Przegląd podatkowy (30 października – 3 listopada 2017 r.)

Przegląd prasowych informacji podatkowych

Czasem i w biznesie liczy się zapłata

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-10-30
Agnieszka Pokojska

Jak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.336.2017.1.APO) momentem powstania przychodu podatkowego w przypadku odszkodowania za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu jest data jego faktycznego otrzymania. Przedmiotowa sprawa dotyczyła stowarzyszenia, które długoterminowo wynajmowało budynek. Z uwagi na fakt, że najemca postanowił zrezygnować z najmu przed czasem, zobowiązany był do zapłaty kwoty adekwatnej do okresu pozostającego do końca umowy. Wątpliwości podatnika dotyczyły momentu, w którym powinien on rozpoznać przychód z tytułu otrzymanego odszkodowania. Jego zdaniem, powinno to nastąpić w dacie wystawienia faktury. Ze tym stanowiskiem nie zgodził się organ, zwracając uwagę na fakt, że niektóre przychody z działalności gospodarczej, szczególnie takie, które nie są związane z wydaniem towaru ani świadczeniem usługi powinny być rozliczane według metody kasowej. Wobec tego, zdaniem organu, przychód, powstały w wyniku otrzymania odszkodowania z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu, bezsprzecznie związany z działalnością gospodarczą powinien zostać rozpoznany w chwili jego otrzymania.

Odwrotne obciążenie w budowlance nie przy każdym zleceniu

Rzeczpospolita, 2017-10-30
Tomasz Wagner

Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 października 2017 r. (sygn. 0115-KDIT1-3.4012.394.2017.2.JC) inwestor będący jednocześnie głównym wykonawcą jest obowiązany do rozliczenia otrzymywanych od kontrahentów faktur za świadczone usługi budowlane, na zasadach ogólnych. Przedmiotowa sprawa dotyczyła inwestora który jednocześnie pełnił funkcje wykonawcy generalnego. Zwrócił się on z zapytaniem do organu podatkowego czy w związku z tym, ze zawiera on z innymi podmiotami umowy na roboty budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT i otrzymuje on od nich faktury za te usługi, to czy jest zobowiązany do rozliczania podatku należnego od tych transakcji. Podatnik był zdania że powinien on rozliczyć VAT na zasadach ogólnych. Organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika iż jest obowiązany do rozliczenia tych transakcji na zasadach ogólnych bez zastosowania metody odwrotnego obciążenia.

Stratę zagranicznego zakładu można rozliczyć w Polsce

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-10-30
Łukasz Zalewski

Zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2017 r. (sygn. akt II FSK 2612/15), podatnik ma prawo odliczenia straty zagranicznego oddziału od dochodu z działalności krajowej jeśli nie jest możliwe rozliczenie jej w innym kraju Unii Europejskiej. Analizowany stan faktyczny dotyczył podmiotu, prowadzącego działalność poprzez zagraniczne oddziały w dwóch różnych krajach Unii Europejskiej. Z uwagi, na fakt, że działalność nie była wystarczająco rentowna, spółka podjęła decyzję o ich likwidacji, co skutkowało brakiem możliwości rozliczenia strat podatkowych w krajach oddziałów. Zdaniem podatnika, w związku z powyższym spółka powinna mieć prawo do odliczenia wygenerowanych strat od dochodów powstałych z działalności krajowej. Stanowisko podatnika zostało zanegowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, który powołał się na przepisy właściwych w sprawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zdaniem organu, skoro dochody osiągane przez spółkę za granicą nie podlegają polskiemu PDOP, to również nie ma możliwości rozliczenia straty osiągniętej w innych krajach. Stanowiska organu nie podzielił zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie jak i NSA. Jak podkreśliły sądy, likwidacja zagranicznego oddziału jest wystarczającą przesłanką dla określenia, że strata nie może zostać rozliczona w państwie, gdzie stały zakład ma miejsce, co uzasadnia rozliczenie jej w kraju macierzystym.

