Przegląd podatkowy (12 – 16 czerwca 2017 r.)

Przegląd prasowych informacji podatkowych

Niekomercyjna opłata poza daniną

Rzeczpospolita, 2017-06-12
Aleksandra Tarka

Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 9 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1271/15 oraz I FSK 1317/15) stwierdził, że gmina nie działa jako podatnik VAT pobierając minimalne opłaty za wyżywienie i pobyt w przedszkolu. Kwestia ta budzi wątpliwości wielu gmin ze względu na niejasną treść przepisu. Miasto Poznań zwróciło się więc do fiskusa o potwierdzenie, że nie jest ono podatnikiem VAT, gdy organizuje m.in. stołówki, wypoczynek dzieci i młodzieży oraz uczestnictwo w wymianach międzynarodowych, a także gdy na podstawie porozumienia pobiera od rodziców symboliczne opłaty za wyżywienie i pobyt dzieci w przedszkolach po godzinie 13. Organ podatkowy nie zgodził się jednak z tym stanowiskiem wskazując, że wykonywanie zadań własnych na podstawie umów cywilnoprawnych przesądza o uznaniu organu władzy publicznej za podatnika VAT. Z gminą zgodziły się natomiast sądy obu instancji. NSA powołując się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że w przypadku, gdy czynności nie mają komercyjnego charakteru, tj. nie są ukierunkowane na osiągnięcie zysku, to nie można uznać, że gmina działa jako podatnik VAT. Ponadto, w związku z możliwością różnej interpretacji przepisu należy przyjąć tę korzystną dla podatnika zgodnie z zasadą in dubio pro tributario.

Nie zawsze da się odzyskać nienależnie potrącony VAT

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-06-12
Michał Culepa

W wyroku z 8 czerwca 2017 r. (sygn. akt V CSK 563/16) Sąd Najwyższy orzekł, że jeżeli gmina pobrała i uiściła podatek VAT od sprzedaży nieruchomości, bazując na dominującej, fiskalnej wykładni, to o bezpodstawnym wzbogaceniu po stronie gminy nie może być mowy. Sprawa dotyczyła sfinalizowanej w latach 2005 i 2008 sprzedaży działek przez gminę pod działalność turystyczno-hotelową. Zgodnie z obowiązującą w tych czasach praktyką i linią orzeczniczą, kupujący otrzymali faktury z podatkiem VAT. W 2014 r. nastąpiła zmiana linii orzeczniczej, na której podstawie gmina nie powinna naliczyć podatku VAT, ponieważ gdy dochodzi do zbycia przez gminę nieruchomości nabytych w drodze spadkobrania, darowizny lub z mocy prawa, gmina nie działa jako podatnik VAT. Powołując się na nową linię, nabywcy nieruchomości zażądali zwrotu uiszczonego przez nich w cenie podatku VAT. Sprawa trafiła do sądu powszechnego , ponieważ podstawa prawna dotyczyła bezpodstawnego wzbogacenia po stronie gminy. Sądy obu instancji, a także Sąd Najwyższy nie zgodziły się ze stanowiskiem nabywców. Sąd Najwyższy stwierdził, że gmina właściwie naliczyła podatek VAT do ceny sprzedaży, zgodnie z obowiązującą w tamtym czasie linią orzeczniczą i praktyką, ponieważ brak zastosowania się do panującej linii mógł spowodować naruszenie obowiązujących przepisów podatkowych. Poza tym, jak wskazał Sąd Najwyższy, gmina rozliczyła i odprowadziła podatek do budżetu państwa, tak więc wyzbyła się jakichkolwiek korzyści.

Sprzedawca skorzysta z preferencji, jeśli nabywca wywiezie towar z Polski

Rzeczpospolita, 2017-06-12
Łukasz Groń

Podatnik dokonujący sprzedaży na rzecz unijnego kontrahenta jest zobowiązany do jej wykazania w deklaracji ze stawką krajową, jeśli towar będzie w dalszym ciągu składowany w polskim magazynie. Będzie miał on natomiast prawo do zastosowania zerowej stawki i korekty deklaracji już po przemieszczeniu towaru do innego państwa członkowskiego. Tak wynika z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 lutego 2017 r. (sygn. 0461-ITPP3.4512.878.2016.2.MZ). Z wnioskiem o interpretację zwróciła się spółka dokonująca wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT), która dysponując właściwą dokumentacją, tj. specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentami przewozowymi, opodatkowuje te transakcje preferencyjną stawką 0 proc. Towary są odbierane przez jej kontrahentów bezpośrednio z polskiego magazynu. W niektórych sytuacjach spółka zawiera umowy skutkujące przeniesieniem własności jeszcze zanim towary opuszczą magazyn – oczekują one wówczas na odbiór w magazynie spółki, przy czym data transportu nie jest spółce znana. Zdaniem spółki ma ona prawo do zakwalifikowania transakcji jako WDT opodatkowanej zerową stawką już w momencie zawarcia umowy sprzedaży. Organ podatkowy nie zgodził się jednak ze spółką wskazując, że jeśli przy sprzedaży nie dojdzie do przemieszczenia towarów do innego państwa członkowskiego to spółka będzie zobowiązana do opodatkowania transakcji według właściwej stawki krajowej. Prawo do zastosowania preferencyjnej stawki i korekty deklaracji powstanie natomiast w momencie wywozu towarów poza terytorium kraju oraz przy spełnieniu określonych warunków, jakim jest m.in. konieczność posiadania odpowiedniej dokumentacji.

