Przegląd prasy podatkowej (4 – 8 grudnia 2017 r.)

| Do przeczytania w 7 min

Przegląd prasowych informacji podatkowych

Ostateczne wykończenie bez znaczenia dla fiskusa

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-12-04, Łukasz Zalewski

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 listopada 2017 r. (sygn. akt II FSK 2664/15) dla potrzeb ustalenia obowiązku opodatkowania budynku bez znaczenia pozostaje konieczność jego wykończenia po zakończeniu budowy i rozpoczęciu użytkowania. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki, która wybudowała kilkukondygnacyjny budynek mieszkalno-handlowy, sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako mieszkalny, przy którym znajdował się ogrodzony plac dla celów mieszkaniowych. Pozwolenie na użytkowanie części mieszkalnej zostało wydane jeszcze w roku 2013, części handlowej natomiast w 2014 r. Wątpliwości spółki dotyczyły momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do obu części budynku oraz klasyfikacji placu przy budynku jako budowli podlegającej opodatkowaniu. Zdaniem spółki, opodatkowaniu od 1 stycznia 2014 r. powinna podlegać część mieszkalna, natomiast część gospodarcza będzie podlegała podatkowi od początku 2015 roku. Z kolei nieużywany fragment budynku w ogóle nie powinien być opodatkowany, podobnie jak plac. Organ nie zgodził się ze stanowiskiem spółki twierdząc, że obowiązek podatkowy w odniesieniu do całego budynku powstał z dniem 1 stycznia 2014 r. Plac natomiast powinien być traktowany jako budowla dla potrzeb podatku od nieruchomości. Zdanie organu podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, wskazując, że to rozpoczęcie faktycznego użytkowania budynku jest kluczowe w celu ustalenia obowiązku podatkowego, nawet jeśli jest on później wykańczany. Zgodził się jednak ze spółką, że plac, znajdujący się przy budynku, służący celom mieszkaniowym nie podlega opodatkowaniu, ponieważ nie jest związany z działalnością gospodarczą.

Podatek jest tylko wtedy, gdy dostajemy za darmo

Rzeczpospolita, 2017-12-04, Przemysław Wojtasik

Jak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 listopada 2017 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.233.2017.2.ZK) dodatkowe usługi wchodzące w skład kontraktu, nie powodują powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń po stronie nabywcy. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka z branży motoryzacyjnej, która miała zamiar podpisać 5-letni kontrakt z producentem materiałów blacharskich, dodatkowo zobowiązując się wykorzystywać w działalności wyłącznie materiały nabyte u kontrahenta. Zgodnie z umową kontrahent miał sprawować bezpłatną opiekę techniczną oraz rozwiązywać problemy związane z używaniem materiałów jego produkcji, a także prowadzić szkolenia personelu nabywcy. Zdaniem spółki nie uzyska ona przychodu z nieodpłatnych świadczeń, gdyż w cenie zakupu znajduje się wartość dodatkowych usług. W odpowiedzi fiskus przypomniał, że za nieodpłatne świadczenia należy uznać wszystkie zdarzenia prawe których skutkiem jest darmowa korzyść majątkowa. Natomiast w opisanej sytuacji usługi nie zostaną opodatkowane, gdyż świadczenie od kontrahenta podatnik uzyska dopiero w momencie nabycia jego towarów, tym samym świadczenia stron będą miały charakter ekwiwalentny.

„Zaprojektuj dostarcz i wybuduj” bez odwrotnego obciążenia

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-12-05, Jolanta Ryjewska

Zgodnie z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 22 listopada 2017 r. (sygn. akt I SA/Gd 1265/17) prace projektowe nie mogą stanowić wraz z usługami budowlanymi kompleksowego świadczenia. W analizowanej sprawie spółka będąca członkiem konsorcjum wykonywała usługi na rzecz lidera konsorcjum, obejmujące zarówno prace budowlane, które zlecała podwykonawcom jak i formalnoprawne i projektowe, które realizowała samodzielnie. Zdaniem spółki realizowane przez nią jako podwykonawcę usługi formalnoprawne i projektowe jako część pomocnicza prac budowlanych powinny stanowić część usługi kompleksowej i stanowić przedmiot opodatkowania odwrotnym obciążeniem. Odmiennego zdania był Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, według którego świadczone przez spółkę usługi są na tyle niezależne, że nie stanowią świadczenia kompleksowego. W związku z tym, prace formalnoprawne i projektowe powinny zostać opodatkowane na zasadach ogólnych. Zdanie organu podzielił WSA w Gdańsku.

Własne logo nie daje preferencji

Rzeczpospolita, 2017-12-06, MoPo

Jak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 grudnia 2017 r. (sygn. 111-KDIB2-1.4010.260.2017.2.AP) uzyskanie praw ochronnych do wytworzonego we własnym zakresie znaku słowno-graficznego, nie daje prawa do jego amortyzacji. Sprawa dotyczyła piekarni, która uzyskała prawo ochronne do wytworzonego przez nią znaku towarowego w postaci loga. Spółka zamierzała wprowadzić logo do ewidencji środków trwałych i rozpocząć jego amortyzację, dlatego zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o potwierdzenie czy jest do tego uprawniona. W interpretacji organ uznał, że nabycie praw ochronnych na znak towarowy nie jest jednoznaczne z ich wytworzeniem, zatem podatnik nie spełnił warunku uprawniającego go do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Jedna umowa, a podatki dwa

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-12-06, Patrycja Dudek

Jak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 listopada 2017 r. (sygn. akt II FSK 3175/15), umowa sprzedaży nieruchomości częściowo opodatkowanej VAT podlega opodatkowaniu PCC od wartości nieruchomości zwolnionej z VAT. W analizowanej sprawie spółka nabyła na mocy jednej umowy prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynków. Od części ceny, dotyczącej dostawy budynków zwolnionych z VAT został pobrany PCC. W przypadku bowiem nieruchomości zwolnienie z VAT rodzi obowiązek opodatkowania PCC. Zdaniem spółki, z uwagi na fakt, że opodatkowanie PCC dotyczy czynności cywilnoprawnych, ta sama umowa sprzedaży nie powinna być objęta dwoma różnymi podatkami. Słuszność pobrania PCC potwierdziły organy podatkowe zwracając uwagę na fakt, że skoro przedmiotem sprzedaży były odrębne przedmioty własności, nie ma przeciwskazań, by podlegały różnym podatkom. Ze zdaniem organów zgodził się zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie jak i NSA.

