Przegląd prasowych informacji podatkowych
Cel mieszkaniowy może mieć również firma
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-12-12
Agnieszka Pokojska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 grudnia 2016 r. (sygn. 2461-IBPP2.4512.713.2016.2.WN), usługa najmu lokali świadczona pośrednikom podlega zwolnieniu od podatku VAT, jeżeli lokal będzie wykorzystany przez podnajemcę wyłącznie na cele mieszkaniowe. W opisie zdarzenia przyszłego wnioskodawca wskazał, że planuje zawarcie umów z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w zakresie wynajmowania mieszkań. Dodatkowo, wnioskodawca zaznaczył, że w treści umów z pośrednikami oraz podnajemcami znajdzie się zapis, że lokale o charakterze mieszkalnym będą wynajmowane wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca miał wątpliwości, czy w takim przypadku usługa wynajmu podlega zwolnieniu od podatku VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zajął korzystne dla wnioskodawcy stanowisko. Organ zaznaczył, że zwolnienie uwarunkowane jest tym, by w umowach zawartych z pośrednikami oraz podnajemcami zapisano, że najem dotyczy lokalu o charakterze mieszkalnym, który może być wykorzystywany jedynie w celach mieszkaniowych.
Spłata hipotek od nabytych nieruchomości nie jest kosztem
Rzeczpospolita, 2016-12-12
Joanna Lis
Z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 20 września 2016 r. (sygn. akt I SA/Po 208/16) wynika, że podatnik nie uwzględni w kosztach uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę hipotek. W analizowanej sprawie spółka dokonała zakupu budynku przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej, który był obciążony hipotekami, co znalazło swoje odzwierciedlenie w cenie nabycia (była ona pomniejszona o wartość hipotek). Hipoteki stały się następnie przedmiotem sprzedaży dokonanej przez bank na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego, a ten z kolei uzyskał orzeczenie sądowe zobowiązujące spółkę do ich spłaty. Jako że nieuregulowanie zobowiązania prowadziłoby do zajęcia komorniczego podatniczka dokonała wpłaty umówionej kwoty powodując tym samym wykreślenie hipotek. Jej zdaniem wydatek ten był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, dlatego należy go uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu. Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji celem potwierdzenia prawidłowości przyjętego przez nią stanowiska. Fiskus uznał je jednak za błędne wskazując, że rzeczowe zabezpieczenie wierzytelności jakim jest hipoteka należy traktować podobnie jak poręczenie i gwarancję bankową, które są wyłączone wprost przez ustawę z kosztów podatkowych. Spółka nie przekonała także WSA w Poznaniu – podzielił on zdanie organu podatkowego i stwierdził, że charakter zobowiązania hipotecznego jest zbliżony do poręczenia lub gwarancji podatkowej, co przesądza o niemożliwości uwzględnienia wydatków poniesionych na spłatę hipoteki w kosztach podatkowych spółki.
Odliczenie w podatkach szybsze niż w księgach
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-12-12
Jakub Pawłowski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 grudnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 2221/16) uznał, że momentu ujęcia kosztów dla celów podatkowych nie należy określać na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Komentowane orzeczenie zapadło w sprawie spółki świadczącej usługi telekomunikacyjne. Na podstawie odpowiedniej umowy spółce został przyznany dostęp do zakresu częstotliwości radiowych. Wydatki poniesione na opłaty za rezerwację częstotliwości spółka planowała ująć w kosztach uzyskania przychodów. W jej ocenie, nie budzi wątpliwości, że wydatki te są powiązane z możliwością prowadzenia działalności na rynku usług telekomunikacyjnych, a ich ponoszenie warunkuje uzyskanie przychodów. Kwestią sporną był moment zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem spółki, koszty te powinny być potrącalne w dacie ich poniesienia, czyli w dniu wykonania przelewu bankowego. Podejście to zostało zakwestionowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, który wskazał dzień wykazania kosztów w księgach rachunkowych spółki jako moment uznania wydatku za koszt podatkowy. Zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, jak i NSA, stwierdziły, że dla ustalenia dnia poniesienia kosztu nie można odwoływać się do zasad wynikających z ustawy o rachunkowości.
