Przegląd prasowych informacji podatkowych
Co grozi za brak dokumentacji cen transferowych
Rzeczpospolita, 2017-05-15
Marcin Palusiński, Marek Wołyński
Eksperci TPA – Marcin Palusiński i Marek Wołyński opisują ewentualne sankcje karnoskarbowe związane z brakiem dokumentacji cen transferowych. W ich ocenie, stosowanie cen rynkowych gwarantuje, iż organ podatkowy nie zastosuje względem podatnika procedury doszacowania dochodu z zastosowaniem karnej 50% stawki. Rynkowość stosowanych cen nie przesądza jednak o braku ryzyka poniesienia odpowiedzialności za brak dokumentacji cen transferowych na gruncie kodeksu karnego skarbowego. Kwestia ta pozostaje bowiem nadal otwarta, a przepisy nie dają na nią jednoznacznej odpowiedzi. W artykule, eksperci TPA analizują zarówno charakter prawny dokumentacji cen transferowych jak i możliwe sankcje za jej brak, które uzależnione są od przyjętej kwalifikacji prawnej. Wskazują również na osoby, które mogą podlegać ewentualnej odpowiedzialności oraz pokrótce przedstawiają możliwości jej uniknięcia, w przypadku zaistnienia odpowiednich okoliczności faktycznych.
Kto odliczył podatek, zapłaci go, oddając dług wobec fiskusa
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-05-15
Patrycja Dudek
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że w przypadku, gdy odliczono VAT przy nabyciu nieruchomości, to przeniesienie własności tej nieruchomości na rzecz gminy, jako spłaty zaległości podatkowej, podlega VAT (wyrok TSUE z dnia 11 maja 2017 r., sygn. akt C-36/16). Stan faktyczny spawy dotyczył spółki handlującej nieruchomościami, która uregulowała swoją zaległość podatkową wobec gminy, przenosząc na jej rzecz własność posiadanej nieruchomości. Spór dotyczył kwestii opodatkowania VAT tej transakcji. Organ podatkowy stał na stanowisku, że mamy do czynienia z odpłatną dostawą towaru, tak więc podatek jest należny. TSUE stwierdziło, że gdy pomiędzy stronami transakcji dochodzi do świadczenia wzajemnego polegającego na przeniesieniu własności, to mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów. Natomiast gmina, otrzymując nieruchomość od podatnika w zamian za zaległość podatkową, nie jest zobowiązana do dokonania żadnego świadczenia, ponieważ podatek jej się należy. W takim razie transakcja nie jest objęta VAT, ponieważ nie jest odpłatna. Jednakże będziemy mieli do czynienia z odpłatną dostawą towaru w przypadku, gdy dłużnik odliczył VAT przy nabyciu tego majątku, co spowoduje, że VAT będzie musiał być uiszczony.
Ulga na złe długi także po upływie dwóch lat
Rzeczpospolita, 2017-05-15
Jonasz Kopczyk
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 23 marca 2017 r. (sygn. akt III SA/Gl 1411/16) podatnik jest uprawniony do zastosowania ulgi na złe długi, nawet po upływie dwóch lat od końca roku, w którym została wystawiona faktura. W analizowanej sprawie, podatnik zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem, czy może zastosować tzw. ulgę na złe długi tj. zmniejszyć kwotę podatku należnego o kwoty wykazane na fakturach z 2011 roku, które nie zostały uregulowane przez jego kontrahenta. On sam uważał, że ma do tego prawo bowiem w jego ocenie, przewidziany w przepisach ustawy o VAT dwuletni termin na zastosowanie ulgi na złe długi, biegnący od końca roku, w którym została wystawiona faktura, jest niezgodny z przepisami unijnymi. Organ podatkowy nie zgodził się jednak ze stanowiskiem podatnika, uznając iż przepisy unijnej dyrektywy nie mogą być bezpośrednio zastosowane w tej sprawie. WSA w Gliwicach przyznał jednak rację podatnikowi, ponieważ w jego ocenie Polska dokonała błędnej implementacji unijnej dyrektywy, dlatego też możliwe jest bezpośrednie stosowanie unijnych przepisów, które nie przewidują terminu zawitego na skorzystanie z ulgi na złe długi.
