Inwestujesz w elektryczne auto, możesz odliczyć VAT
Rzeczpospolita, 2019-03-04, Przemysław Wojtasik
Zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 lutego 2019 r., sygn. 0112-KDIL1-3.720.2018.2.AP, spółka może odliczyć 50 proc. VAT naliczonego dotyczącego energii elektrycznej zużytej na ładowania samochodów elektrycznych wykorzystywanych zarówno do celów biznesowych, jak i prywatnych. Sprawa dotyczyła spółki komandytowej, która wzięła w leasing samochód elektryczny. Spółka nabyła własną stację ładowania pojazdów elektrycznych, która została ulokowana na jej terenie i korzysta z prądu przesyłanego przez siecią publiczną. Samochód jest wykorzystywany zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych. Dyrektor KIS potwierdził, że spółce przysługuje prawo do odliczenia 50 proc. VAT z faktur dokumentujących wydatki na energię elektryczną wykorzystywaną jako napęd elektryczny samochodu, a także z faktury nabycia stacji ładowania. Niestety, organ nie odniósł się do pytania, jak należy podzielić fakturę za nabycie energii elektrycznej tak, aby wydzielić część dotyczącą prądu zużytego na ładowanie samochodu elektrycznego.
Zerowa stawka w WDT tylko dla zarejestrowanych dostawców
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-03-04, Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 2019 r. (sygn. akt I FSK 172/17), nie można zastosować zerowej stawki VAT dla niezarejestrowanych dostawców. Przedmiotem wyroku była sprawa przedsiębiorcy, który dokonał transakcji sprzedaży samochodu ciężarowego i nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT UE zarówno przed dostawą tego towaru, jak i w momencie złożenia deklaracji VAT-7. Natomiast podatnik uważał, że stawka VAT w wysokości 0% mu przysługuje ze względu na spełnienie takich warunków jak np. faktyczne dostarczenie towaru za granicę. Nabywcą był czynny podatnik VAT w momencie dostawy towaru i posiadał ważny numer identyfikacyjny. Organy skarbowe zanegowały stanowisko zaprezentowane przez podatnika twierdząc, że zastosowanie zerowej stawki uzależnione jest od zarejestrowania go, jako podatnika VAT UE. Innego zdania był WSA, który stanął po stronie podatnika i uznał, że preferencyjną stawkę VAT można zastosować po spełnieniu warunków z dyrektywy bez konieczności rejestracji. NSA nie zgodził się z wydanym wyrokiem przez WSA i podczas jego uchylenia podkreślił, że rejestracja dla celów wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest istotnym wymogiem, który należy spełnić najpóźniej w momencie złożenia deklaracji.
Mogą być dodatkowe koszty, ale gdy są celowe
Rzeczpospolita, 2019-03-05, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 28 lutego 2019 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 615/17 orzekł, że wydatki z dwóch umów zawartych przez spółkę mogą być rozliczane w kosztach podatkowych pod warunkiem, że zakresy umów są rozbieżne oraz związane z przychodem. W przedmiotowej sprawie organ podatkowy uznał, że spółka zawyżyła koszty podatkowe w związku z wypłatą wynagrodzenia członkom zarządu za udział w posiedzeniach zarządu. Spółkę z członkami zarządu wiązały również umowy o pracę. Zdaniem fiskusa, zakres ustalonych zadań w obu umowach był taki sam, ponieważ zarząd na comiesięcznych posiedzeniach analizował jedynie bieżącą sytuację firmy i nie podejmował decyzji strategicznych – wykonywane czynności nie przekraczały więc zwykłego zarządu. Korzystny dla spółki wyrok wydał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku – który jednak został skutecznie zaskarżony. Spór sądowy w sprawie zakończył wyrok NSA, w którym Sąd stwierdził, że co do zasady spółka może podpisać z członkiem zarządu dwie umowy i rozliczać w kosztach podatkowych wydatki z obu umów, niemniej jednak obie powinny posiadać niepokrywające się zakresy działania członków zarządu, które dodatkowo muszą mieć związek z przychodem spółki.
Podatnik nie wybiera sobie kary do zapłaty
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-03-05, Mariusz Szulc
Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 stycznia 2019 r. (sygn. akt I SA/Rz 784/18) stwierdził, iż w przypadku naprawienia błędu przez organy skarbowe i wycofania się z jednej z nałożonych sankcji na podatnika – nie ma kumulacji nałożonych kar. W wyroku była rozpatrywana sprawa kancelarii prawnej, która złożyła zaległe deklaracje podatkowe i uiściła należny podatek przed dniem wszczęcia kontroli. Organy skarbowe ukarały podatnika jednocześnie 20% sankcją za błędne rozliczenia wynikającą z ustawy o VAT oraz podwyższonymi odsetkami za zwłokę w wysokości 150% stawki według ustawy – Ordynacja Podatkowa. Błąd ten został naprawiony przez organ skarbowy w trybie samokontroli. Ze względu na to, zdaniem WSA, nie można mówić o kumulacji kar i dokonywania wyboru bardziej korzystnej sankcji do zapłaty przez podatnika. Przepisy jasno określają, że prymat ma zawsze dodatkowa sankcja w VAT, w sytuacji, gdy została zastosowana przez organy podatkowe nie można równolegle karać podatnika wyższymi odsetkami za zwłokę.
