Przegląd prasowych informacji podatkowych
Fiskus zgadza się na dywidendową optymalizację
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-03
Patrycja Dudek
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 19 czerwca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.47.2017.1.ZK) potwierdził, że podatnik ma prawo wyboru, który rodzaj dochodu będzie przeznaczony na wypłatę dywidendy, czy dochód z rolniczej czy też dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Stan faktyczny dotyczył spółki kapitałowej która w niewielkim stopniu uzyskiwała dochód z pozarolniczej działalności, natomiast w głównej mierze jej dochód pochodził z działalności rolniczej, ponieważ spółka zajmowała się sprzedażą hurtową warzyw i owoców oraz uprawą krzewów owocowych i drzew. Spór dotyczył tego czy można dokonywać wyboru z którego dochodu spółka będzie wypłacać dywidendę. Wypłata zysku, jedynie z dochodów z działalności rolniczej, byłaby najkorzystniejsza dla spółki, ponieważ spółka wypłacając dywidendę z całości lub części dochodu z pozarolniczej działalności, traciłaby prawo do zwolnienia przedmiotowego, którego warunkiem jest przeznaczenie dochodu z działalności pozarolniczej na działalność rolniczą. Spółka stała na stanowisku, że może decydować z której części dochodów będzie wypłacać dywidendę. Fiskus potwierdził stanowisko spółki
Czym się różni kontrola podatkowa od celno-skarbowej
Rzeczpospolita, 2017-07-03
Krzysztof Kaczmarek
Krzysztof Kaczmarek w swoim artykule przybliża różnice pomiędzy kontrolą podatkową, a kontrolą celno-skarbową. Już na wstępie, podkreśla on że pomimo, iż co do zasady zakres tych kontroli jest różny, to istnieje możliwość, że będą one prowadzone równocześnie. Ekspert wymienia najważniejsze różnice pomiędzy tymi dwiema kontrolami, takie jak: zakres kontroli, podmiot uprawniony do ich przeprowadzenia, obowiązek zawiadomienia podatnika o wszczęciu, czas trwania oraz konsekwencje dla podatnika po ich przeprowadzeniu. W dalszej części artykułu zostają one poddane szczegółowej analizie. W ocenie eksperta TPA Poland, jedną z podstawowych różnic, która wymaga wyjaśnienia jest zakres kontroli oraz organy upoważnione do jej przeprowadzenia. Kontrole podatkową jest prowadzona w oparciu o przepisy ordynacji podatkowej oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przez naczelników urzędów skarbowych zgodnie z właściwością miejscową. Zakres kontroli obejmuje sprawdzenie czy podatnik wywiązuje się z obowiązków nałożonych na niego zgodnie z szeroko pojętym prawem podatkowym. Kontrola celno-skarbowa natomiast jest przeprowadzana przez naczelników urzędów celno-skarbowych. Zakres kontroli jest szerszy, odnosi się ona nie tylko do przepisów prawa podatkowego ale także prawa celnego czy dewizowego, ponadto naczelnik może wszcząć kontrolę niezależnie od miejsca siedziby podatnika.
Nie każda przebudowa to remont
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-03
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1463/15) podatnik odliczy poprzez odpisy amortyzacyjne wydatki na przebudowę budynku, które powodują zmianę jego przeznaczenia. Stan faktyczny dotyczył podatnika, który wprowadził do ewidencji środków trwałych kamienicę o charakterze mieszkalnym, wobec której wykonał prace, których skutkiem była zmiana przeznaczenia budynku na biurowo-usługowy, z przeznaczeniem na gastronomię. Spór dotyczył tego czy dokonane zmiany są ulepszeniem środka trwałego, gdzie wydatki rozlicza się poprzez odpisy amortyzacyjne po wykonaniu prac, czy też jako remont, gdzie wydatki można ująć od razu w kosztach podatkowych. Podatnik ujął wydatki jednorazowo w kosztach, ponieważ uważał że dokonał remontu. Fiskus nie zgodził się z stanowiskiem podatnika twierdząc, że doszło do podniesienia standardu budynku w wyniku prac budowlanych, co powoduje ulepszenie budynku, tak więc podatnik powinien dokonać odpisów amortyzacyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach potwierdził stanowisko fiskusa. NSA zgodził się z WSA dodając, że przy ulepszeniu budynku dochodzi do zmian cech użytkowych i technicznych budynku, co uniemożliwia jego eksploatacje podczas wykonywanych robót, natomiast remont to prace odtworzeniowe podczas których jest możliwa eksploatacja budynku.
