Przegląd prasowych informacji podatkowych:
184 dni w Polsce to jeszcze nie powód do opodatkowania
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-01-09
Patrycja Dudek
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 20 grudnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Ol 272/16) stwierdził, że na określenie rezydencji podatkowej rzutuje w większym stopniu usytuowanie centrum interesów życiowych podatnika niż długość przebywania w danym państwie. W stanie faktycznym sprawy, podatnik miał dwa stałe miejsca zamieszkania: w Polsce i Holandii. W Polsce przebywał więcej niż 183 dni w skali roku, jednak nie osiągał tu żadnych dochodów, nie posiadał też żadnych nieruchomości ani inwestycji. W Holandii natomiast otrzymywał świadczenia emerytalno-rentowe. Spór dotyczył ustalenia właściwej rezydencji podatkowej. W opinii Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu miejscem zamieszkania Holendra jest Polska, ponieważ przebywał w niej dłużej niż 183 dni w ciągu roku. Podatnik twierdził natomiast, że jego miejscem zamieszkania jest Holandia, z uwagi na umiejscowienie jego centrum interesów życiowych w tym państwie. WSA w Olsztynie wskazał, że jeżeli w świetle przepisów obowiązujących w danym państwie konkretna osoba może zostać uznana za mającą miejsce zamieszkania w dwóch krajach, należy odwołać się do postanowień Modelowej Konwencji OECD. W konsekwencji, ustalając rezydencję podatkową należy w pierwszej kolejności kierować się umiejscowieniem centrum interesów życiowych podatnika, nie zaś długością przebywania w danym kraju.
Kto w podatkowej grupie kapitałowej składa deklarację CIT-CFC
Rzeczpospolita, 2017-01-09
Michalina Janowicz
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej 16 listopada 2016 r. interpretacji (sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.771.2016.1.TS) uznał, że obowiązek prowadzenia ewidencji zdarzeń, złożenia zeznania oraz zapłaty podatku od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej (CFC) ciąży na spółce posiadającej udziały w takim podmiocie, nawet jeśli jest ona członkiem podatkowej grupy kapitałowej (PGK). We wniosku o wydanie interpretacji spółka argumentowała, iż nie będzie zobowiązana do wypełniania obowiązków związanych z posiadaniem udziałów w CFC, ponieważ obowiązki te dotyczą podatników, a spółka straciła ten status z momentem zawarcia umowy o utworzeniu PGK. Jej zdaniem to PGK jest zobowiązana do dopełnienia tych obowiązków skoro w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest podatnikiem dokonującym rozliczeń i zapłaty tego podatku. Fiskus nie zgodził się jednak ze stanowiskiem spółki, ponieważ w jego ocenie zobowiązanym do wypełnienia obowiązków z tytułu posiadania udziałów w spółkach uznawanych w świetle przepisów za CFC nie będzie PGK, a poszczególne podmioty mieszczące się w zakresie podmiotowym ustawy o PDOP.
Kompensaty bez preferencji już przed 2017 r.
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-01-10
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 stycznia 2017 r. (sygn. akt I FSK 806/15, I FSK 807/15) przyspieszony zwrot VAT w stanie prawnym obowiązującym do końca 2016 r. nie przysługiwał, jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane poprzez kompensatę, cesję lub w inny bezgotówkowy sposób. Przed 2017 r. organy podatkowe odmawiały przyspieszonego zwrotu VAT, w sytuacji gdy należność została uregulowana bezgotówkowo, argumentując, że „zapłata należności” oznacza wyłącznie zapłatę w pieniądzu, czyli gotówką lub przelewem. Początkowo sądy administracyjne kwestionowały taką wykładnię, jednakże w ostatnim czasie przyznają rację organom podatkowym. Warto wskazać, że od 2017 r. przepisy zostały w tym zakresie znowelizowane i zasadniczo bezgotówkowe uregulowanie należności (poprzez cesję, barter, kompensaty) będzie uniemożliwiać występowanie o zwrot VAT w 25 dni.
