Bez nowego zezwolenia nie da się skorzystać ze starego limitu pomocy publicznej
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-07-25
Jakub Pawłowski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 lipca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1849/14) orzekł, że spółka prowadząca działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ustanawiając nowy zakład poza strefą, nie ma prawa do objęcia zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych dochodów tego zakładu, dopóki nie dostanie nowego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej. W omawianej sprawie spółka, prowadząca zakład produkcyjny na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, postanowiła wybudować kolejny zakład, poza strefą. Wystąpiła o kolejne zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej i włączenie zakładu do SSE. Zdaniem spółki, z uwagi na fakt, iż na podstawie poprzednich zezwoleń wciąż przysługują jej środki z pomocy publicznej, ma prawo do zwolnienia z PDOP również dochodów nowego zakładu. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu był odmiennego zdania, twierdząc, że zwolnienie będzie przysługiwało nowemu zakładowi dopiero po uzyskaniu trzeciego zezwolenia, a do tego czasu dochód nowego zakładu powinien podlegać ewidencji odrębnej od dochodów zwolnionych na mocy poprzednich zezwoleń. Z tą opinią nie zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, według którego zwolnieniem z podatku można objąć wszystkie dochody spółki do łącznej wysokości limitów przewidzianych w uzyskanych przez spółkę zezwoleniach. NSA zgodził się z wyrokiem, potwierdzając, że limity zwolnienia ze wszystkich zezwoleń podlegają kumulacji. Uzasadnił jednak, że spółka będzie uprawniona do zwolnienia z opodatkowania dochodów nowego zakładu dopiero po uzyskaniu trzeciego zezwolenia.
Umorzenie udziałów bez dokumentacji cen transferowych
Rzeczpospolita, 2016-07-25
Agnieszka Krzyżaniak
Spółka nie jest obowiązana do zapłaty podatku dochodowego oraz sporządzenia dokumentacji cen transferowych w związku z nieodpłatnych nabyciem udziałów własnych celem ich umorzenia, jak również ich przymusowym lub automatycznym umorzeniem – tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2016 r. (sygn. IPPB6/4510-59/16-3/AM). W przedmiotowej sprawie, polska spółka z o.o. wystąpiła do organu podatkowego z wnioskiem o potwierdzenie, że w przypadku dobrowolnego i nieodpłatnego umorzenia jej udziałów za zgodą udziałowca będącego zagraniczną spółką kapitałową lub umorzenia automatycznego, nie powstanie u niej przychód podlegający opodatkowaniu oraz obowiązek dokumentacji tego zdarzenia jako transakcji z podmiotem powiązanym. W opinii spółki nieodpłatne świadczenie może skutkować powstaniem przychodu. Unicestwienie praw nie jest jednak świadczeniem, dlatego też nie spowoduje powstania u niej obowiązku podatkowego. Ponadto czynność ta nie jest transakcją, dlatego spółka nie będzie zobligowana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Fiskus w całości zgodził się ze stanowiskiem spółki potwierdzając, że nieodpłatne umorzenie udziałów nie powoduje powstania przychodu ani nie generuje obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych.
Rury w suficie? Będzie niższy podatek
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-07-25
Jakub Pawłowski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lipca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1738/14), wysokość garażu, określana dla celów obliczenia należnego podatku od nieruchomości, może być mierzona od posadzki do znajdujących się na suficie w garażu trwałych elementów konstrukcyjnych. W omawianej sprawie, właściciele garażu wielostanowiskowego określili jego wysokość, nie biorąc pod uwagę ok. 15 cm wysokości, zajmowanej przez wystające z sufitu elementy konstrukcyjne budynku. Z uwagi na fakt, że pomieszczenie było wówczas niższe niż 2,20 m, podatnicy, zgodnie z przepisami, wzięli pod uwagę przy obliczaniu podatku od nieruchomości jedynie połowę powierzchni garażu. Takiemu podejściu przeciwne były organy podatkowe, powołując się między innymi na wymogi, wynikające z przepisów infrastrukturalnych, zgodnie z którymi garaż nie może być niższy niż 2,20 m. Korzystne dla podatników stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, zwracając uwagę na uchybienia formalne, jakich dopuściły się organy, nie przeprowadzając chociażby oględzin nieruchomości. WSA argumentował również, że fakt, iż nieruchomość została wybudowana zgodnie z przepisami budowlanymi nie jest równoznaczny z tym, że spełniają je też miejsca postojowe. Z wyrokiem zgodził się Naczelny Sąd Administracyjny, podkreślając, że wysokość garaży można liczyć od posadzki do najniższego punktu instalacji o trwałym charakterze.
