Przegląd prasowych informacji podatkowych
Obowiązki z zakresu cen transferowych w podatkowej grupie kapitałowej
Rzeczpospolita, 2017-09-04
Magdalena Mysińska
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 czerwca 2017 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.79.2017.1.AZ) Podatkowa Grupa Kapitałowa jest zobowiązana do sporządzania dokumentacji cen transferowych dla transakcji zawieranych przez spółki wchodzące w jej skład oraz weryfikacji progów dokumentacyjnych na poziomie PGK. W przedmiotowej sprawie wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji w zakresie podmiotu odpowiedzialnego za dokumentacje cen transferowych oraz sposobu kalkulowania wartości progów transakcyjnych w PGK. W jego przeświadczeniu każda ze spółek wchodząca w skład PGK jest odpowiedzialna za samodzielne sporządzanie dokumentacji cen transferowych, w następstwie czego również do samodzielnej identyfikacji progów dokumentacyjnych. Organ wyjaśnił, iż w świetle przepisów to PGK jako podatnik PDOP odpowiada za przygotowanie dokumentacji cen transferowych, natomiast limity transakcyjne należy monitorować sumując wartości wszystkich transakcji zawieranych przez spółki wchodzące w skład PGK z poszczególnymi podmiotami powiązanymi spoza PGK.
VAT rozlicza się w kraju, gdzie prowadzi się działalność
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-09-04
Mariusz Szulc
W interpretacji z dnia 16 sierpnia 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.176.2017.1.JF) potwierdził, że oddział nie musi zatrudniać pracowników ani nabywać lokalu w danym państwie, aby jego działalność skutkowała powstaniem stałego miejsca prowadzenia działalności. Sprawa dotyczyła oddziału niemieckiej spółki działającego w Polsce, w opinii którego, z uwagi na brak możliwości niezależnego funkcjonowania, nie podlegał on obowiązkowi rozliczenia VAT w Polsce. Organ podatkowy był innego zdania, argumentując, że w jego ocenie wszystkie warunki do uznania, że oddział posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności, zostały spełnione. Mianowicie, zgodnie z argumentacją organu, skoro oddział posiada własne zaplecze techniczne w wynajętym lokalu, zatrudnia pracowników oraz prowadzi działalność gospodarczą, która w istotny sposób wpływa na wynik spółki niemieckiej, wpisuje się on w definicję stałej placówki, która powinna rozliczać VAT w Polsce.
Aby była danina, musi być świadczenie wzajemne
Rzeczpospolita, 2017-09-04
Aleksandra Tarka
W wyroku z dnia 4 maja 2017 r. (sygn. akt I SA/Wr 1245/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu orzekł, iż opodatkowaniu VAT nie podlegają należności otrzymane przez sprzedawcę z tytułu odstąpienia od umowy przedwstępnej zobowiązującej do właściwej sprzedaży. Sprawa dotyczyła wniosku o interpretację, złożonego przez firmę zajmującą się skupem towarów używanych. Spółka zawarła umowę przedwstępną, zawierającą termin, do którego zobowiązała się ona wspólnie z kontrahentem zawrzeć umowę właściwą. Jednocześnie zgodnie z umową przedwstępną wypłaciła ona zaliczkę na poczet przyszłej dostawy towarów. Dostawca zdecydował się jednak odstąpić od umowy, zwracając zaliczkę wraz z przewidzianym w umowie przedwstępnej odstępnym. Spółka była zdania, iż otrzymana należność z tytułu odstąpienia od umowy nie podlega opodatkowaniu VAT. W ocenie fiskusa otrzymana tytułem odstępnego kwota stanowiła wynagrodzenie za świadczenie usług w postaci udzielenia zgody na odstąpienie od umowy, zatem podlega opodatkowaniu VAT. Z tym stanowiskiem nie zgodził się WSA we Wrocławiu, wskazując, iż podczas zapłaty za odstąpienie umowy miedzy usługobiorcą a usługodawcą nie istniał stosunek prawny, zatem było to świadczenie jednostronne niepodlegające opodatkowaniu VAT.
VAT: Nie można sztucznie dzielić usług
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-09-05
Agnieszka Pokojska
W interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 sierpnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.374.2017.1.RM) zostało potwierdzone, iż podmiot, który kompleksowo zajmuje się towarem, wykonuje usługę kompleksową w rozumieniu ustawy o VAT. Sprawa dotyczyła spółki dystrybuującej produkty lecznicze, której usługi polegały na rozładunku, przyjęciu, składowaniu towarów, przyjmowaniu zamówień, transporcie towarów, jak również obsłudze reklamacji oraz wystawianiu dokumentacji. Wątpliwości spółki odnośnie prawidłowej klasyfikacji usługi dla celów VAT wynikały z braku definicji usługi kompleksowej. Powołując się jednak na dotychczasowe orzecznictwo w tym zakresie, zgodnie z którym za kompleksowe świadczenie uważa się działanie złożone z wielu nierozerwalnie powiązanych ze sobą elementów, które tworzą ekonomiczną całość, spółka stała na stanowisku, że dzielenie opisanej usługi na mniejsze transakcje miałoby sztuczny charakter. Dyrektor KIS zgodził się ze stanowiskiem spółki, potwierdzając tym samym aktualną linię orzeczniczą.
