Przegląd prasowych informacji podatkowych
Mimo błędu na fakturze trzeba zapłacić wyższy VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-12-11
Łukasz Zalewski
Jak wynika z orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 504/16 oraz I FSK 505/16) podatnik, który nie skoryguje zawyżonego podatku na fakturze będzie zobowiązany do uiszczenia całej jego kwoty. W przedmiotowym stanie faktycznym podatnik będący deweloperem w jednej z faktur zastosował omyłkowo 23-procentową stawkę VAT, zamiast poprawnej w tym przypadku 8 procentowej. Po dokonaniu kontroli organ podatkowy stwierdził, iż błędnie wykazana na fakturze kwota będzie podlegała zapłaceniu, ponieważ podatnik nie dokonał korekty błędnie wystawionej faktury. Dyrektorowi Izby Skarbowej rację przyznał WSA w swoim orzeczeniu, uznając, iż podatnikowi przysługiwało prawo dokonania korekty błędnie wystawionej faktury, jednakże nie korzystając z tej możliwości zobligowany był do uiszczenia wykazanej, wyższej kwoty podatku. Sąd zauważył także, że podatkiem należnym może być jedynie ten wynikający z prawidłowej stawki, niemniej podatnik jest zobligowany do zapłaty powstałej nadwyżki do urzędu skarbowego, a nie rozliczenia jej w deklaracji VAT-7. Sędziowie NSA zgodzili się z wnioskami WSA.
Długotrwałe magazynowanie nie jest przerwaniem transportu
Rzeczpospolita, 2017-12-11
Julia Duszczenko
W dniu 11 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (sygn. akt I SA/Gd 973/17) orzekł, iż umieszczenie danych podatnika na dokumentach celnych potwierdzających wywóz towarów, uniemożliwia zakwalifikowanie transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy. Sprawa dotyczyła spółki dokonującej dostaw towarów dla kontrahentów posiadających siedziby w innych krajach UE. Towar dostarczany jest do punktów odbioru w krajach Unii i zwykle przez długi czas magazynowany na terenie UE przez kontrahentów. Spółka pośrednio uczestniczy w wywozie towarów poza teren UE, dokonując formalności związanych z rozpoczęciem procedury celnej. Spółka postanowiła zapytać organ, czy poprawnie stosuje stawkę zero proc., uznając transakcję za WDT. Jej zdaniem dostawa ta nie stanowi jednolitej transakcji eksportowej. Fiskus nie przyznał wnioskodawcy racji. W jego opinii pomimo iż czynności spełniają formalne wymogi WDT, jednak rozpoczęta przez spółkę celna procedura wywozu nakazuje uznanie transakcji za eksport towarów. WSA w Gdańsku podzielił zdanie organu, podkreślając że długotrwałe magazynowanie towarów przez kontrahenta nie przerywa transportu rozpoczętego w kraju, w związku z tym mamy do czynienia z tzw. eksportem pośrednim.
Odwrotne obciążenie na usługi budowlane: pozytywny zwrot
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-12-11
Michał Wilk
Zgodnie z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 1 grudnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Kr 1037/17) najemca finansujący prace wykończeniowe w budynku nie staje się inwestorem, a w konsekwencji generalny wykonawca nie jest zobowiązany do stosowania odwrotnego obciążenia. Wprowadzone od 1 stycznia 2017 r. przepisy o odwrotnym obciążeniu dla usług budowlanych nadal budzą wątpliwości w zakresie określenia jaki podmiot należy traktować jako podwykonawcę wystawiającego faktury z odwrotnym obciążeniem, a jaki jako wykonawcę rozliczającego VAT na standardowych zasadach. Niejasności skutkowały licznymi interpretacjami indywidualnymi, zgodnie z którymi zdaniem organów pojęcie podwykonawcy należy rozumieć potocznie, więc w sytuacji gdy najemca lokalu ponosi ostatecznie koszty wykonania usług budowlanych staje się inwestorem, właściciel lokalu natomiast generalnym wykonawcom, a wykonawcy podwykonawcami. W konsekwencji wykonawca który powinien wystawiać faktury z VAT zobligowany będzie do ich wystawienia bez podatku a właściciel do jego samonaliczenia. Takie podejście powoduje trudności w rozliczaniu VAT w przypadku wykonywania usług budowlanych i wykończeniowych dla właścicieli budynków przeznaczonych na wynajem. WSA przedstawił pogląd przeciwny, zgodnie z którym zamiast potocznej należy stosować definicję podwykonawcy z innych gałęzi prawa (np. prawa budowlanego) i niedopuszczalne jest tworzenie sztucznych konstrukcji powodujących przesunięcie ról danych podmiotów. Tym samym przeniesienie kosztów na najemcę nie będzie powodowało uznania go za inwestora, gdyż następuje to na podstawie umowy najmu, a nie umowy o roboty budowlane. Wyrok jest nieprawomocny.
