Przegląd podatkowy z okresu 18 – 22 kwietnia 2016 r.
Ulga B+R będzie ulepszona
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-04-18
Damian Kubiś
Rząd przygotował zmiany w odniesieniu do ulgi podatkowej na działalność badawczo-rozwojową, wprowadzonej w styczniu 2016 r. Nowelizacja zakłada zwiększenie limitów wydatków, które będą mogły być odliczane od podstawy opodatkowania. Obecnie można odliczyć 30% osobowych kosztów kwalifikowanych oraz 20% pozostałych kosztów w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw (10% w przypadku dużych firm). Nowelizacja zakłada możliwość odliczenia przez duże firmy 50% kosztów osobowych i 30% innych kosztów, a w przypadku pozostałych firm limit procentowy wynosił będzie 50% kosztów kwalifikowanych. Co więcej, przedsiębiorstwa, które stale zwiększają nakłady na badania i rozwój mogłyby, po spełnieniu określonych warunków, otrzymać dodatkowy bonus podatkowy w czwartym roku korzystania z ulgi. Jak zauważa Damian Kubiś, partner w TPA Horwath „warunki skorzystania z ulgi nie wydają się trudne do spełnienia i wymagają jedynie wyodrębnienia z ewidencji kosztów kwalifikowanych. Przepisy nie wymagają, aby prowadzone badania zakończyły się sukcesem”. Trwa opiniowanie omawianego projektu, w konsekwencji nie wiadomo kiedy zmiany zaczną obowiązywać.
Zapłata daniny może być zabezpieczona na majątku firmy
Rzeczpospolita, 2016-04-18
Dominik Godula
W wyroku z 30 marca 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 26/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu orzekł, iż ustawowy katalog okoliczności świadczących o wystąpieniu przesłanek do wydania decyzji o zabezpieczeniu zobowiązania podatkowego na majątku podatnika ma charakter otwarty. W przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydał nieprawomocną decyzję o wymierzeniu podatnikowi wystawiającemu tzw. puste faktury zobowiązania podatkowego w VAT. Jednocześnie wydał decyzję o zabezpieczeniu spełnienia tego zobowiązania podatkowego na majątku podatnika, motywując ją obawą niespełnienia świadczenia ze względu na wysokość zobowiązania w stosunku do osiąganych przez podatnika dochodów oraz reprezentowanym w orzecznictwie poglądem, wedle którego już sam fakt wystawiania pustych faktur stanowi samodzielną przesłankę dla ustanowienia zabezpieczenia.
Wnosząc odwołanie, podatnik wskazał na istotne okoliczności, uzasadniające jego zdolność do zaspokojenia zobowiązań podatkowych (np. dobre wskaźniki finansowe, wysokie obroty oraz znaczny majątek przedsiębiorstwa, a także otrzymywane zwroty VAT). WSA potwierdził jednak stanowisko organu, wskazując, że przesłanki wydania decyzji o zabezpieczeniu na majątku podatnika wymienione w ustawie mają jedynie przykładowy charakter. Fiskus mógł zatem powołać się na inne, niż wymienione wprost w przepisach przesłanki, jeżeli łącznie uzasadniałaby obawę co do wypłacalności podatnika.
Kilometrówka za jazdy lokalne jest bez podatku
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-04-18
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 kwietnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 635/14) przedstawiciel handlowy otrzymujący od pracodawcy zwrot kosztów związanych z używaniem prywatnego auta w celach służbowych, nie uzyskuje z tego tytułu przychodu, również wtedy, gdy nie jest w delegacji. W analizowanej sprawie spółka mająca sieć sklepów w całej Polsce zatrudniała mobilnych kierowników regionów, kontrolujących sklepy na terenie powiatów. Z uwagi na szeroko określony obszar wykonywania obowiązków służbowych, pracownicy przemieszczając się nie byli w podróży służbowej. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, spółka argumentowała, że zwrot ponoszonych przez pracowników kosztów (m.in. noclegów, wyżywienia, kilometrówki) nie stanowi dla nich przychodów, ponieważ przemieszczając się w interesie pracodawcy nie uzyskują oni korzyści osobistych. Stanowiska tego nie podzielili Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, zwracając uwagę na fakt, że ze zwolnienia korzystają należności za czas podróży służbowej a w omawianym przypadku pracownicy nie byli w delegacji. Z takim podejściem nie zgodził się NSA, który uznał, że zwracane wydatki są ponoszone w interesie pracodawcy w związku z czym nie stanowią przychodu dla pracowników.