Każde zamówienie jest odrębną transakcją
Rzeczpospolita, 2017-05-15
Magdalena Kowalska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej z 23 marca 2017 r. (sygn. 1462-IPPB6.4510.36.2017.2.AM) przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów płatności na poczet zobowiązań bezumownych, wynikających z odrębnych zamówień, których jednostkowa wartość nie przekracza limitu 15 tys. zł., nawet jeżeli przekracza go suma płatności na rzecz tego kontrahenta. W przedmiotowej sprawie, spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu towarów od producentów. Zdarza się również, że dostawa towarów nie jest poprzedzona zawarciem umowy. Spółka dokonuje wówczas płatności gotówkowej na rzecz producenta, która każdorazowo nie przekracza jednak 15 tys. zł. Niemniej zsumowana wartość płatności na rzecz jednego producenta, który zrealizował kilka zamówień, może przekroczyć 15 tys. zł. W związku z tym spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do KUP płatności, zrealizowanych na rzecz jednego kontrahenta w ramach różnych zamówień, w zakresie w jakim przekroczyły one 15 tys. zł. Organ podatkowy, zgodził się ze stanowiskiem spółki, iż również nadwyżka płatności gotówkowej ponad kwotę 15 tys. zł może zostać uznana za KUP, podkreślając iż termin „jednorazowa wartość transakcji” powinien być interpretowany jako wartość każdego zamówienia.
Fiskus wygrał spór o podatek u źródła
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-05-16
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r. (sygn. akt II FSK 3587/14), jeżeli wynagrodzenie za usługi niematerialne (wykonane za granicą) zostało wypłacane z Polski, to należy w Polsce oprowadzić od niego podatek u źródła również w stanie prawnym sprzed 2017 r. Powyższa teza nie była taka oczywista przed nowelizacją przepisów, które obowiązują od 1 stycznia 2017 r. Stan faktyczny spawy dotyczył spółki, która nabywała usługi niematerialne od podmiotów zagranicznych. Usługi te były wykonywane w całości zagranicą, natomiast jej rezultaty były wykorzystywane w Polsce. Usługodawcy nie posiadali siedziby lub zakładu w Polsce. Wynagrodzenie za te usługi było wypłacane z Polski. Spór dotyczył kwestii opodatkowania podatkiem u źródła wypłaconego wynagrodzenia. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stał na stanowisku, że jeżeli rezultaty nabytych usług są wykorzystywane w Polsce i z Polski jest wypłacone wynagrodzenie, to podatek jest należny. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził natomiast, że niewłaściwe byłoby naliczanie podatku od każdego wynagrodzenia wypłacanego z Polski zagranicznemu podmiotowi. Siedmiu sędziów NSA stanęło natomiast po stronie organu, twierdząc, że również przed 2017 r. wynagrodzenie wypłacane z Polski za usługi niematerialne wykonane zagranicą powinno być opodatkowane w Polsce.
Ustawodawca nie popełnił błędu
Rzeczpospolita, 2017-05-16
Aleksandra Tarka
Przekształcenie spółki akcyjnej w spółkę jawną podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – tak wynika z uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 maja 2017 r. (sygn. akt II FPS 1/17). Przedmiotem sprawy był wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej złożony przez spółkę akcyjną. Planowała ona przekształcenie swojej formy prawnej w spółkę jawną, jednak wskutek tej czynności nie dojdzie w żaden sposób do zmian w majątku spółki jak i w jej akcjonariacie. W związku z tym zwróciła się ona do organu podatkowego z pytaniem, czy po jej stronie powstanie obowiązek uiszczenia PCC z tytułu zmiany umowy spółki. Ona sama uważała, iż nie. Fiskus nie zgodził się jednak ze spółką, argumentując iż jeżeli na przekształconą spółkę jawną przejdzie cały dotychczasowy majątek spółki przekształcanej, to każdorazowo powstanie obowiązek zapłaty PCC. Stanowisko to poparł również Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu. Sprawa ostatecznie trafiła do NSA, który w powiększonym składzie 7 sędziów wydał uchwałę, zgodnie z którą w stanie prawnym od 1 stycznia 2009 r. przekształcenie spółki akcyjnej w spółkę jawną podlega opodatkowaniu PCC. Polski ustawodawca skorzystał bowiem z przewidzianej w unijnej dyrektywie możliwości wyłączenia z zakresu pojęcia spółek kapitałowych spółki jawnej.