Co ma być karą, nie daje korzyści
Rzeczpospolita, 2017-12-13
Aleksandra Tarka
W dniu 12 grudnia 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 3304/15) orzekł, iż odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy nie można zaliczyć do kosztów podatkowych. Sprawa dotyczyła spółki, która rozwiązała umowę o pracę z winy pracownika. Pracownik wniósł pozew o odszkodowanie. Spółka oraz pracownik zawarli ugodę, zgodnie z którą były pracodawca był zobowiązany do wypłaty odszkodowania. We wniosku o interpretację wspólnik spółki zapytał czy wypłacone odszkodowanie stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanych przez niego udziałów. Zdaniem fiskusa celem odszkodowania nie jest uzyskanie przychodu oraz zabezpieczenie lub zachowanie jego źródła, zatem podatnik nie może go uznać za KUP. Wojewódzki Sąd Administracyjny przyznał wspólnikowi rację, gdyż w jego opinii odszkodowanie należy traktować tak samo jak wynagrodzenie. Ostatecznie jednak, NSA nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, tłumacząc że odszkodowanie posiada charakter kary, co nie powinno prowadzić do uzyskania przez spółkę korzyści podatkowych.
Przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności jest z VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-12-13
Patrycja Dudek
Jak wynika z orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia z 7 grudnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1199/15) sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego stanowi czynność opodatkowaną VAT, ponieważ jest ona wynikiem wcześniejszej dostawy, za którą to płatność została jedynie dokonana w późniejszym terminie. W omawianej sprawie NSA stwierdził, że przy nabyciu prawa użytkowania wieczystego uiszczana jest jedynie część wartości danej nieruchomości, a następnie płacone są opłaty roczne co oznacza, że płatność za dostawę, a wraz z nią obowiązek podatkowy, zostają rozłożone w czasie. Czynność nabycia prawa własności przez doczesnego użytkownika wieczystego powoduje natomiast zamianę kwot rozłożonych w czasie, od których powstałby obowiązek podatkowy w VAT, na jedną płatność. W związku w powyższym gmina jest zobowiązana do rozliczenia VAT od tej płatności.
Poręczyciel nie pomniejszy przychodu wyręczając nierzetelnego dłużnika
Rzeczpospolita, 2017-12-13
Aleksandra Tarka
W dniu 14 listopada 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 2731/15) orzekł, iż wypłacone należności z tytułu udzielonego poręczenia nie są kosztem poniesionym w celu osiągniecia przychodu ani zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Sprawa dotyczyła funduszu udzielającego dodatkowych zabezpieczeń firmom, umożliwiającym im zaciągnięcie kredytu. W zamian za udzielone na rzecz przedsiębiorcy poręczenie, fundusz otrzymuje prowizję, ustaloną jako procent udzielonego poręczenia. W przypadku braku spłaty zobowiązania wobec banku, fundusz reguluje dług w imieniu przedsiębiorcy i rozpoczyna procedurę odzyskiwania od przedsiębiorcy równowartości wypłaconej kwoty poręczenia. Fundusz postanowił skierować do organu pytanie, czy wypłacone bankowi poręczenie może uznać za koszt uzyskania przychodu. Fiskus nie zgodził się z podatnikiem, wskazując że według przepisów podatkowych spłatą zobowiązań osób trzecich jest wyłączone z katalogu KUP. Ostatecznie stanowisko to potwierdził NSA, który wskazał, że wypłacona przez fundusz kwota jest zwracana przez przedsiębiorcę, zatem jest to zwrot poniesionego wydatku a nie przychód. NSA dodał, że wypłata poręczenia nie generuje przychodu, a jest realizacją zobowiązania, które przyniosło przychód w przeszłości.