Powiązanie gospodarcze nie decyduje o uznaniu wydatku za koszt
Rzeczpospolita, 2016-04-18
Dominik Godula
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 14 marca 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 1922/15), spółka dominująca nie wliczy wydatków związanych z nieodpłatną realizacją usług doradczych, prawniczych i podobnych na rzecz podmiotu zależnego do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zamierzała rozliczyć jako koszt podatkowy wydatki z tytułu objęcia udziałów w filipińskiej spółce zależnej i sprawowania wobec niej funkcji właścicielskich. Organ podatkowy nie zgodził się jednak ze stanowiskiem spółki podnosząc, że spółka zależna jest odrębnym podmiotem prawnym, a współzależność ekonomiczna nie przesądza o możliwości uznania poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodów. Po rozpatrzeniu skargi podatnika na wydaną interpretację, WSA podzielił powyższy pogląd fiskusa, że sporne wydatki powinny zostać rozliczone przez spółkę filipińską. Zdaniem sądu, uznanie stanowiska spółki za prawidłowe prowadziłoby do zaliczenia jako kosztu podatkowego każdego wydatku podmiotu pozostającego w związkach gospodarczych.
Kupując taniej, nie zawsze zapłacimy fiskusowi
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-04-19
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 kwietnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 585/14) wskazał, że nabycie po okazyjnej cenie nie musi oznaczać osiągnięcia przychodu z nieodpłatnego świadczenia. Omawiana sprawa dotyczyła podatnika chcącego przystąpić do spółki komandytowej poprzez nabycie praw i obowiązków od dwóch komandytariuszy za cenę niższą niż wartość rynkowa. Odpowiadając na wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że nabywca uzyska przychód z nieodpłatnych świadczeń w wysokości różnicy pomiędzy wartością rynkową a ustaloną ceną zakupu praw i obowiązków w spółce komandytowej. Z tym stanowiskiem nie zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oraz NSA, zaznaczając, że nabycie ogółu praw i obowiązków w spółce nie zostało zawarte w katalogu nieodpłatnych świadczeń, a tym samym nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu. Dodatkowo, NSA podkreślił, że ogół praw i obowiązków w spółce nie jest jedynie prawem majątkowym podlegającym wycenie, ale są to również uprawnienia korporacyjne.
Skład akcjonariatu nie miał znaczenia
Rzeczpospolita, 2016-04-20
Aleksandra Tarka
Spółka komandytowo-akcyjna nie ma obowiązku zamknięcia roku obrotowego 31 grudnia, jeżeli jej akcjonariuszem jest osoba fizyczna. Kwestia ta została ostatecznie rozstrzygnięta wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 kwietnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 25/15). Spółka zdecydowała się na zmianę roku obrotowego, aby skorzystać z przejściowej możliwości stosowania zasad opodatkowania obowiązujących w poprzednim reżimie prawnym. Organ podatkowy był zdania, że spółka nie może przyjąć innego roku obrotowego niż kalendarzowy, w sytuacji, gdy jeden z jej wspólników był osobą fizyczną. Fiskus opowiadał się niezmiennie za taką wykładnią przepisów przejściowych w wydawanych interpretacjach indywidualnych, mimo że były one wielokrotnie uchylane przez sądy administracyjne. Rozstrzygający sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi argumentował na korzyść spółki, że przepis przejściowy odnosi się do spółek komandytowo-akcyjnych, a nie ich wspólników, dlatego nie można z niego wywodzić, że spółka ma obowiązek zamknięcia roku obrotowego 31 grudnia, gdy jej akcjonariuszem była osoba fizyczna. Ostatecznie sprawa trafiła do NSA, który oddalając skargę zarzucił fiskusowi, że przyjęcie takiego stanowiska organów podatkowych prowadziłoby do niezgodnego z prawem różnicowania sytuacji podatników.