Firma, która płaci za szkołę dzieci pracowników, musi naliczyć VAT

Rzeczpospolita, 2017-12-06, Aleksandra Tarka

W wyroku z 26 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 467/17) orzekł, iż zapewnienie przez pracodawcę mieszkań rodzinom pracowników oraz darmowej edukacji ich dzieciom nie jest niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu VAT. Sprawa dotyczyła spółki pokrywającej koszty edukacji dzieci oraz zakwaterowania pracowników delegowanych długoterminowo do pracy w Polsce. Zdaniem spółki świadczenia te nie powinny być traktowane jako odpłatne świadczenie usług, zatem nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT. Ze stanowiskiem spółki nie zgodził się fiskus, uznając że zapewnienie mieszkań dla rodzin pracowników oraz edukacji dla ich dzieci jest usługą i podlega opodatkowaniu VAT. Sprawa trafiła do WSA w Poznaniu, który podtrzymał stanowisko organu. W jego ocenie poniesione przez pracodawcę koszty związanych z edukacją oraz zakwaterowaniem rodzin pracowników należy uznać za nieodpłatne świadczenia niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w konsekwencji podlegające opodatkowaniu VAT.

Podział należności za wynajem nie zawsze opłacalny

Dziennik Gazeta Prawna, 2017-12-06, Patrycja Dudek

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 291/16) stwierdził, że zarówno czynsz płacony przez najemcę jak i opłata za użytkowanie wieczyste, którą jest obciążany najemca podlega opodatkowaniu VAT. Analizowana sprawa dotyczyła stowarzyszenia, będącego użytkownikiem wieczystym gruntu oraz właścicielem budynku. Część budynku została wynajęta najemcy. Strony uzgodniły, że oprócz czynszu, najemca będzie zobowiązany również do uregulowania części opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu. Zdaniem spółki, opłata za użytkowanie wieczyste nie spełnia ustawowych przesłanek do opodatkowana VAT, dlatego nie powinna zwiększać podstawy opodatkowania tym podatkiem. Odmiennego zdania był Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, według którego część opłaty za użytkowanie wieczyste jest bezsprzecznie związana z najmem i nie może być sztucznie wydzielana w celu obniżenia opodatkowania VAT. Stanowisko organu podzielił zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie jak i NSA orzekając, że opłata za użytkowanie wieczyste stanowi dodatkowy koszt, zwiększający podstawę opodatkowania najmu. Na potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska sądy przywołały wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 kwietnia 2015 r. (sygn. akt C-42/14).

Rok budowy ma znaczenie dla właściwego obliczenia daniny

Rzeczpospolita, 2017-12-07, Aleksandra Tarka

Naczelny Sąd Administracyjny w dwóch wyrokach (sygn. akt II FSK 3216-3217/15) orzekł, iż dla ustalenia wartości rynkowej nieruchomości należy odnieść się do wyceny nieruchomości wybudowanych w podobnym czasie. W przedmiotowej sprawie fiskus wezwał podatników do ponownego rozliczenia spadku, w którego skład wchodziło mieszkanie spółdzielcze. Zdaniem organu podatnik zaniżył wartość nieruchomości. Do wyliczenia wartości rynkowej został powołany rzeczoznawca. Podatnik postanowił zaskarżyć decyzję wydaną na podstawie ekspertyzy, gdyż jego zdaniem opinia biegłego nie była wiarygodna ze względu na brak informacji o stanie technicznym nieruchomości przyjętych do porównań. Spór trafił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który przyznał rację podatnikowi. Ostatecznie w spornej sprawie korzystny dla podatnika wyrok wydał NSA, który w uzasadnieniu wskazał, iż jednym z parametrów, na którym powinna opierać się opinia biegłego jest rok budowy budynku.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok WSA w Białymstoku z 22 listopada 2017 r. (sygn. akt I SA/Bk 985/17)

W sytuacji, gdy wierzyciel nie umorzył należności cywilnoprawnej, samo przedawnienie zobowiązania nie wywołuje zmiany jego charakteru na zobowiązanie bezzwrotne. Takie zdarzenie prawne nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia w świetle art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.

Wyrok WSA w Warszawie z 17 listopada 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 3159/16)

1. Pośrednictwo ubezpieczeniowe nie kończy się z chwilą zawarcia umowy, ale trwa także po jej zawarciu w postaci opieki posprzedażowej. Pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na „zdobyciu” klienta, utrzymaniu go na przyszłość i powiązaniu klienta z ubezpieczycielem w dłuższej perspektywie oraz w szerszym zakresie produktów, a nie tylko na jednorazowej czynności wyszukania klienta, przekazania jego danych do ubezpieczyciela i zawarcia z nim jednej umowy. Potwierdza to zestawienie różnych wersji językowych wyroku TSUE w sprawie Aspiro, C-40/15, pkt 39.

2. Pośrednictwo ubezpieczeniowe obejmuje tylko takie czynności, które odbywają się przy udziale ubezpieczonego i wobec niego uzewnętrznionych tzw. front-office.