Wiatrak jest opodatkowany, zanim jeszcze zacznie się kręcić
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-01-10
Jakub Pawłowski
W wyrokach z dnia 5 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3694-96/14) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości (PON) powstaje z momentem zakończenia budowy, a nie z dniem rozpoczęcia użytkowania nieruchomości. W stanie faktycznym sprawy spółka zainwestowała w budowę elektrowni wiatrowych. Po wybudowaniu elektrowni, spółka złożyła wniosek do powiatowego inspektora nadzoru budowlanego o pozwolenie na użytkowanie wybudowanych obiektów. Wskazała jednak, że w chwili składania wniosku nie wszystkie roboty budowlane związane z inwestycją były zakończone (m.in. brak dróg dojazdowych). Na tle powyższego stanu faktycznego powstała kwestia sporna dotycząca momentu powstania obowiązku podatkowego w PON. W ocenie organu podatkowego wiatraki należało opodatkować od 1 stycznia roku następującego po roku zakończenia budowy i wydania pozwolenia na użytkowanie. Natomiast spółka reprezentowała stanowisko, w świetle którego obowiązek podatkowy nie wystąpił ponieważ przez zakończenie budowy należy rozumieć zrealizowanie całej inwestycji wskazanej w pozwoleniu na budowę, a to nie miało miejsca. Stanowiska spółki nie podzielił NSA argumentując, że uznanie za właściwe stanowiska podatnika mogłoby prowadzić do nadużyć. Przy inwestycjach obejmujących wiele budowli możliwe byłoby zamierzone niekończenie którejś z nich w celu uniknięcia obowiązku zapłaty podatku.
Jak kontynuować amortyzację po przekształceniu
Rzeczpospolita, 2017-01-11
Aleksandra Tarka
Podatnik podatku dochodowego od osób prawnych będący wspólnikiem spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. miał prawo do ujęcia w kosztach pełnych odpisów amortyzacyjnych nawet jeśli przed przekształceniem było ono ograniczone z powodu wniesienia części majątku na kapitał zapasowy spółki (tzw. agio). Tak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 13 grudnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Kr 1281/16). W analizowanej sprawie spółka zwróciła się do fiskusa o potwierdzenie, że przedmiotowe ograniczenie nie będzie jej dotyczyć jako wspólnika spółki komandytowej powstałej na skutek przekształcenia spółki z o.o. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem spółki uznając, że ze względu na sukcesję generalną wszelkich praw i obowiązków przekształconej spółki ograniczenie prawa do uwzględnienia w kosztach odpisów amortyzacyjnych dotyczy również spółki komandytowej, dlatego wspólnicy nie mogą rozliczyć całości odpisów. Sprawa trafiła do WSA w Krakowie, który przyznał rację spółce uznając, że zaakceptowanie poglądu organu podatkowego prowadziłoby do nieuzasadnionego różnicowania sytuacji wspólników będących spółkami kapitałowymi. W jego ocenie sukcesja generalna nie może skutkować zmianą reżimu prawnego mającego zastosowanie do wspólników spółki osobowej. Ze względu na fakt, iż przepisy ustawy o PDOF nie przewidują przedmiotowego ograniczenia, to także wspólnik będący spółką kapitałową był uprawniony do ujęcia w kosztach pełnych odpisów amortyzacyjnych.
Podatniczka nie zapłaci przez niejasny przepis
Rzeczpospolita, 2017-01-11
Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3729/14) odwołał się po raz pierwszy do klauzuli rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatników uznając, że skoro nie można określić co dokładnie kryje się pod danym pojęciem to należy przyjąć interpretację korzystną dla podatnika. Kanwą sprawy była interpretacja w sprawie obowiązku uiszczania opłaty targowej, o której wydanie zwróciła się podatniczka zamierzająca świadczyć usługi gastronomiczne w tzw. food trucku. Jej zdaniem opłata targowa dotyczy jedynie sprzedaży na targowiskach, co w jej przypadku nie ma miejsca, bowiem przedmiotem działalności jest świadczenie usług. Burmistrz Miasta stwierdził natomiast, że opłacie podlega każda działalność handlowa, na którą składają się także usługi gastronomiczne. Ze stanowiskiem Burmistrza zgodził się również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Sprawa trafiła jednak ostatecznie do NSA, który stwierdził, że dla rozwiązania sporu konieczne jest określenie zakresu pojęcia „sprzedaż” oraz przyznał, że istnieją argumenty na korzyść obu stron. Mimo prób dokonania wykładni prowadzącej do jednoznacznego ustalenia znaczenia pojęcia skład orzekający ostatecznie uznał, że przepis dotyczący opłaty targowej jest niedookreślony, co stoi w sprzeczności z konstytucją. W związku z istotnymi wątpliwościami interpretacyjnymi należy więc uznać, że w sprawie ma zastosowanie klauzula rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika, dlatego też działalność polegająca na świadczeniu usług gastronomicznych nie będzie podlegała opłacie skarbowej.