Oświadczenie firmy wystarczy
Rzeczpospolita, 2016-12-14
Mateusz Maj
Oświadczenie kontrahenta o spełnieniu przez niego warunków określonych w ustawie uprawnia do zastosowania zerowej stawki przy sprzedaży usług na jego rzecz – takie wnioski płyną z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 grudnia 2016 r. (sygn. akt III SA/Wa 1032/16). Spółka prowadząca działalność w branży hotelowej świadczyła usługi na rzecz linii lotniczych oferujących głównie przeloty międzynarodowe, które to usługi polegały na obsłudze pasażerów w przypadku opóźnień w lotach wynikających z problemów technicznych lub złych warunków pogodowych. Tego rodzaju usługi korzystają z preferencyjnej stawki VAT wynoszącej 0 procent pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentacji jednoznacznie potwierdzającej spełnienie przez kontrahenta wymogów określonych w przepisie. Spółka była zdania, że uzyskanie oświadczenia przewoźnika lotniczego jest w tym zakresie wystarczające i zwróciła się do fiskusa o potwierdzenie. Organ podatkowy stwierdził jednak, że takie oświadczenie nie może być uznane za dokumentację uprawniającą do zastosowania preferencyjnej stawki. Spółka zaskarżyła interpretację do WSA w Warszawie argumentując, że nie ma ona możliwości pozyskania innych dokumentów, które przedstawiałyby informacje potwierdzające spełnienie określonych warunków przez linię lotniczą. Skład orzekający uwzględnił skargę uznając, że przepisy nie wskazują szczegółowych wymogów w zakresie dokumentacji, dlatego oświadczenie posiadane przez spółkę jest dokumentem wystarczającym do uzyskania prawa do zastosowania zerowej stawki podatku.
Elewator może być opodatkowany jak budowla
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-12-14
Łukasz Zalewski
Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2016 r. (sygn. akt II FSK 1741/16), przy dokonywaniu kwalifikacji obiektu jako budynek należy mieć na uwadze również pełnioną przez niego funkcję. Rozstrzygnięcie dotyczyło spółki, która na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości (PON) zakwalifikowała elewatory zbożowe jako budowle. Organy podatkowe stwierdziły, że elewatory te powinny podlegać opodatkowaniu PON według zasad określonych dla budynku. W ich ocenie za taką kwalifikacją obiektów przemawia ich trwałe związanie z gruntem, wydzielenie z przestrzeni oraz posiadanie dachu i fundamentów. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie przyznał rację spółce, wskazując, że ustalenie czy mamy do czynienia z budynkiem czy budowlą wymaga odniesienia się także do funkcji danego obiektu budowlanego. Stanowisko to podtrzymał NSA, który podkreślił, że ocena czy dany obiekt stanowi budynek nie powinna opierać się wyłącznie na analizie ustawowych cech budynku. Przeznaczenie obiektu, jego wyposażenie i sposób wykorzystania są zdaniem NSA równie istotnymi kryteriami klasyfikacyjnymi. W konsekwencji, elewator będący częścią instalacji służącej przesyłowi i magazynowaniu zboża, wyposażony w sposób umożliwiający mu wykonywanie tych funkcji, spełnia definicję budowli.
Faktura od menedżera z własną firmą była pusta
Rzeczpospolita, 2016-12-15
Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 grudnia 2016 r. (sygn. akt I FSK 742/15) orzekł, że spółka nie odliczy podatku naliczonego wynikającego z faktury od kontrahenta, który jest jednocześnie członkiem zarządu spółki, jeśli zakres obowiązków wskazany w umowie o pracę pokrywa się z zakresem z umowy o współpracę. Organ podatkowy po przeprowadzeniu kontroli podatkowej w spółce zajmującej się budową statków zakwestionował jej prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych przez prezesa spółki, które dokumentowały usługi doradztwa technicznego, ponieważ w jego ocenie dotyczyły one czynności wykonywanych przez prezesa z tytułu umowy o pracę. Zdaniem fiskusa faktury nie uwzględniały rzeczywistych czynności, dlatego też należało je uznać za puste, co potwierdza chociażby fakt, że członek zarządu jako specjalista od armatury statku nadzorował w ramach kontraktu tych samych pracowników, którzy podlegali mu w związku z funkcją pełnioną przez niego w spółce na podstawie umowy o pracę. Spółka zaskarżyła decyzję organu podatkowego, ale zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku jak i NSA ją oddaliły. Z analizy treści umowy o pracę jak i faktur wynika bowiem, że czynności były w rzeczywistości wykonywane na podstawie umowy o pracę, a podatnik nie udowodnił, że zakres czynności wykonywanych w związku z przyjęciem zlecenia na realizację usługi różnił się od jego pracowniczych obowiązków.
