Przegląd podatkowy (13 – 17 lutego 2017 r.)

Przegląd prasowych informacji podatkowych

Przewodnik po dokumentacji cen transferowych 2017

Rzeczpospolita, 2017-02-15
Publikacja zbiorowa doradców podatkowych TPA Poland

W dniu 15 lutego 2017 r. ukazał się opracowany przez ekspertów z TPA Poland przewodnik po dokumentacji cen transferowych, prezentujący w sposób kompleksowy różne aspekty związane z tym zagadnieniem, z uwzględnieniem znaczących zmian, które weszły w życie 1 stycznia 2017 roku. Tematyka warunków transakcji realizowanych z podmiotami powiązanymi stała się obszarem wzmożonego zainteresowania fiskusa, dlatego celem naszych ekspertów było szczegółowe przedstawienie kwestii związanych z nowymi obowiązkami przedsiębiorstw w zakresie cen transferowych. Przewodnik ten w możliwie wyczerpujący sposób odpowiada na większość pytań dotyczących sporządzania dokumentacji podatkowych na nowych zasadach, które dotyczą transakcji realizowanych z podmiotami powiązanymi od 2017 r.

Premie dla twórców też z 50-proc. kosztami uzyskania przychodu

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-02-13
Patrycja Dudek

Zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2017 r. (sygn. akt II FSK 8/15) do premii wypłacanej pracownikom wykonującym pracę twórczą można stosować koszty uzyskania przychodów w wysokości 50%. Wyrok zapadł w sprawie firmy z branży marketingowej, której pracownicy mieliby dzielić czas pracy w równym stopniu pomiędzy działalność twórczą a zadania administracyjne. Oprócz wynagrodzenia podstawowego i ryczałtu za przeniesienie na pracodawcę autorskich praw majątkowych, w umowach o pracę zostałyby przewidziane premie o charakterze uznaniowym. Otrzymywaliby je pracownicy, którzy wykazaliby się szczególnym zaangażowaniem w procesie tworzenia utworu bądź gdyby utwór miał mieć istotne znaczenie dla pracodawcy. Dyrektor Izby Skarbowej zakwestionował prawo spółki do pobierania zaliczek na podatek dochodowy z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% w odniesieniu do premii. Organ uznał, że premia ma charakter uznaniowy i nie istnieje bezpośredni związek między nią a pracą twórczą pracowników. Sprawa znalazła swój finał w NSA, który stwierdził, że premia wypłacana pracownikowi ma niekwestionowany związek z wytworzeniem utworu i powinna być opodatkowana na tych samych zasadach jak wynagrodzenie za jego stworzenie.

Jak określić dochód przy zwolnieniu z długu podmiotu powiązanego

Rzeczpospolita, 2017-02-13
Wojciech Kańtor

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 grudnia 2016 r. (sygn. akt III SA/Wa 2900/15) orzekł, że czynność zwolnienia z długu przedsiębiorstwa powiązanego może generować ryzyko oszacowania dochodu. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki, która zamierzała umorzyć dług zależnej spółce z tytułu udzielonych wcześniej pożyczek. Jej zdaniem tego rodzaju transakcja nie prowadzi do powstania przychodu ze zbycia praw majątkowych, dlatego też niemożliwe jest określenie jej ceny. Z tego względu przepis dotyczący doszacowania dochodu w przypadku zastosowania nierynkowych warunków nie znajdzie zastosowania w analizowanej sytuacji. Zarówno fiskus jak i WSA w Warszawie nie zgodziły się jednak z argumentacją spółki uznając, że gdy podmioty powiązane ustalą nierynkowe warunki w efekcie czego nie wykażą należytych dochodów, organ podatkowy ma prawo określić dochód spółki przy uwzględnieniu warunków, które ustaliłyby podmioty niepowiązane. Z wyroku wynika więc, q q że zwolnienie podmiotu powiązanego z obowiązku spłaty pożyczki w ramach konstrukcji cywilnej zwolnienia z długu może zostać uznane za działanie nierynkowe i wiązać się z ryzykiem doszacowania dochodu.

