Przegląd prasowych informacji podatkowych
Nie było czynności, nie ma PCC
Gazeta Prawna, 2017-01-17
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2016 r (sygn. akt II FSK 3228/14) uznał, że fiskus musi oddać PCC, jeśli zakup nieruchomości nastąpił niezgodnie z przepisami ustawy. Stan faktyczny dotyczył zagranicznej spółki, która zakupiła grunty od osoby fizycznej. Podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu tej transakcji wyniósł 30 tys. złotych. Problemem okazało się, że część działek znajdowała się na terenach leśnych i rolnych z trasą przebiegu gazociągu. W takiej sytuacji zakup wymagał zezwolenia ministra spraw wewnętrznych na nabycie nieruchomości rolnych i leśnych przez cudzoziemców w ciągu 12 lat od przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Spółka zrezygnowała z zakupu działek i zgodnie z zaleceniem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, dokonała notarialnego odstąpienia od umowy. Następnie zwróciła się do urzędu skarbowego, aby oddał jej część wpłaconego PCC. Ten natomiast uznał, że skoro nastąpiło odstąpienie od umowy, to była ona ważna i podatek był należny. Takie samo zdanie wyraził dyrektor izby skarbowej. Ostatecznie spółka wygrała przed sądami obu instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim powołał się na uchwałę (sygn. akt III CZP 53/08), z której wynikało, że nieważność nabycia nieruchomości przez cudzoziemca występuje z mocy prawa (nieważność bezwzględna). Podobnie NSA wskazał, że zakup był nieważny już od momentu zawarcia umowy, a więc nie mógł skutkować obowiązkiem zapłaty podatku.
Kiedy zerowy VAT do zaliczki
Rzeczpospolita, 2017-01-18
Piotr Wilczyński
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 października 2016 r. (sygn. IPPP3/4512-584/16-2/KT) podatnik zachowuje prawo do zerowej stawki VAT w stosunku do zaliczki otrzymanej na eksport towarów, który nastąpi po ustawowo przewidzianym terminie, jeśli jest to związane ze specyfiką dostawy. Przedmiotem umowy sprzedaży była czynna insulina ludzka, która musi być transportowana w odpowiednich warunkach z uwagi na konieczność utrzymania właściwej temperatury i wilgotności, co uniemożliwia dostarczenie całego zamówienia równocześnie. Z tego też względu strony umówiły się, że część towaru będzie magazynowana u sprzedawcy, a towar zostanie wysłany partiami. Spółka otrzymała zaliczkę na poczet przyszłych dostaw eksportowych i wystawiła fakturę zaliczkową na poczet eksportu towarów. Następnie w ramach pierwszego zamówienia, spółka wystawiła fakturę rozliczającą zaliczkę pierwszych 50 kg towaru, przy czym powzięła wątpliwość co do prawidłowości zastosowania zerowej stawki podatku, ponieważ część zaliczki odnosiła się do towarów, których dostarczenie miało nastąpić już po upływie dwóch miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wpłacono zaliczkę. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik wskazał, że późniejszy wywóz towarów jest skutkiem specyficznych wymogów transportowych, dlatego w jego ocenie zerowa stawka znajdzie zastosowanie nawet jeśli część towaru zostanie dostarczona już po określonym ustawowo terminie. Fiskus zgodził się ze stanowiskiem spółki uznając, że późniejszy wywóz towarów jest uzasadniony specyfiką dostaw określonych w uzgodnionych warunkach dostawy, dlatego spółka ma prawo do zastosowania zerowej stawki VAT.
Oddział to nie konsument
Gazeta Prawna, 2017-01-18
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1157/14) uznał, że oddział zagranicznej spółki może odzyskać podatek naliczony przy zakupach w Polsce, nawet jeśli sam nic nie sprzedał. Stan faktyczny dotyczył spółki holenderskiej z oddziałem w Polsce, która chciała odzyskać nadwyżkę VAT, wynikającą z faktur dokumentujących nabycie usług od polskich dostawców (m.in. księgowych, sprzątania, monitoringu). Naczelnik urzędu skarbowego odmówił zwrotu VAT, gdyż oddział nie wykazał w tym czasie żadnej sprzedaży opodatkowanej w Polsce. Z tą decyzją zgodzili się dyrektor poznańskiej izby skarbowej i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu. WSA orzekł, że oddział, który dokonuje na terytorium Polski jedynie zakupów, nie wykonując przy tym żadnych czynności opodatkowanych VAT, jest jedynie konsumentem. Oddział wygrał dopiero w NSA. W ustnym uzasadnieniu wyroku NSA powołał się na postanowienie Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 21 czerwca 2016 r. (sygn. akt C-393/15), które dotyczyło analogicznej sprawy, gdzie polski oddział słowackiej spółki świadczył usługi wyłącznie na rzecz centrali, a VAT był rozliczany na Słowacji. Oddział sporadycznie dokonywał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i usług, a także refakturował towary i usługi na rzecz swoich pracowników. Trybunał uznał wówczas, że w takiej sytuacji nie można odmówić prawa do odliczenia przez oddział podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług, wykorzystywanych na potrzeby czynności opodatkowanych w innym państwie członkowskim UE. W podobnych sprawach zapadły już także inne korzystne wyroki polskiego NSA (np. sygn. akt I FSK 485/15, I FSK 53/15).
