Przegląd prasy podatkowej:
Spółka cywilna nie płaci podatku od nieruchomości, ale wspólnik już tak
Rzeczpospolita, 2016-11-21
Michał Nielepkowicz
W interpretacji ogólnej z 21 października 2016 r. (sygn. PS2.8401.2.2016) Minister Finansów wyjaśnił, że po wniesieniu do spółki cywilnej nieruchomości lub obiektu budowlanego obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości (PON) spoczywa solidarnie na jej wspólnikach. Do tej pory istniała pewna wątpliwość co do zakresu podmiotowego tego podatku, która sprowadzała się do pytania czy właścicielem nieruchomości w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest spółka cywilna czy też może jej wspólnicy. Minister Finansów wyjaśnił, że podatnikiem mogą być m.in. spółki nieposiadające osobowości prawnej, ponieważ mogą one nabywać prawa i obowiązki, w tym tytuł prawny do nieruchomości lub obiektów budowlanych. Sytuacja spółki cywilnej jest jednak inna, ponieważ ze względu na brak zdolności prawnej nie może stać się ona właścicielem żadnego majątku. Spółka cywilna jest jedynie stosunkiem zobowiązaniowym między wspólnikami i to wspólnicy są współwłaścicielami wniesionych do spółki składników (współwłasność łączna). Nie mogą oni w czasie trwania spółki rozporządzać udziałem w majątku ani domagać się jego podziału. Minister Finansów stwierdził, że skoro spółka cywilna nie może nabywać we własnym imieniu praw i obowiązków, to nie może być również uznawana za właściciela nieruchomości, a więc za podatnika PON. Podatnikiem tego podatku są natomiast wspólnicy spółki cywilnej, którzy odpowiadają solidarnie za jego zapłatę. Sposób opodatkowania jest więc analogiczny do opodatkowania współwłaścicieli nieruchomości.
Tam, gdzie wchodzi PCC, nie liczy się wynik, tylko czynność
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-11-21
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 listopada 2016 r. (sygn. akt II FSK 2801/14) orzekł, że podatek od czynności cywilnoprawnych należy uregulować nawet w sytuacji, gdy w spółce osobowej dochodzi jednocześnie do wniesienia i wycofania wkładu w tej samej wysokości. Analizowana sprawa dotyczy spółki komandytowej, do której przystąpił nowy komandytariusz. Wraz z wniesieniem wkładu do spółki, nie uległ jednak zmianie jej majątek. W tym samym czasie bowiem, w ramach jednej czynności, udokumentowanej tym samym aktem notarialnym, identyczna kwota została wycofana ze spółki przez jednego z dotychczasowych wspólników. Spór sprowadzał się do tego, czy należało wówczas uregulować PCC od wkładu wniesionego przez nowego komandytariusza. Zdaniem Spółki, czynność ta powinna pozostać neutralna podatkowo, ponieważ majątek spółki się nie zwiększył. Urząd skarbowy stwierdził jednak, że w przypadku opodatkowania czynności wniesienia wkładu do spółki, bez znaczenia jest fakt jednoczesnego wycofania wkładów. Stanowisko to zostało potwierdzone przez Izbę Skarbową w Warszawie oraz sądy administracyjne. NSA podkreślił, że istotny w niniejszej sprawie jest sam fakt dokonania czynności podwyższenia kapitału, a nie bilansowa zmiana majątku spółki.
Prawidłowa dokumentacja to podstawowy obowiązek firmy
Rzeczpospolita, 2016-11-22
Aleksandra Tarka
Na podatniku przyjmującym płatności kartami ciąży obowiązek wykazania ich w dokumentacji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, a nie jedynie w skali roku. Takie wnioski płyną z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 listopada 2016 r. (sygn. akt I FSK 1166/14). Spór powstał po kontroli podatkowej u podatniczki prowadzącej działalność hotelarską, w wyniku której fiskus ustalił, iż nie wszystkie płatności kartami mają odzwierciedlenie w dokumentach. Organ podatkowy uznał na tej podstawie, że miała miejsce sprzedaż niezewidencjonowana. Podatniczka była jednak zdania, że wystarczy zgodność pomiędzy kwotą płatności kartami a kwotą z dokumentów podatkowych w skali roku. Zarzuciła, że organ podatkowy nie może wymagać pełnej zgodności pomiędzy kwotami płatności kartą, a wartościami wykazanymi na poszczególnych fakturach i paragonach, przepisy nie nakładają bowiem na podatnika takiego obowiązku. Sprawą zajął się ostatecznie NSA, w którego ocenie postępowanie fiskusa było prawidłowe. Podkreślił, że podatnik ma obowiązek rzetelnego prowadzenia ewidencji, czyli rejestrowania zdarzeń gospodarczych na bieżąco i zgodnie z prawdą. Rozliczenia na gruncie podatku VAT są prowadzone co do zasady w okresach miesięcznych, dlatego podatnik powinien na bieżąco przyporządkowywać płatności kartą do odpowiedniego dokumentu podatkowego. Skutkiem niedopełnienia tego obowiązku mogą być negatywne konsekwencje podatkowe.