Obniżenie składek wypadkowych sposobem na oszczędności
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-12-16
Małgorzata Dankowska, Beata Czarnecka
Jeszcze tylko do 2 stycznia 2017 r. płatnicy składek na ubezpieczenie społeczne mogą obniżyć wysokość odprowadzanych składek wypadkowych i ubiegać się o zwrot nadpłaconych składek z ostatnich dziesięciu lat. Od 2 stycznia 2017 r. będzie można starać się o zwrot nadpłaty wyłącznie z pięciu lat wstecz. Zmiany te wynikają z nowelizacji przepisów, w wyniku której od 1 stycznia 2012 r. skróceniu do 5 lat uległ okres przedawnienia dla należności z tytułu składek. W ustawie znalazł się jednak przepis przejściowy, dzięki któremu do końca 2016 r. istnieje możliwość odzyskania kwoty nadpłaconych składek nawet za 10 lat wstecz. Nadpłata składki wypadkowej występuje, gdy płatnik składek przekaże zawyżoną kwotę na poczet składek, a także gdy Zakład Ubezpieczeń Społecznych popełni błąd w rozliczeniu płatnika. Nadpłata może wystąpić również w wyniku zamierzonego działania płatnika, polegającego na zapłacie zbyt wysokich składek wypadkowym w celu uchronienia się przed konsekwencjami ewentualnej niedopłaty. Wysokość składki może zostać zweryfikowana i obniżona, jeżeli w przedsiębiorstwie dokonano inwestycji w bezpieczeństwo i higienę pracy, które wpłynęły na zmniejszenie liczby wypadków przy pracy.
Firmowe darowizny na celowniku fiskusa
Rzeczpospolita, 2016-12-16
Przemysław Wojtasik
Minister Finansów w dniach 14 i 16 listopada 2016 r. zmienił na niekorzyść podatników interpretacje dotyczące uzyskania przychodu przez wspólników spółki osobowej, którzy przekazują na jej rzecz majątek (sygn. DD9.8220.2.217.2016.JQP.SKT, sygn. DD9.8220.2.235.2016.JQP.SKT). Dotychczas fiskus uznawał, że w takim przypadku przychód nie powstaje, ponieważ nie ma w rzeczywistości drugiego podmiotu w takiej transakcji – wspólnik daruje majątek niejako sam sobie. Zmienione interpretacje dotyczyły przekazania znaków towarowych na rzecz spółki jawnej oraz spółki komandytowej. Znaki te były wytworzone w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, dlatego przedsiębiorcy nie mogli uwzględnić odpisów amortyzacyjnych w kosztach podatkowych. Z tego też względu dokonali darowizny znaków na rzecz spółek osobowych, których byli wspólnikami, co skutkowało zniesieniem ograniczenia możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu. Sama transakcja darowizny nie powodowała ponadto powstania przychodu po stronie wspólnika przekazującego majątek, dlatego rozwiązanie to było bardzo korzystne podatkowo. Minister Finansów stwierdził jednak, że w takich sytuacjach należy uznać, że przychód w wysokości wartości świadczenia powstaje po stronie spółki, z którego musi rozliczyć się także osoba dokonująca rozporządzenia majątkiem.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 25 listopada 2016 r. (sygn. akt II FSK 2883/14)
Wykładnia językowa uzupełniona systemową i celowościową art. 15b ust. 1 ustawy z dnia15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) prowadzi do wniosku, że zbycie/cesja wierzytelności przez kontrahenta na rzecz banku i otrzymanie przez kontrahenta wynagrodzenia od banku z tego tytułu może zostać uznane za czynność tożsamą z uregulowaniem kwoty wynikającej z faktury (rachunku), umowy albo innego dokumentu, o którym mowa w tym przepisie.
Wyrok WSA w Warszawie z 18 listopada 2016 r. (sygn. akt III SA/Wa 2179/15)
Funkcja gwarancyjna prawa podatnika do terminowego zwrotu podatku VAT w przypadku pozytywnej weryfikacji skutkuje powinnością organu do wypłaty odsetek w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub rozłożeniu na raty, również w przypadku przedłużenia terminu zwrotu powyżej 25 dni od dnia złożenia wniosku do dnia faktycznego zwrotu. Przetrzymywanie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym stanowi nieuzasadnione kredytowanie budżetu przez podatników, za które należy się wynagrodzenie w postaci odsetek.