MF: Unijny Trybunał nie zmieni rozliczeń w budowlance
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-03, Mariusz Szulc
Na stronie Ministerstwa Finansów został opublikowany Komunikat dotyczący wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-224/18 Budimex S.A. TSUE analizował wątpliwości Naczelnego Sądu Administracyjnego związane z ustaleniem momentu wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych. Zdaniem resortu, wyrok TSUE niewiele zmienił w powyższym zakresie. Tym samym, aktualna pozostaje interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 1 kwietnia 2016 r. (sygn. PT3.8101.41.2015.AEW.2016.AMT.141), zgodnie z którą dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku usług budowlanych lub budowlano-montażowych należy przyjąć datę faktycznego wykonania usługi. Kluczowy jest zatem moment zgłoszenia wykonanych prac do odbioru, nie zaś podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego. Do ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy podatnicy powinni stosować dotychczas obowiązujące zasady.
Usprawnienie działania nie daje ulgi
Rzeczpospolita, 2019-06-03, Monika Pogroszewska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 marca 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.16.2019.2.BM, prace w zakresie testowania i wdrażania nowych technologii oraz innowacyjnego oprogramowania nie dają prawa do ulgi badawczo-rozwojowej. Sprawa dotyczyła spółki z branży przetwórstwa rybnego, która prowadzi działalność badawczo-rozwojową. Częścią tej działalności są projekty, polegające na testowaniu i wprowadzeniu nowej, zwiększającej wydajność linii produkcyjnej oraz wdrożeniu innowacyjnego oprogramowania, umożliwiającego bieżący nadzór nad procesem produkcyjnym. W wydanej interpretacji organ podatkowy odmówił spółce prawa do skorzystania z ulgi na prace badawczo-rozwojowe, ponieważ wyłącznym celem podjętych przez nią działań jest usprawnienie prowadzonej działalności. Dyrektor KIS przypomniał, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która jest nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, prowadzona w sposób systematyczny, a nie incydentalny, oraz której celem jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystywanie do tworzenia nowych zastosowań.
Składka OC opłacona za komplementariusza jest jego przychodem
Rzeczpospolita, 2019-06-03, Katarzyna Niemyjska
Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1275/17, finansowanie przez inny podmiot zakupu polisy ubezpieczenia OC adwokata stanowi dla ubezpieczonego nieodpłatne świadczenie. Sprawa dotyczyła podatnika, który pracuje jako adwokat w spółce komandytowo-akcyjnej oraz jednocześnie jest jej komplementariuszem. Spółka finansuje podatnikowi należne składki z tytułu członkostwa w izbie adwokackiej oraz zakupu ubezpieczenia OC. Podatnik, składając wniosek o indywidualną interpretację, uznał, że wnoszone za niego przez spółkę składki nie będą generować po jego stronie przysporzenia. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z podatnikiem, a sądy pierwszej i drugiej instancji podtrzymały stanowisko fiskusa. NSA stwierdził, że osoba wykonująca zawód adwokata jest zobowiązana do zakupu polisy ubezpieczenia OC na własny koszt. W konsekwencji, finansowanie przez spółkę obligatoryjnego ubezpieczenia OC stanowi dla ubezpieczonego przychód podatkowy z tytułu otrzymania świadczenia o charakterze nieodpłatnym.
Zużycie nie wpływa na podatek od nieruchomości. A powinno
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-04, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 13 lutego 2019 r. (sygn. akt I SA/Ke 3/19), za podstawę opodatkowania budowli całkowicie zamortyzowanej można przyjąć wartość budowli pomniejszoną o dokonane już odpisy amortyzacyjne. Co do zasady, podstawą opodatkowania budowli jest wartość początkowa nieruchomości (tzw. wartość historyczna), która może ulec zmianie wyłącznie w wyniku ulepszenia budowli lub aktualizacji jej wyceny. W konsekwencji, pomimo tego, że wraz z upływem lat budowle, co do zasady, tracą na wartości, podatnicy zobowiązani są płacić taką samą kwotę podatku od nieruchomości. WSA w Kielcach uznał, że intencją ustawodawcy było rozróżnienie sytuacji podatnika będącego właścicielem budowli podlegającej amortyzacji i budowli całkowicie zamortyzowanej. Zdaniem sądu, po zakończeniu amortyzacji, podatnik jest uprawniony do obniżenia wartości nieruchomości podlegającej opodatkowaniu o dokonane odpisy. Takie stanowisko, korzystne dla podatników, jest kontrowersyjne względem dotychczasowej linii orzeczniczej wojewódzkich sądów administracyjnych.
