. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, twierdząc, że otrzymana przez podatnika sankcja jest wynagrodzeniem za wyrażenie zgody za wypowiedzenie umowy. Zdaniem fiskusa wypowiedzenie umowy nie oznacza, że umowa została nienależycie wykonana lub w ogóle niewykonana, tak więc otrzymane opłata nie jest karą umowną, lecz podlega VAT i powinna zostać udokumentowana fakturą.
Telefon i laptop to narzędzia pracy
Rzeczpospolita, 2017-07-18
Przemysław Wojtasik
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 czerwca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010. 69.2017.2.BJ) spółka która kupuje sprzęt dla menedżerów może zaliczyć poniesione wydatki do podatkowych kosztów. W przedmiotowej sprawie wniosek o interpretację złożyła spółka, która podpisała z kadrą zarządzającą kontrakty menadżerskie. W związku z tym postanowiła zakupić dla menedżerów środki komunikacji takie jak telefon komórkowy oraz laptop oraz samochody. Osoby, które je otrzymały zobowiązały się wykorzystywać te przedmioty na potrzeby spółki, zgodnie z wymaganiami zawartymi w podpisanej umowie. Spółka zwróciła się do organy podatkowego z pytaniem czy może zaliczyć wydatki poniesione na zakup tego sprzętu do kosztów uzyskania przychodów. Spółka uważa, że może, ponieważ urządzenia te służą do prowadzenia przez nią działalności gospodarczej. Fiskus zgodził się ze stanowiskiem spółki, w wydanej interpretacji wskazał jednak warunki jakie muszą zostać spełnione aby wydatki mogły stanowić koszt uzyskania przychodu.
Inwestycja w „zachętę” dla pracowników bez korzyści podatkowych
Rzeczpospolita, 2017-07-19
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 30 maja 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 1604/16) nie dają prawa do odliczenia VAT naliczonego, wydatki poniesione na budowę, wyposażenie oraz utrzymanie hotelu pracowniczego, który początkowo będzie służyć do wykonywania wyłącznie czynności niepodlegających opodatkowaniu i zwolnionych. W przedmiotowej sprawie rolnik prowadzący działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej – produkcji pieczarek, złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Chciał on zatrudnić nowych pracowników i dla podwyższenia atrakcyjności oferty pracy postanowił wybudować hotel pracowniczy. Rolnik zaznaczył we wniosku o interpretację, że jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT i zadał pytanie czy będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach związanych z budową, podstawowym wyposażeniem oraz bieżącym utrzymaniem hotelu pracowniczego. Chciał się również upewnić czy nieodpłatne udostępnienie pokoi pracownikom nie będzie podlegało VAT, a odpłatne korzystało ze zwolnienia. Fiskus zgodził, się z wnioskodawcą, iż nieodpłatne udostępnianie pokoi nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, a odpłatne będzie podlegało zwolnieniu, dlatego też odmówił mu prawa do odliczenia VAT od wydatków poniesionych na budowę i wyposażenie hotelu jako związanych w sposób bezpośredni z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT oraz zwolnionymi, czyli takimi które nie dają w ogóle prawa do odliczenia. Stanowisko fiskusa podtrzymał WSA w Poznaniu, który wskazał, że poniesione przez rolnika wydatki są bezpośrednio związane z czynnościami nieopodatkowanymi i zwolnionymi.
Wykładnia po nowemu
Rzeczpospolita, 2017-07-19
Wojciech Sztuba
Partner zarządzający TPA Poland – Wojciech Sztuba w swoim artykule przybliża problematykę ogłoszonych przez Ministerstwo Finansów planów zastąpienia ustaw o PDOP i PDOF trzema nowymi ustawami, odrębnie normującymi kwestie opodatkowania: wynagrodzeń, działalności gospodarczej i zysków kapitałowych. Pomimo, iż znaczna część przepisów o charakterze materialnoprawnym ma pozostać bez zmian, to jak podkreśla autor, napisanie ustaw na nowo spowoduje utratę ważności znacznej części dotychczasowego dorobku interpretacyjnego i orzeczniczego. Wykładnia nowych przepisów na podstawie orzeczeń bądź interpretacji z lat poprzednich może być bowiem kwestionowana. Ekspert TPA wskazuje, że planowa zmiana przepisów będzie miała istotny wpływ na poczucie stabilności i sprawiedliwości prawa. Co do zasady bowiem wypracowanie nowych linii orzeczniczych, będzie wieloletnim procesem.
