Przegląd prasy podatkowej (27-31.08.2018 r.)

3. września 2018 | Do przeczytania w 8 min

Przychód z tytułu prowizji jest należny w chwili wykonania usług

Rzeczpospolita, 2018-08-27
Piotr Szewczyk

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 17 kwietnia 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 1664/17) orzekł, że przychód z tytułu opłaty prowizyjnej powstaje w momencie zawarcia umowy pożyczki. Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpiła spółka udzielająca osobom fizycznym pożyczek krótkoterminowych i ratalnych na odległość. Wnioskodawca uważał, że opłata prowizyjna stanowi dla niego przychód po upływie 14-dniowego terminu na odstąpienie przez klienta od umowy pożyczkowej. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem spółki twierdząc, że przychód podatkowy z tytułu prowizji spółki powstaje w momencie zawarcia umowy pożyczkowej, a w przypadku skorzystania przez klienta prawa do odstąpienia od umowy spółka będzie uprawniona do korekty wysokości wcześniej wykazanego przychodu. WSA w Warszawie oddalił skargę spółki wskazując, że datą powstania przychodu jest dzień udzielenia pożyczki i nie ma podstaw do rozpoznawania go po upływie 14 dni od zawarcia umowy.

Dodatnia wartość firmy nie jest prawem majątkowym

Rzeczpospolita, 2018-08-27
Tomasz Wiącek

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 czerwca 2018 r. (sygn. akt II FSK 1932/16) dodatnia wartość firmy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wyrok dotyczył spółki, która nabywała przedsiębiorstwo, którego cena była wyższa od wartości wchodzących w jego skład rzeczy i praw majątkowych. W konsekwencji, spółka uważała, że dodatnia wartość firmy, która powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa nie jest majątkiem samoistnym, wobec czego nie podlega opodatkowaniu PCC. Z takim stanowiskiem nie zgodził się organ podatkowy, a następnie WSA w Gliwicach, które uznały, że dodatnia wartość firmy jako prawo majątkowe jest składnikiem przedsiębiorstwa i jako taki podlega opodatkowaniu PCC. Ostatecznie spór rozstrzygnął NSA wskazując, że wartość firmy jest jedynie wartością ekonomiczną, a nie prawem podmiotowym, wobec czego nie powinna podlegać opodatkowaniu PCC. Sąd podkreślił, że dodatnia wartość firmy to pewna „okoliczność faktyczna”, której nie da się zbyć w oderwaniu od przedsiębiorstwa.

Rejestracja w VAT może zadziałać wstecz

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-08-27
Patrycja Dudek

W wyroku z 23 sierpnia 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 3934/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, że spóźniona rejestracja dla celów podatku VAT skutkuje obowiązkiem zapłaty tego podatku wraz z odsetkami za zwłokę od wszystkich zrealizowanych dotychczas zleceń na rzecz kontrahentów. Sprawa dotyczyła niemieckiej spółki budowlanej, która realizowała w Polsce projekty na rzecz kilku kontrahentów, stosując do rozliczeń mechanizm odwrotnego obciążenia. Post factum okazało się, że jeden z kontrahentów nie posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, wobec czego nie był spełniony jeden z warunków dokonania rozliczeń w reżimie odwrotnego obciążenia. Spółka postanowiła zatem dokonać spóźnionej rejestracji na VAT i skorygować wcześniejsze rozliczenia, ale tylko w odniesieniu do tego kontrahenta. Stanowisko spółki zakwestionował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej twierdząc, że spółka powinna rozliczyć podatek należny od wszystkich zrealizowanych dotychczas projektów. Argumentację organu podzielił WSA, który podkreślił dodatkowo, że o statusie podatnika VAT przesądza fakt wykonywania czynności opodatkowanych, a nie dopełnienie bądź niedopełnienie na czas obowiązku rejestracji, która ma jedynie charakter formalny.

Różnice kursowe także przy wymianie waluty

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-08-27
Patrycja Dudek

Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 sierpnia 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 1665/18) wymiana euro na złote w ramach zaciągniętej pożyczki powoduje powstanie różnic kursowych. Sprawa dotyczyła spółki, która w związku z realizacją inwestycji zaciągnęła pożyczkę w euro a następnie wymieniła środki otrzymane w euro na złote i sfinansowała nimi zakup gruntu oraz prace budowlane. Z uwagi na to, że sprzedaż waluty skutkowała powstaniem różnic kursowych, spółka zamierzała dokonać korekty ceny nabycia gruntu oraz kosztów wytworzenia budynku. Stanowisko spółki zanegował organ podatkowy twierdząc, że spółka dokonała przewalutowania, które nie skutkuje powstaniem różnic kursowych. WSA stwierdził jednak, że odsprzedaż własnych środków wyrażonych w walucie obcej nie jest przewalutowaniem i powoduje powstanie różnic kursowych, a tym samym wpływa na koszty podatkowe.

Fiskus przegrał spór o autorski koszt po zmianie

Rzeczpospolita, 2018-08-29
Aleksandra Tarka

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 7 sierpnia 2018 r. (sygn. akt I SA/Rz 465/18) orzekł, że brak konkretnego, kwotowego określenia w umowie o pracę honorarium za pracę twórczą, które byłoby wyodrębnione od pozostałego wynagrodzenia, nie pozbawia możliwości stosowania preferencyjnych, 50-proc. kosztów uzyskania przychodów przewidzianych dla twórców. Sprawa dotyczyła politechniki, która wprowadziła wewnętrzne zarządzenie, które procentowo określa maksymalne części wynagrodzenia mogące stanowić honorarium za pracę twórczą. Politechnika podkreśliła, że brak możliwości wypłacania dodatkowego honorarium wynika z ograniczeń z przepisów regulujących zasady wynagradzania nauczycieli akademickich. Stąd też, według uczelni, jej działanie daje prawo do stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Z takim podejściem nie zgodził się organ podatkowy, który uznał, że warunkiem zastosowania mechanizmu preferencyjnych kosztów jest zapis w umowie o pracę przewidujący kwotowo określone honorarium za przeniesienie praw autorskich oraz określenie, że obowiązki pracownicze obejmują także pracę twórczą. Ta negatywna interpretacja indywidualna została uchylona przez WSA w Rzeszowie.

