Przegląd prasowych informacji podatkowych
MF: kiedy menedżer jest VAT-owcem
Rzeczpospolita, 2017-10-09
Przemysław Wojtasik
Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z 6 października 2017 r. (sygn. PT3.810L11.2017) za podatnika VAT z tytułu świadczenia określonych usług może zostać uznany członek zarządu, który ponosi odpowiedzialność za ewentualne szkody poniesione przez klientów. Minister Finansów w wydanej interpretacji ogólnej wskazał wytyczne jakie musza zostać spełnione by można było uznać menadżera za podatnika VAT. Najbardziej kontrowersyjną przesłanką jest zawarcie umowy ze zlecającym wykonanie czynności zarządczych, z której wynikają warunki świadczenia tych usług, wynagrodzenie oraz odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich. Minister Finansów w interpretacji wskazuje również, że by można było uznać zarządzającego za podatnika VAT musi on ponosić odpowiedzialność wobec osób trzecich. W sytuacji gdy menedżer jej nie ponosi albo gdy umowa ze spółką w ogóle o takiej odpowiedzialności nie stanowi, to nie można stwierdzić, że samodzielnie prowadzi on działalność gospodarczą, a w konsekwencji nie można go uznać za podatnika VAT. Ponadto w interpretacji wskazano także, że takie elementy jak korzystanie z infrastruktury zarządzanej spółki albo otrzymywanie stałego wynagrodzenia od spółki przez menadżera może świadczyć o braku jego samodzielności.
Jak ustalić przychód przy objęciu udziałów w spółce
Rzeczpospolita, 2017-10-09
Kinga Piotrowska
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 lipca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1758/15) w stanie prawnym przed 1 stycznia 2017 r. gdy podatnik wniósł do spółki kapitałowej wkład niepieniężny w postaci udziałów w innej spółce to przychodem była wartość nominalna tych udziałów wyrażona w umowie bądź statucie spółki. W przedmiotowej sprawie podatnik wniósł do spółki z o.o. aport w postaci swoich udziałów w innej spółce kapitałowej. W ten sposób podatnik pokrył wszystkie udziały w nowej spółce. Nadwyżka wartości wniesionego aportu ponad wartość nominalną obejmowanych udziałów przeznaczona została na kapitał zapasowy spółki z o.o. W związku z tym podatnik zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem co będzie stanowiło przychód. Zdaniem podatnika przychodem będzie wyłącznie wartość nominalna udziałów w nowej spółce z o.o. Organ podatkowy nie podzielił tego stanowiska i stwierdził, że jeżeli wartość nominalna wyrażona w cenie określonej w umowie będzie odbiegała od wartości rynkowej, to organ podatkowy będzie miał prawo do określenia przychodu w wysokości równej wartości rynkowej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu podzielił stanowisko fiskusa, NSA jednak przyznał rację podatnikowi. Stwierdził, że nawet w sytuacji wniesienia aportu z agio przychodem będzie wartość nominalna udziałów wniesionych w postaci wkładu niepieniężnego. Ponadto podkreślił, że wartość ta jest wielkością stałą i wynika z umowy bądź aktu założycielskiego spółki.
O opodatkowaniu najmu decydują też zamiary podatnika
Dziennik Gazeta Prawna 2017-10-10
Karina Piątek
Jak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 4 października 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa) nie można określać formy opodatkowania przychodów z najmu bez analizy skali działalności podatnika, celu nabycia przez niego nieruchomości a także jej przeznaczenia. Przedmiotowa sprawa dotyczyła podatnika posiadającego dwa lokale mieszkalne, lokal użytkowy oraz nieruchomość biurowo-magazynową. Podatnik nabył powyższe nieruchomości w celu ulokowania kapitału. Przychody z najmu zamierzał opodatkować 8,5 procentową stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych ponieważ jego zdaniem, ze względu na brak biura i zatrudnionych pracowników, oddanie w najem nabytych nieruchomości nie spełnia przesłanek działalności gospodarczej. Stanowiska podatnika nie podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, według którego na prowadzenie przez wynajmującego działalności gospodarczej wskazuje forma zorganizowania działalności i chęć przede wszystkim osiągnięcia zysku. WSA w Warszawie potwierdził zdanie organu, argumentując, że choć najem nie jest podstawowym źródłem dochodów podatnika to duża skala aktywności oraz zamiar pomnażania kapitału decydują o uznaniu prowadzonej przez podatnika działalności za działalność gospodarczą.