Doradztwo to nie szkolenie
Rzeczpospolita, 2017-07-03
Mateusz Maj
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1896/15) doradztwo prowadzone w trakcie szkolenia, stanowi odrębną usługę, opodatkowaną stawką 23% VAT. Przedmiotowa sprawa dotyczyła informatyka, który zajmował się prowadzeniem szkoleń, finansowanych ze środków publicznych. Szkolenia te jako usługi kształcenia i przekwalifikowania zawodowego korzystały ze zwolnienia z VAT. Podatnik skierował do fiskusa pytanie czy konsultacje prowadzone w trakcie i po szkoleniu, mające wymiar praktyczny i odnoszące się ściśle do tematyki szkolenia będą również zwolnione z opodatkowania. Podatnik był zdania, iż tak. Organ skarbowy nie zgodził się jednak z jego stanowiskiem i uznał, że świadczenie to powinno być opodatkowane 23% VAT. W ocenie fiskusa szkolenia bez elementu doradztwa nie są tak atrakcyjne ale element ten przesądza o braku możliwości prowadzenia szkoleń w przypadku jego braku. Sąd pierwszej instancji przyznał rację podatnikowi, ostatecznie jednak sprawę rozstrzygnął NSA, który przychylił się do stanowiska organu podatkowego. W uzasadnieniu wyroku, sąd podkreślił iż co do zasady, każde świadczenie należy traktować jako odrębne i w związku z tym określić zasady opodatkowania indywidualnie dla każdego z nich.
Odliczenie podatku od służbowych aut. Najnowszy wyrok NSA
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-03
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1983/15), nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT firmom które wynajmują auta pracownikom. Spółka zajmowała się sprzedażą sadzeniaków ziemniaka. Spór dotyczył wątpliwości czy spółka wynajmując służbowe auta będzie mogła odliczyć cały VAT od samochodów i wydatków eksploatacyjnych. Spółka posiadała regulamin zakazujący poruszaniem się autami w celach prywatnych, a także wprowadzona była ewidencja przebiegu pojazdów. Pracownicy oraz osoby trzecie mogły służbowe auta nająć do celów prywatnych, co regulował oddzielny regulamin. Najem był opodatkowany VAT, a ceny najmu były zgodnie z cenami rynkowymi. Spółka informowała również, że jest na etapie zmiany umowy spółki, w celu poszerzenia działalność spółki o wynajem aut. Fiskus jednak nie zgodził się na pełne odliczenie podatku VAT, stwierdzając że fakt wynajmowania aut przez spółkę po cenach rynkowych wyklucza wykorzystywanie tych aut wyłącznie do celów zgodnych z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą, czyli sprzedaży sadzeniaków ziemniaka. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stanął po stronie spółki twierdząc, że spółka wyłącznie wykorzystuje auta do wykonywanej działalności gospodarczej, natomiast dodatkowo do komercyjnego wynajmu samochodów służbowych. NSA stanęło jednak po stronie fiskusa.
Zbycie udziału w gruncie rolnym zwolnione z PIT?
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-07-04
Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 469/17), jako zbycie całej nieruchomości trzeba traktować sprzedaż udziału w gruncie będącym własnością rolnika. Stan faktyczny dotyczył podatnika, który od razu po zakupie ¼ działki rolnej, zbył ją rolnikom, którzy włączyli ją do swojego gospodarstwa. Podatnik stał na stanowisku, że grunt nie utracił charakteru rolnego w wyniku sprzedaży, tak wiec osiągnięty przychód z przeprowadzonej transakcji będzie zwolniony z PDOF. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, twierdząc że zwolnienie nie obejmuje dochodu ze zbycia udziału, a jedynie sprzedaż całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie stwierdził, że idąc tokiem rozumowania organu, dochodziłoby do sytuacji że zwolnienie nie przysługiwałoby w przypadku sprzedaży udziałów jednemu nabywcy przez wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, co byłoby nieprawdą, tak więc stanowisko podatnika jest prawidłowe. Stanowisko WSA potwierdził NSA.
