Przegląd prasowych informacji podatkowych
Korzyść z użyczenia to również nieodpłatny przychód
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-10
Łukasz Zalewski
W wyroku z dnia 21 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1546/15) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że jeżeli umowa ma charakter nieodpłatny, to podatnik otrzymujący świadczenie na podstawie takiej umowy uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Orzeczenie zapadło w sprawie spółki zawierającej umowy użyczenia bez oczekiwania ekwiwalentnego świadczenia lub wynagrodzenia. Podatnik twierdził, że w następstwie użyczenia nie powstaje przychód z nieodpłatnego świadczenia. Zdaniem podatnika taka sytuacja mogłaby mieć miejsce tylko wówczas, gdyby strony nadały nieodpłatny charakter umowie, która ze swej istoty powinna być czynnością odpłatną. Użyczenie jest natomiast czynnością nieodpłatną. Odmienny pogląd wyraził orzekający w sprawie NSA. Zdaniem Sądu, jeżeli z istoty umowy wynika brak obowiązku świadczenia wzajemnego ze strony podmiotu otrzymującego świadczenie, wówczas należy uznać, że taki podmiot otrzymuje nieodpłatne świadczenie.
Odsprzedaż usług hotelowych z prawem do odliczenia VAT
Rzeczpospolita, 2017-07-10
Katarzyna Wadycka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 marca 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 843/16) pomimo uchylenia przepisu, który zezwalał na odliczenie podatku naliczonego w stosunku do usług noclegowych i gastronomicznych spółka prowadząca hotel nadal jest uprawniona do odliczenia podatku od nabytych usług tego rodzaju. W przedmiotowej sprawie spółka prowadząca hotel i świadcząca usługi z tym związane zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem czy może dokonywać odliczenia podatku naliczonego od usług noclegowych i gastronomicznych nabywanych od spółek z grupy oraz od podmiotów trzecich. Taka konieczność występuje w sytuacji tzw. overbookingu – kiedy spółka ma więcej rezerwacji niż miejsc noclegowych. W opinii spółki pomimo uchylenia przepisu, który zezwalał na odliczenie VAT z tych usług przez podmioty świadczące usługi turystyki, takie prawo nadal jej przysługuje, ponieważ uchylenie tego przepisu narusza klauzulę stand still. Organ podatkowy nie zgodził się z opinią spółki i stwierdził, że spółka nie jest uprawniona do odliczenia podatku VAT od nabytych usług a uchylenie przepisu zezwalającego na odliczenie nie narusza wyżej wymienionej zasady. WSA jednak uchylił interpretację organu i w uzasadnieniu wyroku wskazał, że w przedmiotowej sprawie doszło do naruszenia klauzuli stand still.
Tylko bezpośredni przewoźnik korzysta ze stawki 0 proc.
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-10
Katarzyna Jędrzejewska
Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 czerwca 2017 r. (sygn. C-288/16) w sprawie L.C. IK, możliwość zastosowania zerowej stawki albo zwolnienia z VAT uzależniona jest od tego, czy przewóz towarów do państwa spoza Unii Europejskiej jest świadczony bezpośrednio na rzecz nadawcy lub odbiorcy tych towarów. Sprawa dotyczyła spółki, która podjęła się przewozu towarów do państwa niebędącego członkiem Unii. Firma wykonała przewóz na zlecenie innej spółki będącej kontrahentem nadawcy towarów. Przewoźnik twierdził, że wykonane usługi mają związek z eksportem i uprawniają go do zastosowania stawki 0%. Sąd uznał jednak, że zwolnienie nie znajduje zastosowania w sytuacji, gdy między przewoźnikiem a nadawcą lub odbiorcą nie istnieje żaden stosunek prawny.