Budynek nie może stać się budowlą
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-12-14
Łukasz Zalewski
Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2017 r. (sygn. akt SK 48/15) głównym aspektem, który powinien być rozpatrywany przy określeniu czy mamy do czynienia z budynkiem lub budowlą jest fakt czy jest on trwale związany z gruntem, na którym jest położony, czy jest wydzielony z przestrzeni oraz czy posiada fundament oraz dach, innymi słowy czy posiada wszystkie cechy budynku wskazane w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. W przypadku tym nie ma znaczenia przeznaczenie ani funkcja jaką pełni dany obiekt. W przedmiotowym stanie faktycznym Trybunał uznał kontener telekomunikacyjny za budynek dzięki czemu wartość podatku liczona będzie od jego powierzchni użytkowej. Ma to istotne znaczenie dla wielu przedsiębiorców bowiem w przypadku budowli kwotę podatku należy obliczyć od jej wartości. W uzasadnieniu wyroku Sędzia zwróciła uwagę na konieczność przestrzegania zasady in dubio pro tributario czyli rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika czego wynikiem będzie budzenie zaufania podatników do organów państwa, ale także zapewnienia niezbędnego im bezpieczeństwa.
Za błędną interpretację fiskusa należą się odsetki
Rzeczpospolita, 2017-12-14
Aleksandra Tarka
W dniu 13 grudnia 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 128/16) orzekł, iż podatnikowi który zastosował się do błędnej interpretacji indywidualnej, należą się odsetki za okres od dnia kiedy stosując się do wskazań organu uiścił podatek. Sprawa dotyczyła podatnika, który wystąpił z wnioskiem o interpretacje w zakresie opodatkowania zbycia niezabudowanej działki. Wbrew stanowisku podatnika, iż transakcja ta korzysta ze zwolnienia z VAT jako dostawa gruntów niezabudowanych, fiskus uznał że należy ją opodatkować. Podatnik postanowił więc skorygować swoje rozliczenia oraz uiścić zaległy podatek, a jednocześnie zaskarżyć wydaną interpretację. Jego rację potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, dlatego podatnik wystąpił do organu o zwrot nadpłaty oraz odsetek od dnia zapłaty VAT. Organ oddał należną kwotę bez odsetek, gdyż w jego opinii zasada nieszkodzenia podatnikowi, który zastosował się do błędnej interpretacji, nie obejmuje odsetek. Stanowisko organu poparł również WSA w Krakowie. Rację podatnikowi przyznał dopiero NSA, który uznał, że zasada zaufania oraz rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika przemawiają za przyznanie podatnikowi oprocentowania w spornej sprawie.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 30 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 307/16)
Z uwagi na zachodzące istotne odmienności brzmienia w różnych wersjach językowych art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE z 2006 r. L 347 s. 1, ze zm.) , przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.) należy interpretować z uwzględnieniem celu tej regulacji. Oznacza to, że zwolnieniem przewidzianym w powyższych przepisach objęte jest zbycie towarów, które wcześniej zostały nabyte, importowane lub wytworzone z przeznaczeniem na cele działalności zwolnionej od podatku, bez prawa do odliczenia, niezależnie od tego, czy do faktycznego wykorzystywania tych towarów doszło.
Wyrok NSA z 26 października 2017 r. (sygn. akt II FSK 1241/17)
Przez grunty związane z budynkami mieszkalnymi, o których mowa w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.), należy rozumieć nie tylko grunty, na których taki obiekt budowlany został posadowiony, ale również grunty doń przylegające, zapewniające właściwe korzystanie z tego budynku, niezbędną obsługę budynku oraz jego mieszkańców, w tym w zakresie odpowiedniego skomunikowania, zabezpieczenia porządku, rekreacji (np. place dla dzieci) oraz zaspokojenia innych niezbędnych potrzeb związanych z korzystaniem z powierzchni mieszkaniowej budynku.