Bez oświadczenia nie ma ulgi meldunkowej
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-12-03
Patrycja Dudek
W wyroku z dnia 27 listopada 2018 r. (sygn. akt II FSK 3152/16), Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż złożenie oświadczenia o zameldowaniu jest niezbędnym warunkiem do skorzystania z ulgi meldunkowej. Oświadczenie można złożyć w dowolnej formie, ale nie może prowadzić do skorzystania z ulgi, w sytuacji w której podatnik nie złożył oświadczenia . Sprawa dotyczyła podatniczki, która w 2007 r. odziedziczyła mieszkanie po rodzicach, a następnie 2 lata później je sprzedała. Urząd Skarbowy, powołując się na fakt, iż kobieta nie złożyła w terminie oświadczenia o 12-miesięcznym zameldowaniu, zażądał od niej zapłaty podatku. Podatniczka wskazała, że oświadczenie zostało złożone przez jej krewną, w czasie gdy ta załatwiała w urzędzie skarbowym sprawy spadkowe. Wojewódzki Sąd Administracyjny, przyznał rację fiskusowi, powołując się na fakt, iż brak jest obecnie dowodów potwierdzających, że takie oświadczenie faktycznie zostało złożone. NSA rozpatrując skargę podatniczki wyjaśnił, że podziela wypracowane w ostatnim czasie stanowisko sądów administracyjnych, zgodnie z którym należy przychylnie dla podatnika traktować wymogi formalne uprawniające do skorzystania z ulgi meldunkowej. Nie oznacza to jednak, iż podatnicy nie byli w ogóle zobligowani do złożenia takiego oświadczenia.
Nocleg opłacony przez szefa to przychód dla oddelegowanego
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-12-03
Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny wydał przełomowy wyrok z dnia 29 listopada 2018 r. (sygn. akt II FSK 799/18), w którym wskazał, że bezpłatny nocleg jaki pracodawca zapewnia swojemu oddelegowanemu za granicę pracownikowi należy uznać za nieodpłatne świadczenie pieniężne, które należy doliczyć pracownikowi do dochodu. Wyrok dotyczył pracowników budowlanych oddelegowanych do pracy w innym kraju, którym pracodawca, na podstawie aneksu do umowy o pracę, zapewnił bezpłatny nocleg. Zdaniem spółki, udostępnienie miejsc noclegowych pracownikom leżało w interesie spółki, ponieważ w innym przypadku nie byliby oni w stanie efektywnie świadczyć na jej rzecz swoich usług. Dyrektor Izby Skarbowej początkowo zgodził się z pracodawcą, jednakże dwa miesiące później Minister Finansów zmienił tę interpretację. Wojewódzki Sąd Administracyjny przyznał rację podatnikowi, powołując się na fakt, że takie działania spółki przynoszą jej konkretną i wymierną korzyść. Odmiennego zdania był NSA, który podzielił stanowisko fiskusa. Sąd wskazał, że opłacenie noclegu pracownikowi za granicą nie służy wyłącznie interesom pracodawcy, gdyż przynosi rzeczywistą i wymierną korzyść pracownikom.
Porozumienie daje korzyści w CIT
Rzeczpospolita, 2018-12-04
Aleksandra Tarka
W wyroku z dnia 2018 r., sygn. akt II FSK 2940/18, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż zapłaconą kwotę wynikająca z ugody sądowej i związaną z odstąpieniem od umowy można zaliczyć do kosztów podatkowych. W przedmiotowej sprawie spółka z branży budowlanej wygrała gminny przetarg, jednak z powodu niekorzystnych dla niej rozbieżności pomiędzy zakresem robót wynikających z umowy a ofertą postanowiła rozwiązać kontrakt. W związku z przedłużającym się procesem sądowym, spółka zawarła z gminą ugodę sądową i zobowiązała się zapłacić na jej rzecz ok. 1,5 mln zł. Organ podatkowy zgodził się, że skoro z treści ugody wynika, iż sporny wydatek nie jest karą umowną ani odszkodowaniem, nie mieści się w wyłączeniu z kosztów. Uznał jednak, że głównym celem zawarcia ugody było uniknięcie zapłaty pełnego odszkodowania, wobec czego spółka nie ma prawa zaliczenia uzgodnionej kwoty do kosztów podatkowych. Ze stanowiskiem fiskusa nie zgodziły się sądy obu instancji. Zdaniem NSA, zapłata kontrahentowi uzgodnionej kwoty w związku z odstąpieniem od umowy jest działaniem racjonalnym z ekonomicznego punktu widzenia i może zostać uznana za koszt podatkowy.