Ceny transferowe wciąż pod szczególną uwagą fiskusa
Rzeczpospolita, 2017-10-11
Iwona Karaś
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 sierpnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.103.2017.1.SO), objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym spółki podlega obowiązkowi udokumentowania w ramach dokumentacji cen transferowych. Sprawa dotyczyła spółki z o.o., posiadającej udziały w spółce powiązanej. Jednocześnie jej przychody w poprzednim roku podatkowym przekroczyły 2 mln euro oraz przeprowadzała z podmiotami powiązanymi transakcje o istotnej wartości. Spółka zależna zaplanowała podwyższenie kapitału zakładowego, motywując to sytuacją ekonomiczną. Wspólnicy w zamian za wniesiony wkład mieli otrzymać udziały o wartości niższej niżeli wkład, natomiast powstała nadwyżka miała zostać przelana na kapitał zapasowy podmiotu powiązanego. Zdaniem wnioskodawcy, spółka nie była zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla podwyższenia kapitału. Z tym stanowiskiem nie zgodził się organ, tłumacząc że nabycie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym spółki w zamian za wniesione środki pieniężne, jak również za wkład w formie aportu podlega obowiązkowi przygotowania dokumentacji cen transferowych. Organ zaznaczył, że wspomniana transakcja jest istotna dla późniejszego wyniku finansowego, zatem wnioskodawca jest zobowiązany do uwzględnienia jej w dokumentacji cen transferowych.
Spóźniona faktura nie powinna uderzyć po kieszeni
Dziennik Gazeta Prawna 2017-10-11
Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 29 września 2017 r. (sygn. akt I SA/Kr 709/17) z uwagi na niespójność pomiędzy przepisami polskimi i unijnymi podatnik nie ma obowiązku uiszczenia odsetek za zwłokę w przypadku, gdy przedsiębiorca spóźnił się z wykazaniem VAT należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu usług. W analizowanej sprawie firma otrzymywała błędnie lub nieterminowo wystawione faktury z tytułu zakupionych usług doradczych w innych krajach Unii Europejskiej. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT, jeżeli podatnik w ciągu trzech miesięcy nie wykaże w deklaracji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu usług, powinien wykazać podatek za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy a VAT naliczony wykazać w rozliczeniu bieżącym a za cały okres uregulować odsetki za zwłokę. Spółka we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji powołując się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyraziła zdanie, że polskie regulacje nie są spójne z przepisami europejskimi i nakładają na podatników obowiązek spełnienia dodatkowych wymogów formalnych, których nie dotrzymanie nie powinno uniemożliwiać podatnikowi potrącenia podatku. Ze stanowiskiem podatnika nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, według którego w polskich przepisach nie można upatrywać naruszenie zasady neutralności VAT. Organ zaznaczył również, że przesłanką niezbędną dla potrącenia między innymi podatku z tytułu importu usług jest fakt posiadania faktury. Zdanie spółki podzielił WSA przyznając jej prawo do potrącania VAT naliczonego i wykazania podatku należnego w tej samej deklaracji. Jak wskazał WSA, spółka nie powinna być zobowiązana do zapłacenia odsetek za zwłokę z uwagi na fakt, że posiadanie prawidłowo wystawionej faktury nie ma znaczenia priorytetowego.
Nie każdy apartament daje zwolnienie z PIT
Dziennik Gazeta Prawna 2017-10-11
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 6 października 2017 r. (sygn. akt II FSK 2518/15, II FSK 2519/15) orzekł, że zwolnienie z PDOF z tytułu sprzedaży nieruchomości pod warunkiem przeznaczenia uzyskanych środków na realizację własnych celów mieszkaniowych nie będzie miało zastosowania w przypadku zakupu lokalu mieszkalnego wyłącznie hipotetycznie mającego służyć zamieszkaniu. W omawianej sprawie małżeństwo sprzedało mieszkanie w ciągu roku od jego nabycia i zakupiło lokal nad morzem, który zgodnie z aktem notarialnym miał charakter turystyczno-rekreacyjny. Zdaniem małżeństwa lokal służył realizacji ich celów mieszkaniowych, dlatego przysługiwała im ulga w PDOF. Ze stanowiskiem podatników nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, według którego, o możliwości zastosowania zwolnienia z PDOF decyduje klasyfikacja nabytej nieruchomości, nie jego fizyczna przydatność mieszkaniowa. Zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku jak i NSA przyznały rację organowi, podkreślając, że realizacja własnego celu mieszkaniowego z założenia nie może być rozumiana jako nabycie lokalu niemieszkalnego.
