Komplementariusz nie potrąci z góry podatku spółki komandytowej
Gazeta Prawna, 2021-04-26, Agnieszka Pokojska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 kwietnia 2021 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.61.2021.1.MR, od podatku dochodowego pobieranego od wypłacanych w trakcie roku komplementariuszom zaliczek z tytułu udziału w zysku, nie można odliczyć podatku dochodowego spółki komandytowej. Można to zrobić dopiero po rocznym rozliczeniu tej spółki. Z wnioskiem o interpretację zwrócił się komplementariusz – osoba fizyczna, który co miesiąc otrzymuje od spółki komandytowej zaliczkę na poczet swojego udziału w zysku. Całość jest rozliczana po zakończeniu danego roku obrotowego. Jeżeli łączna kwota zaliczek jest niższa niż zysk przypadający na wspólnika za dany rok obrotowy, to pozostała kwota zysku jest wypłacana w kolejnym roku obrotowym aż do wyczerpania kwoty należnej temu wspólnikowi. Równolegle wypłacane są zaliczki na poczet zysku przypadającego za bieżący rok obrotowy. Komplementariusz zapytał, czy podatek spółki komandytowej może odliczać już w trakcie roku, tj. zanim rozliczy się ona za dany rok. W jego opinii tak. Nie zgodził się z tym jednak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
Koszty producenta nie obciążają importera
Gazeta Prawna, 2021-04-26, Mariusz Szulc
22 kwietnia 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok, sygn. akt C-75/20, zgodnie z którym importer nie musi doliczać do wartości celnej towaru kosztów transportu na terytorium Unii Europejskiej, jeśli zgodnie z umową poniósł je producent. Taki obowiązek nie wystąpi nawet, gdy wydatki na transport przewyższyły cenę towaru. W sprawie chodziło o litewską firmę produkującą nawozy chemiczne. W tym celu sprowadzała ona kwas siarkowy z Białorusi. Dla każdej transakcji zawierano dodatkową umowę, zgodnie z którą białoruski producent ponosił koszty transportu substancji aż do uzgodnionego miejsca na granicy. Litewscy celnicy stwierdzili, że zadeklarowana przez niego wartość celna kwasu siarkowego była niższa od kosztów transportu poniesionych przez producenta. Uznali, że koszty te powinny podwyższać wartość celną towaru. Litewski sąd zawiesił w tej sprawie postępowanie i skierował pytanie do unijnego trybunału. Ten przyznał rację importerowi.
Korzystanie bez opłat ze znaku towarowego nie zawsze z CIT
Rzeczpospolita, 2021-04-26, Przemysław Dybała
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 7 stycznia 2021 r., sygn. I SA/Gl 1248/20 nie można dopatrywać się nieodpłatnego świadczenia w oszczędnościach, jakie spółka rzekomo uzyskuje nie ponosząc opłat licencyjnych, jeżeli głównym beneficjentem korzystania ze znaku jest udziałowiec będący jego właścicielem. Spółka z o.o. korzysta ze znaku towarowego, do którego wyłączne prawo przysługuje zagranicznej spółce matce, posiadającej większość udziałów polskiej spółki. Korzystanie ze znaku nie odbywa się na podstawie żadnej pisemnej umowy i nie wiąże się z obowiązkiem ponoszenia opłat przez polską spółkę. Naczelnik urzędu celno-skarbowego uznał, że spółka uzyskuje przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia. Spółka nie zgodziła się z tym stanowiskiem i wniosła odwołanie od decyzji, a następnie skargę do sądu. W opinii spółki nie osiągnęła ona żadnych oszczędności na braku opłat licencyjnych, gdyż nie były one w tym przypadku uzasadnione – używany znak był do tej pory nieznany w Polsce i nie stanowił dla spółki istotnej wartości. Ponadto, korzystanie z niego przez spółkę jest narzucone przez wspólnika. W sprawie występuje świadczenie ekwiwalentne, gdyż swoimi działaniami na przestrzeni lat spółka istotnie zwiększyła wartość nieznanego wcześniej w Polsce znaku towarowego. Sąd zgodził się z argumentami spółki i uchylił decyzję w całości.
Wynagrodzenie dla menedżera w kosztach bez limitu
Rzeczpospolita, 2021-04-26, Piotr Szczęśniak
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 21 grudnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.430.2020.2.ŚS uznał, że kontrakt menedżerski zawarty z osobą fizyczną, która stała się powiązana ze spółką dopiero poprzez powołanie jej na członka zarządu, nie powinien być traktowany jako zawarty pomiędzy podmiotami powiązanymi. Wątpliwości podatnika dotyczyły tego, czy wynagrodzenie za usługi zarządzania wypłacane w związku z zawarciem kontraktu menedżerskiego z osobą fizyczną powołaną do pełnienia funkcji członka zarządu podlega ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem spółki takie wynagrodzenie nie podlega ograniczeniom. Spółka argumentowała, że zawarcia kontraktu menedżerskiego nie można rozpatrywać jako zawarcia umowy pomiędzy podmiotami powiązanymi, gdyż w momencie podpisywania go, zarządzający nie był podmiotem powiązanym ze spółką, w szczególności nie wpływał na podejmowanie kluczowych decyzji, a w konsekwencji nie wywierał znaczącego wpływu na działalność spółki. Dyrektor KIS zgodził się ze spółką.