Do 2016 r. firmy musiały korygować koszty wstecz
Rzeczpospolita, 2017-01-18
Aleksandra Tarka
Korektę kosztów uzyskania przychodów w stanie obowiązującym do końca 2015 roku należało ująć w tym samym okresie rozliczeniowym co korygowany koszt. Takie wnioski płyną z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 grudnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 3387/14). Spółka działająca w branży budowlanej zwróciła się do fiskusa o potwierdzenie, że w przypadku, gdy z powodu zwrotu materiałów, złożonych reklamacji lub udzielonych upustów otrzymuje od sprzedawców faktury korygujące dokumentujące zmniejszenie jej należności, będzie ona uprawniona do korekty kosztów podatkowych w bieżącym okresie rozliczeniowym. Organ podatkowy nie przyznał racji spółce uznając, że jest ona zobowiązana do wstecznej korekty kosztów, czyli w okresie, w którym nastąpiło ujęcie wydatków wskazanych na fakturach pierwotnych, przy czym nie ma znaczenia czy są to koszty bezpośrednio czy też pośrednio związane z działalnością gospodarczą. Faktura korygująca zmienia bowiem jedynie wysokość kosztu, a nie moment jego poniesienia. Spółka zaskarżyła wydaną interpretację, lecz zarówno sąd pierwszej instancji jak i NSA podzieliły zdanie fiskusa. W ocenie NSA istnieje funkcjonalne przyporządkowanie kosztu do określonego przychodu, a faktura korygująca odnosi się w dalszym ciągu do pierwotnego zdarzenia gospodarczego i wprowadza jedynie pewne zmiany w stosunku do tego samego stanu faktycznego polegające np. na zmniejszeniu wysokości kosztu. Z tego też względu spółka nie może dokonać korekty kosztu w bieżącym okresie rozliczeniowym, lecz w okresie, w którym koszt został rozliczony podatkowo.
Restrukturyzacja bez negatywnych skutków
Gazeta Prawna 2017-01-18
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3609/14) uznał, że przeniesienie nowo nabytych akcji z jednej spółki kapitałowej do drugiej w ramach podziału przez wydzielenie, nie powoduje utraty zwolnienia dywidendowego, nawet jeśli nastąpi przed upływem 2 lat od ich nabycia. Sprawa dotyczyła spółki, która nabyła większościowy pakiet akcji w firmie ubezpieczeniowej, od której otrzymała dywidendę. Spółka nie zapłaciła od niej 19-proc. podatku, bo skorzystała ze zwolnienia przewidzianego art. 22 ust. 4–4b ustawy o PDOP. Zwolnienie przewidziane jest dla podmiotów, które posiadają nieprzerwanie co najmniej 10 proc. udziałów w kapitale spółki wypłacającej dywidendę przez okres co najmniej 2 lat. Z interpretacji dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wynikało, że firma będzie musiała zapłacić zaległy podatek od dywidendy wraz z odsetkami. Fiskus uważał bowiem, że podział przez wydzielenie powoduje przerwanie dwuletniego okresu posiadania akcji. Okres ten zaczyna biec na nowo z chwilą przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) do innej spółki kapitałowej. Natomiast spółka dzielona uważała, że musiałaby zapłacić podatek tylko wtedy, gdyby spółka, do której wniesiono ZCP, sprzedała akcje firmy ubezpieczeniowej. Podatnik wygrał w sądach obu instancji. WSA we Wrocławiu orzekł, że przejście akcji na inny podmiot, będący następcą prawnym spółki, powoduje zachowanie warunku ciągłości posiadania akcji. Tak samo NSA uznał, że znajdzie tu zastosowanie zasada generalnej sukcesji praw i obowiązków podatkowych.
Procent dla twórców nie jest opłatą za usługę
Rzeczpospolita, 2017-01-19
Przemysław Wojtasik
Opłaty na rzecz organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi ciążące na producentach i importerach urządzeń odtwarzających oraz czystych nośników nie podlegają opodatkowaniu VAT. Tak wynika z najnowszego wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 18 stycznia 2017 r. (sygn. akt C-37/16). Kanwą sprawy była interpretacja podatkowa, o której wydanie zwróciło się stowarzyszenie będące organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi otrzymujące tego rodzaju opłaty. Ostatecznie problemem zajął się NSA, który stwierdził, że ze względu na niejednolite orzecznictwo istnieje konieczność skierowania pytania prejudycjalnego do TSUE. Sąd unijny uznał, że uiszczeniu opłaty nie towarzyszy żadne bezpośrednie świadczenie wzajemne, a jej celem jest jedynie rekompensata artystom możliwości ewentualnego kopiowania ich chronionych utworów. Dlatego też, wobec braku stosunku prawnego przewidującego świadczenie twórców lub organizacji na rzecz producentów i importerów urządzeń odtwarzających i czystych nośników, uiszczane przez nich opłaty nie podlegają VAT.
