Przegląd podatkowy (28 sierpnia – 1 września 2017 r.)

Przegląd prasowych informacji podatkowych

Kontenery bez podatku od nieruchomości

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-08-28
Patrycja Dudek

W wyroku z dnia 17 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2728/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, że przenośne kontenery, używane przez firmy w trakcie wykonywania prac budowlanych lub remontowych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. W analizowanej sprawie warszawski Zakład Remontów i Konserwacji Dróg wystąpił z wnioskiem o interpretację indywidualną, w celu potwierdzenia swojego stanowiska, że przenośne kontenery stawiane na terenie miasta w związku z działalnością podmiotu nie stanowią budowli związanych z działalnością gospodarczą, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Odmiennego zdania była prezydent miasta, który nie przychylił się do argumentacji podatnika. WSA w Warszawie nie podzielił stanowiska organu, wskazując na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, potwierdzającą, że jeżeli obiekt nie został wymieniony w przepisach prawa budowlanego to nie może stanowić budowli opodatkowanej podatkiem od nieruchomości.

Czy członek zarządu zawsze jest przedsiębiorcą

Rzeczpospolita, 2017-08-28
Łukasz Pamuła

Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lipca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.91.2017.2.JP) pomimo tego, że kontrakt menedżerski nie wskazuje na odpowiedzialność menedżera wobec osób trzecich, to czynności wykonywane na podstawie takiej umowy należy uznać za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT. W przedmiotowej sprawie osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zawarła kontrakt menadżerski ze spółka kapitałową, na mocy którego miała wykonywać funkcję członka zarządu spółki. W zawartej umowie uregulowano odpowiedzialność menedżera wobec spółki, jednak nie określono odpowiedzialności wobec osób trzecich. W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym menedżer wystąpił z pytaniem, czy świadczone przez niego usługi określone w kontrakcie menedżerskim będą podlegały opodatkowaniu VAT, jednocześnie stojąc na stanowisku, że nie powinien on być uznany za prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o VAT. Z takim podejściem nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. W uzasadnieniu interpretacji wskazał on, że najważniejszym kryterium przy ocenie charakteru prawno-podatkowego usług świadczonych przez menedżera jest odpowiedzialność wobec osób trzecich. Należy ją oceniać analizując cały stosunek prawny łączący menedżera i spółkę, który wynika nie tylko z zawartej pomiędzy nimi umowy, ale także między innymi z ordynacji podatkowej oraz kodeksu spółek handlowych. Tak więc, skoro odpowiedzialność osoby zarządzającej spółką jest uregulowana w przepisach prawa spółek handlowych, to usługi świadczone przez menedżera będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Fiskus przegrywa w sprawie wymiany udziałów

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-08-28
Patrycja Dudek

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2698/16), wymiana udziałów dająca bezwzględną większość głosów jest czynnością neutralną podatkowo nawet wówczas, gdy aport dokonany jest przez kilku wspólników w perspektywie 6 miesięcy. Stan faktyczny dotyczył podatnika – udziałowca spółki kapitałowej, dokonującego wymiany udziałów mniejszościowych wraz z innymi wspólnikami w taki sposób, że całkowita wartość aportu uprawniała spółkę do całości praw głosu w drugim podmiocie. Spór dotyczył skutków podatkowych wymiany udziałów mniejszościowych. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w wyniku zmiany przepisów PDOP i PDOF, od 2015 roku neutralne podatkowo jest wniesienie (w czasie nieprzekraczającym 6 miesięcy) udziałów pozwalających na bezwzględną większość głosów w drugim podmiocie wyłącznie przez jednego wspólnika. Od dnia 1 stycznia 2015 r., używana jest liczba pojedyncza, odwołując się do nabycia przez „wspólnika” pakietu udziałów spółki oraz do przekazania „wspólnikowi” udziałów spółki nabywającej. W związku z tym, zdaniem organu wniesienie udziałów mniejszościowych powinno zostać opodatkowane. Z takim rozumowaniem nie zgodził się podatnik, argumentując, że przepisy dotyczące skutków podatkowych wymiany udziałów uległy wyłącznie drobnym zmianom redakcyjnym i miało służyć zastosowaniu preferencji podatkowej wobec wniesienia większościowych udziałów nie dokonywanego jednocześnie. Stanowisko spółki potwierdził WSA wskazując, że celem nowelizacji przepisów było dążenie do postrzegania transakcji wymiany udziałów z perspektywy całej grupy udziałowców.