Nawet gdy są wady, VAT się należy
Rzeczpospolita, 2017-10-12
Aleksandra Tarka
W wyroku z 11 października Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 2091/15) orzekł, iż w przypadku wykonywanych etapami usług informatycznych, moment powstania obowiązku podatkowego na gruncie VAT nie jest uzależniony od daty podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego. Sprawa dotyczyła przedsiębiorstwa tworzącego oprogramowanie wspierające działalność gospodarczą, które jest wdrażane etapami i każdorazowo potwierdzane protokołami odbioru. Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji z zapytaniem czy za datę wykonania usługi należy przyjmować dzień podpisania protokołu. Z tym stanowiskiem nie zgodził się fiskus, stwierdzając że momentem powstania obowiązku podatkowego na gruncie VAT jest faktyczne zakończenie każdego etapu. W przeciwieństwie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, organowi rację przyznał NSA. Sąd uznał, że to do przedsiębiorcy należy decyzja o uznaniu oprogramowania za działające w prawidłowy sposób i oddania go do użytkowania odbiorcy. Akceptacja odbioru przez nabywcę nie jest istotna z punktu widzenia przepisów podatkowych, dlatego protokół zdawczo-odbiorczy nie będzie decydował o momencie powstania obowiązku podatkowego.
Liczy się produkcja faktyczna, a nie zadeklarowana
Dziennik Gazeta Prawna 2017-10-12
Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 28 września 2017 r. (sygn. akt I SA/Rz 494/17), o zastosowaniu wyższej stawki podatku od nieruchomości wobec podatnika decyduje charakter jego rzeczywistej działalności gospodarczej, nie tej wyłącznie wskazanej w Krajowym Rejestrze Sądowym. A analizowanej sprawie spółka, która w Krajowym Rejestrze Sądowym zadeklarowała między innymi działalność produkcyjną arkuszy fornirowanych i płyt drewnianych w rzeczywistości takiej działalności nie prowadziła. Wątpliwości spółki dotyczyły wysokości należnego podatku od nieruchomości od posiadanych gruntów i budynków. Z uchwały właściwej rady miasta wynikało bowiem, że stawki podatku są odmienne dla gruntów i budynków związanych z działalnością polegającą na produkcji powyższych produktów drewnianych i oklein. Zdaniem spółki, nie powinna zostać opodatkowana wyższą stawką podatku z uwagi na fakt, że mimo wpisu, w rzeczywistości takiej działalności nie prowadzi. Zdania podatnika nie podzielił organ, według którego wpis do Krajowego Rejestru Sądowego jest wiążący i ma kluczowe znaczenie dla określenia właściwej stawki podatku. Stanowisko spółki potwierdził WSA w Rzeszowie, argumentując, że podwyższona stawka podatku od nieruchomości związana z produkcją arkuszy fornirowych i płyt na bazie drewna obciążać powinna podmioty rzeczywiście je wytwarzające, gdyż zgodnie z uchwałą rady miasta została wprowadzona ze względu na zanieczyszczenia środowiska, jakie powoduje tego typu działalność.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok WSA w Białymstoku z 7 września 2017 r. (sygn. akt I SA/Bk 554/17)
Skoro obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych powstaje z mocy prawa, to uchylenie decyzji określającej zobowiązanie podatkowe z przyczyn procesowych na podstawie art. 233 § 2 o.p. nie powoduje wygaśnięcia obowiązku, który został zabezpieczony w postępowaniu zabezpieczającym. W konsekwencji uchylenie takiej decyzji nie prowadzi do umorzenia postępowania zabezpieczającego.
Wyrok NSA z 12 września 2017 r. (sygn. akt I FSK 668/17)
Nadpłata podatku, powstała w wyniku dokonania przez jednostkę samorządu terytorialnego – z powołaniem się na wyrok TSUE z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław – korekty rozliczeń podatku za okresy rozliczeniowe upływające przed dniem podjęcia przez nią rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, uwzględniająca rozliczenia wszystkich tych jednostek, stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 74 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.), powstałą w wyniku powyższego orzeczenia Trybunału.