Interpretacja indywidualna nie musi być respektowana przez kontrolujących
Rzeczpospolita, 2017-08-07
Justyna Podlaszewska, Marcin Palusiński
Eksperci TPA Poland – Justyna Podlaszewska i Marcin Palusiński swoim artykule przybliżają tematykę mocy ochronnej interpretacji indywidualnych, w trakcie przeprowadzania kontroli podatkowych. Autorzy artykułu podkreślają brak wyraźnych unormowań prawnych, które nakazywałyby kontrolującym zastosowania tego samego poglądu jaki został wyrażony w interpretacji indywidualnej posiadanej przez kontrolowanego. Podatnik który wystąpił z wnioskiem o interpretację i uzyskał ją może jednak korzystać z jej mocy ochronnej w momencie gdy zastosował się do jej treści, a kontrolujący jej nie uwzględnili. W przypadku ustalenia rozbieżności pomiędzy aktualnym stanem faktycznym, a opisanym przez wnioskodawcę, interpretacja indywidualna nie będzie korzystała z funkcji ochronnej i organy kontrolujące nie będą w żaden sposób zobowiązane do respektowania jej. Autorzy artykułu podkreślają również brak unormowań dotyczących wagi rozbieżności pomiędzy faktyczną sytuacją a stanem faktycznym opisanym w interpretacji. Organy podatkowe mogą wiec zakwestionować nawet najmniejsze różnice i na tej podstawy odmówić przyznania podatnikowi ochrony. Eksperci zwracają ponadto uwagę, iż interpretacja nie będzie mogła korzystać z mocy ochronnej jeżeli zmieni się stan prawny.
Firma może odzyskać podatek z paragonów
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-08-07
Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 lipca 2017 r. (sygn. akt I SA/Łd 444/17), jeżeli podatnik prowadzi odrębną ewidencję i posiada dowody potwierdzające, że został naliczony zbyt duży podatek VAT od usługi wobec konsumenta, to podatnik może dokonać korekty VAT. Stan faktyczny dotyczył Spółki, która do czasu uzyskania interpretacji indywidualnej stwierdzającej, że na bilety wstępu do parku rozrywki przysługuje 8% stawka VAT, stosowała stawkę 23%. Spółka w celu odzyskania nadpłaconego podatku VAT, twierdziła że korektę należy przygotować na podstawie specjalnie prowadzonej odrębnej ewidencji (ponieważ kasa fiskalna nie umożliwia dokonanie korekty danych), a następnie złożyć korekty deklaracji VAT. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem Spółki, twierdząc, że doszłoby do bezpodstawnego wzbogacenia po stronie Spółki, ponieważ ciężar podatku faktycznie ponieśli konsumenci, poza tym korektę powinni otrzymać osobiście wszyscy klienci parku rozrywki, co byłoby niemożliwe do wykonania. WSA w Łodzi stanął po stronie spółki, potwierdzając jej stanowisko. Wyrok jest nieprawomocny.
Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w VAT dla usługi budowlanej
Rzeczpospolita, 2017-08-07
Katarzyna Pulit
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lipca 2017 r. (sygn. akt I FSK 2148/15) obowiązek podatkowy dla usługi budowlanej powstaje w momencie wykonania ostatniej czynności wchodzącej jej w skład, protokół pełni zaś jedynie funkcję dokumentacyjną. W przedmiotowej sprawie spółka zajmująca się świadczeniem usług budowlanych złożyła wniosek o wydanie interpretacji, w którym zadała pytania kiedy powstanie obowiązek podatkowy w VAT dla usługi budowlanej. W jej opinii taki obowiązek powstanie z chwilą wystawienia faktury, po wykonaniu ostatniej czynności budowlanej w ramach danego okresu sprawozdawczego, udokumentowanej protokołem zdawczo-odbiorczym, w którym zawarta będzie wartość wynagrodzenia należnego spółce za dany okres sprawozdawczy. Organ podatkowy nie zgodził się z tym stanowiskiem i uznał, że za moment wykonania usługi należy przyjąć chwilę faktycznego zakończenia wszystkich czynności do wykonania których zobowiązany był świadczący usługę. Racji podatnikowi nie przyznał również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie. Ostatecznie jednak NSA uchylił wyrok i stwierdził, że zarówno organ jak i spółka mają takie samo stanowisko w tej sprawie i spór jest niezasadny. Podatnik nie stwierdził bowiem, iż data podpisania protokołu będzie utożsamiana przez niego z datą wykonania ostatniej czynności. Protokół zdawczo-odbiorczy będzie bowiem pełnił jedynie funkcję techniczną, umożliwiając udokumentowanie wykonanych usług.
