Można przyznać ulgę, a potem ją odebrać
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-04-04
Patrycja Dudek
W wyroku z 31 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 90/14) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zmiany przepisów dotyczących specjalnych stref ekonomicznych nie godzą w konstytucyjną zasadę ochrony praw nabytych. W przedmiotowej sprawie, spółka prowadząca działalność na terenie SSE miała przyznane całkowite zwolnienie z PDOP do roku 2011, które następnie przekształciło się w prawo do rozliczania podatku dochodowego od połowy dochodów do roku 2017. W związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej, nasz kraj musiał dostosować swoje prawo do postanowień traktatu akcesyjnego, który wskazywał że państwowa pomoc dla średnich przedsiębiorców może być realizowana tylko do końca 2010 r. Spółka początkowo uiściła PDOP za rok 2011, jednak wkrótce potem wystąpiła do urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty z tego tytułu. Organ podatkowy nie przychylił się do tego wniosku. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oraz NSA przyznały rację fiskusowi wskazując, że konstytucyjnie chronione prawa nabyte (w szczególnych okolicznościach) mogą zostać ograniczone, gdy przemawia za tym inna konstytucyjna norma.
Leasing nie zawsze w kosztach
Rzeczpospolita, 2016-04-05
Mateusz Maj
Spółka nie będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na raty leasingowe i naprawy samochodów, jeżeli nie udowodni, iż wydatki te służyły działalności gospodarczej – taki wniosek płynie z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 292/14). W przedmiotowej sprawie organ podatkowy w toku kontroli skarbowej zakwestionował poprawność zaliczania do kosztów podatkowych, wydatków ponoszonych przez spółkę na raty leasingowe i naprawy samochodów, które zakupiła z przeznaczeniem na wynajem. Pomimo, iż najem samochodów był realizowany jedynie w 2006 i 2011 r. spółka uważała, iż jest uprawniona do zaliczenia ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ przez pozostały okres były one gotowe do wynajmu. Nie przedstawiła jednak informacji, kto i w jakim celu użytkował je przez ostatni rok. W efekcie zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu jak i NSA uznał, iż nie ujawniając, kto posługiwał się zakupionymi przez nią środkami transportu, nie wykazała związku poniesionych wydatków z przychodami. Orzeczenie jest prawomocne.
Protokół odbioru nie ma znaczenia dla VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-04-05
Agnieszka Pokojska
Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 1 kwiecień 2016 r. (sygn. PT3.8101.41.2015.AEW.2016.AMT.141), wskazał że momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonania usługi budowlanej jest moment jej faktycznego zakończenia, czyli chwila zgłoszenia całości wykonanych usług do odbioru. W praktyce, podmioty działające w branży budowlanej za moment powstania obowiązku podatkowego uznawały datę podpisania protokołu odbioru usług. To podejście nie znalazło jednak aprobacji ze strony Ministra Finansów. Zdaniem Ministra Finansów nie można utożsamiać momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonania usługi z momentem formalnego podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego. W interpretacji wyjaśniono również, że jeżeli umowa przewiduje płatności ciągłe – niezależne od wykonanych prac – wówczas momentem powstania obowiązku podatkowego jest upływu każdego okresu, do którego odnoszą się poszczególne płatności.
Nieściągalna faktura jest kosztem w kwocie brutto
Rzeczpospolita, 2016-04-06
Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 lutego 2016 r. (sygn. akt II FSK 421/14) orzekł, iż nieściągalna wierzytelność powinna zostać zaliczona do kosztów podatkowych w całości, tj. również z kwotą VAT. W przedmiotowej sprawie spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy będzie uprawniona do odliczenia od przychodu wartości nieściągalnych wierzytelności w kwocie brutto. Organ podatkowy uznał, iż kosztem uzyskania przychodu może być jedynie należność netto, w wartości uprzednio wykazanej jako przychód należny. Rację spółce przyznał jednak zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie jak i NSA, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż wierzytelność, to środki pieniężne, które powinny wpłynąć do sprzedawcy za zbyte towary, czy usługi, a w przypadku gdy w cenie sprzedaży został zawarty należny VAT, to ze względu na fakt, iż jego ciężar ponosi sprzedawca, jest on uprawniony do zaliczenia do kosztów podatkowych kwoty nieściągalnej należności w kwocie brutto (wraz z należnym podatkiem VAT).
Za posiłki jedzone w delegacji fiskus może zażądać podatku
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-04-06
Łukasz Zalewski
Wiktuały opłacone przez pracodawcę i skonsumowane w ramach podróży służbowej przez pracownika są zwolnione z PDOF do wysokości diety wynikającej z prawa pracy – tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 kwietnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 416/14). Sprawa dotyczyła spółki, która delegowała swoich pracowników w podróże służbowe. Zamiast wypłacać im diety, spółka zwracała całość wydatków na wyżywienie poniesionych w trakcie delegacji. Przy czym wysokość zwracanych wydatków przekraczała wysokość diet za podróże służbowe. Spółka uznała, że taka forma zwrotu wydatków za wyżywienie nie powoduje u pracownika powstania przychodu. Jednak NSA wskazał, że pracownik nie może się uwolnić od obowiązku podatkowego poprzez przerzucenie kosztów wyżywienia w czasie delegacji na spółkę. W konsekwencji, nadwyżka ekwiwalentu pieniężnego ponad wysokość diety jest opodatkowana.