Chorobowe i urlop kadry badawczej nie wyklucza preferencji
Rzeczpospolita, 2019-03-06, Aleksandra Tarka
Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Sz 835/18, wynagrodzenie pracownika zatrudnionego wyłącznie do działalności badawczo-rozwojowej stanowi koszt kwalifikowany w całości. Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpiła spółka zatrudniająca pracowników związanych bezpośrednio z działalnością badawczo-rozwojową. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły prawa do pełnego odliczenia kosztów zatrudnienia w ramach ulgi B+R. Zdaniem organu podatkowego, należności wypłacane na rzecz pracowników za okres ich nieobecności w pracy, nie stanowią kosztów kwalifikowanych, ponieważ w tym okresie pracownicy nie wykonują faktycznych czynności w zakresie działalności B+R. Spółka zaskarżyła interpretację do WSA w Szczecinie, który uwzględnił jej skargę. Zdaniem Sądu, w przypadku, gdy pracownicy zajmują się wyłącznie działalnością B+R, nie ma podstaw do wyłączenia z kosztów kwalifikowanych otrzymywanych przez nich świadczeń za okres gdy nie świadczą pracy z powodu urlopu choroby czy innej usprawiedliwionej nieobecności.
Nie ma prywatnego najmu w firmowym lokalu
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-03-06, Mariusz Szulc
W interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2019 r. (sygn. 0112-KDIL3-1.4011.4.2019.2.AGR), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, iż przedsiębiorca, który przeznaczył swoją nieruchomość na cele związane z działalnością gospodarczą, a następnie część z niej wykorzystał na prywatny najem – nie ma prawa do zastosowania 8,5% ryczałtu od najmu. W interpretacji rozpatrywana była sprawa przedsiębiorcy, który całe swoje mieszkanie wykorzystywał na potrzeby działalności gospodarczej, jednak później postanowił prywatnie wynająć jeden pokój. W jego opinii, w zaistniałej sytuacji, możliwe było zastosowanie do przychodów z najmu 8,5% ryczałtu ewidencjonowanego. Natomiast Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie uznając stanowiska podatnika za prawidłowe, przytoczył art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PDOF, zgodnie z którym do przychodów z działalności gospodarczej zaliczane są również przychody z najmu składników majątku związanych z tą działalnością. Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej niemożliwym jest zastosowanie 8,5% ryczałtu ewidencjonowanego.
Dużą nieruchomość trudniej sprzedać
Rzeczpospolita, 2019-03-06, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 5 marca 2019 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 829/17 orzekł, iż o sprzedaży w ramach działalności gospodarczej nie decyduje ilość transakcji. W przedmiotowej sprawie małżonkowie nabyli nieruchomość od Agencji Własności Rolnej, którą następnie podzielili na 30 działek. Organ podatkowy uznał sprzedaż trzech działek w 2010 r. oraz jednej w 2012 r. za działalność gospodarczą i określił podatnikom zobowiązanie podatkowe, uwzględniając odsetki na łączną kwotę ponad 30 tys. zł. Małżonkowie przekonywali, że jedynie wyprzedawali majątek prywatny, a decyzja o sprzedaży była podyktowana wiekiem oraz pogarszającym się stanem zdrowia. Fiskus zwrócił jednak uwagę, że małżonkowie podjęli szereg czynności związanych ze sprzedażą nieruchomości, co wskazuje na ciągłość oraz zamiar powtarzalności. Ze stanowiskiem fiskusa zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie. Spór sądowy w sprawie zakończył wyrok NSA, w którym Sąd stwierdził, że była to sprzedaż majątku prywatnego. Zdaniem NSA, wielość transakcji nie przesądza o tym, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą.
Wyrejestrowany przedsiębiorca nie skoryguje deklaracji VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-03-06, Mariusz Szulc
W wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2019 r. (nr 0115-KDIT1-3.4012.3.2019.1.MS), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, iż nie ma prawa do korekty przeszłych rozliczeń w przypadku likwidacji działalności gospodarczej. W interpretacji była analizowana sprawa przedsiębiorcy, który po sprzedaży nieruchomości rozliczając z niej należny VAT, następnie dokonał likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej. Jednak, jak się później okazało, transakcja sprzedaży nieruchomości była zwolniona z opodatkowania VAT i przedsiębiorca chciał sporządzić korektę rozliczenia VAT i odzyskać zwrot podatku. Pomimo wydanych wcześniej pozytywnych wyroków WSA, i NSA, które przyznawały podatnikom prawo do korekty deklaracji po zlikwidowaniu firmy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż nie jest to możliwe i takie prawo przysługuje jedynie czynnym podatnikom VAT. W związku z tym, że przedsiębiorca stracił status czynnego podatnika VAT w momencie likwidacji, nie może skorygować deklaracji VAT.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2018 r. (sygn. akt II FSK 1414/16)
Odłożenie wymagalności odsetek od pożyczek w czasie nie może automatycznie oznaczać, że pożyczki miały charakter nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.
Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2019 r. (sygn. akt II FSK 2600/18)
Art. 40d ust. 3 ustawy o drogach publicznych jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, co jednak nie wyklucza stosowania do należności wymienionych w art. 40d ust. 3 ustawy o drogach publicznych pozostałych przepisów działu III Ordynacji podatkowej, w tym przepisów o zawieszeniu i przerwaniu biegu terminu przedawnienia tych należności.