Przegląd prasowych informacji podatkowych
Sankcja dyscyplinująca mogła dotyczyć jedynie firmy
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-09-11
Łukasz Zalewski
Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 września 2017 r. (sygn. akt II FSK 39/16), jeżeli Urząd Kontroli Skarbowej prowadził postępowanie kontrolne w spółce cywilnej, to do końca 2015 r. mógł wymierzyć karę porządkową jedynie spółce, nie zaś jej wspólnikom. Natomiast od 1 stycznia 2016 r. organ może nałożyć karę również na wspólników. Jak wynika z opisu stanu faktycznego sprawy, w toku kontroli urząd kontroli skarbowej uznał, że wspólnicy spółki cywilnej bezzasadnie uchylali się od przedłożenia żądanych dokumentów i nałożył na nich karę porządkową. Zdaniem wspólników, z jednej strony UKS nie był uprawniony do nałożenia na nich kary, ponieważ nie byli stroną postępowania, z drugiej zaś nie uzasadnił nałożenia kary w maksymalnej wysokości, co nie pozwalało ocenić adekwatności kary do przewinienia. Sądy obu instancji zgodziły się ze stanowiskiem podatników oraz z podniesionymi przez nich zarzutami.
Catering dla pracowników nie jest wydatkiem na reprezentację
Rzeczpospolita, 2017-09-11
Renata Ciesielska
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 lipca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB2-3.4010.20.2017.1.AB) do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć wydatki na usługi cateringowe związane z organizacją narad pracowników spółki oraz osób współpracujących ze spółką na podstawie umów o świadczenie usług, a także organizacją spotkań roboczych członków zarządu lub kadry kierowniczej. Wskazana interpretacja dotyczyła podatnika, który organizował spotkania wewnętrzne dla swoich pracowników, dla osób współpracujących ze spółką, a także dla kadry kierowniczej. Na organizowane spotkania zamawiany był catering, a wydatki z nim związane były udokumentowane w formie faktur. W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym podatnik zwrócił się z zapytaniem do organu podatkowego, czy wydatki poniesione na usługi gastronomiczne może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, jednocześnie samemu oceniając, że może, ponieważ celem ich poniesienia jest osiągnięcie przychodów. Dyrektor KIS zgodził się z tym stanowiskiem oraz stwierdził, że poniesione wydatki nie stanowią wydatków na reprezentację.
Zbycie majątku polikwidacyjnego z kosztami jak u byłej spółki
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-09-11
Patrycja Dudek
Były wspólnik spółki osobowej, sprzedając lub wnosząc aportem otrzymane od niej wierzytelności, może odliczyć ich wartość w całości – tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2017 r. (sygn. akt II FSK 2161/15, II FSK 2162/15). Sprawa dotyczyła wspólników spółki, którzy w związku z jej likwidacją, mieli otrzymać tytułem wynagrodzenia wierzytelności, które następnie zamierzali sprzedać lub wnieść aportem do innej spółki. Zdaniem podatników, koszty uzyskania przychodów stanowić będą w tej sytuacji wydatki poniesione przez spółkę osobową na nabycie tych wierzytelności. Z takim stanowiskiem nie zgodził się organ podatkowy, twierdząc, że wysokość kosztów podatkowych będzie zależała od posiadanego przez wspólników prawa do udziału w zysku spółki osobowej. Sądy obu instancji przyznały jednak rację wnioskującym podatnikom.
Wsparcie zarządzania ryzykiem ubezpieczeniowym jest opodatkowane
Rzeczpospolita, 2017-09-11
Paulina Sowińska
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 lipca 2017 r. (sygn. akt I FSK 2240/15) orzekł, iż usługi wspierające zarządzanie ryzykiem ubezpieczeniowym nie podlegają zwolnieniu z VAT. Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się sprzedażą ubezpieczeń majątkowych oraz na życie, która w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną w Polsce dokonuje nabycia usług od mających siedzibę na terenie innych Państw Członkowskich UE podmiotów z koncernu, do którego należy. Jedną z takich usług, wskazaną we wniosku o wydanie interpretacji, jest wsparcie zarządzania ryzykiem ubezpieczeniowym. W związku z dokonywanymi zakupami spółka zwróciła się do organu z zapytaniem, czy wspomniana usługa może skorzystać ze zwolnienia z VAT przewidzianego dla usług ubezpieczeniowych. Organ, a następnie sąd I instancji, jak i Naczelny Sąd Administracyjny udzieliły przeczącej odpowiedzi twierdząc, iż opisana usługa nie stanowi usług ubezpieczeniowych ani ich pośrednictwa, zatem nie podlega zwolnieniu przedmiotowemu z podatku.