Nie ma długu, nie ma podatku

Rzeczpospolita, 2018-08-30
Przemysław Wojtasik

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 sierpnia 2018 r. (sygn. 0115-KDIT2-2.4011.301.2018.1.ŁS), umorzenie zobowiązania kredytowego nie powoduje powstania przychodu po stronie poręczyciela. Sprawa dotyczyła byłego udziałowca i prezesa spółki, która zaciągnęła kredyt inwestycyjny. Wnioskodawca był poręczycielem tego kredytu. Następnie wnioskodawca dokonał sprzedaży swoich udziałów oraz zaprzestał pełnienia funkcji członka zarządu. Spółka przestała regulować swoje zobowiązania, wobec czego bank zwrócił się do poręczyciela o spłatę nieuregulowanej należności. Z powodu braku pieniędzy bank umorzył mężczyźnie część długu. Podatnik zapytał organ podatkowy, czy umorzenie części zobowiązania przez bank może spowodować powstanie u niego przychodu podatkowego. Fiskus wyjaśnił, że majątek poręczyciela w chwili udzielenia pożyczki się nie powiększył, więc nie jest zobowiązany do wykazania wartości umorzonego długu po stronie przychodów podatkowych.

Gmina odliczy prawie cały VAT od kanalizacji

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-08-30
Łukasz Zalewski

Przy odliczaniu podatku naliczonego zawartego w cenie wydatków inwestycyjnych, gmina nie musi stosować prewspółczynnika wskazanego w rozporządzeniu ministra finansów, jeżeli uzna, że inna metoda jest bardziej adekwatna. Tak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 14 sierpnia 2018 r. (sygn. akt I SA/Łd 425/18). Konieczność stosowania prewspółczynnika wynika z faktu, że w ramach swojej działalności gmina realizuje zarówno czynności podlegające, jak i niepodlegające opodatkowaniu VAT. W sporze z organem podatkowym gmina prezentowała pogląd, że współczynnik opisany w rozporządzeniu jest niewłaściwy do ustalenia proporcji jaką należy stosować przy odliczaniu podatku naliczonego. Gmina uważała, że za pomocą tego współczynnika nie można wskazać jaka część wydatków przypada na działalność opodatkowaną VAT. Podkreślała, że w ogólnej puli dochodów gminy znajdują się takie wpływy, które nie są w ogóle związane z działalnością gospodarczą gminy. Ze stanowiskiem gminy zgodził się WSA w Łodzi. Sąd orzekł, że współczynnik stosowany przez gminę pozwala na ustalenie jaka jest rzeczywista proporcja między realizowanymi przez gminę czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi.

Mimo ewidentnej korzyści transakcja nie musi być sztuczna

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-08-30
Łukasz Zalewski

W opinii zabezpieczającej wydanej 27 sierpnia 2018 r. (sygn. DKP4.8011.6.2017), szef Krajowej Administracji Skarbowej uznał, że w przypadku sprzedaży obligacji mającej na celu restrukturyzację zadłużenia, nie znajdą zastosowania przepisy o unikaniu opodatkowania (pomimo tego, że wskutek restrukturyzacji podatnik odniesie korzyść podatkową). Opinia została wydana na rzecz banku udzielającego finansowania grupie kapitałowej realizującej program restrukturyzacji zadłużenia. Program przewidywał dokonanie konwersji części zadłużenia na obligacje oraz ich odsprzedaż po niższej cenie niż emisyjna. Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdził, że choć bank sprzedający obligacje po niższej cenie osiągnie korzyść podatkową poprzez zmniejszenie dochodu o stratę ze zbycia obligacji, to jednak należy uznać, że głównym celem banku nie jest osiągnięcie tej korzyści, lecz restrukturyzacja zadłużenia grupy. Nie można zatem przyjąć, że działanie banku noszą znamiona sztuczności.


Wyrok NSA z dnia 15 maja 2018 (sygn. akt I FSK 357/17)

Przepisy art. 93a § 1 pkt 2 w związku z art. 93b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) nie uniemożliwiają gminie dokonania wstecznej centralizacji rozliczeń podatku VAT z rozliczeniami jej zakładu budżetowego za okresy sprzed przekształcenia tego zakładu w spółkę prawa handlowego. Wyrazem takiej centralizacji jest korekta rozliczenia gminy, w której należy uwzględnić uprzednio wykazany przez zakład podatek naliczony na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) oraz pozostałe elementy składające się na rozliczenie podatkowe danego okresu.

Wyrok NSA z dnia 14 sierpnia 2018 (sygn. akt II FSK 2210/16)

Spółka kapitałowa, której statutowym celem jest działalność w charakterze wytwórni filmowej nie prowadzi działalności kulturalnej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, ze zm.), a znajdujące się w jej posiadaniu grunty i budynki, jako będące w posiadaniu przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą, o której stanowi art. 1a pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844, ze zm.), podlegają opodatkowaniu według najwyższych stawek podatku od nieruchomości.