Przegląd podatkowy (27 listopada – 1 grudnia 2017 r.)

| Do przeczytania w 7 min

Zakupy odpisujemy w koszty

Rzeczpospolita, 2017-11-28, Przemysław Wojtasik

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 listopada 2017 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.281.2017.1.DR) nowo nabyty sprzęt można zamortyzować jednorazowo do wysokości 100 tys. zł, nadwyżkę ponad tą kwotę podatnik może rozliczyć poprzez odpisy amortyzacyjne w kolejnych latach. Sprawa dotyczyła podatnika, który na potrzeby swej działalności nabył po dniu 1 stycznia 2017 r. sprzęt o łącznej wartości 142 tys. zł. Podatnik zwrócił się do organu z prośbą wydania interpretacji w kwestii amortyzacji sprzętu. Jego zdaniem, mimo że nabył środki trwałe przed wejściem w życie nowych przepisów (tj. przed 12 sierpnia 2017 r.) to może on dokonać jednorazowego odpisu w wysokości 100 tys. zł, natomiast od pozostałej części naliczać zwykłe odpisy amortyzacyjne jeszcze w tym samym roku. Fiskus zgodził się z wnioskodawcą odnośnie jednorazowego odpisu, natomiast uznał, że nie będzie on uprawniony do dokonania odpisów amortyzacyjnych od pozostałej części w tym samym roku. W ocenie organu, dalsze odpisy amortyzacyjne będzie on mógł rozpoznać dopiero w kolejnym roku podatkowym.

VAT nawet bez własnej kadry i zaplecza

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-11-29, Patrycja Dudek

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 160/16), dla określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej rozstrzygające jest to, czy dane miejsce może być uznane za stałe oraz czy posiada odpowiednie zaplecze umożliwiające prowadzenie działalności. Sprawa dotyczyła fińskiej spółki, której model biznesowy zakładał zakup komponentów do budowy łodzi od polskich podmiotów, a następnie składanie łodzi przez inną, polską firmę. Wszelkie dodatkowe usługi miały być wykonywane również przez polskich podwykonawców. Spółka stała na stanowisku, że nie musi rozliczać VAT w Polsce, gdyż nie ma tutaj własnego zaplecza technicznego ani personalnego, a zatem nie dochodzi do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności. Jednak Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie oraz sądy obu instancji zgodnie stwierdziły, że brak własnego personelu oraz zaplecza technicznego nie jest przesądzającym kryterium dla stwierdzenia braku stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce dla celów VAT. W efekcie, spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku w Polsce, gdyż posiada na terytorium kraju wystarczające zaplecze umożliwiające prowadzenie działalności. Powyższy wyrok potwierdza kształtującą się linię orzeczniczą w tym zakresie.

Błąd wyklucza korzyści w CIT

Rzeczpospolita, 2017-11-29, Przemysław Wojtasik

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 października 2017 r. (sygn. 0114-KDIP2-3.4010.208.2017.1.KK) utracone w wyniku błędu wadium nie może zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Sprawa dotyczyła spółki, która w celu przystąpienia do przetargu wpłaciła wadium. Zamawiający wybrał jej ofertę, jednakże ze względu na błędną specyfikację postanowił odstąpić od umowy, zatrzymując wadium. Spółka zwróciła się z zapytaniem do organu czy utracone wadium może zaliczyć do KUP. Jej zdaniem wadium było niezbędne do zawarcia umowy, a tym samym prowadziło do uzyskania przychodu, zatem powinna móc zaliczyć je jako koszt. Fiskus nie przyznał wnioskodawcy racji, podkreślając że odmowa podpisania umowy przez zamawiającego była umotywowana błędem podatnika. Zatem skoro przyczyną utraty wadium jest brak staranności to spółka nie może go zaliczyć do KUP.

Ulga na kasę przysługuje tylko raz

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-11-29, Patrycja Dudek

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 279/16), jeżeli spółka skorzystała z ulgi związanej z zakupem kas rejestrujących, a następnie została przejęta przez inny podmiot, to nowa spółka, powstała w efekcie połączenia, nie będzie miała prawa do odliczenia wydatków na zakup tych urządzeń. W opinii wnioskodawcy, obowiązek ewidencyjny u nowego podmiotu powstaje po raz pierwszy i w związku z tym, nowej spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia od VAT należnego wydatków na zakup kas fiskalnych. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu oraz sądy obu instancji stwierdziły jednak, że spółka przejmująca, w efekcie sukcesji, wchodzi we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej, więc powstały podmiot był już wcześniej podatnikiem prowadzącym ewidencję przy użyciu kas fiskalnych i nie może ponownie skorzystać z ulgi.

Klauzula unikania VAT także przy związku firma-pracownik

Rzeczpospolita, 2017-11-29, Aleksandra Tarka

W wyroku z 12 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (sygn. akt I SA/Łd 643/17) orzekł, iż podstawą opodatkowania na gruncie VAT świadczeń przekazywanych pracownikom za częściową odpłatnością jest ich wartość rynkowa. Sprawa dotyczyła spółki zapewniającej pracownikom pakiety medyczne, usługi przewozu pracowniczego, obiady na stołówce i mundury za częściową odpłatnością. We wniosku o interpretację, spółka zapytała co będzie podstawą opodatkowania wspomnianych świadczeń. W jej opinii powinna być to kwota wpłacona przez pracownika. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem spółki, odwołując się do klauzuli o unikaniu opodatkowania. Jego zdaniem ze względu na sprzedaż świadczeń po cenach niższych od rynkowych oraz istnienie związku między stronami transakcji, wynikającego ze stosunku pracy, organ ma prawo do ustalenia podstawy opodatkowania zgodnie z wartością rynkową. Stanowisko fiskusa poparł WSA, dodając że skoro pracownik nie nabywa świadczenia od pracodawcy po cenach obowiązujących w warunkach uczciwej konkurencji to podstawą opodatkowania będzie pierwotna wartość świadczeń nabywanych przez pracodawcę od firm zewnętrznych.