Darowizna musi trafić na konto
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-01-12
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3600/14) orzekł, że przekazanie pieniędzy bez pośrednictwa banku uniemożliwia skorzystanie ze zwolnienia w podatku od spadków i darowizn nawet jeżeli jest dokonywane w obecności notariusza. W przedmiotowym stanie faktycznym podatniczka, która otrzymała od rodziców darowiznę na zakup mieszkania chciała skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania informując organy podatkowe o uzyskaniu darowizny w terminie 6 miesięcy. Podatek został jednak wymierzony, ponieważ podatniczka nie posiadała dokumentu zaświadczającego o otrzymaniu przez nią darowizny tj. potwierdzenia przelewu lub przekazu pocztowego. Zdaniem organu podatkowego dla skorzystania ze zwolnienia bez znaczenia pozostaje fakt, że pieniądze zostały przekazane w obecności notariusza, ponieważ warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest odpowiednie udokumentowanie otrzymania darowizny. Sądy administracyjne potwierdziły prawidłowość stanowiska organu podatkowego.
Uboczne zarobki na rynku finansowym z osobnym PIT
Rzeczpospolita, 2017-01-12
Aleksandra Tarka
Z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3607/14) wynika, że przychód z obrotu pochodnymi instrumentami finansowymi należy kwalifikować jako przychód z kapitałów pieniężnych w przypadku gdy operacje te nie są przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Spór rozpoczął się po tym jak fiskus zakwestionował rozliczenie podatku dochodowego podatnika prowadzącego działalność pośrednictwa i sprzedaży płodów rolnych oraz działalność hotelarską. Ponadto uzyskiwał on przychód z transakcji walutowych. W swoim rozliczeniu wszystkie zyski zakwalifikował jako przychód z działalności gospodarczej, bowiem jego zdaniem operacje na rynku finansowym są związane z podstawową działalnością i służą zachowaniu oraz zabezpieczeniu źródła przychodów jego przedsiębiorstwa. Fiskus uznał natomiast, że przychód ten należy zakwalifikować jako zyski z kapitałów pieniężnych. Tego samego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Sprawa trafiła ostatecznie do NSA, który przyznał, że generalną zasadą na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych jest przyporządkowanie przychodu do jednego źródła. Mimo to w analizowanym przypadku przychód z opcji walutowych powinien być kwalifikowany jako zyski z kapitałów pieniężnych, ponieważ operacje pochodnymi instrumentami finansowymi nie stanowią przedmiotu działalności podatnika, co potwierdza także fakt braku zezwolenia na obrót nimi. Operacje te mają charakter uboczny nawet jeśli są wykonywane w sposób ciągły w celu zarobkowym, dlatego należy je przyporządkować do przychodów z kapitałów pieniężnych, a nie do przychodów z działalności.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 14 grudnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 3393/14)
Nie stanowi przesłanki wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 8 o.p. wyrok Trybunału Konstytucyjnego uznający za niekonstytucyjny przepis obowiązujący w określonym przedziale czasu, analogicznej treści jak przepis stanowiący podstawę prawną kwestionowanej w trybie wznowienia decyzji ostatecznej, ale obowiązujący w innym okresie czasu niż przepis, którego niekonstytucyjność stwierdził Trybunał Konstytucyjny.
Wyrok NSA z 13 grudnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 3003/14)
Definiując pojęcie „nabycia” nieruchomości lub udziału w nieruchomości, o których stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), w przypadku ich darowizny z majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską do majątku osobistego (odrębnego) jednego z małżonków, w sytuacji dalszego trwania tej wspólności, należy odwoływać się do przepisów i zasad ich wykładni wynikających z Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
Przegląd prasowych informacji podatkowych z okresu 9 stycznia – 13 stycznia 2017 r.