Spłata wierzytelności spadkowej nie jest objęta PIT
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-09-12
Patrycja Dudek
Zgodnie z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2017 r. (sygn. akt I SA/Gd 972/17), odziedziczenie prawa do otrzymania zapłaty od dłużnika, nie rodzi przychodu po stronie podatnika w momencie spłaty długu. Jak wynika z uzasadnienia sądu, w przeciwnym wypadku mielibyśmy do czynienia z podwójnym opodatkowaniem – tj. podatkiem od spadków oraz podatkiem dochodowym. Wnioskodawca, którego dotyczył wyrok, uważał, że otrzymanie zapłaty z tytułu odziedziczonej wierzytelności nie było źródłem przychodu (opodatkowanego PDOF), tylko skutkiem odziedziczenia wierzytelności, która podlegała przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Swoje stanowisko argumentował tym, iż ustawy o PDOF, zgodnie z przepisami, nie stosuje się do przychodów podlegających ustawie o podatku od spadków i darowizn. Jednak w opinii Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, podatkowi od spadków podlega nabycie wierzytelności. Tym samym, jak twierdził organ, sama spłata wierzytelności spowoduje powstanie przychodu z praw majątkowych. WSA natomiast zaaprobował stanowisko podatnika, w uzasadnieniu dodając, iż realizacja roszczenia jest tylko technicznym etapem i nie rodzi przychodu.
Dostał pieniądze, wykazuje przychód
Rzeczpospolita, 2017-09-12
Przemysław Wojtasik
W interpretacji z dnia 29 sierpnia 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 0115-KDIT3. 4011.194.2017.1.WM) wyjaśnił, iż każda zapłata, która nie jest zaliczką, stanowi przychód podatkowy. Z wnioskiem o interpretację zgłosiła się firma produkująca maszyny. Zlecenia realizowane przez przedsiębiorcę podzielone są na trzy etapy: stworzenie projektu oraz budowa maszyny bez jej uruchomienia, następnie uruchomienie maszyny, a końcowo jej montaż i finalny rozruch. Każdy etap jest opłacany w odrębnych transzach, przy czym wynagrodzenie za pierwszy etap jest uiszczane przed jego wykonaniem, po podpisaniu umowy, a kolejne etapy opłacane są po ich realizacji. Ponadto, umowa nie uwzględnia możliwości zwrotu wpłaconych kwot. Zdaniem wnioskodawcy, przychód powstaje w momencie otrzymania każdej z płatności. Z tym stanowiskiem zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej tłumacząc, iż płatności mają charakter trwały, definitywny i bezwarunkowy, co przeczy definicji zaliczki. Zgodnie z powyższym, momentem powstania przychodu będzie data otrzymania każdej płatności.
Upadłość zmienia charakter kaucji
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-09-12
Karina Piątek
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2575/16), kaucje gwarancyjne, które nie zostały zwrócone przez kontrahenta z powodu jego upadłości, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Sprawa dotyczyła spółki, której kontrahent ogłosił upadłość obejmującą likwidację jego majątku. Z uwagi na fakt, że spółce nie udało się odzyskać wierzytelności z tytułu kaucji gwarancyjnej, uznała ona, że nieodzyskane kwoty może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jednak według organu podatkowego, kaucja gwarancyjna nie jest świadczeniem definitywnym (podlega zwrotowi) i nie można twierdzić, że służy ona uzyskaniu przychodów albo zachowaniu źródła przychodów, zabezpiecza jedynie interesy kontrahenta. Ze stanowiskiem organu nie zgodził się ostatecznie WSA, zdaniem którego kaucje miały na celu zabezpieczenie przychodów spółki ze świadczonych przez nią usług. Dodatkowo, w omawianym przypadku, kaucja miała charakter definitywny, gdyż wskutek zakończenia postępowania upadłościowego, spółka utraciła możliwość ich odzyskania.