Roboty zastępcze bez prawa do odliczenia VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-10
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lipca 2017 r. (sygn. akt I FSK 2173/15) orzekł, że generalny wykonawca nie może odliczyć podatku wynikającego z faktury wystawionej przez podwykonawcę zastępczego za usługę usunięcia usterek w pracach nierzetelnie wykonanych przez pierwotnego podwykonawcę. Brak prawa do odliczenia dotyczy sytuacji, gdy usługa opłacana jest z kaucji gwarancyjnej otrzymanej przez generalnego wykonawcę od podwykonawcy. W stanie faktycznym firma budowlana (główny wykonawca) zleciła wykonanie poszczególnych prac wyspecjalizowanym podwykonawcom. Chcąc zabezpieczyć ryzyko wystąpienia ewentualnych usterek, główny wykonawca pobierał od podwykonawców kaucje gwarancyjne. W przypadku niedotrzymania terminu na usunięcie usterek, główny wykonawca powierzał wykonanie prac wykonawcom zastępczym, których usługi opłacał z kaucji gwarancyjnej. Główny wykonawca stał na stanowisku, że ma prawo do odliczenia VAT z faktur wystawianych przez podwykonawcę zastępczego, ponieważ taki wydatek pozostaje w ścisłym związku z czynnościami opodatkowanymi. Poglądu tego nie podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy. Zdaniem organu koszt naprawienia usterek ma charakter odszkodowania i nie wiąże się z usługami opodatkowanymi. W takiej sytuacji podatek naliczony wskazany na fakturze wystawionej przez wykonawcę zastępczego nie może być odliczony. Takie samo zapatrywanie wyraziły orzekające w sprawie sądy administracyjne obu instancji.
Maszyny mogą być u kontrahenta
Rzeczpospolita, 2017-07-11
Przemysław Wojtasik
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 czerwca 2017 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.80.2017.1.KO) spółka może dokonywać amortyzacji środków trwałych udostępnionych innemu przedsiębiorstwu. Wniosek o interpretację złożyła spółka działająca w branży spożywczej, która zawarła umowę o współpracy z inną firmą. Współpraca ta miała polegać na tym, że kontrahent miał dla spółki produkować artykuły spożywcze jednak wykorzystując jej maszyny. W związku z tym spółka zadała pytanie w jaki sposób powinna rozliczyć te maszyny. W opinii spółki maszyny pozostają jej środkami trwałymi i są wykorzystywane do prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, a kontrahent tylko się nimi posługuje w ramach umowy o współpracy, w celu wykonania umowy. Spółka ponadto podkreśliła, że zgodnie z przepisami podatkowymi środki trwałe mogą być wykorzystywane przez osoby trzecie do wykonania zadań wskazanych przez podatnika i tak też jest w tym przypadku. Dlatego też w jej ocenie będzie jej przysługiwało prawo do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych czasowo przekazanych innemu przedsiębiorstwu. W świetle tych argumentów fiskus w całości zgodził się ze stanowiskiem spółki.
Za zwłokę w zwrocie VAT należą się odsetki
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-11
Łukasz Zalewski
W wyroku z dnia 6 lipca 2017 r. w sprawie C-254/16 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że przedsiębiorca ma prawo żądać zapłaty odsetek, jeżeli organ podatkowy nie zwróci mu nadwyżki podatku naliczonego w terminie. Podatnik jest bowiem uprawniony do rekompensaty strat wynikających z czasowego braku możliwości dysponowania własnymi środkami pieniężnymi. Zdaniem sądu, nieterminowy zwrot podatku nie może prowadzić do przerzucenia ciężaru podatku na przedsiębiorcę, ponieważ jest to sprzeczne z zasadą neutralności podatku VAT. Trybunał uznał, że odsetki powinny być liczone od dnia, w którym nadwyżka podatku powinna zostać zwrócona podatnikowi.