184 dni w Polsce to jeszcze nie powód do opodatkowania
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-01-09
Patrycja Dudek
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 20 grudnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Ol 272/16) stwierdził, że na określenie rezydencji podatkowej rzutuje w większym stopniu usytuowanie centrum interesów życiowych podatnika niż długość przebywania w danym państwie. W stanie faktycznym sprawy, podatnik miał dwa stałe miejsca zamieszkania: w Polsce i Holandii. W Polsce przebywał więcej niż 183 dni w skali roku, jednak nie osiągał tu żadnych dochodów, nie posiadał też żadnych nieruchomości ani inwestycji. W Holandii natomiast otrzymywał świadczenia emerytalno-rentowe. Spór dotyczył ustalenia właściwej rezydencji podatkowej. W opinii Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu miejscem zamieszkania Holendra jest Polska, ponieważ przebywał w niej dłużej niż 183 dni w ciągu roku. Podatnik twierdził natomiast, że jego miejscem zamieszkania jest Holandia, z uwagi na umiejscowienie jego centrum interesów życiowych w tym państwie. WSA w Olsztynie wskazał, że jeżeli w świetle przepisów obowiązujących w danym państwie konkretna osoba może zostać uznana za mającą miejsce zamieszkania w dwóch krajach, należy odwołać się do postanowień Modelowej Konwencji OECD. W konsekwencji, ustalając rezydencję podatkową należy w pierwszej kolejności kierować się umiejscowieniem centrum interesów życiowych podatnika, nie zaś długością przebywania w danym kraju.
Kto w podatkowej grupie kapitałowej składa deklarację CIT-CFC
Rzeczpospolita, 2017-01-09
Michalina Janowicz
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej 16 listopada 2016 r. interpretacji (sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.771.2016.1.TS) uznał, że obowiązek prowadzenia ewidencji zdarzeń, złożenia zeznania oraz zapłaty podatku od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej (CFC) ciąży na spółce posiadającej udziały w takim podmiocie, nawet jeśli jest ona członkiem podatkowej grupy kapitałowej (PGK). We wniosku o wydanie interpretacji spółka argumentowała, iż nie będzie zobowiązana do wypełniania obowiązków związanych z posiadaniem udziałów w CFC, ponieważ obowiązki te dotyczą podatników, a spółka straciła ten status z momentem zawarcia umowy o utworzeniu PGK. Jej zdaniem to PGK jest zobowiązana do dopełnienia tych obowiązków skoro w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest podatnikiem dokonującym rozliczeń i zapłaty tego podatku. Fiskus nie zgodził się jednak ze stanowiskiem spółki, ponieważ w jego ocenie zobowiązanym do wypełnienia obowiązków z tytułu posiadania udziałów w spółkach uznawanych w świetle przepisów za CFC nie będzie PGK, a poszczególne podmioty mieszczące się w zakresie podmiotowym ustawy o PDOP.
Kompensaty bez preferencji już przed 2017 r.
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-01-10
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 stycznia 2017 r. (sygn. akt I FSK 806/15, I FSK 807/15) przyspieszony zwrot VAT w stanie prawnym obowiązującym do końca 2016 r. nie przysługiwał, jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane poprzez kompensatę, cesję lub w inny bezgotówkowy sposób. Przed 2017 r. organy podatkowe odmawiały przyspieszonego zwrotu VAT, w sytuacji gdy należność została uregulowana bezgotówkowo, argumentując, że „zapłata należności” oznacza wyłącznie zapłatę w pieniądzu, czyli gotówką lub przelewem. Początkowo sądy administracyjne kwestionowały taką wykładnię, jednakże w ostatnim czasie przyznają rację organom podatkowym. Warto wskazać, że od 2017 r. przepisy zostały w tym zakresie znowelizowane i zasadniczo bezgotówkowe uregulowanie należności (poprzez cesję, barter, kompensaty) będzie uniemożliwiać występowanie o zwrot VAT w 25 dni.
