Przegląd prasowych informacji podatkowych
Zmienił się zarząd. A kto odpowie za zaległości podatkowe?
Rzeczpospolita, 2017-04-24
Jakub Nowacki
Jak wskazuje ekspert TPA – Jakub Nowacki, członek zarządu może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, którą zarządzał, jeśli okazałaby się ona niewypłacalna. Co do zasady członek zarządu odpowiada za zaległości, których termin płatności upłynął w trakcie trwania jego kadencji. W praktyce jednak, jeżeli skład zarządu zmieniał się, to ustalenie osób odpowiedzialnych za poszczególne zaległości podatkowe spółki może przysporzyć wielu trudności. W tym kontekście należy pamiętać, że członek zarządu spółki kapitałowej jest uprawniony do złożenia swojego mandatu w dowolnym momencie ze skutkiem natychmiastowym, a na jego wygaśnięcie nie mają wpływu postanowienia umowy łączącej go ze spółką.
Zbycie polikwidacyjnego majątku także z kosztami
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-04-24
Łukasz Zalewski
W wyroku z dnia 20 kwietnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 775/15) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że w przypadku sprzedaży środka trwałego, nabytego wskutek likwidacji spółki, za koszt uzyskania przychodu uznaje się wartość początkową tego składnika majątku. W przedmiotowej sprawie spółka X, była właścicielem 100 proc. akcji spółki A, która to była jedynym udziałowcem spółki Y. W ramach spłaty długu wobec A spółka X miała przenieść na A własność akcji Y. Spór z fiskusem dotyczył prawa do pomniejszenia przychodu ze sprzedaży środków trwałych, przejętych przez A w przypadku ewentualnej likwidacji spółki Y, o ich wartość początkową. Spółka twierdziła, że w momencie ich sprzedaży może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość początkową środków trwałych, pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uznali, że spółka nie może odliczyć kosztów, jeśli nie poniosła żadnych wydatków w momencie nabycia majątku likwidacyjnego. NSA jednak nie zgodził się z takim rozstrzygnięciem. Wskazał, że amortyzacja nie jest uzależniona od poniesienia wydatków na nabycie lub wytworzenie środka, a w razie zbycia środka trwałego kosztem jest jego niezamortyzowana część.
Usługi nabywane od głównego wykonawcy bez odwrotnego obciążenia
Rzeczpospolita, 2017-04-24
Joanna Perzanowska-Kuśnierek
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 kwietnia 2017 r. (sygn. 1462-IPPP3.4512.53.2017.1.RM) spółka realizująca inwestycję budowlaną nie jest podatnikiem w ramach systemu „odwrotnego obciążenia” z tytułu usług nabytych od głównego wykonawcy. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki prowadzącej inwestycje infrastrukturalne w oparciu o usługi głównego wykonawcy, który zatrudniał podwykonawców do realizacji usług budowlanych. Wątpliwość spółki dotyczyła faktu, czy powinna ona rozliczyć wartość usług świadczonych na jej rzecz przez głównego wykonawcę w ramach systemu reverse charge. Spółka stała na stanowisku, że rozliczanie nabywanych przez nią usług nie powinno być objęte mechanizmem odwróconego obciążenia. Swoje zdanie argumentowała tym, że nie jest ona nabywcą prac budowlanych lecz jedynie inwestorem korzystającym z usług generalnego wykonawcy, który to nabywa usługi budowlane od podwykonawców. Fiskus zgodził się ze zdaniem spółki, pozwalając na rozliczenie przedmiotowych usług według zasad ogólnych. Organ podatkowy uzasadniając decyzję powołał się na językową wykładnię terminu podwykonawca, według której jest nim podmiot wykonujący pracę na zlecenie głównego wykonawcy. Zgodnie z decyzją fiskusa usługi wykonywane przez głównego wykonawcę na rzecz inwestora powinny być rozliczone na zasadach ogólnych.
