Przegląd podatkowy (8 – 12 lutego 2016 r.)

Przekazanie projektu architektonicznego ze stawką 23%

Rzeczpospolita, 2016-02-15
Łukasz Pierwienis

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 17 grudnia 2015 r. (sygn. akt III SA/Wa 668/15) przekazanie projektu architektonicznego oraz związanych z nim praw autorskich należy uznać za jedną kompleksową usługę, opodatkowaną podstawową stawką VAT. W niniejszej sprawie podatnik prowadzący biuro architektoniczne zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem, jaką stawkę VAT powinien zastosować w przypadku usługi sporządzenia projektu architektonicznego połączonej z przeniesieniem majątkowych praw autorskich. W ocenie podatnika, w sytuacji gdy projekt zostałby wykonany samodzielnie przez niego, lub przy współudziale pracowników i współwykonawców, należałoby go opodatkować stawką VAT w wysokości 8%, jako zbycie praw autorskich przez twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim, natomiast w przypadku projektu wykonanego w całości przez pracownika – stawką 23%. Z opinią podatnika nie zgodził się jednak zarówno organ podatkowy jak i WSA w Warszawie, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż przeniesienie praw autorskich jest dodatkowym świadczeniem wobec świadczenia głównego, którym jest usługa wykonania projektu architektonicznego. Tym samym powinny one zostać potraktowane jako świadczenie kompleksowe, opodatkowane stawką podstawową VAT.

Nie ma jednolitej usługi przy dwóch firmach

Dziennik Gazeta Prawna, 2016-02-16
Patrycja Dudek

W świetle wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lutego 2016 r. (sygn. akt I FSK 1668/14) usługi montażu sprzętu medycznego i adaptacji pomieszczeń powinny być opodatkowane wyższą stawką VAT niż dostawa sprzętu medycznego. Stan faktyczny dotyczył hurtowni farmaceutycznej, która stosowała 8% stawkę VAT do usługi polegającej na dokonywaniu dostawy i montażu sprzętu medycznego w szpitalach. Dyrektor UKS w Białymstoku stwierdził, że do dostawy urządzeń medycznych powinna być zastosowana 8% stawka VAT, a do montażu 23% stawka VAT, ponieważ są to oddzielne świadczenia. Świadczyło o tym m.in. podzlecanie montażu urządzeń podwykonawcy. Sprawa dotyczyła również odliczania przez hurtownię VAT z faktur dokumentujących usługi szkolenia oraz organizacji konferencji. Dyrektor UKS podkreślił, że to hurtownia przygotowuje merytoryczną część szkoleń, a od zewnętrznych kontrahentów nabywa tylko dodatkowe świadczenia m.in. noclegi i gastronomię. W konsekwencji, prawo do odliczenia VAT z nabywanych świadczeń nie przysługuje bo nie są one niezbędne do prowadzenia szkoleń. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oraz NSA podtrzymały stanowisko Dyrektora UKS w Białymstoku. NSA zaznaczył, że hurtownia nie świadczy usług kompleksowych, ponieważ przy ich realizacji korzysta z świadczeń wykonywanych przez podmioty zewnętrzne.

Fiskus chce części odsetek od zadośćuczynienia

Rzeczpospolita, 2016-02-16
Mateusz Maj

Zwolnienie z opodatkowania PDOF przyznanego przez sąd odszkodowania nie dotyczy odsetek za zwłokę w jego wypłacie, orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 21 stycznia 2016 r. (sygn. akt I SA/Go 419/15). W przedmiotowej sprawie, podatnik wystąpił do organu podatkowego z pytaniem czy odsetki otrzymane w związku z przyznanym mu odszkodowaniem za potrącenie przez samochód podlegają opodatkowaniu na gruncie PDOF. W jego opinii, powinny one korzystać ze zwolnienia tak jak świadczenie główne. Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem, wskazując iż przepisy formułują zwolnienie z opodatkowania w sposób wyraźny, jedynie w stosunku do odszkodowań przyznanych przez sąd, do wysokości określonej kwoty. WSA w Gorzowie Wielkopolskim podtrzymał niekorzystne dla podatnika rozstrzygnięcie. W ocenie sądu odsetki są świadczeniem odrębnym od należności głównej, dlatego też ustawodawca wyraźnie wskazał przypadki, kiedy odsetki przysługujące od określonych należności są zwolnione z podatku.