Spółka rozliczy stratę powstałą przy zbyciu przedawnionej wierzytelności

Rzeczpospolita, 2017-08-28
Karol Szelągowski

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 5 lipca 2017 r. (sygn. akt I SA/Gd 404/17) strata zrealizowana ze sprzedaży przedawnionej wierzytelności, która została uprzednio zaliczona do przychodów należnych stanowi koszt podatkowy. W przedmiotowej sprawie spółki należące do kapitałowej grupy podatkowej wystawiały swoim kontrahentom faktury za wykonane umowy. Faktury te nie zawsze były opłacane, część z nich ulegało przedawnieniu i wtedy spółki z grupy zbywały takie wierzytelności. W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym podatkowa grupa kapitałowa złożyła wniosek o wydanie interpretacji, w którym zadała pytanie, czy może zaliczyć do kosztów podatkowych straty ze zbycia przedawnionych wierzytelności, które uprzednio zostały zaliczone do przychodów należnych. Spółki stwierdziły, że zgodnie z przepisami ustawy o PDOP mogą tak postąpić, a wyłączenia zawarte w ustawie w tym przypadku nie będą miały zastosowania, gdyż odnoszą się jedynie do odpisania wierzytelności jako przedawnionej, a nie do jej zbycia. Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem spółki i stwierdził, że będzie zachodziło wyłączenie z możliwości zaliczenia straty do kosztów uzyskania przychodów. WSA w Gdańsku nie podzielił stanowiska fiskusa i uznał, że jedynym warunkiem zaliczenia strat ze zbycia wierzytelności do KUP jest jej wcześniejsze zaliczenie do przychodów należnych, oraz że nie ma tu znaczenia czy dana wierzytelność jest przedawniona.

Nie trzeba dokonywać korekty VAT po złożeniu depozytu sądowego

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-08-28
Patrycja Dudek

Kwotę zobowiązania, zajętą przez komornika, uiszczoną na rachunek depozytowy sądu uważa się za uregulowaną – tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1867/15). W przedmiotowym stanie faktycznym spółka nabywająca towary od kontrahenta zobowiązana była do uregulowania należności za zakupione dobra na rachunek depozytowy sądu z uwagi na zajęcie ich przez komornika. Spółka obniżyła podatek należny o wartość podatku naliczonego z tytułu otrzymanych faktur. Dzięki indywidualnej interpretacji prawa podatkowego Spółka uzyskała potwierdzenie, że mimo upływu 150 dni od terminu płatności wynikającego z faktur nie ma konieczności dokonania korekty VAT. Z uwagi na fakt, iż w dalszym przebiegu postępowania cofnięte zostało zezwolenie na złożenie depozytu na rachunek sądu, organ stanął na stanowisku, że spółka powinna dokonać korekty VAT ponieważ w rzeczywistości nie doszło do uregulowania należności. Bez znaczenia przy tym pozostawał fakt, że środki pieniężne wciąż znajdowały się w depozycie. Ze stanowiskiem organu nie zgodził się zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie jak i NSA, podkreślając, że spółka postępując zgodnie z wytycznymi komornika skutecznie uregulowała świadczenie bez względu na to, czy obowiązywało zezwolenie sądowe na złożenie depozytu.

Powstanie ścianek do ekspozycji towarów nie jest ulepszeniem budynku

Rzeczpospolita, 2017-08-30
Karolina Wolek

Zgodnie z interpretacją Dyrektora KIS z 21 kwietnia 2017 r. (sygn. 2461-IBPB-1-1.4510.25.2017.2.ZK) kosztem podatkowym w momencie poniesienia są wydatki na prace budowlane związane z wykonaniem ekspozycji służącej do reklamy i promowania towarów nowego dostawcy. W przedmiotowej sprawie z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła spółka sprzedająca drzwi i okna, która w przyszłości zamierza wykonać ekspozycję mającą na celu promowanie i reklamę towarów. Ekspozycja ma stanowić własność spółki i być wykonana w budynku należącym do niej. Realizacja tej ekspozycji będzie wiązała się z kosztami poniesionymi na prace budowlane w wysokości przekraczającej 3.500 zł netto, a wartość jednostkowych reklamowanych towarów będzie wyższa lub nieprzekraczająca 3.500 zł netto. W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym spółka zadała organowi podatkowemu pytanie, czy opisane wydatki będą stanowiły dla niej koszt podatkowy w momencie ich poniesienia, jednocześnie stojąc na stanowisku, że koszty te powinny być ujęte na bieżąco oraz że tworzonej ekspozycji nie można uznać za ulepszenie środka trwałego, która byłaby rozpoznana w kosztach podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne. W wydanej interpretacji organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem spółki.