Polskie przepisy podatkowe mogą być niezgodne z unijnymi

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-02-13
Mariusz Szulc, Agnieszka Pokojska

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 9 lutego 2017 r. (sygn. akt C-21/16) uznał, że uprawnienie podatnika do zastosowania zerowej stawki VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powinno być uwarunkowane tym, czy kontrahent został zarejestrowany dla celów VAT-UE. Spór powstał między portugalskim oddziałem spółki holenderskiej a portugalskim organem podatkowym, który zakwestionował prawo podatnika do rozliczania stawki VAT 0% od transakcji, które były kwalifikowane przez podmiot jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Organ wskazał, że kontrahent nie miał statusu zarejestrowanego podatnika wewnątrzwspólnotowego w momencie dokonania transakcji i nie został wpisany do unijnej bazy VIES. TSUE orzekł jednak, że posiadanie numeru identyfikacyjnego VAT-UE nie jest warunkiem do zastosowania stawki 0 proc na gruncie dyrektywy unijnej. Trybunał podkreślił, że kluczowe dla zastosowania stawki zerowej jest to, że transakcja faktycznie została zrealizowana, towar uległ przemieszczeniu do innego kraju, a fakt ten mógł zostać bez trudu potwierdzony przez organy podatkowe. Eksperci przekonują, iż przedmiotowe orzeczenie może mieć istotne znaczenie również dla polskich podatników, gdyż przepisy polskiej ustawy o VAT przewidują identyczny warunek dla zastosowania zerowej stawki VAT, tj. potwierdzenie numeru VAT-UE kontrahenta na dzień dokonania transakcji.

Podatek od tego, kto faktycznie otrzymuje opłatę licencyjną

Rzeczpospolita, 2017-02-14
Mateusz Maj

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 lutego 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 595/16) orzekł, że dla określenia obowiązku poboru podatku u źródła i zastosowania odpowiedniej umowy międzynarodowej kluczowe jest ustalenie rzeczywistego beneficjenta wypłaty. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki, która wykorzystuje znak towarowy będący własnością podmiotu z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Opłata licencyjna z tego tytułu miała być uiszczana przez niemiecką spółkę pełniącą funkcję pośrednika w płatnościach, która przez pewien okres pokrywała te należności z własnych środków w związku z kwestionowaniem ich wysokości przez polską spółkę. Po rozwiązaniu sporu dotyczącego kwoty należnej amerykańskiemu podmiotowi, polski podatnik musiał zwrócić niemieckiej spółce sumę wyłożonych przez nią pieniędzy, co spowodowało powstanie wątpliwości w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła. Spółka uważała, że w danym stanie faktycznym nastąpi jedynie płatność z tytułu rozliczenia z niemieckim podmiotem, a nie zapłata należności licencyjnych, dlatego w sprawie nie znajdzie zastosowania ani polsko-amerykańska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, ani umowa polsko-niemiecka. Zarówno fiskus jak i WSA w Warszawie odmówiły racji spółce. W ocenie sądu nie jest bowiem istotne, że opłaty licencje zostały już wcześniej uregulowane przez niemieckiego pośrednika. Znaczenie ma natomiast fakt, iż rzeczywistym beneficjentem wpłaconych niemieckiemu podmiotowi kwot jest spółka amerykańska, dlatego też należy pobrać podatek z uwzględnieniem polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Poddasze też jest opodatkowane