Outsourcing budowlany bez odwrotnego obciążenia
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-04-24
Mariusz Szulc
W interpretacji z dnia 31 marca 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.6.2017.1.PC), dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że firma oddelegowująca pracowników budowlanych rozliczy VAT na zasadach ogólnych. Rozstrzygnięcie dotyczyło spółki, która wypożycza kontrahentom specjalistów obsługujących „żurawie wieżowe” i za te usługi wystawia faktury, od których odprowadza 23-proc. VAT. Dyrektor KIS potwierdził, że w Polsce objęcie od początku 2017 r. usług budowlanych odwrotnym obciążeniem nie dotyczy dostarczania personelu, ponieważ takie świadczenie nie jest wymienione w katalogu usług podlegających reverse charge.
Czynności czysto techniczne to nie usługa finansowa
Rzeczpospolita, 2017-04-24
Maciej Zygmunt Kordalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 stycznia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1002/15) wyłącznie świadczenia zmieniające stan prawny lub finansowy odbiorcy usług pozwalają na zastosowanie zwolnienia dotyczącego usług finansowych w VAT. Przedmiotowa sprawa dotyczyła banku, który korzystał z usług pośrednika obsługującego karty płatnicze przypisane do rachunków bankowych jego klientów. Pośrednik oprócz prac związanych z utrzymywaniem i funkcjonowaniem systemu sporządzał cykliczne raporty rozliczeniowe, zestawienia operacji finansowych oraz zajmował się transmisją plików. Bank zwrócił się do fiskusa z prośbą o interpretację przepisów prawa podatkowego w związku z wątpliwością, czy przedmiotowe usługi dodatkowe podlegają zwolnieniu z VAT. Sam uważał, że tak. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem spółki, argumentując, że jedynie złożone usługi finansowe mogą być zwolnione z VAT. Sprawa trafiła ostatecznie do NSA, który przyznał rację organowi podatkowemu. W uzasadnieniu wyroku podkreślił, że aby uznać, iż usługa ma charakter finansowy, powinna ona mieć wpływ na zmianę sytuacji finansowej lub prawnej jej finalnych odbiorców. Tym samym przedmiotowe usługi nie mogą zostać objęte zwolnieniem z VAT, gdyż nie spełniają tych kryteriów.
Bez uszczerbku nie ma nadużycia
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-04-26
Patrycja Dudek, Agnieszka Pokojska
W wyroku z dnia 25 kwietnia 2017r. (sygn. akt III SA/Wa 224/16), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, że jeśli budżet nic nie stracił, to fiskus nie może uzasadniać odmowy prawa do zwrotu VAT bezskutecznością transakcji. Rozstrzygnięcie dotyczyło złotnika, który dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy cewników do Estonii i wystąpił o zwrot nadwyżki podatku naliczonego. Fiskus odmówił mu prawa do zwrotu VAT, twierdząc, że doszło do czynności pozornych i nadużycia prawa. Uznał za podejrzane, że przedsiębiorca z branży złotniczej dokonuje jednorazowej dostawy sprzętu medycznego. Podatnik bronił się twierdząc, że organ nie ma prawa uznać transakcji za pozorną, skoro budżet nie doznał uszczerbku. Wojewódzki Sąd Administracyjny przyznał rację złotnikowi. W uzasadnieniu sąd stwierdził, że nie doszło do naruszenia prawa, skoro budżet nie doznał uszczerbku. Przyznał również że fiskus bezpodstawnie kwestionuje model biznesowy podatnika. Podobne konkluzje płyną z wyroku z dnia 25 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1226/15), w którym Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że fiskus może odmówić prawa do odliczenia VAT, jeśli transakcja ma na celu osiągnięcie korzyści podatkowej. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki, która wystąpiła o zwrot VAT naliczonego przy zakupie nieruchomości. Organ odmówił spółce prawa do zwrotu VAT, gdyż uznał, że spółka powstała i dokonała transakcji wyłącznie w celu uzyskania zwrotu VAT. Fiskus stwierdził, że w umowie sprzedaży nieruchomości pomiędzy podatnikiem a spółką powstałą tuż przed transakcją, której prezesem była żona sprzedającego, nie określono terminu płatności. Co więcej, sprzedający w dalszym ciągu zarządzał nieruchomością. Podatnik bronił się tłumacząc, że akt notarialny i wpis do księgi wieczystej dokumentują transakcję. Jednak NSA uznał tę czynność za pozorną i przyznał rację fiskusowi. Koncepcja nadużycia prawa na gruncie VAT nie wymaga klauzuli w przepisach krajowych, gdyż wywodzi się bezpośrednio z dyrektywy unijnej i orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Hotelarze nie stracą, bo Polska naruszyła zasadę stałości VAT