Usługi załadunku od podwykonawcy ze zwolnieniem i odliczeniem VAT
Rzeczpospolita, 2017-08-07
Karol Szelągowski
Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z 4 maja 2017 r. w sprawie A Oy (sygn. akt C-33/16) podwykonawca, który świadczy usługi załadunku, rozładunku i przeładunku może skorzystać ze zwolnienia VAT. W przedmiotowej sprawie spółka zajmująca się świadczeniem usług przeładunku jednostek pływających, które w rzeczywistości były wykonywane przez jej podwykonawców złożyła wniosek o wydanie interpretacji do Centralnej Komisji Podatkowej. We wniosku zadała pytanie czy zgodnie z prawem fińskim czynności realizowane w ramach podwykonawstwa na rachunek jej klientów mogą zostać zwolnione z VAT. Centralna Komisja Podatkowa w wydanej interpretacji wskazała, że usługi świadczone przez podwykonawców na rzecz spółki nie podlegają zwolnieniu z VAT, ponieważ możne ono zostać zastosowane tylko do usług świadczonych są na ostatnim etapie obrotu. Spółka nie zgodziła się z tą decyzją i zaskarżyła ją do Najwyższego Sądu Administracyjnego w Finlandii, sąd Fiński w celu usunięcia wątpliwości skierował pytania do Trybunału Sprawiedliwości UE. TS UE stwierdził, że zwolnienie z VAT nie dotyczy tylko ostatniego szczebla obrotu, a więc uprawnieni do jego zastosowania są również podwykonawcy spółki oraz że usługi przeładunku świadczone na rzecz posiadaczy ładunku będących importerami lub eksporterami również mogą korzystać z tego zwolnienia.
Przejęta firma może być bez pieniędzy i należności
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-08-09
Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 sierpnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3183/16), wartość dodatnia przejmowanej firmy może być amortyzowana, nawet gdy nie zostaną przejęte należności pieniężne oraz środki zgromadzone na kontach. Stan faktyczny dotyczył spółki, która zamierzała nabyć od wspólników dwóch spółek cywilnych, dwa przedsiębiorstwa za cenę wyższą niż rynkowa, bez przejmowania należności oraz środków pieniężnych ulokowanych na kontach. Spółka twierdziła, że zobowiązania oraz składniki majątkowe, które zostały nabyte, służą do wykonywania działalności gospodarczej oraz są funkcjonalnie powiązane, tak więc nadwyżka uiszczonej ceny nad wartością rynkową nabytych składników majątkowych, będzie stanowić wartość początkową dla celów amortyzacji. Fiskus był innego zdania, twierdząc że nie da się prowadzić samodzielnej działalności gospodarczej, jeżeli w skład przejmowanych składników majątkowych nie wchodzą należności pieniężne oraz środki ulokowane na kontach, tak więc spółka nabędzie dwa zespoły składników majątkowych, a nie przedsiębiorstwo, co oznacza, że spółka nie ma możliwości dokonania amortyzacji dodatniej wartości firmy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stanął po stronie spółki, twierdząc że jeżeli istota przedsiębiorstwa zostanie zachowana, to za przedsiębiorstwo można uznać nawet zespół składników majątkowych, który nie posiada wszystkich elementów opisanych w definicji przedsiębiorstwa w kodeksie cywilnym. NSA potwierdził stanowisko WSA w Warszawie.
Firma płaci za loty, ale nie musi pobierać podatku u źródła
Rzeczpospolita, 2017-08-09
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 22 czerwca 2017 r. (sygn. akt I SA/Go 414/16) spółka, która płaci cenę powiększoną o prowizję należną pośrednikowi za zakup biletów lotniczych, pomimo iż ponosi ekonomiczny ciężar świadczenia nie jest zobowiązana do poboru podatku u źródła. W przedmiotowej sprawie spółka nabywa bilety lotnicze dla swoich pracowników na trasy obsługiwane przez zagranicznych przewoźników. Przewoźnicy ci nie posiadają miejsca siedziby na terenie Polski ani nie mają tutaj reprezentacji czy oddziału. Bilety te są nabywane za pośrednictwem polskich biur podróży bądź agencji turystycznych. Potwierdzeniem zakupu jest wystawiona faktura przez pośrednika. W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym spółka złożyła wniosek o interpretację, w którym zadała pytanie czy ciąży na niej obowiązek pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonywanych na rzecz pośredników. W jej opinii to nie ona jest do tego zobligowana tylko pośrednicy, bo to oni dokonują bezpośrednich wpłat na rachunki zagranicznych przewoźników. Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem, w wydanej interpretacji zróżnicował pośredników na zależnych oraz niezależnych. Stwierdził, że spółka ma rację tylko co do pośredników niezależnych. WSA w Gorzowie Wielkopolskim uznał, że interpretacja organu podatkowego jest błędna, w jego ocenie fiskus nie może bowiem różnicować statusu pośredników. Ponadto, w przypadku wskazanym przez spółkę, pomimo iż ponosi ona ekonomiczny ciężar kosztu biletów, to pośrednik będzie dokonywał bezpośrednich wypłat, dlatego też spółka nie będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła.