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-02-15
Łukasz Zalewski

Dla ustalenia, czy poddasze spełnia warunki do uznania go za kondygnację dla celów podatkowych należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia. Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2017 r. (sygn. akt II FSK 3957/14). W danym stanie faktycznym, prezydent miasta przyjął, że poddasze o powierzchni 21,5 mkw. nie stanowi kondygnacji i nie powinno zostać wliczone do opodatkowanej powierzchni budynku. Swoje stanowisko oparł na opinii biegłego, który posłużył się definicją kondygnacji zawartą w rozporządzeniu ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. (Dz.U. z 2002 r. nr 75, poz. 690). Podatnicy będący przedsiębiorcami, nie zgodzili się z decyzją prezydenta miasta ustalającą wysokość podatku z pominięciem poddasza, wskazując, że przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie odsyłają do definicji kondygnacji na gruncie prawa budowlanego. Ich zdaniem poddasze powinno podlegać opodatkowaniu stawką właściwą dla działalności gospodarczej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie nie przychylił się jednak do argumentów podatników, podkreślając, że organ może bazować na opinii biegłego, na podstawie której poddasze nie spełniało norm budowlanych. Inaczej orzekł NSA, który podkreślił, że ustawa podatkowa odsyła do przepisów prawa budowlanego wyłącznie dla określenia definicji budynku i obiektu budowlanego. Ponadto, uregulowanie zasad ustalania podstawy opodatkowania w rozporządzeniu byłoby sprzeczne z Konstytucją, która nakazuje zachowanie formy ustawy dla normowania elementów konstrukcyjnych podatków. Zgodnie zatem z wykładnią językową pojęcie kondygnacji obejmuje również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

Postój z przeróbką wykluczy eksport

Rzeczpospolita, 2017-02-15
Aleksandra Tarka

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 lutego 2017 r. (sygn. akt I FSK 628/15) orzekł, że przerwanie transportu oraz przetworzenie towaru w innym kraju unijnym uniemożliwia kwalifikację dostawy jako eksportu towarów z terytorium Polski. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki dostarczającej do norweskiego kontrahenta pręty, które na jednym z etapów transportu przechodziły nieskomplikowany proces obróbki w zakładzie produkcyjnym na Litwie (wykonanie łączenia na obu końcach prętów). Zdaniem spółki zrealizowaną w ten sposób dostawę należy kwalifikować jako eksport opodatkowany preferencyjną stawką 0%. Organ podatkowy nie zgodził się ze spółką stwierdzając, że w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do eksportu towarów, ponieważ są one przetwarzane na Litwie, w związku z czym niespełniony jest warunek nieprzerwanego transportu. Organ podkreślił, że jedynie przerwa o charakterze logistycznym nie miałaby wpływu na kwalifikację dostawy, co nie ma miejsca w analizowanym przypadku, ponieważ na Litwie dokonywana jest obróbka towaru zmieniająca charakterystykę techniczną i specyfikację celną wyrobu. Pogląd zaprezentowany przez fiskusa podzieliły również sąd pierwszej instancji oraz NSA. Przerwa w transporcie i przetworzenie towaru skutkuje koniecznością uznania, że eksport nastąpił z terytorium Litwy, a nie z terytorium Polski jak twierdzi spółka, co oznacza brak prawa do zastosowania zerowej stawki VAT.

Jeśli nie ma przepisu, to wykładnia musi być na korzyść podatnika

Rzeczpospolita, 2017-02-15
Aleksandra Tarka

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 grudnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Sz 1092/16) wypłata wynagrodzenia za umorzone udziały w formie niepieniężnej przez likwidowaną spółkę nie skutkuje powstaniem po jej stronie przychodu. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki planującej przekazanie majątku w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa w związku z dobrowolnym umorzeniem udziałów za wynagrodzeniem przeprowadzanym z uwagi na postepowanie likwidacyjne. Spółka zapytała organ podatkowy czy to zdarzenie będzie wiązało się z powstaniem po jej stronie przychodu do opodatkowania. Fiskus uznał, że tak, ponieważ w rezultacie tej czynności dojdzie do uregulowania zobowiązania z tytułu umorzenia udziałów poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego, czyli przekazania majątku spółki, co rodzi obowiązek podatkowy na gruncie PDOP. Takiego stanowiska nie potwierdził WSA w Szczecinie, który zwrócił uwagę, że w analizowanym stanie faktycznym strony nie zawarły żadnej umowy o charakterze wzajemnym. Likwidowana spółka nie otrzymuje zatem od wspólnika żadnego przysporzenia majątkowego w związku z przekazywanym mu majątkiem, który to pogląd potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 stycznia 2015 r. (sygn. akt II FSK 2844/12) odnoszący się również do aktualnego stanu prawnego. Ze względu więc na obowiązującą zasadę rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika nie można uznać, że po stronie spółki powstanie obowiązek podatkowy z uwagi na planowaną czynność przekazania majątku, skoro przepisy nie przewidują wprost powstania przychodu na skutek zapłaty za umarzane udziały w formie niepieniężnej.