Spółka osobowa płaci daninę od budowli według wartości rynkowej
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-05, Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 4 czerwca 2019 r. (sygn. akt II FSK 1956/17 oraz II FSK 1957/17), orzekł, iż spółka komandytowa za podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości powinna przyjąć wartość rynkową budowli. Sprawa dotyczyła spółki osobowej, będącej właścicielem budowli, która zgodnie z obowiązującymi przepisami nie jest podatnikiem podatku dochodowego. W konsekwencji, to wspólnicy spółki są uprawnieni do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od budowli do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem spółki, z uwagi na brak możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych, podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa obiektu. Przeciwne stanowisko zajęli burmistrzowie gmin, na terenie których położone są nieruchomości, twierdząc, że wartość rynkowa nieruchomości może być podstawą opodatkowania wyłącznie wtedy, gdy ani spółka ani jej wspólnicy nie dokonują odpisów amortyzacyjnych. W dalszym toku postępowania sądy obu instancji potwierdziły stanowisko spółki, zgodnie z którym błędne jest przyjęcie za podstawę opodatkowania w podatku od nieruchomości wartości początkowej obiektu, wówczas gdy spółka komandytowa nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych.
Dokument ma być zgodny z faktami
Rzeczpospolita, 2019-06-06, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 5 czerwca 2019 r., sygn. akt I FSK 661/17, orzekł, że dozwolone jest rozbicie na fakturze poszczególnych świadczeń, z których składa się usługa kompleksowa. Sprawa dotyczyła spółki z branży metalowej, zajmującej się głównie sprzedażą towarów, do których stosuje się tzw. odwrotne obciążenie VAT. Ze względu na specyfikę świadczonych dostaw i przyjęte standardy handlowe, dostawom wyrobów hutniczych towarzyszą dodatkowe usługi, zdaniem Spółki, stanowiące jedną usługę kompleksową, której nie należy sztucznie dzielić dla celów podatkowych. Spółka uznała, że ujęcie usługi transportowej jako odrębnej pozycji na fakturze oraz wyodrębnienie kilku usług dodatkowych jest bez znaczenia dla opodatkowania całości usługi kompleksowej. Fiskus oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny byli przeciwnego zdania, argumentując swoje stanowisko tym, że ujmowanie na fakturze różnych świadczeń w kilku osobnych pozycjach sugeruje, że sprzedaż nie stanowi jednej usługi kompleksowej. Sprawa trafiła do NSA, który przyznał rację spółce. NSA wskazał, że nie ma przepisu zakazującego rozbijania na fakturze wielu świadczeń na poszczególne elementy, a podatnik jest zobowiązany do wykazywania na fakturze tego, co w rzeczywistości miało miejsce.
Firmy rent a car skazane na zakupy
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-06, Agnieszka Pokojska
W interpretacji indywidualnej z 24 maja 2019 r. (sygn. 0112-KDIL3-3.4011.93.2019.2.AA) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że limit 150 tys. zł dla rat leasingowych znajduje zastosowanie również w odniesieniu do przedsiębiorców, którzy biorą auto w leasing, aby następnie je wynajmować. Znowelizowane przepisy ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują ograniczenie w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez firmy typu rent a car, które zamiast zakupić samochód, wzięły go w leasing. Wyłączenie limitu 150 tys. zł znajduje zastosowanie wyłącznie do samochodów osobowych, które zostały wpisane do ewidencji środków trwałych.
Wyjęte z firmy bez preferencji w PIT
Rzeczpospolita, 2019-06-07, Aleksandra Tarka
Przychody uzyskiwane z tytułu najmu nieruchomości wycofanych z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej należy zaliczyć do przychodów z działalności. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1078/17, przeniesienie wynajmowanych nieruchomości z majątku firmowego do majątku prywatnego nie upoważnia podatnika do zastosowania preferencyjnego opodatkowania w formie ryczałtu. Przedmiot sprawy stanowiła zaskarżona interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której organ nie zgodził się ze stanowiskiem podatniczki co do możliwości opodatkowania ryczałtem przychodów z prywatnego najmu nieruchomości stanowiących uprzednio majątek firmowy. Odmienne do fiskusa stanowisko prezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Ostatecznie sprawa trafiła przed NSA, który zaprzeczył możliwości zastosowania ryczałtu. NSA uzasadniając swój wyrok stwierdził, że to obiektywne okoliczności mają znaczenie, a nie intencja strony co do prowadzenia lub nie działalności.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 2 kwietnia 2019 r. (sygn. akt II FSK 1456/17)
W przypadku budowy budynku na podstawie decyzji o zmianie pozwolenia na budowę, o którym mowa w art. 36a) u.Pr.b., dochodzi do budowy tego samego budynku na podstawie projektu budowlanego, który wchodzi w miejsce pierwotnego projektu budowlanego, które to okoliczności należy uwzględnić przy wykładni pojęcia „zakończenie budowy”, o którym mowa w art. 6 ust. 2 u.p.o.l.
Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2019 r. (sygn. akt II FSK 1575/17)
Sam fakt przelania pieniędzy na konto bankowe określonej osoby w celu ich przechowania i przekazania wskazanej przez wpłacającego innej osobie nie stanowi samodzielnie przesłanki do stwierdzenia, że doszło do powstania i wykonania czynności cywilnoprawnej depozytu nieprawidłowego, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j. ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 845 Kodeksu cywilnego.