Kara administracyjna i podatek idą w parze
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-08-10
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 sierpnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 1921/15, II FSK 2646/15, II FSK 2647/15), w przypadku użytkowania budynku bez pozwolenia, podatnik oprócz sankcji administracyjnej jest zobowiązany do uiszczenia podatku od nieruchomości (PON). Sprawa dotyczyła podatnika który przestał uiszczać PON od kiosków gastronomicznych, gdy nieważne stało się pozwolenie na ich użytkowanie. Innego zdania był Burmistrz miasta, który twierdził, że PON jest należny ponieważ budynek został ukończony, a także nadal był wydzierżawiany. Podatnik uważał że PON należy się tylko w przypadku dopuszczenia budynku do użytkowania, poza tym podatnik nie udzielił zgody dzierżawcy na użytkował budynku, bez ważnej zgody na jego użytkowanie. Samorządowe Kolegium Odwoławcze potwierdziło stanowisko Burmistrza, stwierdzając że nawet pomimo braku ukończenia postepowania administracyjnego dotyczącego pozwolenia na użytkowanie budynku, PON jest należny. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oraz NSA potwierdzili stanowisko SKO, stwierdzając, że obowiązek podatkowy w PON powstaje wraz z wybudowaniem budynku lub oddaniem go do użytkowania.
Sprzedaż jest nie tylko za pieniądze
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-08-10
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 sierpnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 1891/15), za odpłatne zbycie należy uznać otrzymanie certyfikatów inwestycyjnych w zamian aport udziałów. Stan faktyczny dotyczył wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który w zamian za certyfikaty inwestycje miał wnieść udziały tej spółki do zamkniętego funduszu inwestycyjnego. Wspólnik spółki twierdził, że nie dojdzie do odpłatnego zbycia udziałów, tak więc nie powinno dojść do opodatkowana przychodu. Podatnik twierdził, ze przychód powstanie dopiero w chwili spieniężenia otrzymanych certyfikatów inwestycyjnych, inaczej doszłoby do podwójnego opodatkowania. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, twierdząc że jako sprzedaż należy traktować wniesienie udziałów w zamian za certyfikaty inwestycyjne, ponieważ podatnik otrzyma równowartość przekazywanych udziałów w postaci certyfikatów inwestycyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stanął po stronie fiskusa, stwierdzając że powstanie przychód u podatnika, ponieważ otrzymane certyfikaty inwestycyjne są ekwiwalentem pieniądza. WSA w Łodzi, stwierdził również, że zbycie certyfikatów, a wymiana ich na udziały to dwie różne transakcje, tak więc nie dojdzie do podwójnego opodatkowania. NSA potwierdził stanowisko WSA w Łodzi.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 29 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1067/15)
Okoliczności uzasadniające odstąpienie od terminu z art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) muszą mieć charakter wyjątkowy i nadzwyczajny. Jedynie może być to konsekwencją wadliwej implementacji prawa unijnego, powodującą niedopuszczalność skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego, bądź też niekonstytucyjność przepisu prawa krajowego.
Wyrok NSA z 27 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 2195/15)
Otrzymanie przez dostawcę towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej komunikatu elektronicznego IE-599, stanowiącego urzędową formę potwierdzenia wywozu tych towarów poza obszar Unii Europejskiej, w ramach dokonanego przez niego, jako eksportera, zgłoszenia do wywozu, uprawnia go – na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535, ze zm.) – do opodatkowania tej dostawy stawką 0%, chyba że zostanie wykazane, że wiedział on lub powinien wiedzieć, że dokument ten nie odzwierciedla rzeczywistości.