Obsługa kart płatniczych zwolniona z podatku
Rzeczpospolita, 2017-07-05
Wojtasik
Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z 30 czerwca 2017 r. (sygn. PT6.8101.5.2017) kompleksowe czynności wykonywane przez organizacje płatnicze na rzecz agentów rozliczeniowych i wydawców kart płatniczych oraz agentów rozliczeniowych na rzecz akceptantów nadal będą mogły korzystać ze zwolnienia z VAT. Potrzeba wydania interpretacji ogólnej przez Ministra Finansów była spowodowana usunięciem od 1 lipca 2017 r. przepisu zgodnie z którym usługi stanowiące element usługi finansowej i ubezpieczeniowej podlegają zwolnieniu z podatku VAT. W przedmiotowej interpretacji minister finansów wskazał, iż czynności świadczone przez organizacje płatnicze na rzecz agentów rozliczeniowych i wydawców kart płatniczych, takie jak przekazywanie środków od użytkowników, rozliczanie transakcji, czy ich autoryzacja będą podlegały zwolnieniu jako usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Jednocześnie, jednak minister finansów podkreślił iż usługi o charakterze administracyjnym i technicznym, takie jak oferowane przez organizacje płatnicze usługi szkoleniowe czy usługi sporządzania raportów, niezwiązane bezpośrednio z transferem środków pieniężnych, nie będą korzystały ze zwolnienia.
Przepis nakładający nowe obowiązki nie może być martwy
Rzeczpospolita, 2017-07-06
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 12 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 1319/16) to na wspólniku spółki komandytowej ciąży obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych. W przedmiotowej sprawie podatnik, będący komandytariuszem zwrócił się do organów podatkowych z pytaniem czy jest on zobowiązany sporządzać dokumentację cen transferowych dotyczących transakcji zachodzących pomiędzy powiązanymi spółkami komandytowymi oraz nierezydentem, Zdaniem podatnika nie jest on zobowiązany, ponieważ te transakcje przeprowadzają spółki, a nie on sam. Organ podatkowy nie zgodził się jednak z tym stanowiskiem i stwierdził, że spółka komandytowa nie jest podatnikiem PDOF, dlatego też dokumentacja musi zostać sporządzona przez wspólników, zarówno jeżeli chodzi o transakcje pomiędzy dwiema spółkami komandytowymi jak i nierezydentem. Racji podatnikowi nie przyznał również WSA w Poznaniu, który stwierdził, że spółka komandytowa nie ma osobowości prawnej i jej dochody nie są odrębnym przedmiotem opodatkowania, za to są nim dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. W tym wypadku jest to osoba fizyczna, więc dochód z udziału w tej spółce jest uregulowany według ustawy o PDOF. Wszelkie obowiązki podatkowe będą zatem ciążyły na wspólniku spółki komandytowej a nie na samej spółce i nie ma znaczenia czy wspólnik ten jest komplementariuszem czy komandytariuszem.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 14 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1477/15)
Z treści art. 9 pkt 11 lit. a), art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. f) oraz art. 1 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 1 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649 ze zm.) wynika, że opodatkowaniu przy przekształceniu spółek podlegają wkłady do spółki osobowej ponad tą ich część, która – co do zasady – podlegała już opodatkowaniu, a więc w tym zakresie zastosowanie znaleźć może zwolnienie podatkowe obowiązujące na podstawie art. 9 pkt 11 lit. a) wymienionej ustawy.
Wyrok NSA z 8 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1117/15)
Spółka prawa handlowego, w której jedynym udziałowcem jest gmina, dokonując na podstawie uchwały Rady Miasta, której legalność potwierdził w prawomocnym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny, czynności zmierzających do załatwienia indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, działa jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347/1).