Eksport też może być z karnetem TIR
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-11-13
Mariusz Szulc
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 8 listopada 2018 r. (C-495/17), orzekł, że organy podatkowe państw członkowskich nie mogą odmawiać firmom transportowym prawa do zastosowania stawki 0% VAT, wyłącznie w oparciu o brak celnych deklaracji wywozowych. W omawianym wyroku, rumuńska firma transportowa posiadała tylko listy przewozowe CMR i karnety TIR poświadczone przez władze celne państw, do których wysyłane były towary. Rumuński fiskus, z uwagi na to, że spółka nie posiadała celnych deklaracji wywozowych zakwestionował jej prawo do obniżonej stawki VAT. TSUE uznał, że organy podatkowe nie powinny się ograniczać do formalnego zbadania posiadanej przez podatnika dokumentacji, tylko powinny uwzględnić wszelkie dowody, które wskazują na rzeczywisty jej charakter.
Spóźniony akt notarialny nie wyklucza ulgi
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-11-14
Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 listopada 2018 r. (sygn. akt II FSK 3163/16), potwierdził, że wydatki na budowę oraz wykończenie mieszkania poniesione przez podatnika na podstawie umowy deweloperskiej są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych również wtedy, gdy do przeniesienia własności lokalu dojdzie po upływie dwóch lat od daty sprzedaży poprzedniej nieruchomości. W przedmiotowej sprawie, podatniczka wpłaciła pieniądze na nowy lokal w terminie, w którym miała prawo do skorzystania z ulgi. Jednakże, umowa przenosząca własność nieruchomości została podpisana z opóźnieniem tj. po upływie terminu uprawniającego do skorzystania z ulgi. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał, że w wyniku tych zdarzeń podatniczka utraciła prawo do skorzystania z ulgi. Odmiennego zdania były sądy administracyjne. NSA wskazał, że nie należy rozpatrywać umów deweloperskich w kontekście nabycia nieruchomości, ale jej budowy. Należy zwrócić uwagę na wykładnię językową i celowościową, zgodnie z którymi wpłaty dokonane przez podatnika w związku z podpisaniem umowy deweloperskiej na wykończenie własnego lokalu stanowią wydatki na budowę własnego lokalu mieszkalnego w myśl ustawy o PDOP.
Lokum od spółki dla menedżera nie zawsze z PIT
Rzeczpospolita, 2018-11-14
Aleksandra Tarka
W wyroku z dnia 22 października 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (sygn. akt I SA/Gl 683/18) orzekł, iż udostępnienie członkom zarządu wynajętego przez spółkę mieszkania na czas wykonywania przez nich obowiązków służbowych nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Sprawa dotyczyła spółki, która wynajęła mieszkanie służbowe w celu ograniczenia wydatków na noclegi zarządu w hotelach. Z mieszkania mogą korzystać, na czas wykonywania obowiązków służbowych, członkowie zarządu, z którymi spółka podpisała umowę o świadczenie usług zarządczych. Organ podatkowy uznał, że w takiej sytuacji członkowie zarządu otrzymują nieodpłatne świadczenia, które generują u nich przychód podlegający opodatkowaniu. Sprawa trafiła do WSA w Gliwicach, który uchylił zaskarżoną interpretację. Zdaniem Sądu udostępnienie członkowi zarządu wynajmowanego przez spółkę mieszkania nie służy realizacji jego potrzeb życiowych i leży wyłącznie w interesie spółki. W analizowanej sprawie członkowie zarządu nie uzyskują więc przychodu z nieodpłatnych świadczeń. Sąd powołał się na często cytowane orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. dotyczące tzw. nieodpłatnych świadczeń (K 7/13), w którym TK wyraźnie określił przesłanki, kiedy świadczenie może być uznane za przychód pracownika. Jednocześnie, WSA rozciągnął stosowanie tego orzeczenia także na umowy o świadczenie usług.
Zyski cichego wspólnika to przychody z innych źródeł
Rzeczpospolita, 2018-11-14
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 11 października 2018 r., sygn. akt I SA/Po 457/18, postanowienia umowy spółki cichej należy rozpatrywać pod kątem ich konsekwencji podatkowych indywidualnie, mając na względzie swobodę umów oraz konstrukcję danego stosunku prawnego. W przedmiotowej sprawie spółka jawna, prowadząca sieć aptek, zawarła umowę spółki z tzw. wspólnikiem cichym, który wniósł wkład pieniężny na działalność apteki, w której jest zatrudniony również na podstawie umowy o pracę. Organ podatkowy uznał, że wniesienie wkładu przez wspólnika cichego należy zakwalifikować jako udzielenie pożyczki, a uzyskiwane przez niego przychody z uczestnictwa w spółce cichej stanowią przychody z tytułu odsetek od pożyczki – jako przychody z kapitałów pieniężnych. Ze stanowiskiem fiskusa nie zgodził się WSA w Poznaniu. Zdaniem Sądu, fiskus nie dokonał poprawnej analizy poszczególnych postanowień umowy zawartej przez spółkę ze wspólnikiem oraz oceny skutków podatkowych tej umowy. W ocenie WSA, przychody wspólnika cichego należy zakwalifikować jako przychody z innych źródeł.
