Przegląd prasowych informacji podatkowych
Wykup nieruchomości z leasingu daje prawo do odliczenia
Rzeczpospolita, 2017-11-20
Agnieszka Grudzień
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 października 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.441.2017.2.AB) jeżeli budynki i budowle będące przedmiotem leasingu operacyjnego, po ich wykupie będą nadal wykorzystywane przez spółkę do działalności opodatkowanej, to ma ona prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej ich wykup. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki która zawarła umowę leasingu operacyjnego nieruchomości, która uprzednio była jej własnością – tzw. leasing zwrotny. W czasie trwania umowy leasingu spółka ponosiła wydatki na te nieruchomości które uznawała za inwestycje w obcych środkach trwałych w rozumieniu ustawy o PDOP. Po zakończeniu umowy leasingu spółka chciała wykupić nieruchomości od leasingodawcy. Jednocześnie wskazała ona, iż w ramach wykupu nie dojdzie do tzw. pierwszego zasiedlenia, a strony zrezygnowały ze zwolnienia z VAT dla dostawy nieruchomości.
Sprzedaż budynku po dwóch latach używania też jest bez VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-11-20
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 listopada 2017 r. (sygn. akt C-308/16) pierwsze zasiedlenie oznacza pierwsze zajęcie nieruchomości do używania, również na własne potrzeby przedsiębiorcy. Przedmiotowy wyrok zapadł w sprawie polskiej spółki Kozuba. W analizowanym przypadku, spółka po istotnym ulepszeniu budynku wcześniej wniesionego do spółki aportem wykorzystywała go na potrzeby własnej działalności gospodarczej, po czym sprzedała nie opodatkowując VAT. Zgodnie z orzeczeniem TSUE, polskie regulacje dotyczące zwolnienia z VAT dostawy nieruchomości nie są spójne z dyrektywą o VAT. Aby sprzedaż nieruchomości była zwolniona z VAT wystarczy bowiem, by pierwszy właściciel wykorzystywał ją dla własnych potrzeb co najmniej przez okres dwóch lat. W związku z powyższym, podatnik, który wybuduje lub istotnie ulepszy budynek, a następnie będzie wykorzystywać go na własne potrzeby przez co najmniej dwa lata, może sprzedać go bez VAT.
Czy kara za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu jest kosztem
Rzeczpospolita, 2017-11-20
Klaudia Kaim
Dnia 7 września 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 2054/15) orzekł, iż kara umowna z tytułu przedwczesnego rozwiązania umowy najmu może stanowić dla podatnika koszt podatkowy. Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się sprzedażą odzieży w wynajmowanych lokalach, która wystąpiła z zapytaniem odnośnie możliwości zaliczenia kar umownych z tytułu wcześniejszego rozwiązania umów najmu do kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem podatnika, rozwiązanie umów i zapłata kary służą uniknięciu finansowania nierentownych placówek, zatem można je zaliczyć do KUP jako element zabezpieczenia źródła przychodów. Fiskus nie zgodził się z takim podejściem. Ostatecznie rację podatnikowi przyznał NSA, tłumacząc że istnieje związek przyczynowo skutkowy między zapłaconym odszkodowaniem a zabezpieczeniem źródła przychodu.
Fiskus zgadza się na korzystne rozliczenie działalności strefowej
Rzeczpospolita, 2017-11-20
Monika Pogroszewska
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 sierpnia 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.39.2017.2.JKT), firma prowadząca działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, skorzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu sprzedaży urządzeń wykorzystywanych przy produkcji. Sprawa dotyczyła spółki produkującej na terenie SSE części do aut, na podstawie zezwoleń strefowych jednakże bez zezwolenia strefowego w zakresie wytwarzania i sprzedaży środków produkcji. Ostatecznie, po skierowaniu skargi do WSA, dyrektor KIS przyznał rację wnioskodawcy uznając że skoro urządzenia nie opuszczą terenu SSE oraz będą nadal wykorzystywane do produkcji wyrobów, objętej zezwoleniem strefowym to również ich zbycie może skorzystać ze zwolnienia z PDOP.
Nie ma odliczenia, jeśli nie było wydatku
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-11-22
Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2017 r., (sygn. akt II FSK 2626/15) przychód ze sprzedaży wierzytelności może zostać pomniejszony o jej wartość nominalną jedynie w przypadku, gdy została ona uprzednio zaliczona do przychodów. W analizowanej sprawie spółka prowadziła działalność gospodarczą, polegającą na wynajmie samochodów. Zgodnie z umowami, zawartymi z importerami pojazdów, podczas cyklicznej wymiany aut zobowiązywani byli do odkupienia starych samochodów, a w przypadku, gdy uchylali się od tego obowiązku, otrzymywali wezwanie do zapłaty a spółka naliczała stosowne odszkodowanie. Powstałe w ten sposób wierzytelności spółka zamierzała zbyć, nie zaliczając uprzednio do przychodów należnych. Organy podatkowe oraz sądy uznały, że skoro odszkodowanie, naliczane importerowi wynika z zawartej umowy oraz fakt, że w związku z powstaniem wierzytelności spółka nie poniosła żadnych wydatków, nie ma prawa do rozliczenia straty z jej sprzedaży.