Oprocentowanie między kontrahentami bez korzyści w CIT
Rzeczpospolita, 2016-04-06
Aleksandra Tarka
W wyroku z 9 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 2861/13) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż odsetki wypłacane kontrahentom od zaliczek na poczet usług, nie są kosztem uzyskania przychodów usługodawcy. W analizowanej sprawie spółka, świadcząca usługi pośrednictwa finansowego, wystąpiła do organu podatkowego z pytaniem, czy kosztem uzyskania przychodów są wydatki ponoszone przez nią na odsetki od zaliczek na poczet wykonywanych usług. Zgodnie ze stanowiskiem spółki, przedmiotowe odsetki mają związek z przychodem, który powstanie w przyszłości, a więc powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Z opinią spółki nie zgodził się jednak fiskus, który uznał, iż odsetki jako świadczenie ubocznie względem zaliczki, która w myśl przepisów ustawy o PDOP nie jest przychodem, nie mogą zostać uznane za koszt podatkowy. Z tą argumentacją zgodził się zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie jak i NSA, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż wydatki związane z zaliczką, która nie jest dla podatnika przychodem, nie mogą zostać uznane za koszt.
Podatek od nieruchomości: Garaż należący do spółki może być opodatkowany preferencyjnie
Dziennik Gazeta Prawna, 2016-04-06
Łukasz Zalewski
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 25 lutego 2016 r. (sygn. akt I SA/Ol 808/15), uznał że gmina nie jest uprawniona do opodatkowania garażu w budynku mieszkalnym najwyższą stawką podatku od nieruchomości jeśli garaż nie jest zajęty na działalność gospodarczą. W przedmiotowej sprawie, spółka posiadała udziały w garażach wielostanowiskowych w budynkach mieszkalnych. Miejsca postojowe były przeznaczone na sprzedaż, ale nie były faktycznie wykorzystywane do działalności spółki (np. wynajmowane). Właściciel udziałów w miejscach postojowych uznał, że skoro przedmiotowe miejsca są wystawione na sprzedaż, to nie można mówić o nich, że są zajęte na działalność gospodarczą, gdyż nie są one wynajmowane. Innego zdania był prezydent miasta, który twierdził że garaże – których właścicielem jest spółka – są zajęte pod działalność gospodarczą, bez względu na to czy faktycznie są w ten sposób wykorzystywane. WSA w Olsztynie przypomniał, że sam fakt posiadania garażu przez przedsiębiorcę nie powoduje „zajęcia” tego miejsca na cele gospodarcze. Tylko w sytuacji, gdy lokal mieszkalny przynależny do garażu jest zajęty pod prowadzenie działalności gospodarczej, można zastosować do tego miejsca garażowego najwyższą stawkę podatku.
Aport plus jedna osoba nie wystarczą dla zwolnienia
Rzeczpospolita, 2016-04-07
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 23 lutego 2016 r. (sygn. akt I SA/Rz 19/16) udział w znaku towarowym oraz pracownik do obsługi umowy najmu nie mogą być uznane za zespół składników materialnych i niematerialnych, przeznaczonych do samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych. W analizowanej sprawie podatnik planował wynająć spółce komandytowej znak towarowy będący głównym składnikiem otrzymanego w darowiźnie przedsiębiorstwa. Zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem, czy aport tych składników do spółki komandytowej zostanie uznany za aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegający opodatkowaniu VAT. Ze stanowiskiem podatnika nie zgodził się fiskus, który uznał iż wyłączenie z VAT nie znajdzie zastosowania, przedmiotem aportu jest bowiem udział w znaku towarowym a nie zorganizowana część przedsiębiorstwa. Sprawa trafiła do WSA w Rzeszowie, który przyznał rację fiskusowi, wskazując iż nie dojdzie do aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W opinii sądu, udział w znaku towarowym oraz wyodrębniony do obsługi umowy najmu pracownik, nie są składnikami materialnymi i niematerialnymi wystarczającymi, aby samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 4 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 52/14)
Zdarzenie takie jak przydzielenie akcjonariuszowi będącemu osobą fizyczną akcji z nowej emisji w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego ze środków własnych SKA nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 11 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 i art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., ponieważ nie stanowi przychodu podatkowego, o którym mowa w wymienionych przepisach.
Wyrok NSA z 4 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 908/15)
Nieprzyznanie spółce – od której pobrano zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych – przymiotu strony w postępowaniu o zwrot nadpłaty w tym podatku, prowadziłoby do naruszenia zasady niedyskryminacji z art. 18 TFUE, zasady swobody przepływu kapitału z art. 63 TFUE oraz zasady swobody przedsiębiorczości z art. 49 TFUE, gdyż pozbawiałoby w istocie stronę skarżącą możliwości odzyskania nienależnie zapłaconego podatku i to bez merytorycznego rozpatrzenia jej wniosku.