Odlicza tylko ten, kogo dane widnieją na dokumencie

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-06-12
Patrycja Dudek

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1830/15) jeżeli zakupy dotyczące wydatków inwestycyjnych zostały dokonane przez wspólnika spółki i na niego została wystawiona faktura, przed wpisaniem spółki do Krajowego Rejestru Sądowego, to spółka nie odliczy podatku zawartego w cenie. Stan faktyczny dotyczył spółki komandytowej, której wspólnik dokonał zakupów przed wpisaniem spółki do Krajowego Rejestru Sądowego. Fakturę wystawiono na wspólnika. Spółka chciała odliczyć VAT od zakupów już po dokonaniu rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym, tłumacząc, że jeżeli zakupy zostały wykorzystane w celu wykonywania przez spółkę działalności gospodarczej to spółka może dokonać odliczenia podatku z faktury otrzymanej przed jej rejestracją. Ze stanowiskiem spółki nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie twierdząc, że odliczyć podatek może jedynie podmiot widniejący na fakturze. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stanął po stronie spółki, twierdząc, że prawo do odliczenia ma podmiot będący czynnym podatnikiem VAT w momencie odliczenia i wykazujący, że towary zostały nabyte w celu wykonywania działalności gospodarczej. NSA stanął jednak po stronie fiskusa, twierdząc, że podmiot chcący dokonać odliczenia VAT musi być zbieżny z podmiotem widniejącym na fakturze.

Darowizna nie będzie kosztem mimo przychodu

Rzeczpospolita, 2017-06-12
Wojciech Kańtor

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 marca 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 1241/16) przekazane darowizny nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, nawet jeśli wydatek ten jest uwzględniany w bazie kosztowej dla ustalenia wynagrodzenia za świadczone usługi marketingowe. Sprawa dotyczyła spółki należącej do koncernu farmaceutycznego, która w ramach usług marketingowych dla spółek z grupy dokonuje darowizn rzeczowych i pieniężnych na rzecz instytucji zajmujących się ochroną zdrowia. Wynagrodzenie za świadczone usługi ustalane jest na podstawie metody „koszt plus”, przy uwzględnieniu m.in. wydatków związanych z darowiznami. Zdaniem spółki ma ona prawo do uwzględnienia w kosztach podatkowych tych wydatków skoro ich dokonanie ma związek z prawidłowym świadczeniem usług marketingowych, wobec czego przekładają się również na uzyskiwany przychód. Fiskus doszedł do innych wniosków. W jego ocenie fakt, że wydatki z tytułu darowizny są uwzględniane w obliczaniu wynagrodzenia należnego od podmiotów powiązanych, nie powoduje możliwości ich uwzględnienia w kosztach podatkowych. Nadal znajduje bowiem zastosowanie przepis wykluczający z kosztów darowizny.

Zyski starych SKA też bez zwolnienia podatkowego

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-06-13
Patrycja Dudek

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1214/15) nawet w przypadku, gdy dokonano zmiany formy prawnej spółki przed 1 stycznia 2014 r., to dochodzi do opodatkowania dywidend wypłacanych z zysków spółki komandytowo-akcyjnej przez jej następców prawnych. Oprócz zmian przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2014 r., gdzie spółki komandytowo-akcyjne stały się podatnikiem PDOP, dodano również zapis, że zwolnieniem nie jest objęty zysk akcjonariuszy osiągnięty przez spółkę komandytowo-akcyjną przed zmianą przepisów. Stan faktyczny dotyczył spółki, która powstała w wyniku przekształcenia spółki komandytowo-akcyjnej w spółkę akcyjną przed 1 stycznia 2014 r. Spółka będąca akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej dochodziła zwolnienia z podatku dywidendy, która miała być jej wypłacona. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie zgodził się ze stanowiskiem spółki, twierdząc że nie można zastosować prawa do zwolnienia gdy następca prawny spółki przekształconej przed 1 stycznia 2014 r. w inną spółkę kapitałową, wypłaca dywidendę z wypracowanego zysku przez spółkę komandytowo-akcyjną przed 1 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, stwierdził że dywidenda powinna być zwolniona, ponieważ spółka została przekształcona przed 1 stycznia 2014 r. NSA stanął po stronie fiskusa twierdząc, że potwierdzenie stanowiska WSA byłoby dyskryminacją spółek komandytowo-akcyjnych, które powstały po 1 stycznia 2014 r.