Sankcja tak, ale w granicach rozsądku
Rzeczpospolita, 2017-09-13
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 23 sierpnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 1273/16), jeżeli nie doszło do uszczuplenia należności budżetowej nie można żądać zapłaty VAT z powodu wystawienia przez podatnika tzw. pustej faktury. Przedmiotowa sprawa dotyczyła podatniczki prowadzącej działalność gospodarczą, która udokumentowała sprzedaż zakładu betoniarskiego dwoma fakturami VAT. W toku kontroli organ stwierdził, że była to sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co nie podlega opodatkowaniu VAT. W związku z takimi ustaleniami fiskus uznał, że podatniczka wystawiła tzw. puste faktury i powinna zapłacić wskazany w nich podatek VAT. Organ odwoławczy również stanął na stanowisku, że wystawienie faktur dotyczącej transakcji nie objętej opodatkowaniem VAT powoduje powstanie obowiązku zapłaty wskazanego w nich podatku. WSA w Poznaniu nie zgodził się z tym stanowiskiem i uznał, że sankcja polegająca na konieczności zapłaty wykazanego podatku byłaby w tym przypadku nazbyt restrykcyjna, szczególnie, że nie dokonano zwrotu VAT naliczonego na rzecz kontrahenta podatniczki. W uzasadnieniu wyroku WSA powołał się na orzecznictwo unijne i zauważył, że przepis o zapłacie wskazanego w tych fakturach podatku ma zapobiegać nadużyciom w systemie VAT. W przedmiotowej sprawie wystawienie pustej faktury nie pociąga za sobą ujemnych konsekwencji w przedmiocie obniżenia wpływów z tytułu podatków, dlatego nie ma podstawy do nałożenia opisanej sankcji.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok WSA we Wrocławiu z 3 sierpnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Wr 356/17)
1. Przepis art. 87 ust. 2 zdanie drugie ustawy o VAT dotyczy sytuacji, w których organy podatkowe działają zgodnie z prawem, a zatem wszczynają określone postępowanie weryfikacyjne i w jego ramach dokonują szeregu zasadnych czynności celem zweryfikowania zwrotu VAT. Przepis ten jednak nie powinien mieć zastosowania w sytuacji pozorowania takich czynności, a zatem sytuacji, gdy organ podatkowy świadomie nadużywa prawa. W sprawie taka sytuacja nadużywania prawa procesowego została potwierdzona prawomocnym wyrokiem sądowym wskazującym na rażącą przewlekłość kontroli podatkowej.
2. Dokonując zatem wykładni prounijnej w przedmiotowej sprawie, uwzględniając zasady skuteczności, zasadę neutralności i konieczność zrekompensowania podatnikowi zaistniałej sytuacji braku zwrotu VAT w rozsądnym terminie należało uznać, że podatnik (…) po upływie terminu uznanego za rozsądny do zakończenia kontroli podatkowej, ma prawo do zastosowania odsetek za zwłokę w wysokości przewidzianej w art. 87 ust. 7 ustawy o VAT w zw. z art. 78 § 1 O.p. i w zw. z art. 56 § 1 O.p.
Wyrok NSA z 4 lipca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1566/15)
1. Ustalenie w toku postępowania upadłościowego obciążeń publicznoprawnych, takich jak sankcja przewidziana w art. 89b ust. 6 Uptu, jest niedopuszczalne, gdyż stanowiłoby istotną ingerencję w tok tego postępowania, m. in. poprzez zmianę stanu zobowiązań, których wierzycielem jest Skarb Państwa.
2. Dokonana przez syndyka w czasie trwania postępowania upadłościowego korekta podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 Uptu jest prawnie bezskuteczna.