Fiskus przegrał spór o VAT od aplikacji dla firm
Rzeczpospolita, 2017-09-06
Aleksandra Tarka
W wyroku z dnia 5 września 2017 r. (sygn. akt I FSK 2319/15) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że jeżeli świadczona usługa polega na udzieleniu licencji i ogranicza się do jej udostępnienia oraz wdrożenia, to jest to usługa jednorazowa, zatem obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych, tj. z momentem dostawy towarów lub wykonania usługi. Sprawa dotyczyła wniosku o interpretację, złożonego przez firmę zajmującą się sprzedażą aplikacji wspomagającej procesy biznesowe. Wystąpiła ona z zapytaniem o prawidłowość rozliczania VAT od udzielanych licencji. Podatniczka wskazała, iż świadczona przez nią usługa polegająca na udostępnieniu i wdrożeniu licencji nie jest wykonywana cyklicznie, terminy płatności wynoszą od 3 do 90 dni, a dodatkowe usługi są odrębnie fakturowane. Fiskus uznał, iż wskazana usługa ma charakter ciągły, zatem obowiązek podatkowy powstaje w chwili otrzymania zapłaty. Z tym stanowiskiem nie zgodził się jednak zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, jak i NSA który w uzasadnieniu wyroku wskazał, że po przeniesieniu praw i zakończeniu prac wdrożeniowych firma nie dokonuje żadnych czynności, dlatego też nie sposób uznać jej za usługę ciągłą.
Nie trzeba płacić CIT od majątku zwróconego jej wspólnikom
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-09-07
Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2624-2625/16), w przypadku likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, wartość jej majątku podzielonego między wspólników nie będzie stanowiła przychodu po stronie spółki. W przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stanął na stanowisku, że wspólnicy spółki są jej wierzycielami, w związku z czym mogą domagać się wypłaty należnego im udziału w majątku likwidowanej spółki. Tym samym spółka, wydając wspólnikom majątek z tytułu likwidacji, reguluje swoje zobowiązanie względem wspólników, co skutkuje powstaniem przychodu po jej stronie. Ze stanowiskiem organu nie zgodził się WSA, powołując się na analogiczne orzeczenia sądów administracyjnych.
PCC już przy akcie założenia
Rzeczpospolita, 2017-09-07
Aleksandra Tarka
W wyroku z dnia 6 września 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 2136/15) orzekł, iż notariusz zobowiązany jest do pobrania podatku od czynności cywilnoprawnych od wspólników zawiązujących spółkę komandytową. Sprawa dotyczyła wniosku o wydanie interpretacji, złożonego przez panią notariusz, w którym wystąpiła ona z zapytaniem o moment powstania obowiązku podatkowego oraz podmiot zobowiązany do zapłaty PCC od zawarcia umowy spółki komandytowej. We wniosku notariusz wskazała, iż spółka komandytowa powstaje w momencie wpisu do rejestru, natomiast obowiązek podatkowy powstaje w momencie dokonania czynności cywilnoprawnej i co do zasady ciąży na spółce. Ona sama była zdania iż notariusz nie może pobrać PCC od spółki po jej zarejestrowaniu, dokonanie czynności cywilnoprawnej jest bowiem uzależnione od uiszczenia podatku. W odpowiedzi fiskus wskazał, iż obowiązek podatkowy w PCC spoczywa na spółce, zatem koszty powinny zostać pokryte przez zawiązujących ją wspólników, w dniu podpisania umowy. Ostatecznie ze stanowiskiem fiskusa zgodził się również NSA.
Grunt za zaległości może być bez VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-09-07
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 września 2017 r. (sygn. akt I FSK 864/14), jeżeli uregulowanie długu wobec fiskusa nastąpiło w drodze przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych, to nie będzie ono odpłatną dostawą w rozumieniu ustawy o VAT, o ile podatnik wcześniej nie odliczył podatku od przenoszonego aktywa. Sprawa dotyczyła spółki, która spłaciła dług wobec organu podatkowego, przenosząc na gminę prawo własności do nieruchomości. Fiskus uznał taką formę uregulowania zobowiązania za odpłatną dostawę, w związku z czym spółka powinna dodatkowo uiścić VAT. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu przyznał rację spółce, która nie zgadzała się z koniecznością zapłaty dodatkowej daniny. Ostatecznie spór został rozstrzygnięty przez NSA, który po rozpoznaniu przedmiotowej sprawy przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, potwierdził, że spółka nie musi płacić dodatkowego VAT, o ile wcześniej nie odliczyła podatku od przeniesionego aktywa.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 11 sierpnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 1938/15)
Przepis przejściowy zawarty w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy zmieniającej (ustawa z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym), nie ma zastosowania do spółki komandytowo-akcyjnej, która przekształciła się w spółkę jawną przed dniem określonym w przepisie art. 4 ust. 1 tejże ustawy.
Wyrok NSA z 22 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1659/15)
W sytuacji sporu co do wysokości oprocentowania od stwierdzonej nadpłaty, czy też sporu co do przysługiwania stronie tego oprocentowania, organ podatkowy jest zobowiązany do rozstrzygnięcia tego sporu w drodze decyzji administracyjnej wydanej na podstawie art. 207 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Materialnoprawną podstawę tej decyzji stanowią przepisy art. 78 § 1 -5 tej ustawy.