Koszty autorskie: czas pracy trzeba dobrze udokumentować

Rzeczpospolita, 2017-06-13
Mateusz Maj

Z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 czerwca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB2-3.4011.25.2017.1.HK) wynika, że ustalenie na stałe proporcji między wynagrodzeniem za pracę twórczą a wynagrodzeniem za pozostałe obowiązki pracownicze nie daje prawa do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Sprawa dotyczyła firmy, której pracownicy zajmowali się tworzeniem gier komputerowych chronionych prawem autorskim. Celem zmiany sposobu potrącania kosztów podatnik planuje wyodrębnienie procentowe w wynagrodzeniu części odnoszącej się do przeniesienia przez pracowników na pracodawcę praw autorskich. Proporcja ta różniłaby się w zależności od stanowiska, a czasem nawet pomiędzy poszczególnymi pracownikami zajmującymi to samo stanowisko. Byłaby ustalana na podstawie rzeczywistego wkładu twórczego w tworzone gry. Ponadto, pracodawca posiadałby imienne dokumenty wskazujące zakres obowiązków pracownika oraz szacowany czas poświęcony na zadania twórcze, podpisywane przez pracownika i jego przełożonego. Dokumenty te podlegałyby corocznej aktualizacji. W systemie znajdowałyby się natomiast zaewidencjonowane efekty twórcze pracy danego pracownika. Fiskus uznał jednak, że w tak opisanym stanie faktycznym pracodawca nie może stosować podwyższonych zryczałtowanych kosztów autorskich ze względu na fakt, że wyliczone wynagrodzenie jest jedynie wartością hipotetyczną. Konieczne jest comiesięczne określenie wartości wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich.

Apartamenty turystyczne są objęte stawką 23 proc.

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-06-14
Patrycja Dudek

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1671/15) do lokali używanych w celach wypoczynkowych lub rekreacyjnych nie ma zastosowania preferencyjna stawka 8% VAT, tak jak ma to miejsce w budownictwie mieszkaniowym (lokale do 150 mkw). Stan faktyczny dotyczył spółki, która wybudowała 120 apartamentów o powierzchni nie większej niż 150 mkw. Każdy z wybudowanych lokali spełniał techniczne warunki lokalu mieszkalnego, miał wyodrębnioną własność i był odrębnym przedmiotem dostawy. Od nabywcy zależało to w jaki sposób wykorzystywał nabyty lokal, czy do zamieszkania czy w celach wynajmu lub rekreacyjnych. Apartamenty wybudowane przez spółkę zostały zdefiniowane jako lokale użytkowe w wydanym przez Starostę zaświadczeniu. Apartamenty znajdowały się w zespole budynków, który należał do kategorii zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego. Pomimo decyzji Starosty spółka uważała, że będzie mogła skorzystać z preferencyjnej stawki. Dyrektor Izby Skarbowej nie zgodził ze stanowiskiem spółki powołując się na zaświadczenie Starosty. Stanowisko fiskusa potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie stwierdzając, że o tym czy lokale mają charakter mieszkalny decyduje zaświadczenie Starosty i akt notarialny, a nie fakt że lokale spełniają pod względem technicznym warunki lokali mieszkalnych. Stanowisko WSA potwierdził NSA.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z 27 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1806/15)

Jeżeli podatnik ustanawia pełnomocnika do reprezentowania jego interesów (praw i obowiązków) w postępowaniu kontrolnym, oznacza to, że jest on uprawniony do reprezentowania strony (podatnika) we wszystkich czynnościach tego postępowania, które nie wymagają jej osobistego udziału, w tym do odbierania zawiadomień wystosowanych w trybie art. 70c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.).

Wyrok NSA z 25 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1226/15)

W stanie prawnym obowiązującym przed 15 lipca 2016 r. organy podatkowe, działając na podstawie art. 199a § 2 O.p. nie mogły pozbawiać podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego, z potwierdzonym aktem notarialnym, nabyciem nieruchomości, tylko z tego powodu, że uznały tę czynność za pozorną. Brak możliwości stwierdzenia nieważności tej transakcji nie wykluczał jednak, w przypadku stwierdzenia nadużycia prawa, możliwości zakwestionowania prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c) ustawy o VAT.