Preferencyjna sprzedaż nie zmniejsza prawa do odliczenia
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-06-27
Mariusz Szulc
W wyroku z dnia 22 czerwca 2016 roku w sprawie o sygn. akt C-267/15 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że zbycie towaru po preferencyjnej cenie nie pozbawia przedsiębiorstwa możliwości odliczenia całego podatku naliczonego. W analizowanej sprawie, holenderska gmina sprzedała budynki za cenę stanowiącą około 10% kosztów ich budowy. Nabywca wykorzystuje nieruchomości zarówno do celów działalności opodatkowanej VAT jak i do czynności zwolnionych z VAT. Gmina odliczyła cały VAT zawarty w cenie towarów i usług związanych z wybudowaniem zbywanych nieruchomości. Z takim podejściem nie zgodził się zarówno inspektor kontroli skarbowej jak i sąd pierwszej instancji, twierdząc, że gmina ma prawo do odliczenia VAT jedynie od wydatków dotyczących części budynków, która służy nabywcy do działalności opodatkowanej. Z tym stanowiskiem nie zgodził się natomiast TSUE, wyjaśniając, że gmina miała prawo do odliczenia całego podatku naliczonego, ponieważ działała jako podatnik VAT i dokonując sprzedaży budynków wykorzystała je do działalności opodatkowanej VAT. Sposób przeznaczenia budynków przez nabywcę nie ma znaczenia.
Nieważne, kto płacił, należy się zwrot podatku
Rzeczpospolita, 2016-06-27
Aleksandra Tarka
O zwrot podatku mogą ubiegać się firmy, które błędnie potrąciły podwójne zaliczki na PDOF zarówno w kraju jak i za granicą – tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1341/14). Spółka delegowała pracowników do Belgii w związku z realizacją inwestycji budowlanej. Potrącane z ich wynagrodzeń zaliczki na PDOF przekazywano do polskich urzędów skarbowych. Zdarzało się jednak, że pracownicy pracowali za granicą powyżej 183 dni, co powodowało konieczność wpłacania zaliczek do belgijskiego fiskusa. Wobec tego spółka wpłaciła zaległe w Belgii zaliczki, po czym wystąpiła do polskiego urzędu o stwierdzenie nadpłaty. Urzędnicy odmówili zwrotu pieniędzy, ponieważ spółka była jedynie płatnikiem i nie poniosła ekonomicznego ciężaru daniny. W ich opinii zaliczki płacone były z pieniędzy pracowników, więc to oni powinni wystąpić z wnioskami o nadpłatę. Takie samo stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku. NSA uznał jednak, że w stanie prawnym obowiązującym do końca 2015 r. wniosek o nadpłatę mógł złożyć także płatnik, który nie poniósł uszczerbku majątkowego. Natomiast od 1 stycznia 2016 r. o nadpłatę mogą ubiegać się jedynie płatnicy, którzy ponieśli ciężar ekonomiczny podatku – zdaniem NSA nie była to jednak zmiana doprecyzowująca. W świetle tego wyroku pracodawcy, którzy na skutek pomyłki wpłacali zaliczki w polskim urzędzie, mogą ubiegać się o zwrot nadpłaty za okres do końca 2015 r.
Nie wszystkie opłaty dla hotelu z daniną
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-06-28
Agnieszka Pokojska
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2016 r. (sygn. IBPP2/4512-214/16/BW) uznał, że opłaty związane z odwołaniem rezerwacji nie podlegają opodatkowaniu VAT, natomiast od kwot otrzymanych z tytułu dokonanych zniszczeń oraz w następstwie zgubienia kluczy powinien być odprowadzony VAT. W omawianej sprawie Spółka stała na stanowisku, że wszelkie pobierane przez nią opłaty m.in. za odwołanie rezerwacji, zniszczenia, zgubienie klucza do blokady rowerów, nie powinny być obciążane VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach przyznał, że kwota uzyskana za odwołanie rezerwacji jest nieopodatkowanym VAT odszkodowaniem za poniesione koszty i utracone korzyści. Jednakże, według organu interpretacyjnego, inne opłaty, np. opłaty za zniszczenia lub zgubione klucze stanowią wynagrodzenie za konkretne świadczenie (usunięcie zniszczeń, wyrobienie nowych kluczy), a tym samym podlegają opodatkowaniu VAT.
Podatnik VAT też płaci czasem PCC
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-06-28
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 czerwca 2016 r., (sygn. akt II FSK 1493/14) orzekł, że podatnicy VAT są zobowiązani do płacenia podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC), jeśli dana transakcja nie jest objęta VAT jako dokonywana w ramach działalności gospodarczej. W analizowanej sprawie, spółka z o.o. udzieliła spółce jawnej pożyczki na kwotę 5 mln zł. Pożyczkobiorca uregulował należność z tytułu PCC, a następnie domagał się zwrotu nadpłaty wraz z odsetkami argumentując, że pożyczka powinna być opodatkowana VAT, a czynności opodatkowane VAT nie są objęte PCC. Zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku jak i Naczelny Sąd Administracyjny zajęli odmienne stanowisko, wedle którego z uwagi na fakt, że działalność finansowa pożyczkodawcy była jedynie jego działalność pomocniczą, a pożyczka miała charakter jednorazowy, pożyczka nie stanowiła czynności realizowanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym pożyczkobiorca niesłusznie domagał się zwrotu zapłaconego PCC.