Rzeczpospolita, 2017-04-26
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1637/15), podmiot prowadzący działalność hotelarską ma prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych usług gastronomicznych. Przedmiotowa sprawa dotyczyła hotelarza, który odliczył od podatku należnego kwotę podatku naliczonego w związku z odbiorem usług zakwalifikowanych przez niego jak usługi kateringowe. Fiskus uznał owe odliczenie za bezpodstawne, twierdząc, że ustawa o VAT nie dopuszcza możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego od nabywanych usług gastronomicznych. Podatnik nie zgodził się z decyzją fiskusa, argumentując, że przed nowelizacją przepisów ustawy o VAT odliczenie było możliwe w sytuacji, gdy nabywającym usługi był podatnik świadczący usługi turystyki, w których skład wchodzą usługi gastronomiczne. Tym samym rozszerzając zakres przedmiotowego wyłączenia ustawodawca naruszył klauzulę stałości VAT. Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który przyznał rację fiskusowi, dopiero NSA uznał skargę podatnika za zasadną. W uzasadnieniu wyroku sąd drugiej instancji przyznał, że ustawodawca wprowadzając wyłączenie naruszył zarówno zasadę neutralności, jak i klauzulę stałości VAT, zgodnie z którą sytuacja podatnika w zakresie prawa do odliczenia VAT nie powinna się pogorszyć. Tym samym, podatnik, który spełnia warunki odliczenia VAT naliczonego od nabytych usług gastronomicznych, wymienione w wykreślonym przez ustawodawcę przepisie, nadal ma do niego prawo.
Brak decyzji przez 7 lat to rażąca przewlekłość
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-04-26
Łukasz Zalewski
W wyroku z dnia 20 kwietnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 219/17) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że urząd nie może przez kilka lat zwlekać z wydaniem decyzji w sprawie zwrotu nadpłaty podatku. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki, która w 2010 r. wystąpiła o zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2006-2010. Wójt gminy odmówił spółce prawa do zwrotu nadpłaty, ale decyzję uchyliło samorządowe kolegium odwoławcze (SKO). Następnie organ wszczął postępowanie wymiarowe i wydał decyzję, którą SKO również uchyliło. Pomimo tego spółka nie dostała zwrotu nadpłaty i skierowała sprawę do sądu. Spółka twierdziła, że organ przewlekał postępowania z rażącym naruszeniem prawa. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie przyznał rację spółce. Potwierdził to również NSA, który orzekł, że tak długotrwałe działanie organu, zbędne wszczynanie postępowania wymiarowego i wielokrotne uchylanie decyzji dowodzi nieudolności tego organu.
Fiskus nie może zyskiwać na czasie, gdy popełnia błędy
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-05-04
Katarzyna Jędrzejewska
W wyroku z dnia 30 marca 2017 r. (sygn. akt II FSK 571/15) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że wskutek uchylenia decyzji, anulowane zostają także skutki wszczęcia egzekucji. Skoro więc uchylona decyzja nie podlega wykonaniu, egzekucja nie może przerwać biegu terminu przedawnienia. Rozstrzygnięcie dotyczyło sprawy, w której dyrektor izby skarbowej uchylił decyzję określającą, wydaną przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej. Organy podatkowe uważały, że takie uchylenie nie miało wpływu na skutki wszczętej już egzekucji. Uznali, że wyłącznie w przypadku unieważnienia decyzji, bieg terminu przedawnienia podatkowego nie zostałby przerwany. NSA jednak nie zgodził się z takim rozstrzygnięciem. Wskazał, że po uchyleniu decyzji, wydany na jej podstawie tytuł wykonawczy nie wywołuje żadnych skutków prawnych. W konsekwencji termin przedawnienia nie był przerwany i wszelkie zobowiązania podatkowe wygasły. Dodał, że spłata przedawnionego zobowiązania podatkowego powinna być zwrócona, ponieważ stanowi nadpłatę.
