Czy to już koniec walki fiskusa z wiatrakami
Rzeczpospolita, 2020-08-03, Patrycja Świerczek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 2584/19 stwierdził, że w przypadku gdy nie ma tożsamości pomiędzy budowlą a środkiem trwałym, od którego dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, podstawę opodatkowania powinna stanowić wartość rynkowa tego obiektu. W sprawie podatnik wskazał, że w jego rejestrze środków trwałych znajdowały się pozycje odpowiadające częściom budowlanym elektrowni wiatrowych oraz urządzeniom wiatrowym, przy czym w wartościach początkowych tych urządzeń ujęte zostały nie tylko elementy techniczne, ale również infrastruktura towarzysząca (np. oprogramowanie). W opinii podatnika za podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrowni wiatrowej należało przyjąć jej wartość rynkową określoną na 1 stycznia 2017 r. Podatnik nie miał bowiem możliwości ustalenia wartości początkowej obiektu, nie dokonywał od niego także odpisów amortyzacyjnych. Sąd pierwszej instancji uznał, iż podstawą opodatkowania będzie wartość początkowa, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych. NSA zaakceptował jednak stanowisko podatnika.
Zakup usług w Polsce nie zawsze z polskim VAT
Gazeta Prawna, 2020-08-04, Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem WSA w Gliwicach z 28 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Gl 141/20, korzystanie z zaplecza personalnego i technicznego kontrahenta nie kreuje automatycznie stałego miejsca prowadzenia działalności. Do tego potrzebna jest kontrola nad zasobami. Spółka ze Szwajcarii nabywała usługi logistyczno-magazynowe od podmiotu z siedzibą w Polsce. Do zadań krajowego podmiotu należało m.in. przechowywanie towarów w magazynie, przygotowywanie zamówień do wysyłki, zarządzanie zwrotami, w tym także przyjmowanie skarg, oraz wysyłka i obsługa transportu. Wnioskodawca zapytał, czy zagraniczna firma ma w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności. W opinii Dyrektora KIS, zakup usługi logistycznej, w ramach której polska spółka wykonywała szereg czynności, powoduje powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej spółki szwajcarskiej w Polsce.
Użytkowanie wieczyste już od złożenia wniosku o wpis
Gazeta Prawna, 2020-08-05, Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 sierpnia 2020 r., sygn. akt II FSK 2093/19 użytkownik wieczysty powinien płacić podatek od nieruchomości już od dnia złożenia wniosku o wpis do księgi wieczystej. W przedmiotowej sprawie z 31 grudnia 2017 r., spółka kupiła prawo użytkowania wieczystego gruntów wraz z własnością zlokalizowanych na nich budynków. Tego dnia złożyła też wniosek o wpis do księgi wieczystej. Kupione nieruchomości podlegały opodatkowaniu według najwyższej stawki właściwej dla nieruchomości przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wójt gminy wydał decyzję, w której ustalił wysokość podatku do zapłaty za cały 2018 r., ale spółka skorygowała deklarację, uznając, że na podatek od nieruchomości powinna była płacić od marca, gdyż ostatecznego wpisu do księgi dokonano w lutym. Sąd nie zgodził się z tym stanowiskiem, gdyż zwrócił uwagę na przepis, z którego wynika, iż wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku.
Opodatkowanie eksportu pośredniego w transakcji łańcuchowej
Rzeczpospolita, 2020-08-05, Anna Pałac
Zgodnie z interpretacją wydaną 27 stycznia 2020 r. przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.492.2019.1.MAZ, dostawa towarów na rzecz podmiotu posiadającego siedzibę działalności w innym państwie Unii Europejskiej, zarejestrowanego w Polsce do celów VAT może zostać uznana za eksport pośredni i opodatkowana preferencyjną stawką VAT 0% po spełnieniu określonych warunków. Wnioskodawca, polski podmiot zarejestrowany na VAT, dokonuje sprzedaży towarów na rzecz podmiotu francuskiego, także zarejestrowanego dla celów VAT w Polsce. Następnie podmiot francuski dokonuje odsprzedaży towarów na rzecz ostatecznego nabywcy, którym jest podmiot chiński. Transakcja pomiędzy polskim a francuskim podmiotem jest realizowana na warunkach Incoterms EXW, tj. podmiot francuski przejmuje towary z magazynu sprzedawcy, następnie podmiot francuski organizuje transport zapakowanych towarów z Polski do ostatecznego nabywcy w Chinach, jest on również odpowiedzialny za odprawę celną. Podmiot polski na wystawionej fakturze dokumentującej sprzedaż na rzecz podmiotu francuskiego wskazuje jako odbiorcę towaru podmiot chiński. W opinii podatnika dostawa na rzecz francuskiego podmiotu stanowi eksport pośredni w rozumieniu ustawy o VAT. Organ zaakceptował stanowisko podatnika.