Renoma też jest opodatkowana
Dziennik Gazeta Prawna 2018-11-15
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 listopada 2018 r. (sygn. akt II FSK 3253/16) uznał, że podatek od czynności cywilnoprawnych płacony przy sprzedaży przedsiębiorstwa powinien być obliczany na podstawie ceny, a nie wartości majątku rzeczowego. Chodziło o przedsiębiorstwo, które charakteryzowało się bardzo dobrą renomą i w związku z ty miało wysoką wartość firmy. Zdaniem podatnika, renoma nie stanowi rzeczy ani prawa majątkowego, nie da się jej sprzedać, więc nie należy od niej zapłacić PCC. Odmiennego zdania był Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu oraz sądy obu instancji. NSA w swym wyroku orzekł, że renoma jest to prawo akcesoryjne, które nabiera szczególnego znaczenia w momencie sprzedaży przedsiębiorstwa, podwyższając jego wartość.
Sposób na niską daninę od najmu
Rzeczpospolita, 2018-11-15
Monika Pogroszewska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 listopada 2018 r., sygn. 0115-KDIT3. 4011.459.2018.1.AK, krótkoterminowy wynajem pokoi gościnnych, choćby zareklamowany w Internecie, można opodatkować w sposób uproszczony – kartą podatkową. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła podatniczka, która prowadzi działalność w zakresie wynajmu siedmiu pokoi i dwóch apartamentów w okresie od kwietnia do września każdego roku, jednocześnie zawieszając tą działalność w pozostałych miesiącach. Wnioskodawczyni zamierza zatrudnić jedną osobę odpowiedzialną za sprzątanie. Dodatkowo, podatniczka reklamuje swoje kwatery na portalach internetowych oraz portalu umożliwiającym dokonywanie rezerwacji. Organ podatkowy potwierdził, że wnioskodawczyni może rozliczać się w formie karty podatkowej, ponieważ łączna liczba wynajmowanych przez nią pokoi nie przekracza dwunastu. Korzystanie z portali reklamowych oraz rezerwacyjnych nie pozbawia jej prawa do opodatkowania w formie karty podatkowej.
Rzeszów wygrał precedensowy spór z fiskusem o VAT
Rzeczpospolita, 2018-11-16
Aleksandra Tarka
W wyroku z dnia 15 listopada 2018 r. (sygn. akt I FSK 832/18) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż pobór opłaty przystankowej nie ogranicza prawa do odliczenia VAT od wydatków na budowę i przygotowanie infrastruktury transportowej. Sprawa dotyczyła Miasta Rzeszów, która scentralizowała swoje rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi jednostkami budżetowymi, w tym z Zarządem Transportu Miejskiego (ZTM), który odpowiada za organizowanie i zarządzanie publicznym transportem zbiorowym. ZTM zarabia gównie na sprzedaży usług komunikacji miejskiej oraz dzierżawie dworca. Dodatkowo, pobiera różne opłaty, w tym np. opłatę za przejazd bez biletu, czy też opłatę przystankową za udostępnianie przewoźnikom przystanków. Organ podatkowy uznał, że tzw. opłat przystankowych nie można przypisać do działalności gospodarczej ZTM, wobec czego Rzeszów jest zobowiązany do zastosowania prewspółczynnika odliczenia VAT. Ze stanowiskiem fiskusa nie zgodziły się sądy obu instancji. Zdaniem NSA, pobór opłaty przystankowej jedynie towarzyszy wykonywaniu podstawowej działalności gospodarczej ZTM i nie stanowi oddzielnej działalności. W konsekwencji, miasto nie musi odliczać VAT naliczonego dotyczącego zakupów ZTM z zastosowaniem prewspółczynnika.
Postanowienie NSA z dnia 29 października 2018 r. (sygn. akt I FZ 248/18)
Jeżeli postępowanie podatkowe jest prowadzone z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej i za ich pomocą doręczana jest decyzja ostateczna (przez ePUAP), to pouczenie o prawie skargi do sądu administracyjnego, o którym mowa w art. 210 § 2 O.p. w związku z art. 53 § 1 i art. 54 § 1 P.p.s.a., powinno zawierać – do czasu wprowadzenia komunikacji elektronicznej w postępowaniu sądowym – informację o formie papierowej skargi oraz wymogu odręcznego jej podpisania.
Sąd przed odrzuceniem skargi z powodu nieuzupełnienia braków formalnych na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., ma obowiązek rozważyć, czy nie zachodzi podstawa do zastosowania art. 214 O.p. z uwagi na brak pouczenia lub błędne pouczenie o możliwości wniesienia skargi.
Wyrok NSA z dnia 26 września 2018 r. (sygn. akt I FSK 1854/16)
Przez „oddanie do użytkowania”, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), należy rozumieć: przekazanie prawa do korzystania z budynków, czyli: sprzedaż, wydzierżawienie, wynajęcie, czy oddanie do używania (użytkowania).
Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub użytkowanie na potrzeby własne, budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.