Skarbówka też poczeka na zwrot podatku

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-02-16
Patrycja Dudek

W wyroku z dnia 15 lutego 2017 r. (sygn. akt I FSK 964/15) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że podatnik wynajmujący na cele mieszkaniowe wybudowane przez siebie lokale, które pierwotnie były przeznaczone na sprzedaż, może zwrócić odliczony VAT w okresie 10-letnim. Przedsiębiorca w trakcie budowy budynku usługowo-mieszkalnego dokonywał odliczeń podatku VAT od nabywanych materiałów budowlanych w pełnej wysokości, ponieważ niektóre pomieszczenia miały być wykorzystywane w prowadzeniu przez niego działalności opodatkowanej, a pozostała część budynku miała zostać sprzedana. Zmienił on jednak przeznaczenie części budynku ze sprzedaży na wynajem na cele mieszkaniowe, który jest zwolniony z opodatkowania VAT. Lokale zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych w firmie prowadzonej przez podatnika. W związku z tym podatnik musiał dokonać korekty podatku odliczonego w trakcie realizacji inwestycji, przypadającego ostatecznie na działalność podlegającą zwolnieniu. Istota sporu dotyczyła okresu, w którym podatnik zobowiązany był do zwrotu podatku. Podatnik uważał, że korekta podatku naliczonego w odniesieniu do nieruchomości stanowiących środek trwały i podlegających amortyzacji jest dokonywana w okresie 10-letnim. Organ twierdził jednak, że podatek powinien zostać skorygowany jednorazowo, z uwagi na fakt, że pomieszczenia nigdy nie były wykorzystywane do żadnej czynności opodatkowanej. Podobne stanowisko zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach. NSA przyznał rację podatnikowi, że w danym przypadku doszło do zmiany przeznaczenia dobra inwestycyjnego i podatnik spełnia ustawowe przesłanki, które uprawniają go do korekty VAT w okresie 10-letnim.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z 2 lutego 2017 r. (sygn. akt II FSK 3935/14)

1. Do długów funkcjonalnie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 4a pkt 2 u.p.d.o.p. nie mogą być zaliczone zobowiązania względem właścicieli z tytułu udziału w zyskach jak i uznane zobowiązania wynikające ze stosunków publicznoprawnych.
2.Błędne przyjęcie przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych dodatniej wartości firmy (art. 16 g ust. 10 pkt 1 u.p.d.o.p.) upoważnia organy podatkowe do skorygowania tego błędu i ustalenia jej prawidłowej wartości z uwzględnieniem treści art. 16g ust. 10 pkt 2, art. 16g ust. 12 w zw. z art. 14 u.p.d.o.p.
3. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności jej art. 16g ust. 10 pkt 2 i ust. 12 oraz art. 14 u.p.d.o.p. nie dają podstaw do dowolnej alokacji ujemnej wartości firmy.

Wyrok WSA we Wrocławiu z 31 stycznia 2017 r. (sygn. akt I SA/Wr 1167/16)

Pomimo niewątpliwie wymiaru finansowego wartość [dodatnia] firmy (goodwill) nie jest prawem majątkowym i nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnej.