Orzecznictwo sądów w zakresie umów cash poolingu nareszcie jest jednolite
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-08-29
Monika Palmowska, Piotr Wodecki
Według nowej linii orzeczniczej wzajemne kompensowanie stanów środków pieniężnych w obrębie grupy kapitałowej, popularnie nazywane cash poolingiem, może zostać potraktowane jako forma pożyczki. Przekroczenie progów obowiązujących dla podmiotów powiązanych w ramach tego rodzaju transakcji łączy się zatem z obowiązkiem sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny w ostatnim wyroku z dnia 3 sierpnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 879/16, II FSK 880/16). Zdaniem NSA, orzecznictwo sądów w zakresie cash poolingu zostało ujednolicone i należy ten rodzaj umowy traktować na równi z pożyczką na cele regulacji o cenach transakcyjnych. Podobne stanowisko, z nielicznymi wyjątkami, prezentują wojewódzkie sądy administracyjne. Rozwianiu wszelkich wątpliwości służyć będzie wprowadzenie zmian w ustawie o PDOP z początkiem 2017 roku. Zgodnie z nowelizacją, umowy tego typu zostaną wprost wskazane jako umowy objęte obowiązkiem sporządzania dokumentacji podatkowej.
Coraz więcej korzyści z oddelegowania
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-08-29
Ewelina Buczkowska
Zgodnie z najnowszymi interpretacjami indywidualnymi organów podatkowych, zapewnienie przez pracodawcę pracownikowi oddelegowanemu do wykonywania pracy za granicą benefitów, np. pokrycie kosztów wynajmu mieszkania w państwie oddelegowania, nie będzie stanowić przychodu po stronie pracownika, i tym samym nie będzie podlegało opodatkowaniu PDOF. Dotychczas wartość świadczeń dodatkowych była traktowana jako przychód pracownika zarówno przez podatników, jak i przez fiskusa. Zgodnie z najnowszą linią interpretacyjną (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 lutego 2016 r., sygn. IPPB4/4511-1514/15-2/IM), dodatkowe świadczenia nie powinny podlegać pod opodatkowanie PDOF z uwagi na to, że ich poniesienie leży przede wszystkim w interesie pracodawcy. Celem przyznania benefitów jest bowiem zmotywowanie pracownika do przyjęcia oferty oddelegowania oraz efektywnego wykonywania swoich obowiązków, a co za tym idzie, mają wyłącznie charakter służbowy. Z uwagi na to, po stronie pracownika nie może powstać przychód do opodatkowania.
Przychód w dniu wymagalności
Rzeczpospolita, 2016-08-30
Mateusz Maj
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 4 sierpnia 2016 roku (sygn. akt I SA/Wr 483/16) uznał, że zobowiązanie do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zbycia akcji powstaje dopiero w dacie wymagalności ceny sprzedaży. W analizowanej sprawie inwestor dokonał sprzedaży akcji, których własność przeszła na nabywcę wraz z zawarciem umowy, mimo że termin płatności został określony dopiero na następny rok kalendarzowy. Podatnik wystąpił do organu podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, w której wyraził pogląd, że obowiązek rozliczenia PDOF powstanie dopiero w stosunku za rok, w którym mógł on się domagać zapłaty ceny. Powołał się przy tym na istniejące już w tym zakresie orzecznictwo, z którego wynika, że sformułowanie „przychód należny” zawarte w interpretowanym przepisie ustawy o PDOF odnosi się do wymagalnego roszczenia. W momencie zawarcia umowy podatnik nie mógł natomiast dochodzić skutecznie zapłaty ceny, ponieważ nie nastąpił jeszcze termin jej płatności. Fiskus nie podzielił jednak stanowiska podatnika stwierdzając, że dla powstania przychodu istotne jest przeniesienie własności, a nie ustalone terminy płatności. Inwestor wniósł skargę do WSA we Wrocławiu, który potwierdził dotychczasowe stanowisko sądów administracyjnych uznając, że obowiązek zapłaty PDOF z tytułu sprzedaży akcji powstaje dopiero w momencie wymagalności zapłaty. Należy jednak mieć na uwadze, że w związku z nowelizacją od 1 stycznia 2016 roku przychód powstaje już w chwili zbycia akcji i papierów wartościowych bez względu na umówiony termin płatności, dlatego prezentowany pogląd odnosi się do umów zawartych do końca 2015 roku.