Poszkodowani wierzyciele nie mogą być traktowani nierówno
Rzeczpospolita, 2016-04-20
Aleksandra Tarka
Postanowienie o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości z powodu braku majątku dłużnika nie jest jedyną przesłanką dla uznania nieściągalnej wierzytelności za udowodnioną – taki wniosek płynie z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 17 marca 2016 r. (sygn. akt I SA/Po 1997/15). W analizowanej sprawie spółka wystąpiła do organu podatkowego o potwierdzenie, czy jest uprawniona do uznania za koszt uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności udokumentowanej postanowieniem sądu o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnika. Fiskus nie podzielił jednak stanowiska spółki wskazując, iż ustawa dopuszcza wprawdzie zaliczenie do kosztów podatkowych nieściągalnych wierzytelności, niemniej winny być one udokumentowane wyłącznie postanowieniem sądu o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości z powodu nieposiadania przez dłużnika majątku pozwalającego na pokrycie kosztów postępowania. WSA w Poznaniu, przyznał jednak rację spółce, uzasadniając, iż choć sąd w postępowaniu upadłościowym nie oddalił wniosku o ogłoszenie upadłości ze względu na brak majątku dłużnika pozwalającego na pokrycie kosztów postępowania, to jednak zastosowanie się jedynie do wykładni językowej prowadziłoby do naruszenia zasady sprawiedliwości opodatkowania poprzez odmienne traktowanie podmiotów będących w takiej samej sytuacji ekonomicznej.
Sprzedaż gminnego majątku nie jest sporadyczna
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-04-21
Jakub Pawłowski
W wyroku z dnia 12 kwietnia 2016 r. (sygn. akt I FSK 1685/14) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że ustalając proporcję determinującą zakres odliczenia VAT, wymagane jest uwzględnienie obrotu ze sprzedaży mienia komunalnego, ponieważ jest on uzyskiwany w ramach zwykłej działalności gospodarczej. Omawiana sprawa dotyczyła wyliczania proporcji VAT mającej zastosowanie w przypadkach, w których nie jest możliwe odrębne przyporządkowanie poniesionych wydatków do czynności opodatkowanych, zwolnionych oraz niepodlegających VAT. Według gminy przy obliczaniu proporcji nie trzeba brać pod uwagę sprzedaży mienia komunalnego, ponieważ są to jej środki trwałe, które były przez nią używane dla celów prowadzonej działalności. Z tym stanowiskiem nie zgodziły się organ podatkowy oraz sądy administracyjne argumentując, że sprzedaż mienia komunalnego jest integralną częścią działalności gospodarczej gminy i nie jest czynnością sporadyczną.
Przegląd orzecznictwa
Wyrok WSA we Wrocławiu z 22 marca 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 1952/15)
W sytuacji, gdy podatnik świadczy usługi opieki na rzecz osób starszych lecz nie spełnia wymogów do zastosowania zwolnienia przewidzianego w treści art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), to nie może on skorzystać ze stawki VAT 8% przewidzianej w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, lecz jest on opodatkowany z tytułu świadczenia ww. usług stawką VAT 23% na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT
Wyrok NSA z 20 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 908/15)
Nieprzyznanie spółce – od której pobrano zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych – przymiotu strony w postępowaniu o zwrot nadpłaty w tym podatku, prowadziłoby do naruszenia zasady niedyskryminacji z art. 18 TFUE, zasady swobody przepływu kapitału z art. 63 TFUE oraz zasady swobody przedsiębiorczości z art. 49 TFUE, gdyż pozbawiałoby w istocie stronę skarżącą możliwości odzyskania nienależnie zapłaconego podatku i to bez merytorycznego rozpatrzenia jej wniosku.