Firma odpowiedzialna społecznie bez korzyści podatkowych
Rzeczpospolita, 2016-06-29
Roman Namysłowski
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 maja 2016 r. (sygn. akt I Sa/Sz 326/16) przedsiębiorstwa nie mają możliwości odliczenia VAT od wydatków na działania z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (z ang. Corporate Social Responsibility – CSR). Spółka podejmowała tego typu działania w związku z budową terminalu do odbioru i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego. Miały one służyć utrzymaniu dobrych relacji ze społecznością i samorządem lokalnym. Spółka wystąpiła do organu o potwierdzenie, że może odliczyć VAT od przeznaczonych na ten cel wydatków. Fiskus uznał jednak, że brakuje im zarówno bezpośredniego jak i pośredniego związku z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Działania takie jak wyposażenie placówek oświatowych w określony sprzęt czy organizacja konkursów nie mają wpływu na wysokość przyszłej sprzedaży spółki. WSA zgodził się ze stanowiskiem organu podatkowego i również nie zauważył związku pomiędzy zakupami a czynnościami opodatkowanymi spółki. W jego opinii skoro jedynie wyspecjalizowane podmioty będą nabywać gaz, a spółka znajduje się w pozycji monopolisty, to tym bardziej przedsięwzięcia tego rodzaju nie przełożą się na zwiększenie sprzedaży. Mimo to WSA zaznaczył, że w pewnych sytuacjach możliwe będzie odliczenie VAT od wydatków na działania z zakresu CSR – związek między ich poniesieniem a sprzedażą opodatkowaną musi być jednak dostatecznie obiektywny i racjonalnie uzasadniony.
MF: dobrowolne odejście z pracy z podatkiem dochodowym
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-06-29
Mariusz Szulc
Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 23 czerwca 2016 r. (sygn. DD3.8201.1.2016.MCA) wskazał, że świadczenia uzyskane w związku z programem dobrowolnych odejść są opodatkowane PDOF. Jak wyjaśnia Minister Finansów, środki pieniężne otrzymane w ramach takiego programu nie stanowią ani odszkodowania, ani zadośćuczynienia, a tym samym nie mogą korzystać ze zwolnienia z PDOF dotyczącego odszkodowań i zadośćuczynień wynikających z postanowień układów zbiorowych, regulaminów, statutów. W konsekwencji, podatnicy nie mają już szans na pozytywne rozstrzygnięcia organów podatkowych w odniesieniu do odpraw uzyskiwanych z tytułu dobrowolnego odejścia z pracy.
Który podmiot ujmie korekty po podziale przez wydzielenie
Rzeczpospolita, 2016-06-29
Mateusz Pach
Z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 maja 2016 r. (sygn. IBPB-1-2/4510-367/16/MM) wynika, że korekty kosztów i przychodów wydzielonej zorganizowanej części przedsiębiorstwa sprzed dnia podziału powinny być uwzględnione w rachunku spółki dzielonej. Spółka z o.o. powzięła wątpliwość co do uwzględnienia w swoim rozliczeniu PDOP faktur korygujących sprzedaż związaną z działalnością wydzielonej do niej jako oddział spółki dzielonej, zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Może bowiem zaistnieć potrzeba korekty faktur (in plus oraz in minus) dokumentujących zakupy i sprzedaż zrealizowane jeszcze przed dniem podziału. Zdaniem spółki jej obowiązek jest ograniczony do ujęcia korekt faktur jedynie w odniesieniu do zdarzeń, które zaistniały po podziale. Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem spółki uznając, że to spółka dzielona powinna uwzględnić faktury korygujące w odniesieniu do sprzedaży dokonanej do dnia podziału. Wnioskodawca ujmie natomiast w swoich rachunkach tylko faktury korygujące, które odnoszą się do przychodu należnego powstałego w dniu lub po dniu podziału spółki.
Liczy się każdy niuans
Rzeczpospolita, 2016-07-01
Mirosław Siwiński
Zgodnie z wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 24 czerwca 2016 r. (sygn. akt I SA/Lu 194/16, I SA/Lu 195/16) zawieranie transakcji przez internet oraz brak osobistego kontaktu z kontrahentem nie jest jednoznaczne z brakiem należytej staranności na gruncie VAT. Organy podatkowe zarzuciły podatnikom, którzy dokonali zakupu towarów przez internet, od sprzedawców którzy okazali się nieprawdziwi, że nie zachowali należytej staranności w związku z dokonywanymi przez siebie transakcjami. WSA w Lublinie nie zgodził się jednak z fiskusem uznając, że obecnie standardem jest realizacja operacji gospodarczych przez internet oraz wirtualny kontakt z kontrahentem. Zakupu towarów po niższej cenie jest racjonalny, gdy jest ona zbliżona do cen rynkowych. Nie można też wyciągać negatywnych konsekwencji w tym zakresie w związku z brakiem pisemnej umowy czy podpisu na fakturach, skoro przepisy prawne nie przewidują takiego obowiązku. Orzeczenia wydane przez WSA są zgodne ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który podkreśla, że do obowiązków podatników nie należy sprawdzanie kontrahentów. Polskie organy podatkowe nie respektują jednak tego poglądu i często generalizują kwestie należytej staranności bez odnoszenia się do konkretnych okoliczności sprawy.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 20 kwietnia 2016 r. (sygn. akt I FSK 1994/14)
Korekta podatku należnego, przewidziana w art. 41 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), jest możliwa, o ile nie doszło na podstawie art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) do przedawnienia zobowiązania podatkowego za okres rozliczeniowy, w którym dostawę towarów opodatkowano jako dostawę krajową, zgodnie z art. 41 ust. 7 zd. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Uchwała NSA z 27 czerwca 2016 r. (sygn. akt I FPS 1/16)
Przepis art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.) należy rozumieć w ten sposób, że w przypadku skargi na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 tej ustawy, skargę można wnieść najwcześniej następnego dnia, po dniu wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, nie czekając na doręczenie odpowiedzi organu na to wezwanie.