Za lokal nieoddany do użytku także należy zapłacić daninę

Dziennik Gazeta Prawna, 2016-02-16
Jakub Pawłowski

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 lutego 2016 r. (sygn. akt II FSK 3344/13) orzekł, że należy dokonać zapłaty podatku od nieruchomości (PON) od całego budynku nawet jeżeli działalność gospodarcza jest prowadzona jedynie w jego części, a pozostałe kondygnacje nie zostały oddane do użytkowania. Stan faktyczny dotyczył właściciela, który wydzierżawiał parter budynku na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Na piętrze tego budynku nadal były prowadzone roboty budowlane, w związku z czym obiekt nie był w całości oddany do użytku. Organ podatkowy uznał, że PON powinien być płacony od całej powierzchni budynku. Podatnik twierdził natomiast, że PON nie powinien być liczony od piętra na którym są prowadzone roboty budowlane. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zgodził się ze stanowiskiem podatnika odwołując się do przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wskazujących na możliwość powstania obowiązku podatkowego od części budynku. NSA uznał jednak, że PON powinien być płacony od powierzchni całego budynku, ponieważ przyjęcie koncepcji podatnika doprowadziłoby do nieopodatkowania PON lokali będących w stanie surowym. Odnosząc się do wskazanych przez WSA w Lublinie przepisów, NSA zaznaczył, że dotyczą one sytuacji, gdy część nieruchomości jest przedmiotem odrębnej własności.

Decyduje wartość z dnia nabycia

Dziennik Gazeta Prawna, 2016-02-16
Agnieszka Pokojska

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2016 r. (sygn. IPPB1/4511-1258/15-4/AM) stwierdził, że w przypadku, gdy znana jest wartość rynkowa nieruchomości z dnia dokonania darowizny, podstawy amortyzacji nie może stanowić wartość ustalona przez rzeczoznawcę. Sprawa dotyczyła osoby fizycznej, która otrzymała mieszkanie w formie darowizny, z której wynikała wartość mieszkania. Następnie mieszkanie zostało wyremontowane ale podatniczka nie zachowała wszystkich faktur i paragonów dokumentujących poniesione wydatki. Przy wynajmie lokalu w kolejnym roku jako podstawę amortyzacji podatniczka zamierzała przyjąć wartość mieszkania, która została ustalona przez rzeczoznawcę. Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że wartość początkowa powinna być ustalona według wartości rynkowej z dnia otrzymania darowizny, o ile umowa darowizny nie podawała niższej wartości. Tak określoną wartość można podwyższyć o sumę wydatków na ulepszenie, pod warunkiem posiadania dowodów ich poniesienia. Wartość rynkowa z roku poprzedzającego rok sporządzenia ewidencji miałaby zastosowanie jedynie, jeżeli wartość z dnia otrzymania darowizny nie byłaby znana.

Komfortowe warunki spotkań biznesowych nie wykluczają kosztu

Rzeczpospolita, 2016-02-17
Aleksandra Tarka

Wydatki poniesione na posiłki i noclegi kontrahentów zaangażowanych w inwestycję nie stanowią kosztów reprezentacji i mogą zwiększać wartość środka trwałego i być rozliczone poprzez odpisy amortyzacji, orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 lutego 2016 r. (sygn. akt II FSK 3772/13). Kanwą sporu był wniosek o interpretację złożony przez spółkę, która w trakcie realizacji inwestycji budowlanej ponosiła wydatki na usługi gastronomiczne oraz noclegi związane ze spotkaniami ze współpracującymi przedsiębiorcami, a także pobytem głównego architekta z USA w Polsce. We wniosku zadano pytanie, czy przedmiotowe wydatki mogą zwiększyć wartość początkową planowej inwestycji, a następnie po oddaniu do użytkowania budynku, podlegać amortyzacji. W ocenie fiskusa, jedynie wydatki związane z pobytem architekta mogą podwyższać wartość środka trwałego, natomiast koszty spotkań z kontrahentami powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki na reprezentację podlegające wyłączeniu z kosztów podatkowych. Ze stanowiskiem organu podatkowego nie zgodził się zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie jak i NSA, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż nie sposób uznać poniesionych przez spółkę w związku z realizowaną inwestycją wydatków za koszty reprezentacji, gdyż nie służą one poprawie jej wizerunku, a stanowią zwykłą praktykę biznesową związaną z realizacją projektu.