Postępowanie z KKS nie pozwala nadać decyzji rygoru
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-08-30
Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 sierpnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Łd 475/16), przy zawieszeniu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji jest niedopuszczalne. W przedmiotowej sprawie spółka złożyła odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta, określającej wysokość podatku od nieruchomości. Następnie organ wydał postanowienie mające nadać decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, na co spółka złożyła zażalenie, twierdząc, że organ nie był do tego uprawniony. Ze stanowiskiem podatnika zgodził się WSA w Łodzi, uznając, że nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji jest możliwe tylko w okolicznościach wskazanych w przepisach. Te natomiast w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły, gdyż nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności nastąpiło w czasie, gdy bieg przedawnienia zobowiązania był zawieszony wskutek wcześniejszego wszczęcia postępowania karnoskarbowego.
Od premii dla menedżerów danina według skali
Rzeczpospolita, 2016-08-31
Mateusz Maj
Wypłata pracownikom dokonana na podstawie umowy kreującej pochodny instrument finansowy nie zawsze stanowi przychód z tytułu kapitałów pieniężnych – wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 sierpnia 2016 roku (sygn. akt I SA/Łd 460/16). Spór powstał na tle kwalifikacji przychodu powstającego na skutek wypłaty w związku z programem motywacyjnym kierowanym do dyrektorów zatrudnionych w spółce na podstawie umów o pracę i kontraktów cywilnoprawnych. Przystąpienie do programu następowałoby po akceptacji regulaminu i zapłaty kwoty w wysokości 1 zł. Samo uczestnictwo w programie nie gwarantowałoby jednak wypłaty, ponieważ prawo do niej byłoby uzależnione od pewnych wartości wskaźnika bazowego, jakim byłby np. osiągnięty przez spółkę zysk przed opodatkowaniem. Spółka wystąpiła do fiskusa o potwierdzenie, że powstały w ten sposób u menedżerów przychód stanowi przychód z kapitałów pieniężnych, ponieważ jego wypłata nie wynika z umów o pracę czy też z umów cywilnoprawnych, opodatkowany stawką liniową w wysokości 19-proc. Fiskus nie zgodził się jednak ze stanowiskiem spółki, stwierdzając, że w tym przypadku nie powstaje przychód z kapitałów pieniężnych, ponieważ programu nie można uznać za pochodny instrument finansowy mimo posługiwania się tą nazwą w dokumentach. Spółka zaskarżyła wydaną interpretację, ale WSA w Łodzi podtrzymał stanowisko fiskusa potwierdzając, że kwoty wypłacane z tytułu udziału w programie podlegają opodatkowaniu według skali, ponieważ opisany program nie możne zostać zakwalifikowany jako pochodny instrument finansowy.
Refundacja kosztów to nie dopłata wpływająca na cenę
Rzeczpospolita, 2016-08-31
Aleksandra Tarka
Z wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w dniu 26 lipca 2016 roku wyroku (sygn. akt I Sa/Gd 697/16) wynika, że dotacja polegająca na refundacji kosztów nie podlega opodatkowaniu VAT. W przedmiotowej sprawie spółka będąca czynnym podatnikiem VAT otrzymywała pochodzące z dotacji środki, które przeznaczała na projekt w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych. Projekt ten był finansowany również za pomocą wkładu własnego spółki i lidera dwupodmiotowego konsorcjum. Spółka powzięła wątpliwość w zakresie konieczności opodatkowania VAT otrzymanej kwoty dofinansowania oraz co do możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z realizacją projektu. We wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego spółka stanęła na stanowisku, że dotacja nie wpływa na podstawę opodatkowania w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a spółka zachowuje prawo do odliczenia VAT z faktur zakupowych. Organ podatkowy podzielił zdanie spółki co do odliczenia, ale uznał jej stanowisko w zakresie opodatkowania VAT za błędne. W jego ocenie realizacja projektu wpływa na cenę towarów i usług oferowanych przez spółkę, dlatego kwota dofinansowania powinna zwiększać podstawę opodatkowania. Spółka wniosła skargę do WSA w Gdańsku, który uchylił interpretację fiskusa wyjaśniając, że dla opodatkowania VAT kluczowe są warunki przyznawania dotacji, a nie jedynie fakt, że wpływa ona w pewien sposób na ostateczną cenę świadczenia. Opisane przez spółkę dofinansowanie nie polega na dopłacie do cen oferowanych produktów, lecz na refundacji poniesionych kosztów (dotacja o charakterze zakupowym), dlatego nie stanowi obrotu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W świetle prawa krajowego i wspólnotowego taka dotacja jako związana z ogólną operacyjną działalnością spółki, nie wpływa bezpośrednio na cenę, dlatego też nie podlega opodatkowaniu VAT.