Rozliczanie usług budowlanych w rękach TSUE

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-11-29, Patrycja Dudek

Naczelny Sąd Administracyjny zdecydował o skierowaniu pytania do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w kontekście momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT dla usług budowlanych (postanowienie z 28 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 65/16). Pytanie dotyczy ustalenia daty obowiązku podatkowego w VAT w sytuacji, gdy dla wypłaty wynagrodzenia konieczne jest uzyskanie akceptacji wykonania świadczenia. Spór pomiędzy podatnikami a fiskusem dotyczy tego, w którym momencie firmy budowlane powinny wystawić fakturę, bowiem od daty jej wystawienia zależy moment powstania obowiązku podatkowego dla prac budowlanych oraz budowlano-montażowych. W przedmiotowej sprawie spółka twierdziła, że faktura powinna zostać wystawiona po podpisaniu protokołu odbioru prac. Swoje stanowisko argumentowała tym, że konieczność wystawienia faktury przed akceptacją prac mogłaby skutkować rozliczeniem VAT jeszcze na długo przed wykonaniem usługi (np. z powodu braku akceptacji przez nabywcę i konieczności dalszych poprawek) i przed otrzymaniem wynagrodzenia. Do tej pory, rozstrzygnięcia NSA w podobnych stanach faktycznych były niekorzystne dla podatników. Wynikał z nich bowiem obowiązek rozliczenia VAT w ciągu 30 dni od momentu przekazania prac do odbioru, a nie od momentu odbioru prac.

Fiskus nie wymiga się od pytań o poprawne PKWiU

Rzeczpospolita, 2017-11-30, Aleksandra Tarka

W wyroku z 29 listopada 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 179/16) orzekł, iż organ podatkowy jest zobowiązany do udzielenia odpowiedzi w sprawie prawidłowej klasyfikacji produktu od odpowiedniego kodu PKWiU. Sprawa dotyczyła spółki sprzedającej batony, zawierające składniki odżywcze o pozytywnym działaniu dla organizmu człowieka. Wnioskodawca zapytał czy będzie mógł zastosować obniżoną stawkę, gdy produkt zostanie uznany przez inspektora sanitarnego za suplement diety. Fiskus wezwał spółkę do uzupełnienia wniosku o kod PKWiU towaru, dodając że w jego kompetencjach nie leży weryfikacja poprawności dokonanej klasyfikacji. Spółka w odpowiedzi podała dokładny skład batonów, argumentując że klasyfikacja nie jest element stanu faktycznego. Organ uznał, że brak wskazania symbolu PKWiU zwalnia go z obowiązku wydania interpretacji. Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie który uznał, że jeśli przepis odwołuje się do klasyfikacji jako warunku zastosowania określonego sposobu opodatkowania, to organ nie może się uchylić od oceny stanowiska podatnika w kwestii prawidłowości zaklasyfikowania statystycznego. Stanowisko podatnika ostatecznie potwierdził NSA, wskazując na wyraźnie odwołanie ustawy do PKWiU, co zobowiązuje fiskus do oceny poprawności symbolu PKWiU.

Dłużnik płaci odsetki, urząd skarbowy pobiera podatek

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-11-30, Łukasz Zalewski

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 listopada 2017 r. (sygn. akt II FSK 3115/15) orzekł, że odsetki za opóźnienie w wypłacie odszkodowania są opodatkowane, ponieważ nie mają charakteru odszkodowawczego. W przedmiotowej sprawie, Skarb Państwa był zobowiązany do wypłaty podatnikowi odszkodowania za bezprawnie zabrane nieruchomości wraz z odsetkami za zwłokę. Podatnik uważał, że zarówno kwota odszkodowania, jak i odsetki będą zwolnione z PIT. Organy podatkowe oraz sądy administracyjne były jednak zgodne, że o ile kwota odszkodowania podlega zwolnieniu, to odsetki należy potraktować jako rekompensatę za utracone korzyści, a takie świadczenie nie mieści się w zakresie zwolnienia.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok WSA w Białymstoku z 8 listopada 2017 r. (sygn. akt I SA/Bk 644/17)

Podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli w postaci elektrowni wiatrowej, jest jej wartość stanowiąca podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustalona zgodnie z przepisami o podatkach dochodowych (art. 4 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l). Jedynie w sytuacji nie dokonywania takich odpisów może mieć zastosowanie art. 4 ust. 5 u.p.o.l.

Wyrok NSA z 26 października 2017 r. (sygn. akt II FSK 2660/15)

Użyty w art. 62 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) zwrot: „chyba że podatnik wskaże, na poczet którego zobowiązania dokonuje wpłaty”, jest zastrzeżeniem, które należy odnosić do zaliczenia wpłaty na poczet „zobowiązania podatkowego o najwcześniejszym terminie płatności”, a nie do możliwości wydania przez organ podatkowy postanowienia w sprawie zaliczenia wpłaty.