Sądowy przełom w opodatkowaniu silosów
Rzeczpospolita, 2021-04-26, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygn. akt III FSK 3294/21 uznał, iż obiekty budowlane służące do składowania materiałów sypkich: zboże, pasze itp., w praktyce mogą występować zarówno jako budynek, jak i budowla. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka z branży piwowarskiej. Spółka wskazała, iż jest właścicielem 14 silosów służący do magazynowania słodu. Firma uważała, że zespół silosów powinien być traktowany jak budynek. W konsekwencji można go obciążyć podatkiem od nieruchomości od powierzchni użytkowej. Organ podatkowy nie zgodził się z tym stanowiskiem, więc sprawa trafiła do sądu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zaakceptował opinię organu podatkowego. Jednakże NSA stanął po stronie spółki. Jak podkreślił NSA, nie można zakładać, że z powodu funkcji czy przeznaczenia zespołu silosów obiekt ten przestaje mieć cechy budynku. Silosy, rozumiane jako obiekty budowlane służące do składowania materiałów sypkich, zwane także elewatorami czy bunkrami, mogą w praktyce występować zarówno jako budynek, jak i budowla. O właściwej ich kwalifikacji decydować będą kryteria techniczne.
Skutkiem otrzymania RSU może być dwukrotne powstanie przychodu
Rzeczpospolita, 2021-04-28, Natalia Walczak
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z 19 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.803.2020.2.MG wyraził stanowisko, iż nieodpłatne nabycie przez podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą tzw. Restricted Stock Units w ramach tzw. programu motywacyjnego, skutkuje powstaniem przychodu zarówno w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, jak i w momencie zbycia akcji. We wniosku o interpretację podatnik wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności współpracuje ze spółką na rzecz której świadczy usługi informatyczne. Usługodawca jest jednostką dominującą międzynarodowej grupy, której główna siedziba zlokalizowana jest w Stanach Zjednoczonych. Spółka jest organizatorem tzw. akcyjnego programu motywacyjnego adresowanego do pracowników oraz do dostawców usług. Podatnikowi w ramach programu zostają przyznane nieodpłatnie RSU, które stanowią pochodny instrument finansowy. Samo przyznanie jednostek RSU, nie daje żadnego prawa do swobodnego dysponowania nimi. Dopiero po upływie okresu restrykcji dojdzie do realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych tzn. zamiany RSU na akcje, w następstwie czego podatnik nabędzie akcje oraz wszelkie prawa z nimi związane. Na tle przedstawionego stanu faktycznego organ stwierdził, iż przychód powstały w dacie realizacji RSU, tj. w dacie vestingu należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Podatnik będzie miał prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów powstałych w wyniku realizacji RSU.
Opłaty do RFN za najem mat i paneli bez podatku
Rzeczpospolita, 2021-04-28, Aleksandra Tarka
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 25 lutego 2021 r., sygn. akt: I SA/Po 794/20
uznał, iż urządzenie przemysłowe należy rozumieć jako składnik majątku pełniącego pomocniczą funkcję w ramach procesu przemysłowego, tj. ciągu działań mechanicznych lub chemicznych służących do masowej produkcji towarów. W 2020 r. spółka złożyła wniosek o interpretację, w którym wyjaśniła, że wynajmowała od niemieckiej firmy aluminiowe panele oraz plastikowe maty, które zostały wykorzystane do ułożenia tymczasowych dróg dojazdowych na terenie farmy wiatrowej. W przyszłości spółka planuje zawieranie analogicznych transakcji. Spółka zapytała, czy panele aluminiowe oraz maty plastikowe nie stanowią urządzenia przemysłowego w rozumieniu polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w konsekwencji czy spółka nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła od wynagrodzeń wypłacanych na rzecz kontrahentów z siedzibą w Niemczech z tytułu ich wynajmu. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się ze spółką, więc ta zaskarżyła interpretację i wygrała. W ocenie sądu dokonana przez fiskus wykładnia pojęcia „urządzenia przemysłowego” rozumianego jako „wszelkie urządzenia wykorzystywane w profesjonalnym obrocie” jest wadliwa.
Wykładnia nie wyzeruje daniny
Rzeczpospolita, 2021-04-28, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygnatura akt: III FSK 999/21 orzekł, iż dla budowli całkowicie zamortyzowanych podstawę podatku od nieruchomości stanowi ich wartość dla obliczania amortyzacji z 1 stycznia roku ostatniego odpisu, niepomniejszona o wszystkie odpisy. W sprawie chodziło o zasady opodatkowania budowli, które zostały całkowicie zamortyzowane. Spółka była przekonana, że jej wartość stanowi podstawa obliczenia amortyzacji na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, uwzględniająca dotychczasowe odpisy. Wójt był innego zdania i wygrał.