O stawce daniny decyduje status właściciela nieruchomości
Rzeczpospolita, 2016-07-25
Sławomir Michalski
W wyroku z dnia 18 maja 2016 r. (sygn. I SA/Kr 7/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł, iż na zakwalifikowanie budynku jako niezdatnego do wykonywania działalności gospodarczej nie ma wpływu wydane pozwolenie na jego rozbiórkę oraz brak dostępu do drogi publicznej. W analizowanym stanie faktycznym spółka oraz osoba fizyczna były współwłaścicielami budynku niewykorzystywanego w działalności gospodarczej. Mimo że tylko jeden z nich posiadał status przedsiębiorcy, organ dokonał wymiaru podatku od nieruchomości stosując stawkę właściwą dla budynków związanych z działalnością gospodarczą. Spółka zaskarżyła decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego podnosząc, że budynek nie jest przez nią wykorzystywany, jako że jest niezdatny do prowadzenia statutowej działalności gospodarczej, na co wskazuje posiadane przez nią pozwolenie na rozbiórkę i brak dostępu do drogi publicznej. WSA w Krakowie podtrzymał jednak stanowisko fiskusa, wskazując, że sam fakt posiadania budynku przez przedsiębiorcę przesądza o stawce opodatkowania podatkiem od nieruchomości, ponieważ w każdej chwili może on podjąć decyzję o jego wykorzystaniu w prowadzonej przez siebie działalności. Natomiast argumenty powołane przez spółkę, czyli fakt posiadania przez nią pozwolenia na rozbiórkę budynku oraz brak dostępu do drogi publicznej, w opinii sądu nie spełniają ustawowych kryteriów uznania budynku za niezdatny do wykorzystania w działalności gospodarczej, który uzasadniałby zastosowanie niższej stawki.
Lepiej przejąć udziały za środek trwały: dochód będzie mniejszy
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-07-27
Patrycja Dudek
W wyroku z dnia 21 lipca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1462/14) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż przedsiębiorcy nie przysługuje prawo do pomniejszenia przychodu z udziałów o wartość wniesionego do spółki wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości, otrzymanej uprzednio w drodze darowizny. W analizowanej sprawie osoba fizyczna wniosła w ramach aportu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością działkę z budynkiem. W zamian objęła w niej udziały w wysokości wartości darowizny, uzyskując tym samym przychód. Zdaniem podatnika, obowiązek zapłaty podatku nie wystąpił, gdyż kwotę przychodu należało pomniejszyć o wartość darowizny. Organy podatkowe zakwestionowały takie podejście, zwracając uwagę na to, że aport wniesiony do spółki nie stanowił wcześniej ani środka trwałego, ani wartości niematerialnej i prawnej, które byłyby wykorzystywane w działalności gospodarczej, a w przypadku których przepisy zezwalają na pomniejszenie przychodu o wartość aportu. Do kosztów uzyskania przychodu należało więc zaliczyć wyłącznie opłaty, które związane były z wykonaniem umowy darowizny, np. opłatę sądową i wynagrodzenie notariusza, nie zaś całą wartość darowizny. Stanowisko to potwierdził zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oraz Naczelny Sąd Administracyjny.
Dobijanie targu z upadłym to duże ryzyko
Rzeczpospolita, 2016-07-27
Mateusz Maj
Dostawca, który zawarł umowę z syndykiem i nie otrzymał zapłaty za towary musi uregulować VAT bez możliwości skorzystania z tzw. ulgi na złe długi – tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 lipca 2016 r. (sygn. IBPP2/4512-310/16/WN). Przedmiotem wykładni organu były przepisy dotyczące ulgi, zgodnie z którą przedsiębiorca może dokonać odliczenia kwoty podatku wykazanego na nieopłaconej fakturze sprzedaży, jeśli nie otrzyma zapłaty za towary lub usługi w ciągu 150 dni od daty płatności. Podatnik nie ma jednak tego prawa, gdy w momencie sprzedaży kontrahent był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w likwidacji. W analizowanej sprawie spółka nie otrzymała zapłaty za towary sprzedane podmiotowi w upadłości likwidacyjnej. Mimo że stan likwidacji wyłącza możliwość skorzystania z ulgi za złe długi, spółka była zdania, że w jej sytuacji ograniczenie to nie powstaje ze względu na zawarcie umowy z syndykiem reprezentującym kontrahenta. W jej opinii syndyka należy traktować w analizowanym przypadku jako przedsiębiorcę, ponieważ stanowisko odmienne prowadziłoby do uprzywilejowania jego pozycji. Organ nie zgodził się jednak z argumentacją spółki podnosząc, że syndyk dysponuje jedynie legitymacją formalną do występowania w imieniu podmiotu będącego w stanie upadłości, nie jest on natomiast stroną w znaczeniu materialnym. Podmiotem praw i obowiązków pozostaje upadły, co ma określone konsekwencje na gruncie przepisów VAT w postaci pozbawienia możliwości skorzystania z ulgi na złe długi w przypadku nieotrzymania zapłaty za dostarczone towary lub usługi.
