Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 12 listopada 2025 r. (sygn. I SA/Łd 474/25) orzekł, że garaż blaszany (tzw. „blaszak”) zakotwiczony do kostki brukowej lub płyt betonowych spełnia definicję obiektu trwale związanego z gruntem. Wyrok ten ma kluczowe znaczenie w kontekście nowych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.), które obowiązują od 1 stycznia 2025 r.
„Nowa” definicja kończy spory
Punktem zwrotnym w kwalifikacji obiektów, takich jak garaże blaszane jest nowelizacja ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.), która weszła w życie 1 stycznia 2025 r. Wprowadziła ona autonomiczną (niezależną od Prawa budowlanego) definicję pojęcia „trwałego związania z gruntem”.
Zgodnie z nowym art. 1a ust. 1 pkt 2c u.p.o.l., trwałe związanie z gruntem to:
Takie połączenie obiektu budowlanego z gruntem, które zapewnia temu obiektowi stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym niezależnym od działania człowieka, mogącym zniszczyć lub spowodować przemieszczenie lub przesunięcie się obiektu budowlanego na inne miejsce.
Jak wskazał sąd w ustnym uzasadnieniu, definicja ta została wprowadzona właśnie po to, by przeciąć dotychczasowe spory i utrwalić linię orzeczniczą sądów administracyjnych. Nie jest to zatem zupełnie nowe podejście sądów administracyjnych do pojęcia trwałego związania z gruntem lecz tym razem wyrażone zostało expresis verbis w ustawie podatkowej.
Stan faktyczny sprawy (I SA/Łd 474/25)
Sprawa dotyczyła podatnika, który planował postawić na swojej działce garaż blaszany (6m x 5,8m). Garaż miał być posadowiony na kostce brukowej i ewentualnie zakotwiczony do niej kołkami rozporowymi.
Podatnik stał na stanowisku, że taki obiekt nie jest budynkiem, ponieważ nie jest trwale związany z gruntem i nie posiada fundamentów. Argumentował, że konstrukcję można łatwo zdemontować i przenieść, powołując się przy tym na historyczne już orzecznictwo (np. wyrok WSA w Bydgoszczy z 2011 r.).
Z takim podejściem nie zgodził się Prezydent Piotrkowa Trybunalskiego, który w interpretacji indywidualnej (sygn. FFW.310.2.2025) uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe, wskazując na nowe definicje obowiązujące od 2025 r.
Orzeczenie WSA: Stabilność, a nie metoda demontażu
WSA w Łodzi oddalił skargę podatnika i w pełni poparł stanowisko organu podatkowego. Sąd w ustnym uzasadnieniu obalił argumenty podatnika, wskazując na istotę nowych przepisów.
Sąd podkreślił, że podatnik mylnie utożsamia trwałe związanie z gruntem z niemożliwością łatwego rozebrania obiektu. Tymczasem, zgodnie z nową definicją, liczy się wyłącznie stabilność obiektu i jego odporność na czynniki zewnętrzne, takie jak wiatr.
Obiekt, który jest zakotwiczony do płyt betonowych (które są ciężkimi elementami) opiera się czynnikom zewnętrznym. Nie zostanie on przesunięty przez wiatr i również bez odpięcia kotew nie jest możliwe jego przesunięcie przez człowieka. Tym samym garaż blaszany w ocenie sądu spełnia definicję trwałego związania z gruntem.
Sąd dodał, że „trwałe związanie z gruntem” nie oznacza konieczności posiadania klasycznych fundamentów zagłębionych w ziemi. Chodzi o to, by obiekt był stabilny (nieruchomy), a zakotwiczenie do płyt betonowych właśnie to zapewnia.
Wnioski dla właścicieli obiektów budowlanych
Wyrok I SA/Łd 474/25, wydany na gruncie nowych przepisów, wyznacza jasny kierunek:
- Koniec z argumentem „łatwego demontażu”: Od 2025 roku nie ma znaczenia, czy garaż można łatwo rozkręcić i przenieść – dowolność połączenia z gruntem wynika obecnie wprost z ustawy
- Kluczowy jest test stabilności: Jeśli „blaszak” jest w jakikolwiek sposób zakotwiczony (np. do kostki, płyt chodnikowych, wylewki), co chroni go przed przesunięciem przez wiatr, jest on uznawany za trwale związany z gruntem.
W praktyce oznacza to, że niemal każdy garaż blaszany, który nie stoi na gruncie wyłącznie pod własnym ciężarem (co w praktyce jest rzadkie ze względów bezpieczeństwa), będzie spełniał definicję budynku i podlegał opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Marcin Książek
Manager