Dzierżawiony teren wlicza się do gospodarstwa rolnego

Dziennik Gazeta Prawna, 2016-02-17
Jakub Pawłowski

Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2016 r. (sygn. akt II FSK 3601/13, II FSK 105/14) rolnik może skorzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości (PON) dla budynków gospodarczych, jeżeli jest właścicielem lub posiadaczem zależnym gruntów o powierzchni przekraczającej 1 ha. Stan faktyczny dotyczył podatnika, który wykonywał działalność rolniczą na obszarze o wielkości około 0,5 ha stanowiącym jego własność. Jednocześnie dzierżawił on inne grunty. Po zsumowaniu wszystkich gruntów, ich powierzchnia przekraczała 1 ha, co spowodowało, że podatnik stwierdził, że jest posiadaczem gospodarstwa rolnego, a tym samym nie jest zobligowany do płacenia PON od budynków znajdujących się na terenie gospodarstwa i służących prowadzeniu działalności rolniczej. Organy podatkowe i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie nie podzielili stanowiska podatnika wskazując, że z rejestru gruntów i budynków wynika, że jest on posiadaczem gruntów o powierzchni nieprzekraczającej 0,5 ha, tak więc nie posiada gospodarstwa rolnego. NSA stanął natomiast po stronie podatnika uznając, że w skład gospodarstwa rolnego mogą wchodzić również grunty dzierżawione. NSA orzekł, że „posiadanie” w przypadku gruntów, które mogą być zakwalifikowane jako gospodarstwo rolne, nie oznacza tylko posiadania samoistnego, ale również posiadanie zależne.

Prawo unijne zakazuje dyskryminacji przedsiębiorców

Rzeczpospolita, 2016-02-17
Aleksandra Tarka

Strata podatkowa zlikwidowanego zagranicznego zakładu, która nie została rozliczona za granicą, może zostać odliczona od dochodu uzyskanego w Polsce – taki wniosek płynie z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 14 stycznia 2016 r. (sygn. akt I SA/Po 1631/15). W przedmiotowej sprawie, spółka działająca na terytorium Niemiec poprzez zakład, wystąpiła do organu podatkowego z pytaniem czy może rozliczyć w Polsce stratę podatkową, która ze względu na planowaną likwidację zakładu, nie może być rozliczona za granicą. Spółka była zdania, iż przedmiotowa strata może być rozliczona w ciągu pięciu kolejnych lat po likwidacji zakładu. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem spółki, wskazując iż strata poniesiona za granicą nie może być rozliczona Polsce, ze względu na fakt iż dochody osiągnięte poza terytorium kraju nie podlegają opodatkowaniu PDOP w Polsce. Rację spółce przyznał WSA w Poznaniu, podkreślając iż ze względu na pierwszeństwo prawa wspólnotowego i wynikające z niego zasady: swobody przedsiębiorczości, równości konkurencji oraz niedyskryminacji, spółka ma prawo do rozliczenia straty likwidowanego zagranicznego zakładu w Polsce.

PRZEGLĄD ORZECZNICTWA

Wyrok WSA we Wrocławiu z 12 stycznia 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 1110/15)
O ile nie jest wykluczone na gruncie przepisów Ordynacji podatkowej aby podatnik wystąpił od naczelnika urzędu skarbowego z wnioskiem o przekazanie zwrotu VAT na poczet podatku od nieruchomości, to wniosek taki należy uznać za polecenie przelewu wskazanej kwoty na rzecz gminy. W związku z tym podatnik musi liczyć się z ryzykiem, że dzień obciążenia rachunku bankowego naczelnika urzędu skarbowego na podstawie polecenia przelewu nastąpi po upływie terminu płatności podatku od nieruchomości.

Wyrok WSA we Wrocławiu z 21 stycznia 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 1428/15)
Postępowanie w sprawie zawieszenia postępowania może toczyć się „na wniosek strony” tylko w takim sensie, że strona z własnej inicjatywy wskazuje na istnienie przesłanek zawieszenia. Przedmiotem takiego postępowania nie jest jednak – jak to przyjął organ – rozpoznanie wniosku strony, lecz ocena czy istnieje przesłanka do zawieszenia. Dlatego nawet wadliwe sformułowanie wniosku lub błędne wskazanie podstawy do zawieszenia nie zwalnia organu od oceny czy istnieją przesłanki z art. 201 par 1 Ordynacji podatkowej. Ocena taka podlega kontroli w trybie zażalenia.

1