Inny adres na fakturze nie pozbawia prawa do odjęcia podatku od towarów i usług
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-11-22
Mariusz Szulc
Jak wynika z wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 listopada 2017 r., (sygn. akt C-374-375/16) również w przypadku, gdy na fakturze widnieje adres korespondencyjny podatnika ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wyroki dotyczyły spółki kapitałowej oraz przedsiębiorcy, prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą w Niemczech. W obu przypadkach, z uwagi na podany na fakturach adres korespondencyjny, różny od adresu faktycznie wykonywanej działalności organ stwierdził brak prawa do odliczenia VAT. TSUE, do którego zwróciły się niemieckie sądy orzekł, że prawo do odliczenia VAT determinuje spełnienie przede wszystkim przesłanek materialnych. Nie spełnienie wymogów formalnych, takich jak podanie na fakturze adresu korespondencyjnego podatnika zamiast adresu jego siedziby, nie może przesądzać o prawie do odliczenia VAT.
Zamknięcie nierentownego zakładu za granicą wolno rozliczyć w kraju
Rzeczpospolita, 2017-11-22
Aleksandra Tarka
Dnia 29 września 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 2382/15) orzekł, iż poniesiona strata na terenie zlikwidowanego zakładu w UE, które nie może zostać rozliczona za granicą, może zostać skonsumowana w Polsce. Sprawa dotyczyła podatniczki, która w związku z likwidacją zagranicznego zakładu w Irlandii nie mogła odliczyć straty w państwie jego położenia. W ocenie podatniczki, zgodnie z unijną zasadą swobody przedsiębiorczości miała ona prawo do odliczenia straty od dochodu w Polsce. Fiskus nie przyznał jej racji, powołując się na przepisy polsko-irlandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ustawę o PDOP, które takiego prawa nie przewidują. Ze stanowiskiem wnioskodawczyni zgodził się sąd pierwszej instancji a ostatecznie NSA. W ich ocenie linia orzecznicza jest jednolita i wskazuje, że niemożność rozliczenia straty podatkowej w państwie członkowskim w którym jest umiejscowiony zakład, uprawnia do rozliczenia jej w państwie siedziby spółki.
Wspólne koszty dopiero po połączeniu
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-11-23
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 listopada 2017 r., (sygn. akt II FSK 3100/15) orzekł, że w sytuacji, gdy podmiot, prowadzący działalność w specjalnej strefie ekonomicznej przejmie spółkę pozastrefową będzie uprawniony do uwzględnienia przychodów spółki przejmowanej, osiągniętych dopiero od momentu połączenia. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki, która z uwagi na prowadzenie działalności zarówno w specjalnej strefie ekonomicznej jak i poza nią oraz ponoszenie kosztów wspólnych dla obu rodzajów działalności kalkulowała wysokość kosztów uzyskania przychodu przy użyciu klucza przychodowego. Wątpliwości spółki dotyczyły sposobu kalkulacji klucza przychodowego, gdyby doszło do skutku planowane przejęcie przez spółkę innego podmiotu, metodą łączenia udziałów bez zamykania ksiąg rachunkowych. Ostatecznie NSA zwrócił uwagę na fakt, że koszty uzyskania przychodu według klucza przychodowego określają podmioty, które ponoszą koszty zarówno związane z działalnością opodatkowaną PDOP jak i zwolnioną. W związku z tym, że do chwili połączenia spółka przejmowana nie była takim podatnikiem, przychód osiągnięty przez nią przed przejęciem nie będzie przedmiotem kalkulacji klucza przychodowego.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 12 października 2017 r. (sygn. akt I FSK 2209/15)
W trakcie postępowania sądowoadministracyjnego można na wniosek strony wszcząć postępowanie podatkowe w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, będącej przedmiotem kontroli sądu administracyjnego, jednakże organ podatkowy obowiązany jest zawiesić to postępowanie – na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) – do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego.
Wyrok NSA z 19 września 2017 r. (sygn. akt II FSK 1803/17)
Z regulacji art. 22 ust. 6c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. wynika, że osoba której przysługuje lokatorskie prawo do lokalu, aby nabyć od spółdzielni własność tego lokalu musi spłacić przypadającą na jej lokal część kosztów budowy – w tym wkład mieszkaniowy. Poniesione przez podatnika tak rozumiane wydatki na nabycie (które następnie zostało przekształcone w prawo własności) lokalu mieszkalnego, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży tego lokalu w wysokości zwaloryzowanej przez spółdzielnię mieszkaniową na podstawie art. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy – Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U nr 90, poz. 419).