Urzędnicy nie mogą odsyłać do GUS
Rzeczpospolita, 2017-05-05
Monika Pogroszewska
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 11 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Kr 71/17) zaklasyfikowanie towaru do odpowiedniego grupowania Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług może być przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W przedmiotowej sprawie spółka zwróciła się do fiskusa z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie potwierdzenia dokonanej przez nią klasyfikacji sprzedawanych towarów do konkretnego grupowania PKWiU oraz zastosowania odpowiedniej stawki VAT. Organ podatkowy odmówił jednak wydania interpretacji indywidualnej, uzasadniając iż spółka nie wskazała jednego grupowania PKWiU, a dwa alternatywne kody, co uniemożliwiło potwierdzenie przyjętej przez nią stawki VAT. Sprawa trafiła do WSA w Krakowie, który nie zgodził się z decyzją fiskusa i orzekł że jeżeli zastosowanie obniżonej stawki VAT powiązane jest z przyporządkowaniem towarów i usług do odpowiedniego kodu klasyfikacji statystycznej, to należy ją uznać za element normy prawnej. Dlatego też w ocenie sądu, dokonana przez podatnika klasyfikacja może być przedmiotem wniosku o interpretacje indywidualną.
Protokół nie przesądza o VAT
Rzeczpospolita, 2017-05-05
Mateusz Maj
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1811/15) orzekł, że dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego na gruncie VAT nie jest istotne podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego, lecz faktyczne wykonanie robót budowlanych. W przedmiotowej sprawie spółka wystąpiła do organu podatkowego o wydanie interpretacji celem potwierdzenia, że obowiązek rozliczenia VAT z tytułu świadczonych usług budowlanych powstaje po jej stronie dopiero w momencie formalnego przyjęcia prac przez usługobiorcę poprzez podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego. Spółka argumentowała bowiem, że przed tą czynnością ma ona nadal obowiązek wprowadzania poprawek na żądanie klienta. Fiskus odmówił jednak spółce racji uznając, że do wykonania usługi, którym to określeniem posługuje się ustawa o VAT, dochodzi w momencie faktycznego wykonania robot budowlanych. Spółka zaskarżyła wydaną w jej sprawię interpretację, ale przegrała spór zarówno przed sądem I instancji jak i przed NSA. Mimo, że zgodnie z Kodeksem cywilnym odbiór obiektu stanowi element umowy o roboty budowlane, sąd stwierdził, że ustawa o VAT nie uzależnia powstania obowiązku podatkowego od sporządzenia protokołu, a podzielenie stanowiska spółki skutkowałoby możliwością regulowania przez strony w drodze umowy momentu powstania obowiązku podatkowego, co jest niedopuszczalne.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 14 marca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1333/15)
Decyzja wydana na podstawie art. 233 § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, ze zm.) nie może rozstrzygać kwestii merytorycznych, co oznacza, że nie można zawierać w niej oceny prawnej, stanu faktycznego, w zakresie możliwości zastosowania przepisów prawa materialnego.
Wyrok NSA z 3 marca 2017 r. (sygn. akt II FSK 213/15)
Przychody z odszkodowań jak również z odsetek od lokat i środków przechowywanych na rachunkach bankowych, jako nie wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2005 r. Nr 45. poz. 435 ze zm.), nie korzystają z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2) ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), gdyż nie są efektem prowadzenia gospodarki leśnej.