Wiatrak jest opodatkowany, zanim jeszcze zacznie się kręcić
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-01-10
Jakub Pawłowski
W wyrokach z dnia 5 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3694-96/14) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości (PON) powstaje z momentem zakończenia budowy, a nie z dniem rozpoczęcia użytkowania nieruchomości. W stanie faktycznym sprawy spółka zainwestowała w budowę elektrowni wiatrowych. Po wybudowaniu elektrowni, spółka złożyła wniosek do powiatowego inspektora nadzoru budowlanego o pozwolenie na użytkowanie wybudowanych obiektów. Wskazała jednak, że w chwili składania wniosku nie wszystkie roboty budowlane związane z inwestycją były zakończone (m.in. brak dróg dojazdowych). Na tle powyższego stanu faktycznego powstała kwestia sporna dotycząca momentu powstania obowiązku podatkowego w PON. W ocenie organu podatkowego wiatraki należało opodatkować od 1 stycznia roku następującego po roku zakończenia budowy i wydania pozwolenia na użytkowanie. Natomiast spółka reprezentowała stanowisko, w świetle którego obowiązek podatkowy nie wystąpił ponieważ przez zakończenie budowy należy rozumieć zrealizowanie całej inwestycji wskazanej w pozwoleniu na budowę, a to nie miało miejsca. Stanowiska spółki nie podzielił NSA argumentując, że uznanie za właściwe stanowiska podatnika mogłoby prowadzić do nadużyć. Przy inwestycjach obejmujących wiele budowli możliwe byłoby zamierzone niekończenie którejś z nich w celu uniknięcia obowiązku zapłaty podatku.
Jak kontynuować amortyzację po przekształceniu
Rzeczpospolita, 2017-01-11
Aleksandra Tarka
Podatnik podatku dochodowego od osób prawnych będący wspólnikiem spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. miał prawo do ujęcia w kosztach pełnych odpisów amortyzacyjnych nawet jeśli przed przekształceniem było ono ograniczone z powodu wniesienia części majątku na kapitał zapasowy spółki (tzw. agio). Tak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 13 grudnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Kr 1281/16). W analizowanej sprawie spółka zwróciła się do fiskusa o potwierdzenie, że przedmiotowe ograniczenie nie będzie jej dotyczyć jako wspólnika spółki komandytowej powstałej na skutek przekształcenia spółki z o.o. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem spółki uznając, że ze względu na sukcesję generalną wszelkich praw i obowiązków przekształconej spółki ograniczenie prawa do uwzględnienia w kosztach odpisów amortyzacyjnych dotyczy również spółki komandytowej, dlatego wspólnicy nie mogą rozliczyć całości odpisów. Sprawa trafiła do WSA w Krakowie, który przyznał rację spółce uznając, że zaakceptowanie poglądu organu podatkowego prowadziłoby do nieuzasadnionego różnicowania sytuacji wspólników będących spółkami kapitałowymi. W jego ocenie sukcesja generalna nie może skutkować zmianą reżimu prawnego mającego zastosowanie do wspólników spółki osobowej. Ze względu na fakt, iż przepisy ustawy o PDOF nie przewidują przedmiotowego ograniczenia, to także wspólnik będący spółką kapitałową był uprawniony do ujęcia w kosztach pełnych odpisów amortyzacyjnych.
Podatniczka nie zapłaci przez niejasny przepis
Rzeczpospolita, 2017-01-11
Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3729/14) odwołał się po raz pierwszy do klauzuli rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatników uznając, że skoro nie można określić co dokładnie kryje się pod danym pojęciem to należy przyjąć interpretację korzystną dla podatnika. Kanwą sprawy była interpretacja w sprawie obowiązku uiszczania opłaty targowej, o której wydanie zwróciła się podatniczka zamierzająca świadczyć usługi gastronomiczne w tzw. food trucku. Jej zdaniem opłata targowa dotyczy jedynie sprzedaży na targowiskach, co w jej przypadku nie ma miejsca, bowiem przedmiotem działalności jest świadczenie usług. Burmistrz Miasta stwierdził natomiast, że opłacie podlega każda działalność handlowa, na którą składają się także usługi gastronomiczne. Ze stanowiskiem Burmistrza zgodził się również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Sprawa trafiła jednak ostatecznie do NSA, który stwierdził, że dla rozwiązania sporu konieczne jest określenie zakresu pojęcia „sprzedaż” oraz przyznał, że istnieją argumenty na korzyść obu stron. Mimo prób dokonania wykładni prowadzącej do jednoznacznego ustalenia znaczenia pojęcia skład orzekający ostatecznie uznał, że przepis dotyczący opłaty targowej jest niedookreślony, co stoi w sprzeczności z konstytucją. W związku z istotnymi wątpliwościami interpretacyjnymi należy więc uznać, że w sprawie ma zastosowanie klauzula rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika, dlatego też działalność polegająca na świadczeniu usług gastronomicznych nie będzie podlegała opłacie skarbowej.