Zabudowa wnęki nie daje ulgi w podatku dochodowym
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-20
Agnieszka Pokojska
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 12 lipca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB2-2.4011.82.2017.3.AR) stwierdził, że wydatek na szafę wnękową stanowi wydatek na zakup wyposażenia mieszkania i jako taki nie może być traktowany na równi z wydatkami remontowymi. Sprawa dotyczyła podatnika, który część dochodu uzyskanego ze sprzedaży odziedziczonego mieszkania przeznaczył na sfinansowanie zabudowy wnęki w przedpokoju. Mieszkanie zostało zbyte przez podatnika przed upływem 5 lat od otrzymania spadku. Podatnik miał wątpliwość, czy przeznaczenie dochodu uzyskanego w ramach sprzedaży mieszkania na zabudowę wnęki w przedpokoju, powoduje możliwość skorzystania z ulgi mieszkaniowej, polegającej na nieuiszczeniu podatku od uzyskanego dochodu ze sprzedaży mieszkania. Podatnik stał na stanowisku, że zabudowana wnękowa jest trwałym elementem lokalu, tak więc zasadnym jest skorzystanie z ulgi, która przysługuje przy nabyciu prac polegających na budowie, rozbudowie, nadbudowie, przebudowie i remoncie mieszkania. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, twierdząc, że w tym przypadku nie mamy do czynienia z pracami remontowo-budowlanymi, które dają prawo do zastosowania ulgi.
Zbycie własnej wierzytelności bez optymalizacji
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-20
Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 lipca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1679/15), bank w przypadku zbycia niespłaconego kredytu nie ma możliwości pomniejszenia powstałego przychodu o wartość nieskapitalizowanych odsetek. Sprawa dotyczyła sprzedaży przez bank własnej wierzytelności w postaci kredytu wraz z odsetkami – w tym jeszcze nieskapitalizowanymi. Bank stał na stanowisku, że jest uprawniony do odliczenia wartości sprzedanego kredytu wraz z całością odsetek od powstałego przychodu. Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem, twierdząc, że nieskapitalizowane odsetki faktycznie nie stanowiły wydatku po stronie banku, tak więc nie można ich uznać za koszt podatkowy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stanął po stronie podatnika, twierdząc, że nieskapitalizowane odsetki wchodzą w skład aktywów banku, tak więc stanowią również koszt po stronie banku w momencie ich zbycia. NSA potwierdził stanowisko fiskusa, dodając, że nie może być tak, że zbycie niewyegzekwowanej wierzytelności byłoby podatkowo bardziej opłacalne od zbycia wierzytelności wyegzekwowanej.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 13 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1276/15)
Jeśli organ podatkowy, orzekający w postępowaniu zwykłym posiadał możliwość przeprowadzenia określonego dowodu z opinii biegłego określonej specjalności, lecz zrezygnował z tego, to nie można ujawnionych po wydaniu decyzji ostatecznej wniosków z opinii innego biegłego, która została wydana w innym postępowaniu (nawet dotyczącym tego samego zdarzenia), kwalifikować jako przesłanki wznowieniowej, o której mowa w art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), tj. jako ujawnienia nowych okoliczności faktycznych, istniejących w dniu wydania decyzji nieznanych organowi, który wydał decyzję.
Wyrok NSA z 8 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1466/15)
Zaniechanie rozważenia wystąpienia w indywidualnej sprawie, na podstawie zgromadzonego w niezbędnym zakresie materiału dowodowego, ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego, które uzasadniać mogą umorzenie zaległości podatkowej, stanowi, zgodnie z art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), rażące naruszenie prawa w postaci art. 67a § 1 pkt 3 wymienionej ustawy.