Opłacenie kapitału rezerwowego spółki osobowej nie zawsze z PCC

Rzeczpospolita, 2017-10-30
Kinga Piotrowska

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2467/16) nie każda wpłata skutkująca zwiększeniem majątku spółki podlega opodatkowaniu PCC. W przedmiotowej sprawie spółka komandytowa, planowała utworzenie w drodze uchwały kapitału rezerwowego w spółce. Następnie kapitał ten miał zostać opłacony przez jej komandytariusza. W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym spółka zadała organowi podatkowemu pytanie czy planowana czynność będzie podlegała opodatkowaniu PCC. W opinii spółki nie powinna, gdyż nie stanowi ona zmiany umowy spółki oraz nie zwiększy ona wkładu komandytariusza. Organ podatkowy nie zgodził się z tym stanowiskiem i uznał, że planowana przez podatnika wpłata będzie skutkowała zwiększeniem majątku spółki. Jednocześnie w ocenie organu stanowi ona dopłatę, skutkującą zmianą umowy spółki, dlatego też podlega opodatkowaniu PCC. WSA w Warszawie nie zgodził się jednak z interpretacją organu podatkowego i przyznał rację spółce. Sąd podkreślił, że nie każda wpłata do spółki osobowej podlega opodatkowaniu PCC. Co do zasady bowiem obowiązek podatkowy w PCC powstaje gdy wnoszony jest wkład w rozumieniu przepisów kodeksu spółek handlowych, który jednocześnie zwiększa wartość majątku spółki.

Kto nie zarabia i tak musi informować

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-10-30
Patrycja Dudek

Jak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 26 października 2017 r. (sygn. akt II FSK 2623/15), obowiązek składania informacji służących ustaleniu udziałów samorządów w CIT dotyczy również spółek, posiadających siedzibę i zakład w różnych gminach, które nie generują dochodów. Przedmiotowy stan faktyczny dotyczył spółki, która na mocy przepisów ustawy o PDOP zobowiązana była do składania informacji CIT-ST i CIT-ST/A, do czego zobowiązane są podmioty, które posiadają oddziały (zakłady) w gminach innych niż siedziba spółki. Z uwagi na fakt, że spółka od pięciu lat nie wykazywała żadnego dochodu, uważała, że nie musi składać wymienionych informacji. Jej zdaniem, informacja pozwalająca na ustalenie dochodów z gmin, jakie uzyskiwane są z udziału we wpływach PDOP nie ma zastosowania w sytuacji braku dochodu. Innego zdania był jednak Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. Jego zdaniem, dla określenia obowiązków w zakresie składania informacji CIT-ST i CIT-ST/A bez znaczenia pozostaje fakt braku osiągania przez podatnika dochodu. Z organem zgodził się zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie jak i NSA.

Fiskus już teraz zabiera preferencje pracownikom

Rzeczpospolita, 2017-11-02
Monika Pogroszewska

Jak wynika z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 października 2017 r. (sygn. 0111-KDIB2-3.4011.123.2017.1.KK) podstawą do zastosowania 50-proc. kosztów uzyskania przychodów jest wyraźne rozróżnienie wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu przeniesienia praw autorskich. Sprawa dotyczyła spółki zatrudniającej programistów na podstawie umów o pracę, w których 80-proc. pensji brutto stanowi wynagrodzenie autorskie. Spółka prowadzi ewidencję czasu faktycznie poświęconego przez pracowników na tworzenie dzieł wraz z osiągniętymi rezultatami tych prac. We wniosku o interpretację spółka była zdania, iż pracownicy posiadają podstawę do odliczenia 50-proc. kosztów podatkowych. Fiskus nie przyznał jednak racji wnioskodawcy, jego zdaniem aby móc zastosować podwyższone koszty podatkowe, podatnik powinien spełnić kilka warunków. Jednym z nich, którego spółka nie dotrzymała, jest wydzielenie wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich od wynagrodzenia uzyskanego z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków. W ocenie fiskusa, sam fakt prowadzenia ewidencji czasu pracy nie jest bowiem równoznaczny z określeniem wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich.