Spółka zapłaci PCC od zakupów na aukcjach internetowych
Rzeczpospolita, 2016-07-27
Mateusz Maj
Zakup na zagranicznym portalu internetowym przedmiotów o łącznej wartości powyżej 1000 zł skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Tak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lipca 2016 roku (sygn. IBPB-2-1/4514-257/16/PM). W analizowanej sprawie, spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie handlu klockami, które nabywała w większości na zagranicznych portalach aukcyjnych. Jako że towary te, pochodziły głównie od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie były opodatkowane VAT. Spółka powzięła więc wątpliwość co do konieczności zapłaty PCC. Jej zdaniem nie ma ona takiego obowiązku, ponieważ wartość poszczególnych klocków nie przekracza 1000 zł. Jako że podstawa opodatkowania rzeczy ruchomej mieści się w 1000 zł, transakcja ta zdaniem spółki powinna być zwolniona z opodatkowania PCC. Fiskus nie zgodził się jednak z tym stanowiskiem i uznał, że decydująca przy rozpatrywaniu konieczności opodatkowania transakcji jest wartość całej paczki, a nie poszczególnych składających się na nią towarów. W związku z powyższym spółka ma obowiązek złożenia odpowiedniej deklaracji i zapłaty PCC w przypadku kupna towarów na zagranicznej aukcji internetowej, gdy wartość jednej transakcji przekracza 1000 zł.
Dotacja do ceny zwiększa podstawę opodatkowania
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-07-27
Łukasz Zalewski
Dnia 14 lipca 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł (sygn. akt I FSK 773/16), iż przedsiębiorstwo otrzymujące dofinansowanie, dzięki któremu może ono świadczyć usługi za obniżoną cenę, zobowiązane jest do jego opodatkowania VAT. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki, działającej w obszarze doradztwa podatkowego i usług księgowych, opodatkowanych stawką 23% VAT. Spółka wzięła udział w projekcie współfinansowanym ze środków Unii Europejskiej, otrzymując dofinansowanie na świadczone usługi w określonych punktach konsultacyjnych, dzięki czemu klient zobowiązany był do opłacenia tylko jej części. Przedmiotem sporu z organami podatkowymi było, czy kwota dofinansowania powinna podlegać podatkowi VAT. Zdaniem spółki, wspomniane wsparcie nie powinno być zaliczane do podstawy opodatkowania, ponieważ stanowi jedynie zwrot poniesionych kosztów i pozostaje bez związku z ceną usługi. Z tym stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, powołując się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE wskazujące, że dotację należy opodatkować VAT, jeśli możliwe jest bezpośrednie powiązanie jej wysokości z obniżeniem ceny oraz liczbą świadczonych usług. Zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, jak i Naczelny Sąd Administracyjny potwierdziły, że takie dofinansowanie zwiększa podstawę opodatkowania VAT.
Przegląd orzecznictwa
Wyrok NSA z 7 czerwca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1408/14)
Użyte w art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. określenie „nabyte” należy odnosić do nabycia praw określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), a więc nabycia ich tak pierwotnego, jak i pochodnego (art. 123 w zw. z art. 150 oraz art. 162 ust. 1 i 6 ustawy – Prawo własności przemysłowej). Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. w związku z art. 123, art. 150 oraz art. 162 ust. 1 i 6 p.w.p., amortyzacji podlegają nie tylko prawa ochronne na znak towarowy, ale i prawo ze zgłoszenia znaku towarowego do rejestracji.
Wyrok NSA z 9 czerwca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1156/14)
Prawidłowe odczytanie normy prawnej zawartej w art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych pozwala na stwierdzenie, że grunty znajdujące się pod pasami technicznymi, usytuowane pod napowietrznymi liniami energetycznymi, są gruntami zajętymi na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przesyłu przez przedsiębiorstwo energetyczne energii elektrycznej, a tym samym grunty te stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych podlegają opodatkowaniu najwyższymi stawkami podatku od nieruchomości.