Kto nie odbiera pism, ten znika z rejestru VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-12-04
Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 listopada 2018 r. (sygn. akt I FSK 26/17), wskazał, że brak faktycznej możliwości skontaktowania się z podatnikiem uprawnia urząd skarbowy do wykreślenia go z rejestru VAT. W niniejszej sprawie chodziło o spółkę, która została wykreślona z rejestru jeszcze przed wejściem w życie nowelizacji o wykreśleniach. Urząd skarbowy w 2013 r. wielokrotnie wzywał podatnika w sprawie korekty deklaracji VAT-7 oraz aktualizacji zgłoszenia NIP-2, z uwagi na zmianę numeru rachunku bankowego. Po wielu nieudanych próbach doręczenia pism do spółki, urząd skarbowy wykreślił ją z rejestru. Spółka natychmiast zareagowała wyjaśniając, że z uwagi na odbywający się remontu w lokalu, zmuszona była przeprowadzić się pod inny adres. W tym czasie dalej prowadziła działalność gospodarczą oraz terminowo składała związane z nią deklaracje VAT. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że skoro spółka składała deklaracje VAT, to urząd skarbowy wiedział, że jest aktywnym podatnikiem VAT. Ponadto, zdaniem sądu urząd skarbowy zobowiązany był ustalić dane członków zarządu i spróbować się z nimi bezpośrednio skontaktować. NSA zauważył jednak, że przepisy nie nakładają na urząd skarbowy takiego obowiązku. Jest on zobowiązany skontaktować się ze spółką jako osobą prawną, a nie z osobami uprawnionymi do jej reprezentacji dlatego wykreślenie było zasadne.
Budżet nie może dostać więcej, niż mu się należy
Rzeczpospolita, 2018-12-05
Maja Fabrowska
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 13 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Rz 803/18, orzekł, iż decyzja wydana w związku z przeniesieniem majątku w zamian za długi podatkowe nie powinna być jedynie powtórzeniem umowy zawartej przez podatnika z organem. Sprawa dotyczyła spółki, która w zamian za zaległości podatkowe w podatku od nieruchomości przekazała gminie prawo wieczystego użytkowania wybranych działek oraz własność budynków i urządzeń znajdujących się na działkach. Spółka wniosła odwołanie od decyzji burmistrza stwierdzającej wygaśnięcie zobowiązań podatkowych wraz z odsetkami, kwestionując wysokość odsetek. Samorządowe Kolegium Wykonawcze uznało, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ w treści umowy strony jednoznacznie wskazały zaległości podatkowe, wysokość odsetek, a także zakres wygaszenia zaległości podatkowych i odsetek. Zdaniem SKO decyzja stwierdzająca wygaśnięcie zobowiązania podatkowego nie może być sprzeczna z treścią umowy. WSA w Rzeszowie uwzględnił skargę spółki wskazując, że wydając decyzję o wygaszeniu zobowiązań podatkowych w związku z przeniesieniem majątku w zamian za długi podatkowe, organ jest zobowiązany do zbadania, czy te zobowiązania w rzeczywistości nie istniały lub istniały w mniejszej wysokości. Organ podatkowy nie jest bezwzględnie związany umową, w szczególności w zakresie uprzedniego istnienia zaległości podatkowej.
Czasem wydanie postanowienia ważniejsze od jego doręczenia
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-12-05
Łukasz Zalewski
Dnia 10 października 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok (sygn. akt I FSK 1701/16), w którym odstąpił od wcześniejszego stanowiska przedstawionego w poszerzonym siedmioosobowym składzie tego sądu z 23 kwietnia 2018 r. (sygn. akt I FSK 255/17), zgodnie z którym kluczowe do przedłużenia terminu zwrotu VAT jest doręczenie postanowienia podatnikowi. Sprawa miała na celu rozstrzygnięcie czy termin zwrotu podatku został skutecznie przedłużony przez organ podatkowy, gdy postanowienie zostało doręczone podatnikowi po upływie ustawowego terminu. Zdaniem spółki, upływ terminu na doręczenie postanowienia jest wiążący dla uznania, że przedłużenie terminu zwrotu podatku jest nieskuteczne. W opinii urzędu skarbowego, należało wziąć pod uwagę również inne okoliczności takie jak fakt, że prezes spółki uzgodnił z pracownikiem urzędu, że zjawi się osobiście w urzędzie i odbierze przesyłkę. Prezes spółki nie zjawiła się w urzędzie w ustalonym terminie, zaś w biurze nie było osoby upoważnionej do odbioru pism, dlatego organ tego samego dnia nadał postanowienie pocztą. Sądy obu instancji uznały, że do przedłużenia terminu do zwrotu podatku doszło z chwilą wydania postanowienia, nie zaś z chwilą jego doręczenia. W innym przypadku dochodziłoby bowiem do sytuacji, gdy podatnik celowo unika odbioru pism, w chwili, gdy jest świadomy bliskiego upływu terminu do ich doręczenia. NSA wskazał, że wydany w podobnej sprawie korzystny dla podatników wyrok 7 sędziów NSA z 23 kwietnia 2018 r. nie jest uchwałą, a tym samym nie jest wiążący dla sądów.