Gdy urząd zmienia procedurę, pełnomocnictwo jest ważne
Rzeczpospolita, 2017-07-11
Mateusz Maj
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 22 czerwca 2017 r. (sygn. akt I SA/Gl 134/17) pełnomocnictwo udzielone w trakcie czynności sprawdzających jest również ważne w postępowaniu podatkowym, które dotyczy tego samego zagadnienia. Przedmiotowa sprawa dotyczyła sporu o skorzystanie z ulgi podatkowej na własne cele mieszkaniowe. Urząd Skarbowy wszczął czynności sprawdzające w których zobowiązał podatnika do złożenia deklaracji PIT, w której miał wykazać przychody ze sprzedaży nieruchomości oraz udowodnić, że zostały one wykorzystane przez niego na własne cele mieszkaniowe. Podatnik po otrzymaniu tego wezwania umocował adwokata do reprezentowania go w sprawie toczącej się przed naczelnikiem urzędu i dalszymi instancjami, pełnomocnictwo to zostało przesłane do urzędu. W dalszym etapie naczelnik wszczął postępowanie w sprawie wymiaru podatku za sporny rok i określił wysokość zobowiązania. Podatnik odwołał się o tej decyzji, pod odwołaniem widniał podpis adwokata, który zaznaczył, że pełnomocnictwo jest już w aktach sprawy. Naczelnik jednak wezwał go do złożenia pełnomocnictwa, prawnik dostarczył taki dokument ale podpisany przez podatnika dwa miesiące później niż nastąpiło wydanie decyzji od której podatnik się odwoływał. W związku z tym naczelnik stwierdził, że adwokat nie był umocowany do złożenia odwołania. WSA w Gliwicach uznał, że naczelnik nie miał podstaw do uznania, że przeprowadzane przez niego czynności sprawdzające i późniejsze postępowanie podatkowe dotyczące tego samego zagadnienia są odrębnymi sprawami i wymagają oddzielnego pełnomocnictwa. Ponadto uznał, że nawet jeżeli by tak było, to brak pełnomocnictwa można naprawić w trybie uzupełnienia braków formalnych.
Fiskus nie miał prawa żądać podatku u źródła od dzierżawy serwera
Rzeczpospolita, 2017-07-12
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 13 czerwca 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 1643/16) opłaty za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego oraz naukowego nie są zaliczane do opłat licencyjnych. W przedmiotowej sprawie spółka zawarła umowę z francuskim kontrahentem o wykorzystywanie oprogramowania. W ramach tej umowy kontrahent oświadczył, że przysługują mu autorskie prawa majątkowe, ponieważ jest współtwórcą oprogramowania. Jednocześnie polska spółka jest zobligowana do uiszczania opłat licencyjnych za korzystanie z oprogramowania. Spółka złożyła wniosek do organów podatkowych o wydanie interpretacji, w której zadała pytanie czy w związku z ponoszeniem opłat za dzierżawę serwera, wypłacane wynagrodzenie powinno być traktowanie jako przychód nierezydenta podlegający w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła. Organy podatkowe udzieliły odpowiedzi twierdzącej, uważając, że użytkowanie serwera będącego własnością francuskiego kontrahenta należy traktować jako najem urządzenia przemysłowego podlegający opodatkowaniu PDOP. Fiskus wskazał, że z przepisów polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wynika, że do należności licencyjnych zalicza się m.in. należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego. Ostatecznie sprawa trafiła do WSA w Poznaniu, który przyznał rację podatnikowi orzekając, że na gruncie polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do należności licencyjnych nie zalicza się użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego oraz, że wypłacone przez spółkę wynagrodzenie na rzecz francuskiego kontrahenta będzie opodatkowane wyłącznie na terytorium Francji.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 26 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1718/13)
W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 i ust. 2a oraz art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opłaty pobierane przez organizacje zbiorowego zarządzania w rozumieniu art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r., Nr 24, poz. 83 ze zm.), od producentów i importerów magnetofonów, magnetowidów i innych podobnych urządzeń oraz czystych nośników nie stanowią wynagrodzenia za świadczone usługi i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Wyrok NSA z 29 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 2030/15)
1) Otrzymanie przez sprzedawcę dokumentu TAX FREE z urzędowym potwierdzeniem urzędu celnego prawidłowości – pod względem formalnym i materialnym – wywozu sprzedanego towaru poza terytorium Unii Europejskiej, jest dla niego gwarancją legalności żądania zwrotu podatku VAT oraz zastosowania, na podstawie art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm., dalej: u.p.t.u.), stawki 0% do dostawy towaru, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu.
2) Możliwość zastosowania, na podstawie art. 129 ust. 1 u.p.t.u., stawki 0 % przez sprzedawcę do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu w systemie TAX FREE, nie jest uzależniona od weryfikacji przez niego przeznaczenia sprzedawanych podróżnemu towarów, do czego nie jest on – w świetle art. 127 u.p.t.u. – obowiązany, ani na podstawie jakichkolwiek przepisów uprawniony.