Raport rejestracji czasu pracy nie uprawnia do 50-proc. kosztów
Rzeczpospolita, 2016-09-01
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 sierpnia 2016 roku (sygn. akt I Sa/Gd 623/16) możliwość zastosowania podwyższonych kosztów autorskich przy ustalaniu przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych wymaga rozróżnienia otrzymywanego wynagrodzenia na część stanowiącą zapłatą za wykonywaną pracę oraz honorarium za korzystanie z praw autorskich. Analizowana sytuacja dotyczyła podatniczki zatrudnionej na podstawie umowy o pracę, która w ramach swoich obowiązków tworzyła oprogramowanie komputerowe stanowiące przedmiot prawa autorskiego. Podatniczka chciała uwzględnić w deklaracji podatkowej koszty autorskie, ponieważ dysponowała raportem rejestracji czasu pracy oddzielnie za każdy rok, na którego podstawie można ustalić czas pracy poświęcony na wytworzenie oprogramowania. Fiskus odrzucił taką możliwość wskazując, że warunkiem zastosowania kosztów autorskich jest wyraźne rozróżnienie wynagrodzenia na część związaną z czynnościami wytwarzania utworu oraz część dotyczącą pozostałych czynności pracowniczych, co nie miało miejsca w sytuacji podatniczki. WSA w Gdańsku po rozpatrzeniu skargi również stwierdził, że możliwość uznania części honorarium za autorskie prawa majątkowe, przy którym należy uwzględnić koszty w wysokości 50-proc, jest uzależniona od konkretnego wyodrębnienia części wynagrodzenia dotyczącej przeniesienia autorskich praw majątkowych na pracodawcę. W związku z powyższym podatniczka nie ma prawa do zastosowania kosztów autorskich jedynie na podstawie rejestracji czasu pracy, jeśli jej umowa nie przewiduje rozróżnienia wynagrodzenia należnego z tytułu praw autorskich oraz z tytułu pozostałych czynności pracowniczych.
Zmiana przeznaczenia towaru nie oznacza wyższej daniny
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-09-01
Jakub Pawłowski
W wyroku z dnia 24 sierpnia 2016 r. (sygn. akt III SA/Wa 1594/15) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, że zmiana celu wykorzystania samochodowych części zamiennych nie niesie za sobą konieczności dokonania korekty w VAT, i tym samym nie oznacza utraty prawa do pełnego odliczenia podatku. W przedmiotowej sprawie spółka dokonywała zakupów części zamiennych od kontrahentów z innych państw członkowskich, celem ich dalszej odsprzedaży. W ramach transakcji korzystała z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Spółka wskazała jednak, że nabywane części są niejednokrotnie wykorzystywane w innych celach (np. naprawy samochodów demonstracyjnych i zastępczych). Spółka uważała jednak, iż z uwagi na konstrukcję przepisów taka zmiana przeznaczenia nabytych części nie powoduje utraty prawa do odliczenia całej kwoty VAT. Ze stanowiskiem podatnika nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który uznał, że doszło do zmiany przeznaczenia towarów, w związku z czym prawo do odliczenia podatku powinno zostać ograniczone do 50 proc. – jak dla wydatków związanych z związanych z pojazdami samochodowymi. Zdania fiskusa nie podzielił jednak WSA w Warszawie, stwierdzając, że ograniczenie prawa do odliczenia podatku VAT przy zmianie przeznaczenia nabytych części i akcesoriów nie wynika wprost z przepisów, a więc korekta VAT nie jest w takim przypadku wymagana.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok WSA we Wrocławiu z 26 lipca 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 272/16)
1. Organy podatkowe nie mogą nakładać na podatników obowiązków wywodzonych z wyciągniętej z kontekstu tezy wyroku TS, skonstruowanej na gruncie specyficznych okoliczności sprawy bułgarskiej i odmiennych przepisów krajowych dotyczących fikcyjnych transakcji, które to obowiązki zostały określone w sposób odmienny niż w prawie polskim – w granicach przydzielonego państwu uprawnienia z mocy art 186 dyrektywy 112;
2. Za chybiony należy także uznać zabieg interpretacyjny wskazujący na konieczność zastosowania w drodze analogii przepisów art. 91 ust. 7 i 7b ustawy o VAT. Po pierwsze, dlatego, że źródło takiego postępowania stanowi kontynuacje wadliwego rozumowania, że organ podatkowy może zastosować bezpośrednio wyrok TS z pominięciem obowiązujących przepisów krajowych na niekorzyść podatnika. Po drugie, zastosowana konstrukcja tzw. analogia legis nie jest dopuszczalna na niekorzyść podatnika.
Wyrok WSA we Wrocławiu z 29 lipca 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 398/16)
Garaż blaszany nie stanowi budynku w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych ( tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz 613 ze zm.; dalej: u.p.o.l.) w zw. z art.3 pkt.1 lit b) i art.3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 1409 ze zm.) i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art 2 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.