Montaż lamp podtynkowych z 23 proc. VAT
Gazeta Prawna 2017-01-19
Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 grudnia 2016 r.(sygn. akt I FSK 587/15) orzekł, że montaż oświetlenia oraz sprzętu AGD nie jest usługą modernizacji budynku, a więc podlega opodatkowaniu VAT według podstawowej stawki. Stan faktyczny dotyczył spółki deweloperskiej i jej sporu z fiskusem w zakresie stawki VAT od prac wykończeniowych w lokalach mieszkalnych. Spółka uważała, że prace parkieciarskie, malarskie czy montaż mebli i sprzętu AGD są świadczeniem kompleksowym, realizowanych w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, co oznacza, że są objęte stawką 8 proc. Dyrektor izby skarbowej stwierdził, że po zamontowaniu lamp, mebli i sprzętu AGD nie są one trwałym elementem konstrukcyjnym budynku, więc nie mogą być elementem modernizacji. Obniżoną stawką mogą być objęte tylko takie prace, które powodują trwałe związanie z konstrukcją budynku (nie mogą być zdemontowane i przeniesione w inne miejsce) i jako całość tworzą określoną funkcję użytkową (np. prace glazurnicze, malarskie). WSA w Krakowie dodatkowo orzekł, że montaż mebli jest modernizacją obiektu budowlanego, jeżeli jest to trwała zabudowa meblowa. WSA uznał, że jest w tym zakresie związany z uchwałą NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. (sygn. akt I FPS 2/13).
Leczenie online bez VAT
Rzeczpospolita, 2017-01-19
Przemysław Wojtasik
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 13 stycznia 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 3103/15) uznał, że usługi lecznicze świadczone zdalnie przez internet korzystają ze zwolnienia z VAT jako usługi opieki medycznej. W przedmiotowej sprawie spółka zwróciła się do fiskusa o potwierdzenie prawa do zwolnienia z VAT w odniesieniu do utworzonych przez nią tzw. wirtualnych gabinetów, w ramach których pacjenci mogą konsultować się z lekarzem, przeglądać wyniki badań czy rezerwować wizyty. We wniosku o wydanie interpretacji spółka podkreśliła, że wszelkie konsultacje są oferowane przez personel medyczny, a przy tym są one indywidualne oraz odpowiednio udokumentowane. Organ podatkowy uznał jednak, że w analizowanej sprawie nie dochodzi do świadczenia usług opieki medycznej ze względu na brak bezpośredniego kontaktu z pacjentem. Rację spółce przyznał natomiast WSA w Warszawie zarzucając fiskusowi nieuwzględnienie obecnych możliwości technicznych. W ocenie sądu tzw. telemedycyna również przyczynia się do poprawy zdrowia pacjenta, dlatego powinna korzystać ze zwolnienia z VAT analogicznie do usług świadczonych w tradycyjnej formie.
Organy skarbowe żądają CIT od majątku po likwidacji
Gazeta Prawna 2017-01-19
Agnieszka Pokojska
Fiskus żąda od rozwiązanej spółki kapitałowej podatku od podziału majątku pomiędzy wspólników mimo korzystnego orzecznictwa. Tak wynika z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 stycznia 2017 r. (sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.983.2016.2.JKT). Z wnioskiem o interpretację wystąpiła planująca likwidację spółka z o.o., której majątek – po zaspokojeniu wierzycieli – miał być rozdysponowany pomiędzy wspólników. Spółka uważała, że przekazanie jej majątku wspólnikom nie zobowiązuje do zapłaty PDOP. Argumentowała, że wydanie składników majątku wspólnikom nie jest odpłatnym zbyciem z uwagi na brak zapłaty, ekwiwalentności świadczeń. W odpowiedzi dyrektor izby powołał się na uzasadnienie do projektu nowelizacji ustawy o PDOP wprowadzającej art. 14a, zgodnie z którym w przypadku uregulowania w drodze świadczenia niepieniężnego zobowiązania z tytułu m.in. zaciągniętej pożyczki, dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów, przychodem jest wysokość uregulowanego zobowiązania. Organ uznał, że przepis ten dotyczy również przekazania wspólnikom majątku likwidowanej spółki kapitałowej. Dyrektor izby nie odniósł się do przytoczonych przez spółkę licznych wyroków sądów, z których wynika m.in., że przepisy kodeksu spółek handlowych traktują rozdysponowanie składników aktywów niepieniężnych na rzecz wspólników jako czynność o charakterze jednostronnym i nieodpłatnym, a więc niegenerującym przychodu po stronie spółki.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 20 grudnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 3498/14)
Nie można kwestionować ani też zmieniać wysokości zobowiązania podatkowego, wynikającego z ostatecznej decyzji określającej wydanej na podstawie art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) mocą deklaracji korygującej połączonej z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.
Wyrok NSA z 6 grudnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 2988/14)
Odsetki za opóźnienie w uiszczeniu ceny za wykup nieruchomości właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości, o których mowa w art. 37 ust. 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) powinny zostać zaliczone do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).