Majątek wyjmowany z firmy jest z VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-11-22
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 listopada 2016 r. (sygn. akt II FSK 1349/16) uznał, że zatrzymanie majątku firmy dla celów prywatnych po zakończeniu działalności gospodarczej stanowi odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu VAT. W przedmiotowym stanie faktycznym, podatnik wybudował i wykorzystywał dla potrzeb działalności gospodarczej budynek mieszkalno-usługowy. Właściciel odliczył VAT z faktur związanych z tą inwestycją. Po zakończeniu działalności gospodarczej, podatnik postanowił używać przedmiotowy budynek prywatnie. Jego zdaniem, zatrzymanie nieruchomości nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT, z uwagi na fakt, że minął 10-letni okres na korektę podatku naliczonego. Takiej korekty należy bowiem dokonać, gdy w ciągu przewidzianego przepisami okresu środek trwały przestaje służyć podatnikowi do czynności opodatkowanych w ramach działalności gospodarczej. Odmiennego zdania był jednak Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi. W analizowanej sprawie wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że jest związany rozstrzygnięciem TSUE i orzekł, że nie ma znaczenia przedawnienie terminu dokonywania korekt VAT. Opodatkowaną dostawą towarów jest bowiem sama czynność zatrzymania towarów do celów prywatnych po zakończeniu działalności gospodarczej.
Ulga w jednym podatku, a represje w drugim
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-11-23
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 listopada 2016 r. (sygn. akt II FSK 2927/14) uznał, że w sytuacji, gdy wynagrodzenie za usługi pomiędzy podmiotami powiązanymi kalkulowane jest wyłącznie na podstawie poniesionych kosztów, może ono korzystać ze zwolnienia z VAT, co jednak nie wyklucza szacowania podstawy opodatkowania na gruncie PDOP. W analizowanym stanie faktycznym działająca z ramienia firm ubezpieczeniowych spółdzielnia usługowa świadczyła między innymi usługi rzeczoznawstwa i call center na rzecz swoich członków. Wynagrodzenie, jakie otrzymywała spółdzielnia za świadczone usługi, oparte było wyłącznie na ponoszonych przez nią kosztach (bez marży). Dzięki temu, zgodnie z ustawą o VAT, korzystała ze zwolnienia w tym podatku. Wątpliwości dotyczyły możliwości szacowania przez organ podatkowy dochodu spółdzielni dla celów PDOP. Zgodnie bowiem z ustawą o PDOP, w sytuacji, gdy ceny za usługi świadczone na rzecz podmiotów powiązanych odbiegają od cen rynkowych, dochód ustalany jest przez fiskusa w drodze oszacowania. Spółdzielnia argumentowała między innymi, że zastosowane przez nią ceny wynikają z chęci zastosowania zwolnienia z VAT, nie zaś z powiązań kapitałowych. Wobec tego, do analizowanej sytuacji nie powinno mieć zastosowania szacowanie podstawy opodatkowania. Odmiennego zdania był zarówno Dyrektor Izby Skarbowej, jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zwracając uwagę na odrębność regulacji z zakresu PDOP i VAT. Organy wyjaśniły ponadto, że przepisy, wymieniające literalnie podmioty, które mogłyby korzystać ze zwolnienia z VAT bez konsekwencji w PDOP, nie mają zastosowania w analizowanej sprawie. Tego samego zdania był Naczelny Sąd Administracyjny.
Szybsze rozliczenie firmy, ale z ekspresową daniną
Rzeczpospolita, 2016-11-23
Aleksandra Tarka
Z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 listopada 2016 r. (sygn. akt II FSK 2917/14) wynika, że rezygnacja z wpłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za grudzień i złożenie rocznego zeznania do 20 stycznia następnego roku spowoduje konieczność uiszczenia podatku w tym terminie. W przedmiotowej sprawie podatnik skorzystał z przewidzianej ustawą o PDOF możliwości rezygnacji z zapłaty zaliczki za grudzień i złożenia zeznania rocznego w terminie do 20 stycznia, podatek wpłacił natomiast w terminie do 30 kwietnia, wynikającym jego zdaniem z przepisów ustawy. Fiskus uznał jednak, że złożonemu zamiast zaliczki za grudzień, zeznaniu rocznemu musi także towarzyszyć zapłata całego podatku w terminie do 20 stycznia następnego roku. Podatnik zaskarżył decyzję organu podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, lecz ten nie zgodził się z jego stanowiskiem, odwołując się do uzasadnienia projektu wprowadzającego daną zmianę. Zgodnie z tym uzasadnieniem rezygnacja z zapłaty zaliczki uwarunkowana jest rozliczeniem roku podatkowego przed 20 stycznia, tj. zarówno złożeniem zeznania jak i uiszczeniem podatku. Sprawa trafiła ostatecznie do NSA, który był tego samego zdania co fiskus i WSA w Poznaniu. W związku z powyższym podatnicy, którzy chcą zrezygnować z wpłaty zaliczki za grudzień muszą w terminie do 20 stycznia nie tylko złożyć zeznanie roczne, lecz także zapłacić wynikający z niego podatek.