Organy skarbowe zarobią na ostrożnych strefowcach

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-08-31
Patrycja Dudek

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 1703/15), różnice kursowe wynikające z realizacji kontraktów terminowych nie są objęte zwolnieniem podatkowym przewidzianym dla działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Spór dotyczył spółki, która prowadziła działalność produkcyjną na podstawie zezwolenia w specjalnej strefie ekonomicznej. Z uwagi na liczne transakcje z zagranicznym kontrahentem, spółka zabezpieczając się przed ryzykiem walutowym zawierała kontrakty terminowe typu forward. Zdaniem spółki, różnice kursowe będące wynikiem zawieranych kontraktów zabezpieczających powinny zostać objęte zwolnieniem z PDOP z uwagi na fakt, że w znacznym stopniu związane są z działalnością wykonywaną w strefie, nie stanowiąc odrębnej działalności finansowej. Odmiennego zdania był Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, twierdząc, że zakres zwolnienia z PDOP działalności strefowej powinien ograniczać się wyłącznie do działalności wskazanej w zezwoleniu. Według organu, z uwagi na fakt, że zawieranie kontraktów zabezpieczających nie jest niezbędnym elementem dla prowadzonej działalności strefowej, dochody uzyskane w ten sposób nie podlegają zwolnieniu. Powyższą interpretację przepisów potwierdził zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach jak i NSA.

Nie ma przepisu, nie ma podstaw do opodatkowania

Rzeczpospolita, 2017-08-31
Aleksandra Tarka

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia z 19 lipca 2017 r. (sygn. akt I SA/Wr 457/17) uznał, że wypłata przez spółkę komandytową na rzecz wspólnika środków pieniężnych tytułem zmniejszenia jego udziału kapitałowego jest neutralna podatkowo. W przedmiotowej sprawie wspólnik komandytariusz spółki komandytowej, który na początku wniósł wkład pieniężny, a później na skutek zmiany umowy spółki dodatkowo wniósł wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa, planuje obniżyć wartość przysługującego mu udziału kapitałowego. W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym wspólnik wnioskował do organu podatkowego o potwierdzenie, że wypłacone środki pieniężne z tytułu częściowego obniżenia wniesionego wkładu niepieniężnego będą w momencie ich uzyskania neutralne podatkowo. Fiskus jednakże uznał, że taka wypłata środków pieniężnych będzie stanowiła dla wspólnika przychód podatkowy w momencie ich otrzymania. Po rozpoznaniu skargi komandytariusza WSA we Wrocławiu nie podzielił stanowiska organu stwierdzając, że wypłata przez spółkę środków pieniężnych na rzecz wspólnika tytułem zmniejszenia udziału kapitałowego nie spowoduje powstania przychodu podatkowego. Ponadto, Sąd podkreślił, że ustawa o PDOF nie zawiera przepisu, który nakazywałby opodatkowanie częściowego zwrotu wkładu ze spółki osobowej, dlatego też otrzymana wypłata jest dla wspólnika neutralna podatkowo.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z 6 lipca 2017 r. (sygn. akt I FSK 2191/15)

1. Nie można utożsamiać poniesienia wydatku na nabycie towarów i usług „w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów” w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.) oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: u.p.d.o.p.), z wykorzystywaniem tych towarów i usług „do wykonywania czynności opodatkowanych” w ujęciu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.).

2. Wykorzystywanie nabytych towarów i usług „do wykonywania czynności opodatkowanych” w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), wymaga co do zasady istnienia bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy nabytymi towarami lub usługami, a czynnościami opodatkowanymi podatnika, a co najmniej wykazania – przy pośrednim charakterze takiego związku – że wydatki na ich nabycie stanowiły elementy cenotwórcze dla opodatkowanych produktów (usług) podatnika.

Wyrok NSA z 9 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1302/15)

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), nie dotyczy odszkodowania i zadośćuczynienia otrzymanego na mocy ugody zawartej w formie aktu notarialnego.