Silos to nie budynek, więc przedsiębiorca zapłaci za niego wyższy podatek
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-05-17
Patrycja Dudek
W wyroku z dnia 5 maja 2017 r. (sygn. akt II FSK 2767/16) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że silos jest budowlą, jeżeli stanowi część linii technologicznej, przy czym bez znaczenia jest to, czy posiada on fundamenty czy nie. Spór dotyczył kwestii kwalifikacji tego obiektu budowlanego jako budynku lub budowli, co w sposób bezpośredni przekłada się na wysokość podatku od nieruchomości. Cukrownia stała na stanowisku, że silos jest budynkiem, ponieważ spełnia funkcje magazynowe, jest wydzielony w przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiada fundamenty, dach i jest trwale związany z gruntem. Stanowiska tego nie podzielił ani Burmistrz, ani Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu, którzy, powołując się na ekspertyzy biegłych, stwierdzili, że silos jest częścią instalacji technologicznej, służącej do przesyłu i magazynowania cukru, tak więc stanowi budowlę. Stanowisko organów zostało potwierdzone przed sądy pierwszej i drugiej instancji, które stwierdziły zgodnie, że silos jest zbiornikiem na materiały sypkie, ale nie jest magazynem, tak więc stanowi budowlę.
Wspólne porozumienie wyklucza odszkodowanie
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-05-17
Łukasz Zalewski
W wyroku z dnia 11 maja 2017 r. (sygn. akt I FSK 819/15) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że
w przypadku rozwiązania umowy za porozumieniem stron, kwota do zapłaty wynikająca z porozumienia będzie traktowana jako wynagrodzenie za usługę, podlegające VAT. Sprawa dotyczyła przedterminowego rozwiązania umowy pomiędzy usługodawcą a gminą, dotyczącej odbioru śmieci. Rozwiązana umowa nie obligowała usługodawcy do uiszczenia kary z tego tytułu. Zawarte więc zostało porozumienie, na mocy którego usługodawca uiścił na rzecz gminy 10% ustalonego wynagrodzenia. Kwestią sporną było ustalenie, czy kwota z porozumienia będzie odszkodowaniem czy wynagrodzeniem za usługę. Gmina twierdziła, że jest to odszkodowanie, które nie podlega VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie zgodził się z gminą, twierdząc, że akceptacja pewnej sytuacji lub zaniechanie w wykonywaniu czynności jest usługą, tak więc podatek powinien być uiszczony. Stanowisko gminy potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, twierdząc, że w wyniku rozwiązania umowy żadna ze stron nie uzyska korzyści, tak więc nie będziemy mieli do czynienia ze świadczeniem usług. NSA stanęło jednak po stronie organu, odrzucając koncepcję odszkodowania, twierdząc, że gmina nie poniosła szkody, ponieważ za zwolnienie usługodawcy ze świadczenia umowy otrzymała rekompensatę na podstawie porozumienia.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 22 marca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1708/15)
Pomieszczone w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.) sformułowanie „usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe” obejmuje czynności związane z emisją i obrotem instrumentami finansowymi, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, ze zm.) oraz pośrednictwo w tych transakcjach, w następstwie których dochodzi do powstania, zmiany lub wygaśnięcia praw i obowiązków ich stron, co oznacza, że w hipotezie tego przepisu nie mieszczą się usługi samego przyjmowania, gromadzenia i udostępniania informacji uprawnionym podmiotom o transakcjach dotyczących instrumentów finansowych, stanowiące przedmiot działania repozytorium transakcji.
Wyrok NSA z 11 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1453/15)
1. Decyzja, która wbrew art. 145 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) została doręczona stronie, zamiast ustanowionemu pełnomocnikowi, jako nieistniejąca w obrocie prawnym, nie wywołuje żadnych skutków prawnych, wobec czego jej zaskarżenie jest niedopuszczalne (art. 228 § 1 pkt 1 O.p.).
2. Uwzględniając normy art. 165b § 1 i art. 81b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) za niedopuszczalne uznać należy wszczęcie w stosunku do podatnika, w toku postępowania podatkowego dotyczącego określonego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy, kontroli podatkowej odnośnie tego samego zobowiązania za ten sam okres rozliczeniowy. Niedopuszczalne jest także wydanie w toku takiej kontroli – na podstawie art. 33 § 2 ww. ustawy – decyzji o zabezpieczeniu wykonania tego zobowiązania z pominięciem toczącego się postępowania podatkowego.