Interpretacja chroni na przyszłość także po połączeniu
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-11-24
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 listopada 2016 r. (sygn. akt II FSK 2903/14) uznał, że spółka przejmująca może skorzystać z ochrony prawnej, zapewnionej przez indywidualną interpretację, uzyskaną wcześniej przez podmiot przejmowany. Stan faktyczny dotyczył firmy, która zamierzała przejąć spółkę akcyjną, działającą w tej samej branży. Przed połączeniem, spółka przejmowana uzyskała indywidualne interpretacje prawa podatkowego, między innymi z zakresu podatku u źródła i VAT. Podatnik stał na stanowisku, że po przejęciu innej firmy, uzyskane przez nią interpretacje nadal będą stanowiły ochronę prawną dla połączonych spółek. Tym samym nie będzie potrzeby występowania z analogicznymi wnioskami o interpretację w sprawach już wcześniej rozstrzygniętych, ponieważ znajdzie zastosowanie zasada sukcesji praw na następcę prawnego. Z takim stanowiskiem nie zgodził się ani Dyrektor Izby Skarbowej, ani Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Zdaniem organów, otrzymane interpretacje będą miały zastosowanie wyłącznie do działań spółki, mających miejsce przed przejęciem. Odmiennego zdania był jednak Naczelny Sąd Administracyjny, który orzekł, że w przypadku, gdy stan faktyczny pozostanie zgodny ze stanem opisanym we wnioskach o interpretację, nie ma powodu, by połączonym spółkom nie przysługiwała wynikająca z interpretacji ochrona prawna.
Budżet nie może się bogacić kosztem zlikwidowanej firmy
Rzeczpospolita, 2016-11-24
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 25 października 2016 r. (sygn. akt III SA/Gl 360/16) korekta deklaracji i wniosek o stwierdzenie nadpłaty może zostać złożony przez podatnika także po zaprzestaniu wykonywania przez niego działalności gospodarczej. W analizowanej sprawie podatniczka zwróciła się do fiskusa z pytaniem czy może skorygować swoje zeznania podatkowe dotyczące podatku VAT, po wykreśleniu jej z rejestru podatników VAT. Korekta wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty miałaby zostać złożona po zakończeniu postępowania podatkowego dotyczącego okresów rozliczeniowych, w stosunku do których podatniczka planuje korektę. Jej zdaniem zachowa ona prawo do skorygowania wcześniej złożonych przez siebie deklaracji również po wykreśleniu jej z rejestru podatników VAT. Fiskus uznał natomiast, że korekta deklaracji nie może zostać skutecznie złożona po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej, a jedynym rozwiązaniem w tej sytuacji jest wstrzymanie się z zakończeniem działalności do czasu złożenia korekt. WSA w Gliwicach uwzględnił skargę podatniczki stwierdzając, że przyjęcie stanowiska organu podatkowego prowadziłoby do pozbawienia podatnika ochrony prawnej i niesłusznego wzbogacenia Skarbu Państwa. Jego zdaniem wykreślenie z rejestru podatników VAT nie pozbawia skarżącej statusu podatnika w odniesieniu do przeszłych okresów, w których była ona zarejestrowana na potrzeby VAT.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 20 listopada 2016 r. (sygn. akt I FSK 1731/15)
W świetle art. 133 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) likwidator, ustanowiony do przeprowadzenia uzupełniającego postępowania likwidacyjnego majątku pozostałego po spółce wykreślonej już z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, nie jest stroną w postępowaniu podatkowym i – w związku z powyższym – nie jest uprawniony do wystąpienia do organu z żądaniem czynności zwrotu nadwyżki VAT, wykazanego w deklaracji zlikwidowanej spółki.
Wyrok NSA z 13 listopada 2016 r. (sygn. akt II FSK 2345/14)
Spłata kredytu i odsetek, zaciągniętego na sprzedaną nieruchomość nie stanowi ani kosztu nabycia nieruchomości w świetle art. 22 ust. 6c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), ani nie jest celem mieszkaniowym w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy., a zatem nie korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 131 powołanej ustawy.