Darowizna musi trafić na konto
Dziennik Gazeta Prawna, 2017-01-12
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3600/14) orzekł, że przekazanie pieniędzy bez pośrednictwa banku uniemożliwia skorzystanie ze zwolnienia w podatku od spadków i darowizn nawet jeżeli jest dokonywane w obecności notariusza. W przedmiotowym stanie faktycznym podatniczka, która otrzymała od rodziców darowiznę na zakup mieszkania chciała skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania informując organy podatkowe o uzyskaniu darowizny w terminie 6 miesięcy. Podatek został jednak wymierzony, ponieważ podatniczka nie posiadała dokumentu zaświadczającego o otrzymaniu przez nią darowizny tj. potwierdzenia przelewu lub przekazu pocztowego. Zdaniem organu podatkowego dla skorzystania ze zwolnienia bez znaczenia pozostaje fakt, że pieniądze zostały przekazane w obecności notariusza, ponieważ warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest odpowiednie udokumentowanie otrzymania darowizny. Sądy administracyjne potwierdziły prawidłowość stanowiska organu podatkowego.
Uboczne zarobki na rynku finansowym z osobnym PIT
Rzeczpospolita, 2017-01-12
Aleksandra Tarka
Z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3607/14) wynika, że przychód z obrotu pochodnymi instrumentami finansowymi należy kwalifikować jako przychód z kapitałów pieniężnych w przypadku gdy operacje te nie są przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Spór rozpoczął się po tym jak fiskus zakwestionował rozliczenie podatku dochodowego podatnika prowadzącego działalność pośrednictwa i sprzedaży płodów rolnych oraz działalność hotelarską. Ponadto uzyskiwał on przychód z transakcji walutowych. W swoim rozliczeniu wszystkie zyski zakwalifikował jako przychód z działalności gospodarczej, bowiem jego zdaniem operacje na rynku finansowym są związane z podstawową działalnością i służą zachowaniu oraz zabezpieczeniu źródła przychodów jego przedsiębiorstwa. Fiskus uznał natomiast, że przychód ten należy zakwalifikować jako zyski z kapitałów pieniężnych. Tego samego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Sprawa trafiła ostatecznie do NSA, który przyznał, że generalną zasadą na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych jest przyporządkowanie przychodu do jednego źródła. Mimo to w analizowanym przypadku przychód z opcji walutowych powinien być kwalifikowany jako zyski z kapitałów pieniężnych, ponieważ operacje pochodnymi instrumentami finansowymi nie stanowią przedmiotu działalności podatnika, co potwierdza także fakt braku zezwolenia na obrót nimi. Operacje te mają charakter uboczny nawet jeśli są wykonywane w sposób ciągły w celu zarobkowym, dlatego należy je przyporządkować do przychodów z kapitałów pieniężnych, a nie do przychodów z działalności.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 14 grudnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 3393/14)
Nie stanowi przesłanki wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 8 o.p. wyrok Trybunału Konstytucyjnego uznający za niekonstytucyjny przepis obowiązujący w określonym przedziale czasu, analogicznej treści jak przepis stanowiący podstawę prawną kwestionowanej w trybie wznowienia decyzji ostatecznej, ale obowiązujący w innym okresie czasu niż przepis, którego niekonstytucyjność stwierdził Trybunał Konstytucyjny.
Wyrok NSA z 13 grudnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 3003/14)
Definiując pojęcie „nabycia” nieruchomości lub udziału w nieruchomości, o których stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), w przypadku ich darowizny z majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską do majątku osobistego (odrębnego) jednego z małżonków, w sytuacji dalszego trwania tej wspólności, należy odwoływać się do przepisów i zasad ich wykładni wynikających z Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.