Nie ma zaliczek, gdy pracodawca naprawia własny błąd
Rzeczpospolita, 2020-08-05, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 2 lipca 2020 r., sygn. akt: I SA/Ke 119/20 zapłata zaległych składek, która jest konsekwencją weryfikacji wypłacanych przez płatnika świadczeń, nie powoduje powstania przychodu u obecnych i byłych pracowników. Pracownicy podatnika otrzymywali świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w równej wysokości, tj. bez zachowania kryterium socjalnego. ZUS zakwestionował wypłatę tych świadczeń i naliczył od przekazanych kwot składki ubezpieczenia społecznego. W tej sytuacji organ podatkowy w wydanej interpretacji uznał, iż uiszczenie przez pracodawcę składek ZUS za pracownika powoduje powstanie u niego przychodu. Podatnik zaskarżył interpretację i wygrał. WSA uznał, iż płatnik uiszczając zaległe składki w części należnej od świadczenia wypłacanego pracownikom, nie dokonuje żadnego przysporzenia majątkowego zwiększającego ich majątek.
Formalistyczna wykładnia nie może krzywdzić podatników
Rzeczpospolita, 2020-08-05, Aleksandra Tarka
W wyroku z 9 lipca 2020 r., sygn. akt: I SA/Kr 195/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał, iż w sytuacji istotnej rozbieżności między stanem rzeczywistym, a zapisami ewidencji gruntów, organ podatkowy nie może bezkrytyczne powoływać się na zasadę związania danymi, jeżeli może to prowadzić to do wydania rozstrzygnięć istotnie naruszających prawo. W sprawie podatnicy błędnie wyliczyli kwotę podatku od nieruchomości. Błąd polegał na tym, że w złożonej informacji podatnicy wykazali jedne budynek o powierzchni użytkowej 425,50 m.kw. A urzędnicy uważali, że przedmiotem opodatkowania są dwa budynki o łącznej powierzchni 961m.kw. Właściciele uważali, że decyzja została wydana w oparciu o źle ustalony stan faktyczny. Zdaniem podatników jako budynek została zakwalifikowana wiata magazynowa – budowla. W ich opinii wiata nie powinna stanowić przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Organ podatkowy nie zgodził się z tymi wyjaśnieniami. Uznał bowiem, że z wypisu z ewidencji gruntów wynika, iż na zakupionych działkach znajdują się dwa budynki, a organ nie może dokonywać zmian w klasyfikacji. Sąd przyznał rację podatnikom, gdyż stwierdził, iż formalistyczna wykładnia nie może prowadzić do ograniczenia fundamentalnej dla postępowania podatkowego zasady prawdy obiektywnej.
Stałe dostawy z magazynu trzeba uznać za ciągłe
Gazeta Prawna, 2020-08-06, Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 sierpnia 2020 r., sygn. akt I FSK 1848/17 jeśli z umowy ramowej zawartej między stronami wynika, że dostawy towarów będą powtarzać się w określonych terminach, oznacza to, że będą one mieć charakter ciągły. Obowiązek podatkowy w VAT powstanie więc wraz z końcem każdego okresu rozliczeniowego, którego dotyczy płatność. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka, która zawarła z kontrahentem umowę ramową i na jej mocy dostarczała swoje produkty do wynajmowanego od niego magazynu. Własność przechodziła na kontrahenta dopiero z chwilą pobrania towaru z magazynu. Wystawiał on też spółce raporty za dany okres, w których znajdowały się dane o rodzaju, ilości produktów pobranych z powierzchni magazynowej oraz daty ich pobrania. W opinii spółki realizowała ona dostawy o charakterze ciągłym, dla których obowiązek podatkowy powstawał na koniec okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się raporty kontrahenta. Powstawał więc on w zależności od tego, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy raport w ostatnim dniu tygodnia bądź miesiąca. Dyrektor KIS nie zgodził się z tym stanowiskiem. Interpretacja została jednak zakwestionowana przez sądy obu instancji.
Urzędnicy nie zawsze kwestionują restrukturyzację
Gazeta Prawna, 2020-08-06, Agnieszka Pokojska
Szef Krajowej Administracji Skarbowej w opinii zabezpieczającej z 9 lipca 2020 r., sygn. DKP3.8011.6.2020 uznał, iż umorzenie odsetek od pożyczek w ramach działań naprawczych nie podlega klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania. W sprawie chodziło o restrukturyzację i zawarcie układu zmierzającego do umorzenia całości lub części odsetek od pożyczek w celu uzdrowienia sytuacji finansowej wnioskodawcy. Wnioskodawca chciał mieć możliwość bieżącego regulowania zobowiązań (w tym tych z tytułu spłaty pożyczek) i ewentualnego zaciągnięcia innego kredytu na ich pokrycie. Podatnik miał też możliwość zawarcia układu (zgodnie z przepisami prawa restrukturyzacyjnego), który pozwoliłby zmniejszyć zobowiązania wobec wierzycieli. Jako że do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli jest to związane z postępowaniem restrukturyzacyjnym lub postępowaniem upadłościowym, spółka odniosła korzyść podatkową. Szef KAS uznał, iż działań spółki nie można uznać za sztuczne. Pierwotną przesłanką ekonomiczną i powodem podjęcia działań jest zapobieżenie upadłości i umożliwienie dalszego funkcjonowania.