Umowa deweloperska pozwala skorzystać z ulgi mieszkaniowej

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-11-02
Łukasz Zalewski

Jak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2017 r. (sygn. akt I SA/OI 534/17), przeniesienie własności lokalu w formie umowy, zawieranej przez nabywcę z deweloperem może być postrzegane jako jednoznaczne z zawarciem umowy sprzedaży. Analizowany stan faktyczny dotyczył podatniczki, która w ciągu dwóch lat od zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego zdecydowała o zakupie innego mieszkania, zawierając umowę z deweloperem, na mocy której miała nabyć jeden z lokali w budowanej nieruchomości. Zdaniem podatniczki, przysługiwało jej prawo do ulgi mieszkaniowej z tytułu zakupu lokalu mieszkalnego na własne potrzeby mieszkaniowe w terminie przewidzianym w przepisach. Odmiennego zdania były jednak organy podatkowe, twierdząc, że z uwagi na fakt, że akt notarialny nabycia mieszkania został podpisany po upływie dwóch lat od zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie spełnione zostały warunki ulgi. Zarówno według naczelnika urzędu skarbowego jak i Dyrektora Izby Skarbowej, dopiero z chwilą podpisania aktu notarialnego można mówić o nabyciu mieszkania. Stanowisko podatniczki zostało jednak potwierdzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, który zwrócił uwagę na charakter umów zawieranych pomiędzy deweloperami a nabywcami lokali mieszkalnych, w których strony zobowiązują się odpowiednio do zapłaty i przeniesienia praw własności, co pozwala na porównanie ich ściśle do umów sprzedaży. Wyrok jest nieprawomocny.

Modernizacja to pojęcie szersze niż twierdzi fiskus

Rzeczpospolita, 2017-11-02
Aleksandra Tarka

W wyroku z 21 września 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 6/16) orzekł, iż 8-proc. stawka VAT znajdzie zastosowanie w przypadku trwałego połączenia markiz i rolet z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego, jednocześnie podnosząc jego standard. Podatniczka zapytała czy przysługuje jej prawo do zastosowania 8-proc stawki VAT w przypadku montażu zewnętrznych rolet okiennych i drzwiowych oraz markiz w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym. Fiskus zgodził się z wnioskodawcą jedynie częściowo, uznając że opodatkowaniu preferencyjną stawką podlega montaż rolet. Jednocześnie jednak uznał iż markizy nie są elementem konstrukcyjnym, a elementami wyposażenia budynku, dlatego są opodatkowane 23 proc. stawką VAT. Podatniczka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu tłumacząc, że fiskus powołał się jedynie na zmianę parametrów użytkowych budynku, natomiast rozróżnienie na instalację rolet okiennych i drzwiowych oraz instalację markiz nie znajduje swojego odzwierciedlenia w przepisach VAT. WSA przyznało rację podatniczce, powołując się na uchwałę składu siedmiu sędziów w sprawie zabudowy meblowej na wymiar, z której wynika, iż możliwości stosowania obniżonej stawki VAT w przypadku modernizacji zawsze będzie zależeć od oceny stanu faktycznego. Tego samego zdania był NSA, przypominając, że wspomniana usługa polegająca na trwałym połączeniu markiz z elementami konstrukcyjnym podnosi standard obiektu, wpływając na jego wartość, dlatego też podlega ona opodatkowaniu preferencyjną stawką.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1632/15)

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu usług prawnych, których celem jest realizacja przysługującego podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego i odzyskania tego podatku. Pozbawienie w takiej sytuacji podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego godziłoby w zasadę neutralności VAT, wyrażającą się w tym, że przez realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik nie ponosi faktycznie ciężaru ekonomicznego tego podatku.

Wyrok NSA z 7 września 2017 r. (sygn. akt I FSK 2312/15)

Przepis art. 111 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.) przewiduje dofinansowanie jedynie nabycia kas rejestrujących zgłoszonych przez podatnika na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania, tzw. pierwszych kas, a wszystkie inne kasy, nabyte przez podatnika po dokonaniu pierwszego zgłoszenia – np. wymieniane z uwagi na zużycie, rozszerzenie działalności gospodarczej podatnika, czy też w związku z wznowieniem przez niego uprzednio zawieszonej lub zakończonej działalności gospodarczej – nie korzystają już z określonego w tym przepisie uprawnienia, które zostało skonsumowane przez niego na dzień „rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania”.