Dzierżawa u przedsiębiorcy to nie zawsze majątek prywatny
Rzeczpospolita, 2018-12-05
Marcin Grzelecki
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 8 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Ke 317/18, dzierżawa składników majątku związanych z działalnością gospodarczą stanowi przychód z tej działalności. Sprawa dotyczyła podatnika prowadzącego firmę oraz będącego właścicielem niezabudowanej nieruchomości, której połowa została przez podatnika oddana w dzierżawę na prowadzenie na niej działalności biznesowej. Podatnik wykazywał przychód uzyskiwany z tej dzierżawy jako opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym – stosowanym dla najmu prywatnego, realizowanego poza działalnością gospodarczą. Jednakże, organ podatkowy uznał, że przychód z dzierżawy należy zaliczyć do prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Z tym stanowiskiem nie zgodził się podatnik. WSA w Kielcach oddalił skargę podatnika wskazując, że w przypadku objęcia dzierżawą składników majątku związanych z działalnością gospodarczą przychody z tego najmu są także przychodami z działalności gospodarczej. Wybór przez podatnika formy opodatkowania nie może być dowolny i musi się opierać o kryteria przewidziane w ustawach podatkowych.
Podatek od nieruchomości od wytwórni mas bitumicznych
Rzeczpospolita, 2018-12-05
Maja Fabrowska
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w precedensowym wyroku z dnia 8 sierpnia 2018 r., sygn. akt I SA/Go 242/18, uznał, że wytwórnia mas bitumicznych stanowi całość techniczno-użytkową, tworząc jeden obiekt budowlany, a co za tym idzie powinna być opodatkowana podatkiem od nieruchomości biorąc pod uwagę całość jej wartości, a nie jedynie części budowlane (fundamenty). Dotychczasowa linia interpretacyjna oraz orzecznicza wskazywała, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlega jedynie część budowlana wytwórni – dzielono bowiem wytwórnię na część techniczną oraz budowlaną. Zdaniem WSA w Gorzowie Wielkopolskim, wytwórni mas bitumicznych nie można dzielić na część budowlaną i niebudowlaną, ponieważ wszystkie jej elementy, w tym urządzenia, instalacje i elementy konstrukcyjne są ze sobą zintegrowane, stanowiąc jednolitą całość. Wobec powyższego wytwórnia mas bitumicznych, zgodnie z jej klasyfikacją jako budowla, powinna być opodatkowana od całości swojej wartości.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 17 października 2018 r. (sygn. akt I FSK 1901/15)
Przepis art. 245 § 1 pkt 3 lit. b) O.p. (w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r.), zgodnie z którym należy odmówić uchylenia ostatecznej decyzji wymiarowej, jeżeli wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przewidzianych w art. 68 lub art. 70, nie narusza prawa unijnego, przede wszystkim zasad efektywności i równoważności prawa unijnego oraz zasady lojalnej współpracy, także wówczas, gdy istnieje przesłanka wznowienia postępowania podatkowego w postaci wydania orzeczenia TSUE mającego wpływ na treści decyzji (art. 240 § 1 pkt 11 O.p.).
Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 17 października 2018 r. (sygn. akt I SA/Bk 416/18)
Ustalając dla celów podatku od nieruchomości, powierzchnię użytkową kondygnacji mierzoną po wewnętrznej długości ścian, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych, organ powinien mieć na względzie wysokość w świetle poszczególnych części tejże kondygnacji a nie wysokość w świetle całego pomieszczenia.